Κυριάκος Κοντογιώργης

Μοιάζει λιγάκι και με γλωσσοδέτη. Ωστόσο, πρόκειται για όνομα αποστακτηρίου. Οπότε, σωστά μαντέψατε. Σήμερα έχουμε πάλι αφιέρωμα. Επομένως θα παω πάλι στη βιβλιοθήκη, που είναι και η μόνη που συμβουλεύομαι.

Αυτή την εβδομάδα κλείνουν εννιά χρόνια απο την έναρξη της συνεργασίας μου με το House of Wine. Με αφορμή αυτή την άτυπη επέτειο, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους καλούς φίλους και συνεργάτες, για την άψογη συνεργασία που έχουμε μέχρι τώρα. Απο τους αφανείς, που εργάζονται στην μονάδα παραγωγής, μέχρι τους φανερούς που βρίσκονται πίσω απο τους υπολογιστές, και ιδιαίτερα τον Τάσο Πικούνη, και τον Μιχάλη Πικούνη, τους οποίους αναφέρω με σειρά αρχαιότητας, που λένε και στο στρατό. Είμαι σίγουρος οτι το υψηλού επιπέδου χιούμορ του Τάσου, θα μεταφράσει καταλλήλως το περί αρχαιότητας. 

Τώρα τελευταία την έχω δει με τα αφιερώματα. Έτσι έχει η κατάσταση. Πάμε με τα φεγγάρια, και τις περισσότερες φορές με άσχετες αφορμές. Ας μιλήσω για τη συγκεκριμένη φορά, που δόθηκε η αφορμή για το σημερινό άρθρο.

Τα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο, φαίνεται οτι επηρεάζουν σχεδόν τα πάντα, με πρώτο και καλύτερο τον τομέα της ενέργειας και κυρίως των καυσίμων. Κάτι που παρασύρει και τις τιμές σε είδη απαραίτητα για την καθημερινή διαχείριση ενός σπιτιού. Υπάρχει όμωε κι ένας τομέας που δεν επηρεάζεται σχεδόν ποτέ και απο τίποτα. Αυτή την εβδομάδα θα ασχοληθώ με Τα νέα της αγοράς. Πράγματα και θαύματα είδαμε πάλι, σε Γκλασκώβη και Περθ, όπου έλαβαν χώρα οι δυο σημαντικότερες δημοπρασίες whisky, την Κυριακή και τη Δευτέρα αντιστοίχως. Θα πρέπει όμως κάτι να πίνω για να γράφω, οπότε μιας κι είναι λιγάκι νωρίς, θα πάω με λίγο δωδεκάρι Tamdhu και βλέπουμε για πιο μετά. 

Το λοιπόν, που έλεγε κι η γιαγιά μου η Καλομοίρα. Αφιέρωμα είχαμε την περασμένη εβδομάδα, αφιέρωμα θα έχουμε και σήμερα. Και μάλιστα θα παραμείνουμε στην ίδια περιοχή, αφού πρόκειται να μιλήσουμε για το

Speyburn

Δεν πάει πολύ καιρός απο τότε που κάναμε την τελευταία συνέντευξη σε κάποιο whisky face. Στην προκειμένη περίπτωση σήμερα, έχουμε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσουμε στη στήλη μας, ένα πραγματικά πολύ σοβαρό whisky face, και μάλιστα θα έλεγα μια παλιοσειρά, αφού είναι ζήτημα να μας χωρίζουν δυο τρια χρόνια. Μαζί μας λοιπόν ο Σταύρος Κασιώτης

Πάει πολύς καιρός που κάναμε κάποιου είδους αφιέρωμα, κι ακόμα περισσότερος, αν αναφερόμαστε σε κάποιο συγκεκριμένο αποστακτήριο. Για να μη λέω πολλά, σήμερα μιλάμε για το Glenallachie. Πριν κάμποσα χρόνια, σχεδόν κανείς δε γνώριζε την ύπαρξή του, για την Ελλάδα αναφέρομαι, εκτός απο κάτι λίγους φανατικούς και ρομαντικούς, σαν και του λόγου μου. Αλλά και στη Σκωτία ήταν απο τα πλέον ελάχιστα προβεβλημένα. Ώσπου το 2017 άλλαξαν τα πράγματα.

Αυτή τη στιγμή που γράφω, το ημερολόγιο δείχνει 3 Σεπτεμβρίου. Κάτι που μου δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα. Απο τη μια είναι αυτά τα ρημαδοσχολεία. Ήθελα να ήξερα ποιός φωστήρας αποφάσισε να ανοίγουν στις 11 (περίπου) Σεπτεμβρίου, μέσα στο κατακαλόκαιρο, διότι έτσι αντιλαμβάνομαι εγω τον Σεπτέμβριο. Δε μπορώ να ξεχάσω την παρουσία μου στον Αγιασμό πριν τρία χρόνια, όταν τότε ακόμη είχα και τους δυο κανακάρηδές μου στο σχολείο. Νοτιάς, τρομερή υγρασία, 36 βαθμοί. Αποτέλεσμα νεαρή κοπέλα έγκυος και μάλιστα σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, να σωριαστεί φαρδιά πλατιά στο έδαφος λιπόθυμη. Τα σχολεία πρέπει να ανοίγουν τον Οκτώβριο. Αν γινόμουν ένα βράδυ υπουργός στο αντίστοιχο υπουργείο, αυτό θα ψήφιζα. 

Ούτε θυμάμαι πόσο καιρό έχουμε να φιλοξενήσουμε κάποιο φίλο στην ενότητα Whisky Faces. Όπως και να έχει, σήμερα επανερχόμαστε δριμύτεροι.Και είναι μεγάλη η χαρά μου σήμερα, που θα ανακρίνω έναν καλό φίλο.Μαζί μας σήμερα είναι ο

Βαγγέλης Σπανός

Ο οποίος εκτός απο ουισκοφάτσα, είναι και πολύ σεμνός. Τόσο πολύ μάλιστα, που δεν μας είπε τίποτα για το ιστορικό μαγαζί του. Θα πω εγω δυο λόγια όμως.

Περάσαμε αισίως και τη μεγάλη γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου, που πρακτικά σημαίνει οτι πάμε για τέλος καλοκαιριού. Βέβαια έπεται ο καλύτερος κατά τη γνώμη μας καλοκαιρινός μήνας, που δεν είναι άλλος απο το Σεπτέμβριο.  Ας μιλήσω για τα

Νέα της αγοράς

Εν μέσω καλοκαιριού, έγινε πάλι της κακομοίρας. Ειδικά στη Γκλασκώβη επικράτησε παράνοια. Για να ρίξουμε μια ματιά, αφού πρώτα βάλω λίγο απο το αγαπημένο μου δωδεκάρι Cragganmore, για να μη γράφω και ξεροσφύρι.