HOW Blog

Πριν δυο εβδομάδες δώσαμε κάποιες προτάσεις για το τι θα πιούμε στις γιορτές. Ωστόσο, όσο κι αν διαφωνούμε, υπάρχει και κόσμος που δεν πίνει whisky. Κι εγω λέω, δε βαριέσαι, κανείς δεν είναι τέλειος. Οπότε, ας προτείνουμε και τίποτα για τους υπόλοιπους.

Μου φαίνεται άλλαξε λίγο ο καιρός. Σήμερα, που γράφω τούτες τις αράδες μάλλον πρέπει να αποχαιρετήσουμε μια και καλή αυτούς τους 22 και 23 βαθμούς που ζήσαμε το πρώτο σαββατοκύριακο του Δεκεμβρίου. Ο μήνας βέβαια αυτός, σηματοδοτεί την περίοδο των γιορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Να μην τα πολυλογώ, αυτό το μήνα..... Θα πιούμε

Καταρχάς, τώρα που το σκέφτομαι, καιρό έχουμε να κάνουμε ένα. Πρέπει να ενεργοποιηθώ. Μέχρι όμως να γίνει, ας δούμε κάποια βασικά πράγματα για το πως γίνεται, και σε τελική ανάλυση ποιός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να απολαμβάνει κάποιος το whisky του. Εξυπακούεται οτι ξεροσφύρι δε γράφω. Λίγο δεκαπεντάρι Glenlivet και ξεκινάμε. Αργότερα βλέπουμε.

Λοιπόν, θα το πω. Γιατί ξέρω οτι ο σημερινός καλεσμένος μας έχει χιούμορ. Ξέρετε τι έλεγε ο αείμνηστος Χάρυ Κλύν? Αν στην Ελλάδα πετάξεις πέτρα, θα πετύχεις ή σκύλο ή πρόεδρο. Μαζί μας σήμερα ο πρόεδρος του Greek Whisky Association

Νίκος Κελαιδίτης

Την εβδομάδα που μας πέρασε, και συγκεκριμένα στις 7,8 και 9 Νοεμβρίου, έγινε όπως κάθε χρόνο το Athens Bar Show στο χώρο της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων. Μια και δυο λοιπόν, μπήκα στο αυτοκίνητο, ανέβηκα την Οδό Πειραιώς και φτάνοντας στο Γκάζι, τίμησα την παράδοση που θέλει να βρίσκω αμέσως παρκάρισμα, λες και περίμενε εμένα η θέση. Είναι κάτι που γίνεται κάθε χρόνο και περνάει πλέον στη σφαίρα του μεταφυσικού. Για να δούμε λοιπόν τι συνάντησα εκεί.

Μοιάζει λιγάκι και με γλωσσοδέτη. Ωστόσο, πρόκειται για όνομα αποστακτηρίου. Οπότε, σωστά μαντέψατε. Σήμερα έχουμε πάλι αφιέρωμα. Επομένως θα παω πάλι στη βιβλιοθήκη, που είναι και η μόνη που συμβουλεύομαι.

Γεμίστε τα ποτήρια σας με Merlot για την παγκόσμια ημέρα του στις 7 Νοέμβρη. Η αγαπημένη και τόσο διαδεδομένη ερυθρή ποικιλία έχει δημιουργηθεί για συγκινήσεις. Γράφει ο Χρήστος Λαμπρινόπουλος.   

Αυτή την εβδομάδα κλείνουν εννιά χρόνια απο την έναρξη της συνεργασίας μου με το House of Wine. Με αφορμή αυτή την άτυπη επέτειο, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους καλούς φίλους και συνεργάτες, για την άψογη συνεργασία που έχουμε μέχρι τώρα. Απο τους αφανείς, που εργάζονται στην μονάδα παραγωγής, μέχρι τους φανερούς που βρίσκονται πίσω απο τους υπολογιστές, και ιδιαίτερα τον Τάσο Πικούνη, και τον Μιχάλη Πικούνη, τους οποίους αναφέρω με σειρά αρχαιότητας, που λένε και στο στρατό. Είμαι σίγουρος οτι το υψηλού επιπέδου χιούμορ του Τάσου, θα μεταφράσει καταλλήλως το περί αρχαιότητας. 

Τώρα τελευταία την έχω δει με τα αφιερώματα. Έτσι έχει η κατάσταση. Πάμε με τα φεγγάρια, και τις περισσότερες φορές με άσχετες αφορμές. Ας μιλήσω για τη συγκεκριμένη φορά, που δόθηκε η αφορμή για το σημερινό άρθρο.

Η δημιουργία ενός μεγάλου κρασιού ξεκινάει στο αμπέλι. Ένας μοναδικός τόπος δίνει αναπόφευκτα μοναδικά κρασιά. Μιλάμε για τη Σαντορίνη. Γράφει ο Χρήστος Λαμπρινόπουλος.