Οι καλεσμένοι μας γράφουν

Από τον Τ. Πικούνη

Το απρόσιτο έχει πάντα τη γοητεία του... Ποιός δεν ζήλεψε τις απαστράπτουσες και εξωτικές Ferrari των 300.000 € σε περιοδικά (συνήθως) και σε εκθέσεις (σπανότερα)... Ποιός δεν γύρισε το κεφάλι του στο δρόμο για να θαυμάσει ένα ακριβό αυτοκίνητο που περνούσε μεγαλοπρεπώς... Πόσες γυναίκες δεν ...έλειωσαν μπροστά στα απρόσιτα μοντέλα του Dior και άλλων μάγων της Haute Couture, πόσες δεν σταμάτησαν στη βιτρίνα κάποιου καταστήματος μπροστά στα πανάκριβα Prada, τα Gucci, τα Versace...

Ο λαός έχει την παροιμία του, από παλιές δύσκολες εποχές πείνας: "Φάτε μάτια ψάρια..." Είναι το αναφαίρετο δικαίωμα στο όνειρο, και -κακά τα ψέματα- αυτό το δικαίωμα είναι ανεξάρτητο ιδεολογίας, στάσης ζωής, χαρακτήρα.

Το ίδιο συμβαίνει παντού... Κάθε αγορά έχει τους fan της, κάθε αγορά έχει τα "απρόσιτα"... τα πανάκριβα, αυτά που απευθύνονται στο πορτοφόλι των λίγων ή ελάχιστων, και στις ορέξεις όλων. Το ίδιο συμβαίνει και με το κρασί.

Ένα πολύ ενδιαφέρον -και σημαντικό- άρθρο δημοσιεύτηκε στο πολύ καλό fnl-Guide και αφορά στο χύμα κρασί και στην "ποιότητα", "αγνότητα" κλπ. κλπ. και στους υπόλοιπους μύθους που συνδέονται με αυτό. Και είναι σημαντικό γιατί έχει γραφτεί από ένα σημαντικό πρόσωπο του ελληνικού οινικού χώρου, τον Ντίνο Στεργίδη, αλλά και γιατί για πρώτη φορά ανακοινώνονται ονόματα παραγωγών και κρασιά, ώστε η τεκμηρίωση να είναι αδιαφιλονίκητη.

Το αναδημοσιεύουμε εδώ μετά από άδεια του fnl-Guide...

Είναι Τρίτη βράδυ- Πρωτομαγιά, έχω ήδη πιεί 2 ποτήρια από το θαυμάσιο Νόημα του Παλυβού (μην το ψάχνετε, δώρο είναι...) με το φαγητό μου και ήδη απολαμβάνω το τρίτο... στη δροσιά της βεράντας μου, στο υπέροχο ανοιξιάτικο βράδυ, ήρεμος, νηφάλιος... με το laptop στο διπλανό τραπεζάκι να ρίχνει αυτό το γαλάζιο, απόκοσμο φως του...

Ξαναδιαβάζω το εισαγωγικό σημείωμα που είχα γράψει -μετά από πρόσκληση- για το τελευταίο Newletter του House of Wine... αυτό του Μαΐου του 2012, για τη σχέση κάλπης και κρασιού. Κάτι δεν μου πάει καλά... Πάντα, όταν γράφω κάτι, με βασανίζει η αντίθετη άποψη. Ο Καρνεάδης, αυτός ο μοναδικός αρχαίος μας πρόγονος και συνονόματός μου, που μπορούσε να σε πείσει τη μια στιγμή ότι είναι νύχτα και αμέσως μετά ότι είναι μέρα, ξυπνάει σιγά μέσα μου... τι στην ευχή, υπάρχει και η άλλη άποψη! Και αρχίζω να τη βάζω στο "ηλεκτρονικό" μου χαρτί...

Στο 200 τεύχος του Newsletter Wine Advocate της 30ης Απριλίου 2012 ο υπεύθυνος για την Ελλάδα συνεργάτης του Ροβερτ Parker, ο γνωστός Mark Squires, δημοσιεύει το πολυαναμενόμενο άρθρο του για τα ελληνικά κρασιά με τίτλο "Η Ελλάδα στα πρόθυρα του καλοκαιριού" (Greece On the Cusp of Summer).

Οι βαθμολογίες που έδωσε στα ελληνικά κρασιά αλλά και τα σχόλια που έκανε για τα περισσότερα είναι πολύ θετικά. Γράφει ο Mark στο εισαγωγικό του σημείωμα:

Στην καθημερινότητά μας εκτιμούμε την ισορροπία σαν απαραίτητο συστατικό, αλλά η σημασία της στον κόσμο του φαγητού και του κρασιού μπορεί να φαίνεται κάπως απροσδιόριστη. Δίνουμε συνήθως τη σημασία που πρέπει στα αρώματα και τις γεύσεις ενός σημαντικού πιάτου όπως συνδυάζονται για να μας δώσουν μια απολαυστική εμπειρία; Ίσως όχι...

Αλλά όταν η vinaigrette έχει γεύση μάλλον ξυδιού, η lemon pie είναι πολύ ξινή ή το τσίλι έχει πάρει ...φωτιά, μπορούμε να αντιληφθούμε πως ένα συστατικό - όταν χρησιμοποιηθεί καθ' υπερβολή- θα τραβήξει την προσοχή μας στον εαυτό του παρά στο πιάτο σαν σύνολο. Το ίδιο ισχύει και για το κρασί.

Παρακαλέσαμε κάποιους από τους σημαντικότερους γευσιγνώστες, οινοδημοσιογράφους και κριτικούς ή συγγραφείς οίνου να εκτιμήσουν το "Πλαγιές Γερακιών - Ερυθρός". Οι περισσότεροι είχαν την καλωσύνη να ανταποκριθούν στο αίτημά μας, -και τους ευχαριστούμε θερμά για την ανταπόκρισή τους- και εδώ δημοσιεύουμε τις απόψεις τους. Πιστεύουμε ότι οι ανεξάρτητες και ανεπηρέαστες απόψεις των ειδικών συμβάλλουν σημαντικά στην εκτίμηση των οίνων από το ευρύ κοινό.

Επισημαίνουμε επίσης ότι δημοσιεύουμε τις απόψεις αυτές ανεξάρτητα αν είναι ευνοικές ή όχι για το υπό κρίση κρασί.

Ζητήσαμε από τον Αλέξανδρο Σακκά, γνωστό συγγραφέα και κορυφαίο κριτικό οίνου να δοκιμάσει τα "Γεράκια", τις "Πλαγιές Γερακιών-Ερυθρός" και τις "Πλαγιές Γερακιών-Λευκός" του Κτήματος Αβαντίς που από την Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου διαθέτει αποκλειστικά το House of Wine (σε προαγορά το πρώτο, μετά το Πάσχα το δεύτερο). Ο κ. Σακκάς ανταποκρίθηκε άμεσα, και τον ευχαριστούμε θερμά γι' αυτό, αλλά και για την κριτική του που θα διαβάσετε στη συνέχεια.

Δοκίμασα το Διάπορο για πρώτη φορά στη ΔΕΤΡΟΠ σερβιρισμένο από τον Αντώνη Κιοσέογλου, τον οινολόγο του κτήματος. Επειδή το βρήκα απίστευτο, είπα να το ξαναπιώ στο Γαστροδρόμιο εν Ολύμπω, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι θα το συνοδεύσω με αντάξια πιάτα.

Γιατί αυτό το ξινόμαυρο με 13% πρόσμιξη Syrah αξίζει τα καλύτερα!...

Διαφορετικά κρασιά για διαφορετικές εποχές; Από τον Allen Balik 


Προχθές το βράδυ ετοιμαζόμουν να μαγειρέψω για δείπνο linguini μα μύδια, με λευκό κρασί και μια ιδέα λάδι. Και ξαφνικά, κάτι δεν μου πήγαινε... Ο χειμώνας έχει φτάσει πια, και οι ετοιμασίες του δείπνου μου κάπου δεν ταίριαζαν με την αίσθησή μου για την εποχή. Γρήγορα άλλαξα το πλάνο μου, και έβαλα τα μύδια να σιγοβράζουν σε μια πλούσια σάλτσα ντομάτας με πικάντικο τριμμένο κόκκινο πιπέρι και σκόρδο.

Απέρριψα το Pinot Grigio που σκόπευα να πιώ και ταίριαξα το νέο μου πιάτο με ένα ωραία δομημένο κόκκινο blend από το Spring Mountain. Στη συνέχεια άναψα και το τζάκι για να συμπληρώσω την εικόνα!

Πολλές από τις καθημερινές μας επιλογές έχουν σχέση με την εποχή. Καθώς φεύγει το Φθινόπωρο και έρχεται ο Χειμώνας, αρχίζουμε να φοράμε πιο σκούρα ρούχα (και ζεστότερα, βέβαια), να αναζητάμε πιο πλούσια πιάτα και να στρεφόμαστε περισσότερο προς τα ερυθρά παρά προς τα λευκά και ροζέ κρασιά. Δεν αλλάζουν απαραίτητα τα γούστα μας, αλλά ασφαλώς αλλάζουν οι εποχικές μας προτιμήσεις.

Γράφει ο Sommelier 



...και το λέγαμε επίμονα: Το καλύτερο κρασί είναι αυτό που σας αρέσει!

Και να που βρήκαμε την επιβεβαίωση, μέσα σε ένα διασκεδαστικό μικρό βιβλίο, με τίτλο "I don't know much about wine... but I know what I like" (Δεν γνωρίζω πολλά για το κρασί... αλλά ξέρω τι μου αρέσει -144 σελίδες- ISBN: 184000844X). Δεν είναι νέο βιβλίο. Εχει εκδοθεί το 2003, αλλά δεν παύει να είναι φρέσκο, ενδιαφέρον...

Το διάβασα πρόσφατα, και δεν σας κρύβω ότι το διάβασα ...μονορούφι!

Δεν θα αναλύσω εδώ το βιβλίο. Απλά κάποια σημεία του έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί σχετίζονται με την κριτική του κρασιού και την παρουσίασή της.