A photo of Τάσος Πικούνης

Τάσος Πικούνης

Σύμβουλος Μarketing

Ο Τάσος Πικούνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο, και εισήχθη πρώτος στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ από όπου και αποφοίτησε δεύτερος. Εργάσθηκε σαν Αρχιτέκτονας και διακρίθηκε με πλήθος βραβείων Αρχιτεκτονικών Διαγωνισμών, αλλά και σαν δημιουργός σημαντικών δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων.

Από το 1983 επικεντρώθηκε στην Πληροφορική και στο Marketing μέσω Internet.

Έχει διατελέσει Πρόεδρος/Διευθύνων Σύμβουλος σε σημαντικές εταιρείες Πληροφορικής και εταιρείες Ανάπτυξης Λογισμικού με δραστηριότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει σημαντική επαγγελματική εμπειρία στο Internet & Digital Marketing και στο Ηλεκτρονικό Εμπόριο, και κάτω από την διεύθυνσή του έχουν αναπτυχθεί και υλοποιηθεί σημαντικά έργα σε θέματα Πληροφορικής, Ιατρικής Πληροφορικής και Στατιστικής χωρών της Ευρωπαικής Ένωσης, της Eurostat και της Ευρωπαικής Επιτροπής, είτε απ' ευθείας είτε μέσα από συνεργασίες με την Ευρωπαική Επιτροπή.

Σήμερα είναι Σύμβουλος Marketing του House of Wine.

Νέα συνεργασία, νέα αποκλειστικότητα, ένα υπέροχο παλαιωμένο Ξινόμαυρο 1996!

Από τον Τ. Πικούνη



Στην τελευταία μας εκδρομή  "Πάμε στη γη του Ξινόμαυρου" επισκεφθήκαμε 5 οινοποιεία που εξέφραζαν τις κύριες τάσεις αυτής της θαυμάσιας ελληνικής ποικιλίας που η πολυδυναμικότητά της επιτρέπει ένα πλήθος εκφράσεων, από την κλασσική, παραδοσιακή μέχρι την σύγχρονη, νεοκοσμίτικη. Έχουμε ήδη πει ότι, ανάμεσα στις κλασσικές οινοποιήσεις του Ξινόμαυρου, αυτή που μας εντυπωσίασε ήταν του Νίκου Φουντή. Έχουμε επίσης δηλώσει ότι η "έκπληξη" από τα πάνω από 50 (!) κρασιά που δοκιμάσαμε, ήταν το "Κτήμα Φουντής" εσοδεία 1996.

Διαβάστε Περισσότερα

elBulli: Το τελευταίο Δείπνο. Αφιέρωμα στο σημαντικότερο εστιατόριο του κόσμου.

Από τον Τ. Πικούνη

Μέρος 2ο



Και το ellBulli; Ο αποδέκτης των πειραματισμών και των νεωτερισμών του μεγάλου chef;


Η πορεία του ήταν ανάλογη του ιδιοκτήτη του: Πέντε χρόνια αποδέκτης του τίτλου του "Καλύτερου εστιατορίου στον κόσμο" από το βρετανικό περιοδικό Restaurant, το 2002 και στη συνέχεια το 2006 έως το 2009. Ένα εκατομμύριο "αιτήσεις" το χρόνο για μια από τις 50 θέσεις στο εστιατόριο που δουλεύει μόνο το μισό χρόνο! Άνθρωποι που φθάνουν καθημερινά από όλα τα μέρη του κόσμου με όλα τα μέσα μέχρι τη Βαρκελώνη, και από εκεί ταξιδεύουν δυόμιση ώρες στους στενούς, φιδωτούς ορεινούς δρόμους της Καταλονίας για να φθάσουν επιτέλους στον "ναό" της σύγχρονης γαστρονομίας και να γευθούν το μενού των 273 Ευρώ το άτομο (χωρίς το κρασί). Ένα μάλλον φθηνό μενού, αν αναλογιστεί κανείς ότι -πέρα από την απαράμιλλη τέχνη του δημιουργού τους- περιλαμβάνει περίπου 50 (!) πιάτα, που δημιουργείται και σερβίρεται από μια ομάδα 50 ατόμων μεταξύ των οποίων κορυφαίοι chef.

"Θα έπρεπε να χρεώνουμε το μενού 600 ευρώ περίπου, αλλά δεν μαγειρεύουμε για εκατομμυριούχους. Μαγειρεύουμε για ευαίσθητους ανθρώπους".

 
Στο τέλος η επιλογή των 8.000 τυχερών το χρόνο που θα μπορούσαν να έχουν ένα γεύμα στο elBulli γινόταν μια φορά το χρόνο με κλήρωση! Και στον κάθε ένα οριζόταν η ημερομηνία που θα έπρεπε να είναι εκεί! Ασφαλώς όχι ότι επιτάσσουν οι κανόνες του σωστού marketing ούτε του customer care.. Αλλά ο Adrià φθάνει στα άκρα, όσον αφορά τις επιθυμίες των πελατών, λέγοντας ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ του να "ακούς" τον πελάτη μέχρι να "κατανοείς" ττις επιθυμίες του:
"Αν ακούγαμε τι θέλει ο πελάτης, αυτό θα βασιζόταν σε κάτι που ήδη γνωρίζει"
παρατηρεί ο Adrià και έχει δίκιο: Αν το elBulli ικανοποιούσε την απαίτηση του πελάτη, τότε δεν θα μπορούσε να δώσει σε αυτόν μια εμπειρία μοναδική για όλη του τη ζωή. Και συνεχίζει:
"Πρώτα έρχεται η δημιουργικότητα, μετά ο πελάτης"

 Αλλά δεν είναι μόνο στο θέμα των πελατών που το τυπικό και κατεστημένο marketing αδυνατεί να κατανοήσει την επιτυχία του elBulli. Σε όλους τους τομείς το elBulli φαίνεται να επαναπροσδιορίζει τους κανόνες του marketing: Το ενδιαφέρον του βοηθού-καθηγητή του διάσημου Harvard Business School (HBS) Michael Norton σε θέματα που αφορούν την παράλογη συμπεριφορά των καταναλωτών δεν μπορούσε να βρεί καλύτερο θέμα από τον Adrià και το elBulli. Και το έφερε μπροστά στους μαθητές του HBS για ανάλυση, σε μια σειρά μαθημάτων όπου κλήθηκε και μίλησε ο ίδιος ο Adrià.

Με βάση το κατεστημένο" marketing, το εστιατόριο θα έπρεπε να μεταφερθεί στη Βαρκελώνη ή τη Μαδρίτη, να χρησιμοποιεί φθηνότερα υλικά, να βελτιώσει την μέθοδο των προμηθειών του, να αυξήσει τις ώρες και ημέρες λειτουργίας του. Αλλά... αν γινόταν κάτι τέτοιο, το elBulli θα ήταν απλά άλλο ένα εστιατόριο. "Όλα αυτά που γίνονται με λανθασμένο -κατά marketing- τρόπο από το εστιατόριο, είναι ακριβώς αυτά που το κάνουν μοναδικό" λέει ο Norton. Όλες οι "δυσκολίες" που αντιμετωπίζει ο πελάτης μέχρι να βρεθεί μπροστά στο σερβιρισμένο πιάτο, από τον τρόπο που κλείνει τραπέζι μέχρι την απόσταση και τις δυσκολίες του ταξιδιού, κάνουν την εμπειρία του μοναδική. Ακριβώς επειδή ο Adrià δεν ακολουθεί το κατεστημένο marketing και τις "νόρμες" τις επιχειρηματικότητας αποκαλύπτονται δύο πράγματα: Πόσο ευρύ μπορεί να είναι το marketing κάποιου προϊόντος, αλλά ταυτόχρονα ότι το marketing δεν είναι μόνον επιστήμη, αλλά εξίσου και τέχνη. Και τέλος, "ταλαιπωρώντας" τους πελάτες του ο Adrià έχει μόνο ευχαριστημένους πελάτες! Παράξενο μεν, αλλά... έτσι είναι!

Αλλά να δούμε την τελετή -το τελευταίο και κάπως "μυστικό" δείπνο με το οποίο το "τέρας" -όπως αποκάλεσε το elBulli ο αδερφός Albert- έκλεισε προσωρινά τα μάτια του ξεκινώντας τη διαδικασία εξημέρωσής του.

Με αυτό το "τελευταίο βαλς" - «dernière valse» όπως έγραφαν και τα T-Shirts των σερβιτόρων- που προσφέρθηκε από τον Ferran Adrià στους πιστούς φίλους και συνεργάτες του, έκλεισε μια φάση της μυθικής ιστορίας του elBulli και του ανθρώπου που το παρέσυρε στην κορυφή, μαζί του. Για να ξεκινήσουν, οι 50 προσκεκλημένοι δοκίμασαν την έκδοση του Martini sec του Ferran, μια αναδομημένη σφαίρα ελιάς που πρώτα τοποθετείται επάνω στη γλώσσα και στη συνέχεια την βρέχουν με spray gin και vermouth. Στη συνέχεια ακολούθησε μια πενηντάδα (!) πιάτα: Ραβιόλια με φιστίκια, μπουκιές gorgonzola, λουλούδια μέσα στο νέκταρ τους, υγρές κροκέττες κοτόπουλου, πέταλα τριαντάφυλλου με ζαμπόν μαριναρισμένα σε χυμό πεπονιού, φιλέτο λαγού στο χυμό του...

Οι προσκεκλημένοι του τίμησαν το ελεύθερο και ανανεωτικό πνεύμα που εισήγαγε στη διεθνή γαστρονομία ο Ferran Adrià: "Το θάρρος και η ελευθερία έκφρασης που υπερασπιζόμαστε σήμερα στα εστιατόριά μας, προέρχεται από εδώ" δήλωσε ο Rene Redzepi του οποίου το εστιατόριο Noma στην Κοπεγχάγη εκθρόνισε το elBulli από την κορυφή του καλύτερου εστιατορίου του κόσμου.

"Δεν είναι το καλύτερο εστιατόριο του κόσμου, γιατί κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, αλλά είναι σήμερα το μέρος με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο σε θέματα μαγειρικής και ιδιαίτερα σε θέματα δημιουργικότητας"
είπε ο Ferran λίγες μέρες πριν το elBulli κλείσει τις πόρτες του.



Τι είναι τελικά ο Ferran Adrià;

Δεν νομίζουμε ότι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε οριστικά έναν άνθρωπο τόσο νεωτεριστή, εφευρετικό αλλά κυρίως ελεύθερο, στην ηλικία μόλις 49 ετών. Αλλά μπορούμε να τον δούμε όπως εμφανίζεται σήμερα: Ένας ταλαντούχος δημιουργός με αστείρευτη δημιουργικότητα και εξαιρετικές ικανότητες στη μαγειρική, ένας καλλιτέχνης της κουζίνας, ένας άνθρωπος που παλεύει διαρκώς για την ελευθερία του, αλλά ταυτόχρονα ένας σύγχρονος Σίσυφος που όσο αναζητούσε την ελευθερία τόσο η ελευθερία γινόταν άπιαστη, τόσο απομακρυνόταν από αυτόν. Τον χαρακτηρίζει η αέναη πάλη για την κατάκτηση του ελεύθερου χρόνου, για να τον καταθέσει πάλι δέσμιο στο πάθος του, τη δημιουργικότητα, τον νεωτερισμό.

Είναι ο άνθρωπος που άνοιξε διάπλατα την πόρτα της γαστρονομίας στην ελεύθερη, αδέσμευτη δημιουργικότητα, στην εισαγωγή νέων νεωτεριστικών μεθόδων, υλικών, τεχνικών, στο πάντρεμά της με την επιστήμη αλλά και με τις υπόλοιπες τέχνες. Αλλά, όπως πάντα, όταν οι πόρτες ανοίγουν διάπλατα, όταν οι κανόνες συντρίβονται, όταν τα ταμπού και οι αναστολές καταρρέουν, αυτές οι πόρτες ανοίγουν διάπλατα και στους δαίμονες...

Δεν έχει ο Ferran Adrià μόνο θαυμαστές... έχει και φανατικούς επικριτές, που παρά το γεγονός ότι όλοι αναγνωρίζουν την δημιουργικότητά του, τον κατηγορούν ότι άνοιξε την πόρτα της γαστρονομίας σε τσαρλατάνους της μαγειρικής, σε ατάλαντους ανθρώπους που εκμεταλλεύονται την κατάρρευση των κανόνων για να κάνουν ότι θέλουν. Τον κατηγορούν ότι άνοιξε την πόρτα σε πρόσθετα και τα αρώματα των εργαστηρίων της βιομηχανίας τροφίμων, που τώρα πια έχουν κατακτήσει μια σταθερή θέση στην διεθνή σύγχρονη κουζίνα...

Αλλά... υπήρξε κάποια επανάσταση στην ιστορία της ανθρωπότητας που να μην άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου; Υπήρξε κάποιος επαναστάτης που να μην κατακρίθηκε, λοιδορήθηκε; Υπήρξε ποτέ ανατροπή που άλλαξε ριζικά τα δεδομένα, τους κανόνες, που γκρέμισε ταμπού και κατεστημένες απόψεις χωρίς να υπάρξει μια περίοδος έντονων ανακατατάξεων, διαφωνιών, αμφισβητήσεων μέχρις ότου η νέα τάξη πραγμάτων να πάρει την πορεία της;

Για εμάς ο Adrià είναι το σύμβολο της της επιμονής, του πείσματος, της αδιαπραγμάτευτης πορείας προς την τελειότητα. Η επιτυχία του και αυτή του elBulli ήταν τόσο βέβαιη όσο και το ότι ο ήλιος θα ανατείλει αύριο. Ήταν η επιτυχία αυτού που πορεύεται χωρίς συμβιβασμούς, που ακολουθεί τα πιστεύω του...

Δεν έχει σημασία αν η κουζίνα του Ferran Adrià μας αρέσει ή όχι, αν θαυμάζουμε ή κατακρίνουμε τις γεύσεις τις μοριακής γαστρονομίας. Η συνεισφορά του Adrià είναι αυτή της ανατροπής, της αποτίναξης ενός ζυγού αιώνων, του ανοίγματος μιας πορείας ελεύθερης από τεχνητά εμπόδια.

Μιας πορείας που κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει το σκάφος της γαστρονομίας. Μιας πορείας άγνωστη ακόμα και στον τιμονιέρη του σκάφους, τον Ferran Adrià.



Η "κατασκευή" της περίφημης "υγρής ελιάς" από τον Ferran Adrià

To Trailer του film για τον Ferran Adrià


Από χθες η gourmet Αθήνα... βράζει

Από τον Τ. Πικούνη



Γιατί;

Μα, αν δεν γνωρίζετε ήδη το ...κοσμοϊστορικό γεγονός, δεν είστε gourmet! Αλλά για εσάς που δεν ξέρετε, καθήκον μας να σας ενημερώσουμε: Η επιτροπή των Χρυσών Σκούφων λοιπόν έκανε την μεγάλη ανατροπή -το αδιανόητο!- και ...αποκαθήλωσε τη Σπονδή από το ψηλότερο βάθρο που στεκόταν ακλόνητη για 12 ολόκληρα χρόνια και έδωσε την πρώτη θέση στο κερκυραϊκό Etrusco του Έκτορα Μποτρίνι!

Διαβάστε Περισσότερα

Έβρεξε ...χρυσάφι στη Θεσσαλονίκη!

>Από τον Τ. Πικούνη

Και ξαφνικά, μέσα στη γενική μιζέρια, την γκρίνια και την τρομακτική οικονομική δυσπραγία, το θαύμα έγινε!

Ναι, έβρεξε χρυσάφι! Και μάλιστα, πολύ χρυσάφι... αν δεν το πήρατε είδηση, μπορείτε να ανατρέξετε είτε στο Internet γενικά αλλά καλύτερα στο facebook, όπου από χθες το μεσημέρι και μετά ο χρυσός -ή για να ακριβολογούμε- τα χρυσά έρρεαν ποτάμι!

Να είναι καλά οι κριτές του 13ου (Διεθνούς?) Διαγωνισμού Oίνου της Θεσσαλονίκης που δεν άφησαν κανένα (σχεδόν) παραπονεμένο: Σε 553 κρασιά που δοκιμάστηκαν, δόθηκαν 3 μεγάλα Χρυσά βραβεία, 110 χρυσά και 38 αργυρά. Αν ψάχνετε για χάλκινα, δεν θα τα βρείτε πουθενά, γιατί απλά δόθηκαν τόσα χρυσά που δεν έμεινε χώρος για χάλκινα. Έτσι, μάλλον κερδίσαμε μια παγκόσμια πρωτοτυπία... για δεύτερη χρονιά, αν δεν κάνω λάθος.

Διαβάστε Περισσότερα

Με το κρασί πρωταγωνιστή!

Από τον Τ. Πικούνη

Καλώς ήλθατε στη νέα μας κατηγορία του HOW Club!

Έχει τίτλο "Ένα κρασί, μια συνταγή" και -όπως υποδηλώνει και το όνομά της- έχει σχέση με το ταίριασμα κρασιού και φαγητού. Με μια πρωτοτυπία όμως...

Το ταίριασμα φαγητού και κρασιού είναι ασφαλώς μια τέχνη... γιατί, όπως οι περισσότεροι ειδικοί του κρασιού συμφωνούν, το κρασί συνοδεύει το φαγητό και αναδεικνύεται με το φαγητό, όπως και το αναδεικνύει. Είναι μαι στενή, αδιάσπαστη σχέση,  προς όφελος και των δύο όταν γίνεται σωστά, και προς ...απόλαυση αυτού που γεύεται το συνδυασμό τους.

Έτσι λοιπόν συνήθως, διαλέγουμε το κρασί που ταιριάζει με κάποιο πιάτο... και υπάρχουν εκατοντάδες "κανόνες" -πολλοί αντικρουόμενοι- που καθορίζουν πως και γιατί ένα κρασί ταιριάζει με ένα πιάτο. Βιβλία πολλά έχουν γραφεί για αυτό το ταίριασμα, και εμείς στο House of Wine έχουμε τρόπους αναζήτησης κρασιού ανάλογα με το πιάτο

Διαβάστε Περισσότερα

Μεθυμναίος Οίνος: Με την "έκτη αίσθηση" παρούσα...

Από τον Τ. Πικούνη

Η συνεργασία μας με το Γιάννη Λάμπρου, τον οινοποιό του Μεθυμναίου οίνου, έχει τις ρίζες της πριν από την έκθεση "Διονύσια 2013". Είχαμε μάθει για τα κρασιά του, είχαμε ζητήσει δείγματα, τα είχαμε δοκιμάσει και είχαμε συμφωνήσει τη συνεργασία μας.

Εντούτοις, εντυπωσιαστήκαμε από την αποδοχή του κοινού και από τις πωλήσεις του Μεθυμναίου μέσα στην έκθεση: Το οινοποιείο του Γιάννη Λάμπρου ήρθε 8ο στις πωλήσεις και 2 κρασιά του ήσαν μέσα στα 10 πρώτα. Έτσι, η συνεργασία επιταχύνθηκε, τα κρασιά του φωτογραφήθηκαν, έγιναν οι απαραίτητες περιγραφές, τα σχόλια, οι αναφορές, και σήμερα, μια περίπου εβδομάδα μετά την έκθεση, οι Μεθυμναίοι, Ερυθρός και Λευκός, καθώς και το περίεργο "πορτοκαλί" κρασί του Γιάννη, το Μεθυμναίος Orange, βρίσκονται στα ηλεκτρονικά ράφια μας έτοιμα να τα δοκιμάσουν οι φίλοι του κρασιού και του House of Wine.

Διαβάστε Περισσότερα

Νέηλυς: Μια πρωτιά, μια πολλαπλή δικαίωση!

Από τον Τ. Πικούνη

Όσοι έχουν κάποια ...χρονάκια στην πλάτη τους θα θυμούνται μάλλον το σύνθημα "Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται"... Βέβαια, κανένας τέτοιος "αγώνας" δεν δικαιώθηκε ποτέ, αλλά ο δικός μας "αγώνας", ή μάλλον η δικιά μας πίστη εδώ και δύο χρόνια, μόλις πριν λίγες μέρες δικαιώθηκε με τον καλύτερο τρόπο!

Αναφέρομαι στην πρωτιά των πωλήσεων στην έκθεση που απέσπασε ένα πραγματικά θαυμάσιο κρασί: Το Νέηλυς, η εξαιρετική μαλαγουζιά της Αναστασίας Φράγκου! Είναι ένα κρασί που υπερηφανευόμαστε να λέμε ότι το "ανακαλύψαμε", πιστέψαμε σε αυτό και -αν και άγνωστο και από ένα μικρό οινοποιείο- το προωθήσαμε και ...

Διαβάστε Περισσότερα

Μια συνέντευξη του Τάσου Πικούνη στα "Κορίτσια του Κρασιού"

Από τον Τ. Πικούνη

Οι Wine Lovers είναι πια γνωστές στους "περί τον οίνο" αλλά και στους φίλους του Οίνου. Εμείς λέμε "Τα Κορίτσια του Κρασιού", γιατί την θαυμάσια αυτή εκπομπή για το κρασί, κάθε Πέμπτη 6:00-8:00 μμ την κάνουν δύο κυρίες: η Popi Wallick και η Ελένη Μπλούχου.

Θα σας πω απερίφραστα ότι είναι η πιο ευχάριστη και ζωντανή εκπομπή για το κρασί που έχει γίνει μέχρι σήμερα, και μπράβο στον ιντερνετικό σταθμό OnAir24 που την φιλοξενεί. Ανεπιτήδευτη, ευχάριστη, ζωντανή, με θαυμάσια μουσική και με εξαιρετικά μεγάλη ακροαματικότητα, είναι μια πραγματική όαση στη σημερινή θλίψη που κυριαρχεί στο ελληνικό ραδιόφωνο!

Διαβάστε Περισσότερα

Διονύσια: Ένας πρώτος "εν θερμώ" απολογισμός...

em>Από τον Τ. Πικούνη

Είναι Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου πρωί, μετά ένα εξαντλητικό τριήμερο στα Διονύσια 2013. Εξαντλητικό αλλά και απολαυστικό. "Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε" -όπως θα έλεγε και ο επίτιμος- μου αρέσουν οι εκθέσεις! Κόσμος, ζωντάνια, εναλλαγή εντυπώσεων και -κυρίως- άμεση επαφή με τους χιλιάδες φίλους του κρασιού, από αυτούς που έρχονται για να πιούν ένα ποτήρι κρασί και μετά... τίποτα, μέχρι τους φανατικούς οινόφιλους που έπιασαν "δουλειά" την Παρασκευή στις 4:00 το απόγευμα και με κανονικό μεροκάματο συνέχισαν Σάββατο και Κυριακή, μέχρι να τους βγάλουν έξω οι φύλακες της έκθεσης!

Και οι παραγωγοί ήσαν εκεί... σχεδόν όλοι έκαναν κι αυτοί κανονικό μεροκάματο -άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο- σερβίροντας τα κρασιά τους στους φίλους τους. Έχουν όλοι -και κυρίως οι λεγόμενοι "μεγάλοι" πια ότι ο φίλος του κρασιού τους θέλει εκεί να τους γνωρίσει, να τους σφίξει το χέρι, να πει μια κουβέντα μαζί τους... γιατί το κρασί δεν είναι γεύση και αρώματα μόνο, είναι και και όσα το φέρνουν στο ποτήρι μας -αμπέλια, οινοποιεία και -κυρίως- ο οινοποιός, ο δημιουργός αυτού του "θαύματος". Στέλλιος Μπουτάρης, Γεροβασιλείου, Σκούρας, Παρασκευόπουλος και Καράτσαλος της Γαίας, Σιγάλας, Χατζηδάκης, Αργυρός, Καραμολέγκος, Απόστολος και Λένγκα Μούντριχα του Αβαντίς, Μαρκαντωνάτος του Gentilini, Θεοδωρακάκος, Μελίνα Τάσσου με τους Κίκονες, και τόσοι άλλοι ακόμα ήσαν εκεί σερβίροντας τα κρασιά τους, μιλώντας με τους επισκέπτες, δοκιμάζοντας ο ένας τα κρασιά του άλλου...

Διαβάστε Περισσότερα

Ένα κρασί έκπληξη από το κτήμα Αβαντίς!

em>Από τον Τ. Πικούνη

Δεν βλέπουμε πια συχνά τα σημαντικά οινοποιεία να βγάζουν τελείως νέα κρασιά... Θες η κρίση, θες οι πολλές -υπερβολικές κατά τη γνώμη μου- ετικέτες μικρών και κυρίως μεγάλων οινοποιείων, κάνουν την δημιουργία ενός νέου κρασιού μάλλον δύσκολη υπόθεση.

Ο Απόστολος Μούντριχας του Οινοποιείου Αβαντίς, εδώ και καιρό μας ...απειλούσε με μια έκπληξη. Όταν προσπαθούσα να του αποσπάσω ποια είναι η έκπληξη -ασφαλώς κρασί!- γελούσε και με διαβεβαίωνε ότι θα το μάθαινα πρώτος.

Διαβάστε Περισσότερα