Οίνοι Πελοποννήσου Φυσικά ...και φυσικά είμασταν εκεί

Οίνοι Πελοποννήσου Φυσικά ...και φυσικά είμασταν εκεί
Βρεθήκαμε ...φυσικά στην έκθεση "Οινοι Πελοποννήσου Φυσικά" που διοργανώθηκε από την Ένωση των Οινοπαραγωγών της Πελοποννήσου μέσω της εταιρείας οινικής επικοινωνίας Vinetum. Γράφουμε αυτές τις γραμμές μία περίπου ώρα μετά την επιστροφή μας από την έκθεση, με μια περίεργη αίσθηση να μας έχει μείνει... ένα παράξενο μείγμα ικανοποίησης αλλά και μελαγχολίας...

 Από μια έκθεση όπου κάποιος φίλος του κρασιού έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει μερικά από τα καλύτερα κρασιά της Ελλάδας, ασφαλώς θα φύγει ικανοποιημένος. Η ποιότητα των περισσότερων κρασιών που δοκιμάσαμε ήταν από καλή έως εξαιρετική... αλλά δεν θα σταθούμε στην αναλυτική παρουσίαση των όσων δοκιμάσαμε, αυτό θα γίνει αργότερα.

Θα σταθούμε περισσότερο στην αίσθηση που μας προκάλεσε. Και στον προβληματισμό που πηγάζει από αυτή.

Ήταν μια μελαγχολική αίσθηση πολύ έντονα διασκορπισμένη στην αίθουσα.

Τι έφταιγε;

Κόσμος υπήρχε αρκετός, και το εισιτήριο των 3 Ευρώ ξεκαθάρισε κάπως το "τοπίο" σε αυτή την έκθεση... δεν μας έλειψαν καθόλου όσοι έρχονταν για να πιούν και μόνο... Παραγωγοί υπήρχαν επίσης αρκετοί. Δεν θα πούμε βέβαια "όλοι ήσαν εκεί" όπως λέγαμε στο παρελθόν, υπήρχαν ηχηρές απουσίες. Τα κρασιά ήσαν εξαιρετικά, θα λέγαμε καλύτερα από άλλες φορές...

Τι έφταιγε λοιπόν;

Έφταιγαν πολλά για την μελαγχολική αυτή αίσθηση... Το χαρούμενο βουητό του κόσμου έλειπε... Βουβό, σκεπτικό το κοινό. Και περιορισμένο σε σχέση με άλλες χρονιές. Στα "πηγαδάκια" των οινοπαραγωγών έβλεπες πρόσωπα συνοφρυωμένα, έβλεπες κατήφια και προβληματισμό. Με όσους μιλήσαμε -και μιλήσαμε σχεδόν με όλους- η απάντηση στην γνωστή πρώτη ερώτηση "Πως πάτε;" ήταν σταθερά ένα "Πως να πάμε... όπως όλοι...", μια απάντηση που ήθελε να αποφύγει το σκληρό για τους περισσότερους "δεν πάμε καθόλου καλά" -το κοινό κακό δεν είναι τόσο βαρύ όσο το προσωπικό.

Η κρίση έχει πλήξει όλους: Οινοπαραγωγούς και καταναλωτικό κοινό. Είδαμε βέβαια μια στροφή των παραγωγών σε φθηνότερα κρασιά, μάθαμε και για μειώσεις τιμών που επίκεινται. Και όπως είπαμε και προηγουμένως, η ποιότητα παραμένει καλή, τα λίγα νέα κρασιά σε χαμηλές τιμές είναι καλύτερα από ότι θα τα περιμέναμε.

Όσοι πήγαν στην έκθεση για να δοκιμάσουν φρέσκα λευκά του 2012, μάλλον απογοητεύτηκαν, γιατί αυτά έλειπαν στην πλειοψηφία τους, (φυσικά)... και αυτό γιατί τα περισσότερα θα εμφανιστούν κάπου μεταξύ τέλους Νοεμβρίου 2012 και Ιανουαρίου 2013.

Έτσι λοιπόν από το Κτήμα Σκούρα μας είπαν ότι τα φρέσκα λευκά θα εμφανιστούν τον Ιανουάριο, με το Μοσχοφίλερο συντομότερα.

Ο Γιάννης Τσέλεπος, σαν Πρόεδρος της Ένωσης, ήταν προβληματισμένος με την κατάσταση της αγοράς, αλλά εξαιρετικά ικανοποιημένος με τα φρέσκα του που θα είναι στα ράφια τέλος Νοεμβρίου-αρχές Δεκεμβρίου: "Πιστεύω ότι θα είναι τα καλύτερα της δεκαετίας" μας διαβεβαίωσε.

Στη Γαία Οινοποιητική δοκιμάσαμε τη νέα εμφιάλωση του Θαλασσίτη Βαρέλι του 2011... εξαιρετικό όπως του 2010. Ο πολυαναμένόμενος Θαλασσίτης -που έχει εξαντληθεί εδώ και καιρό- αναμένεται στις 12 ή 13 Νοεμβρίου να βρίσκεται στα ράφια μας. Την ίδια περίοδο περίπου η το πολύ μια εβδομάδα αργότερα περιμένουμε το Ασύρτικο Wild Ferment 2012, που ήδη βρίσκεται σε προαγορά στο House of Wine...

Το Κτήμα Παπαιωάννου θα παρουσιάσει τα φρέσκα του κρασιά μέσα στο Δεκέμβριο, ενώ μια νέα εμφιάλωση της Μαλαγουζιάς (εσοδεία του 11) ήταν αυτή που δοκιμάσαμε.

Στο stand του Κτήματος Παλυβού δοκιμάσαμε τα κρασιά της εσοδείας 2012 που θα βρίσκονται στην αγορά στις αρχές Δεκεμβρίου. Εξαιρετικές οι Πέτρινες Πλαγιές δείχνουν ότι όταν "ανοίξουν" τα αρώματά της μέχρι την κυκλοφορία της θα είναι ένα εξαιρετικό -πάλι - κρασί, το ίδιο και ο Ροδίτης του. ¨Ένα νέο κρασί, ημίγλυκο Αγιωργίτικο, το Bee (Μέλισσα) που θα κυκλοφορήσει την ίδια περίοδο, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και πιστεύουμε ότι θα έχει επιτυχία.

Πολλά τα κρασιά της Σεμέλης, και ανάμεσά τους τα πολύ προσιτά Γιορτή λευκός, ένα κομψό και πολύ δροσερό Μοσχοφίλερο, το Piccolo Mondo, Μοσχοφίλερο επίσης αλλά ημίγλυκο, καθώς και τα αντίστοιχα ερυθρά, εντυπωσιακά και τα τέσσερα, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς την εξαιρετική τιμή τους (4-5 Ευρώ στο ράφι).

Η Στροφιλιά ήταν εκεί, με όλα τα κρασιά της, με τα φρέσκα να κυκλοφορούν τον Ιανουάριο.

Ο μόνος παραγωγός που όλα του τα κρασιά ήσαν εσοδείας 2012 ήταν το Κτήμα Θεοδωρακάκου, και εκτός από το Ροζέ που κυκλοφορεί τώρα, τα υπόλοιπα θα κυκλοφορήσουν στο τέλος Νοεμβρίου... όλα τα κρασιά με τη γνωστή ποιότητα του κτήματος Θεοδωρακάκου, αλλά μας εντυπωσίασαν ιδιαίτερα το Ροζέ 2012 και η Κυδωνίτσα 2012, η καλύτερη μάλλον οινοποίηση αυτής της εξαιρετικής λακωνικής ποικιλίας που δεν έχει ακόμα την προβολή που της αξίζει.

Δεν θα πούμε κάτι ειδικό εδώ για τα ερυθρά Αγιωργίτικα. Οι νέες εμφιαλώσεις ελάχιστες, η "αξία" πάντα σταθερή, και οι αναλυτικές περιγραφές βρίσκονται σε κάθε προϊόν στο Site του House of Wine.

Μια απορία που καταλήγει σε κρίσιμη ερώτηση βρίσκεται στον αέρα: Σε 20 ημέρες με ένα μήνα, θα υπήρχαν στην έκθεση τα περισσότερα λευκά εσοδείας 2012 και οι νέες οινοποιήσεις των ερυθρών.

Γιατί λοιπόν αυτή η έκθεση γίνεται τώρα και όχι αρχές Δεκεμβρίου, όταν θα δοκιμάζαμε τις νέες εσοδείες; Κάτι πρέπει να συμβαίνει με τους χρονικούς προσδιορισμούς των εκδηλώσεων των οινοποιών της Πελοποννήσου: Και αυτή η έκθεση γίνεται ένα μήνα νωρίτερα από ότι θα έπρεπε, όπως και η εκδήλωση για τα κρασιά της Νεμέας, που και αυτή γίνεται μόλις οι οινόφιλοι έχουν επιστρέψει από τις καλοκαιρινές τους διακοπές, οι περισσότεροι με άδειες τσέπες....

Μήπως πρέπει και οι εκθέσεις να προσαρμοστούν στο περιβάλλον της οικονομικής κρίσης; Πρόσφατα μια μεγάλη έκθεση Τροφίμων, με εξαιρετικά φιλόδοξο στόχο και πρόγραμμα, ακυρώθηκε λόγω έλλειψης συμμετοχών. Στο κρασί έχουμε πάρα πολλές εκδηλώσεις... αντιπροσώπων και εισαγωγέων, ενώσεων οινοπαραγωγών (όπως αυτή η έκθεση), ειδικών οίνων αλλά και μεγάλες και σημαντικές εκθέσεις όπως το Οινόραμα και τα Διονύσια.

Αντέχουν πια οι οινοπαραγωγοί να συμμετέχουν σε όλες; Μήπως και το κοινό (το πραγματικά οινόφιλο κοινό, όχι οι "πότες") κουράζεται να βλέπει τα ίδια και τα ίδια; Μήπως μία ή δύο εκθέσεις το χρόνο, καίρια τοποθετημένες χρονικά και επαγγελματικά οργανωμένες, θα συγκέντρωναν πολλαπλάσιο ενδιαφέρον, θα μπορούσαν να τύχουν διεθνούς προβολής, να προσήλκυαν αγοραστές του εξωτερικού ή και να συνδυάζονταν με μια σοβαρή διεθνή γευσιγνωσία; ( το γνωστό πανηγυράκι της Θεσσαλονίκης κάποτε πρέπει να τελειώσει!) …

Η κρίση είναι εδώ, και θα μείνει μαζί μας για πολύ καιρό. Πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτή, γιατί δεν κρύβεται πια κάτω από το χαλί, είναι πολύ μεγάλη για αυτό... Να προσαρμοστούμε σε όλα: Στην παραγωγή αξιόλογων κρασιών, στον περιορισμό των δεκάδων ετικετών κάθε παραγωγού (μετρήσαμε 18 ετικέτες (!) σε άγνωστο σχεδόν κτήμα που συμμετείχε στην έκθεση), στην σωστή, επαγγελματική τιμολόγηση των κρασιών, στον περιορισμό των «ενδιαμέσων» από τον παραγωγών στην τελική διάθεση στον καταναλωτή (αυτό είναι κάτι που ήδη γίνεται εκ των πραγμάτων, με τον …δύσκολο και επώδυνο τρόπο που επιβάλλει η αγορά).

Μήπως αυτή η προσαρμογή πρέπει να γίνει και στις εκθέσεις;

Μπορείτε να δείτε όλες τις φωτογραφίες της έκθεσης στην σελίδα του Facebook του House of Wine

Μοιραστείτε το άρθρο: