Καλοκαιρινές γαστριμαργικές αναμνήσεις - Ονειρικό ταξίδι στο Πήλιο
- Γράφει η/ο Αλίκη Δανάλη
- 13 Σεπ 2013
Γράφει η Αλίκη Δανάλη
Αγαπητοί μου φίλοι καλησπέρα σας,
Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου, ώρα 10 παρά τέταρτο το βραδάκι και αφού έχω επιστρέψει πλέον για τα καλά στο κλεινόν άστυ, στο «χωριό μου» όπως συνηθίζω να λέω, αφού η μαμά είναι βέρα πλακιώτισσα, (για τον μπαμπά μην ρωτήσετε, πάντως είναι από νησί), καθισμένη στο μπαλκόνι μου, αυτή την φορά με ένα ποτήρι ουίσκι με μπόλικα μεγάλα παγάκια, αρωματικά κεριά για ατμόσφαιρα και απαλή instrumental μουσική (βλέπετε κακόμαθα το καλοκαιράκι σε ρομαντικές συνθήκες), σκέφτομαι που θα ήθελα να ταξιδέψω τώρα.
Ο καιρός μουντός, μερικές μεγάλες σταγόνες βροχής έπεσαν αραιά για να μας προϊδεάσουν δειλά – δειλά για το φθινόπωρο, αρκετή υγρασία που την κόβει ένα φρέσκο αεράκι συχνά πυκνά, που αλλού να πάει ο νους μου? Σε έναν ορεινό προορισμό. Θα ήθελα λοιπόν να ταξιδέψω στο Πήλιο, εκεί που ήμουν τον Απρίλιο, πριν τις καλοκαιρινές εξορμήσεις και εκεί που επιστρέφω κάθε φθινόπωρο για να πάρω τις πρώτες μυρωδιές της γής, να γεμίσει το μάτι μου εικόνες από χρυσοκόκκινοκαφέ καστανιές, να περπατήσω στα ατέλειωτα μονοπάτια, να πιώ τα τσιπουράκια μου και φυσικά Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος να ρίξω και μια βουτιά στην αγαπημένη μου Πλάκα ή στο Παππά Νερό.
Αγαπητοί μου φίλοι καλησπέρα σας,
Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου, ώρα 10 παρά τέταρτο το βραδάκι και αφού έχω επιστρέψει πλέον για τα καλά στο κλεινόν άστυ, στο «χωριό μου» όπως συνηθίζω να λέω, αφού η μαμά είναι βέρα πλακιώτισσα, (για τον μπαμπά μην ρωτήσετε, πάντως είναι από νησί), καθισμένη στο μπαλκόνι μου, αυτή την φορά με ένα ποτήρι ουίσκι με μπόλικα μεγάλα παγάκια, αρωματικά κεριά για ατμόσφαιρα και απαλή instrumental μουσική (βλέπετε κακόμαθα το καλοκαιράκι σε ρομαντικές συνθήκες), σκέφτομαι που θα ήθελα να ταξιδέψω τώρα.
Ο καιρός μουντός, μερικές μεγάλες σταγόνες βροχής έπεσαν αραιά για να μας προϊδεάσουν δειλά – δειλά για το φθινόπωρο, αρκετή υγρασία που την κόβει ένα φρέσκο αεράκι συχνά πυκνά, που αλλού να πάει ο νους μου? Σε έναν ορεινό προορισμό. Θα ήθελα λοιπόν να ταξιδέψω στο Πήλιο, εκεί που ήμουν τον Απρίλιο, πριν τις καλοκαιρινές εξορμήσεις και εκεί που επιστρέφω κάθε φθινόπωρο για να πάρω τις πρώτες μυρωδιές της γής, να γεμίσει το μάτι μου εικόνες από χρυσοκόκκινοκαφέ καστανιές, να περπατήσω στα ατέλειωτα μονοπάτια, να πιώ τα τσιπουράκια μου και φυσικά Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος να ρίξω και μια βουτιά στην αγαπημένη μου Πλάκα ή στο Παππά Νερό.