5 δεκαετίες, 24 χρονιές, ένα κρασί! Νάουσσα Μπουτάρη

5 δεκαετίες, 24 χρονιές, ένα κρασί! Νάουσσα Μπουτάρη
Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS


Το ότι η ποιότητα και η ποικιλομορφία του Ελληνικού κρασιού είναι υψηλότερη από ποτέ δεν χωράει αμφισβήτηση. Το ότι μία από τις εταιρείες με την μεγαλύτερη συμβολή στην εξέλιξη του Ελληνικού κρασιού είναι η εταιρεία Μπουτάρη δεν χωράει επίσης αμφισβήτηση, όπως και το ότι η Νάουσσα Μπουτάρη συγκεκριμένα, είναι ένα δυνατό brand που έδωσε προοπτική όχι μόνο σε μία ποικιλία, ή σε μία περιοχή αλλά σε όλο το Ελληνικό κρασί.

Αυτή την Τετάρτη λοιπόν φιλοξενήσαμε στο House of Wine μία οινική εκδήλωση, που θα την χαρακτηρίσω ιστορική! Μία γευστική δοκιμή 24 διαφορετικών εσοδειών από το κρασί Νάουσσα Μπουτάρη.

Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια την τάση με τις κάθετες γευστικές δοκιμές, δηλαδή την γευσιγνωσία ενός κρασιού σε διαφορετικές χρονιές! Όμως είναι ελάχιστα τα οινοποιεία, αν υπάρχουν, που μπορούν να δείξουν κρασιά από 5 διαφορετικές δεκαετίες. Και εμείς είχαμε την ’τιμή’ να δοκιμάσουμε 24 εσοδείες από το συγκεκριμένο κρασί, ξεκινώντας από το 2015 και φτάνοντας πίσω στο 1974! Κρασιά που είχαν κάτι να πουν, όχι κρασιά που απλά σχολιάζαμε το γεγονός ότι ‘πίνονται’ σε αυτή την ηλικία. Και δεν δοκιμάσαμε ένα κρασί που κοστίζει μερικές δεκάδες ευρώ και βγαίνει σε ελάχιστες φιάλες, αλλά για την ‘ατμομηχανή’ του οινοποιείου Μπουτάρη στην Νάουσα, του οποίου η τρέχουσα χρονιά κοστίζει 8,70 € και το βρίσκεις παντού! Ένα κρασί που όπως είπε ο Γιάννης Βογιατζής και αποδείχθηκε από την δοκιμή, δεν το προδίδει η μακρόχρονη παλαίωση.

Η Νάουσσα Μπουτάρη προέρχεται από διαφορετικά αμπελοτόπια της περιοχής, αποτυπώνοντας το terroir της Νάουσσας στο σύνολο της. Είναι σίγουρα ένα κρασί που δείχνει την εξέλιξη της ζώνης της Νάουσσας, τόσο στον αμπελώνα όσο και στο οινοποιείο. Που βγάζει την φινέτσα και την κομψότητα του Ξινόμαυρου. Ο Γιάννης Καυμενάκης, οινοχόος και ιδιοκτήτης του Paleo, το χαρακτήρισε ‘φαγητοκεντρικό’, κρασί για το τραπέζι και κρασί που δίνει χώρο στο φαγητό! Και αυτός είναι ένας από του λόγους που το κρασί αυτό είναι ‘διαχρονικό’.

Για να κάτσω να γράψω για την ιστορία της οινοποιίας Μπουτάρη, θα ήθελα ολόκληρες σελίδες! Οπότε πάω κατευθείαν στο κομμάτι της γευσιγνωσίας.

5 δεκαετίες και 24 χρονιές όπως ξαναγράψαμε:



Θα μπορούσα να γράψω και για τα 24 κρασιά! Αλλά ίσως γίνει λίγο βαρετό. Έτσι λοιπόν θα γράψω μόνο για τα 10 που ξεχώρισαν (αυτά που είναι με bold), ξεκινώντας από το πιο φρέσκο στο πιο παλιό, η οποία είναι και η σειρά που τα δοκίμασα. Γενικότερα όμως θα πω, ότι αν και σε μία τέτοια γευσιγνωσία με κρασιά που φτάνουν και τα 43 χρόνια, θα περίμενα να βρω πολλές φορές στις σημειώσεις μου λέξεις όπως ‘κουρασμένο’ και ‘πεθαμένο’, ωστόσο σημείωσα μόνο μία φορά την λέξη ‘κουρασμένο’, στην χρονιά του 1980.

Στο χρώμα των κρασιών δεν θα αναφερθώ στις περιγραφές, γιατί ήταν σταθερά ‘απαλό’ και με καφέ χροιά σε όλες τις χρονιές, με εξαίρεση ίσως τα κρασιά από το 2011 και μετά. Το αλκοόλ επίσης ήταν στα περισσότερα τα κρασιά σε μέτρια και χαμηλά επίπεδα, από 11,5 έως 12,5%, όμως κανένα δεν φάνηκε να υστερεί σε αλκοόλ. Γενικότερα δεν υπήρχαν πολύ μεγάλες διακυμάνσεις στην ποιότητα και στο στυλ αν και σταδιακά βλέπαμε την γευστική εξέλιξη της ποικιλίας και της περιοχής και την προσπάθεια να μαλακώσουν οι τανίνες ή την στροφή προς το φρούτο και τον ανθικό χαρακτήρα.

2012

Από την δεκαετία που διανύουμε αυτό που κέρδισε όχι μόνο τις δικές μου εντυπώσεις αλλά και πολλών άλλων, είναι το 2012, το οποίο έβγαλε μπόλικο κόκκινο φρούτο, άνθη, γλυκά μπαχάρια και λίγη φυτικότητα, με τις τανίνες του να είναι αισθητές αλλά να έχουν μαλακώσει. Κρασί που έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του!

2008

Αρχικά πολύ κλειστό στο στόμα, κάτι το οποίο άλλαζε μόλις του έδινες λίγο χρόνο. Το φρούτο του ήταν έντονο και σε γλυκιά μορφή (γλυκό κεράσι) αλλά και σε πιο ξινό (βύσσινο), ακολουθούσαν τα ανθικά στοιχεία και στο τέλος κάποιες νύξεις φυτικότητας που με πήγαιναν προς την ντομάτα. Στο στόμα είχε αρκετό νεύρο, με ωραία ενσωματωμένη οξύτητα και στρογγυλές τανίνες. Είχε και το πιο υψηλό αλκοόλ από όσα κρασιά δοκιμάσαμε και μην πάει το μυαλό σας σε 14άρια και 15άρια αλλά στο 13,5%. Επίσης ένα κρασί που πιστεύω ότι θα εξελιχθεί όμορφα για λίγες…δεκαετίες!

2004

Εδώ κυριαρχούσε το ανθικό στοιχείο, ακολουθούσε το κόκκινο φρούτο μαζί με φυτικά στοιχεία όπως η ελιά, γήινες νότες αλλά και νύξεις σοκολάτας και καφέ. Οι τανίνες του είναι και εδώ αισθητές αλλά αρκετά λιωμένες και η οξύτητα του ζωηρή. Το αλκοόλ στο 12,5%. Θα ήταν ωραίο να το βλέπαμε και στην 20ετία!

2001

Γλυκά μπαχάρια, μαύρα φρούτα όπως ώριμο δαμάσκηνο, γλυκό βύσσινο, τομάτα και νύξεις πράσινης ελιάς, ενώ και κάποια στοιχεία καπνού άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους από αυτή την χρονιά. Οι τανίνες του είναι σχετικά ξηρές ακόμα, η οξύτητα αρκετά υψηλή ενώ έδειξε και κάποιο πλούτο σε σχέση με τα υπόλοιπα. Αλκοόλ στο 12%. Θεωρώ πως και αυτό θα έχει ενδιαφέρον σε μία δεκαετία.

2000

Διαφέρει αρωματικά από τα υπόλοιπα κρασιά έως τώρα, με έντονα βοτανικό χαρακτήρα που εκφράστηκε με δάφνη, δεντρολίβανο και ευκάλυπτο, αλλά και γλυκό φρούτο και μπαχαρένιο. Στο στόμα πάλι ξεχώριζαν τα βότανα, η οξύτητα του υψηλή, οι τανίνες του ώριμες και ένα τελείωμα με εναλλαγές ανάμεσα στο γλυκό και στο πικρό. Αλκοόλ στο 12%. Εδώ αν και το κρασί ήταν εντυπωσιακό, δεν ξέρω αν θα εξελιχθεί όμορφα για περισσότερο από μία πενταετία.

1998

Μαρμελάδα δαμάσκηνου και φράουλας, γλυκά μπαχάρια, σοκολάτα γάλακτος και ζωικές νύξεις για ένα κρασί που είναι κοντά στην 20ετία! Θα μπορούσα να γράψω ότι κρατά κάποια φρεσκάδα

ακόμα. Αισθητές τανίνες ακόμα, νόστιμο στόμα και απαλά πικάντικη επίγευση. Αλκοόλ στο 11,5%!! Θα είχε ενδιαφέρον να το δούμε πάλι σε μια δεκαετία.

1992

Εντυπωσιακή εξέλιξη για τα 25 χρόνια του. Βότανα με κυρίαρχο το δεντρολίβανο, ώριμο φρούτο, ζωικές νότες, πάστα ελιάς και καπνιστή επίγευση. Πολύ ωραίο στο στόμα με αρκετό φρούτο, σχετικά πλούσιο, ώριμες τανίνες και ζωηρή οξύτητα. Αλκοόλ στο 12%. Ίσως είναι από αυτά που θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα αγγίξει την 35ετία.

1987

Στα 30 χρόνια εδώ, ώριμο αλλά χωρίς κανένα ίχνος κούρασης. Ανθικό, φυτικό, βοτανικό αλλά και αποξηραμένο φρούτο. Κομψό και βελούδινο στο στόμα με καραμελωμένο φρούτο, αισθητή οξύτητα και επίγευση με διάρκεια. Θα τολμούσα να το αφήσω για μία δεκαετία ακόμα!

1978

Λίγο πριν αγγίζει τα 40 χρόνια του, βγάζει αποξηραμένο φρούτο, αποξηραμένα βότανα, λιαστή ντομάτα, και ζωικό και ταυτόχρονα καπνιστό χαρακτήρα που θύμιζε μπέικον. Στο στόμα εμφανίζεται ελαφρώς μπαχαρένιο και η οξύτητα του σε μέτρια επίπεδα. Το αλκοόλ του δεν μπόρεσα να το διαβάσω! Αυτό θα το πιούμε τώρα, γιατί δεν νομίζω ότι περαιτέρω παλαίωση θα το βοηθήσει!

1974

Για αυτό το κρασί υπήρξε αρκετά μεγάλη διαφωνία στα πηγαδάκια, την οποία θα την αποδώσω στην διαφορά που μπορεί να εμφανίζεται από φιάλη σε φιάλη όταν ένα κρασί είναι 43 χρονών! Εγώ πάντως έπεσα στην ‘καλή’ φιάλη, γιατί το κρασί ήταν εντυπωσιακά πολύπλοκο! Το χρώμα του, παραδόξως, έκρυβε λίγο κόκκινο ακόμα. Είχε φρούτο που πήγαινε προς το αποξηραμένα δαμάσκηνο και σύκο, ξηρούς καρπούς όπως καρύδι, καπνό, ευκάλυπτο, δάφνη, αλλά και κάποιες ‘φαρμακευτικές’ και ζωικές νύξεις. Στο στόμα ήταν απίστευτα βελούδινο με επίγευση αλλά και κάποια ζωηράδα! Και εδώ ο χρόνος είχε κρύψει το αλκοόλ από την ετικέτα!! Το να αφήσεις να παλαιώσει ακόμα περισσότερο ένα κρασί 43 χρονών είναι ριψοκίνδυνο! Αλλά καμιά φορά το ρίσκο σε βγάζει κερδισμένο!

Κλείνω με μία προτροπή! Αγοράστε την Νάουσα Μπουτάρη σήμερα στα 8,7 € και σίγουρα σε 5 χρόνια θα έχετε στα χέρια σας ένα κρασί, που θα αξίζει τα τριπλά!


Στην υγειά σας!

Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Μοιραστείτε το άρθρο: