Αλέξανδρος Σακκάς: Μνήμες, σημειώσεις και συγκρίσεις για το Κτήμα Φουντής 1996

Αλέξανδρος Σακκάς: Μνήμες, σημειώσεις και συγκρίσεις για το Κτήμα Φουντής 1996Από τον Αλέξανδρο Σακκά

Από τους πρώτους που συνάντησα όταν πρωτοπήγα στη Νάουσα, πριν πολλά χρόνια, ήταν ο Γιάννης Δαλαμάρας και η γυναίκα του Κατερίνα (ο θαυμαστός σήμερα Κωστής ήταν ακόμα μωράκι), ο Κείμης Χρυσοχόου -ο Τάκης Μαρκοβίτης (απεβίωσε το περασμένο φθινόπωρο) -ο Τάκης Καστανιώτης και last but not least ο Νίκος Φουντής.

Να θυμίσουμε, ειρήσθω εν παρόδω, ότι η ζώνη Ονομασίας Προελεύσεως “Νάουσα” είναι εκείνη κυρίως όπου μπορούμε να διαπιστώσουμε την ακριβή έννοια της λέξης “terroir” και να απολαύσουμε επίσης τις διαφορές των κρασιών, ανάλογα με τα μικροκλίματα και τα terroirs παραγωγής τους. Καλό θα ήταν επιπλέον να μην ξεχνούμε ότι στα κόκκινα κρασιά της Νάουσας φαίνεται πιο “ανάγλυφα” και η διαφορά μεταξύ “κλασσικών-παραδοσιακών” και “μοντέρνων” κρασιών.

Σε εκείνο το πρώτο ταξίδι στη Νάουσα, ο Γιάννης Δαλαμάρας δεν είχε φτιάξει ακόμα οινοποιείο ούτε είχε παραγάγει κρασί. Ο κυρ-Αντώνης και ο κυρ-Αγαμέμνονας Μελιτζανής (τα δύο γλυκύτατα γεροντοπαλίκαρα) ζούσαν ακόμα και οινοποιούσαν, ενώ ζούσε ακόμα ο ηλικιωμένος πατέρας του Νίκου Φουντή του οποίου το υποτυπώδες, μικρό πρώτο οινοποιείο μόλις είχε φτιαχτεί. Και σκέπτομαι ότι δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαίο που πολύ πρόσφατα, που είχα την τιμή και την χαρά να συνοδεύσω και να ξεναγήσω τους εκδρομείς του House of Wine στα αμπελοτόπια του Ξινόμαυρου, αυτός που μας συγκίνησε και μας εντυπωσίασε ΟΛΟΥΣ περισσότερο ήταν ο Νίκος Φουντής. Ακριβώς όπως και τότε, παλιά, που με είχε γοηυεύσει κι 'εμένα με την απλή και θερμή εγκαρδιότητα του

Τα κρασιά λοιπόν του Νίκου Φουντή τα ξέρω και τα αγαπώ από χρόνια, το ίδιο δε -ο ίδιος θαυμασμός- ισχύει και για το “Κτήμα Φουντή” 1996 από τότε που (επαρκώς παλαιωμένο) ο παραγωγός του άρχισε να το δείχνει στα “Βοροινά” της Αθήνας, με την έναρξη κάθε καινούργιου χρόνου.

Δεν είναι λοιπόν νομίζω καθόλου τυχαίο ότι με τους οινοεκδρομείς του House of Wine μοιραστήκαμε τον ίδιο ενθουσιασμό και εντυπωσιασμό από την επιτόπου δοκιμή του “Κτήματος Φουντή” 1996 που μας σέρβιρε η κόρη του Φουντή Γεωργία. Ας σας δείξω κι' εγώ τις σημειώσεις μου από το εντυπωσιακό αυτό κρασί

Το κρασί

ΚΤΗΜΑ ΦΟΥΝΤΗ 1996 (ένα ενιαίο αμπελοτόπι, στη θέση Καραούτσα της Νέας Στράντζας στη Νάουσα)

Το κρασί που δοκιμάσαμε όλοι επί τόπου στο οινοποιείο Φουντή δεν έχε -βοηθούντος του χρόνου και των επιπτώσεων της εξέλιξης- σχέση με το ίδιο ακριβώς κρασί όπως το πρωτοδοκίμασα πριν μερικά χρόνια. Το σχετικά ανοιχτό χρώμα κόκκινου κερασιού έχει παραχωρήσει τη θέση του σε μία απόχρωση όπου αρχίζουν να κυριαρχούν οι κεραμιδί χρωματικοί τόνοι. Το ωραιότατο -φινετσάτο και κομψό- άρωμα κόκκινων φρούτων, πικρής σοκολάτας και καφέ (αντιγράφω τις παλαιές σημειώσεις μου) έχει εξελιχθεί… παίρνοντας χαρακτηριστικά δέρματος, λιαστής ντομάτας και farmyard/barnyard (νοτισμένη γη, βρεγμένα φύλλα και μανιτάρια). Έτσι λένε οι σημειώσεις από την επίσκεψη στο οινοποιείο την άνοιξη του 2013.

Είναι όμως στη γεύση (και κυρίως όπως αυτή παρουσιάζεται το 2013) που φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Νίκος Φουντής αποτελεί την επιτομή του παραγωγού παραδοσιακών κρασιών της Νάουσας: πολύ ξηρή, πικάντικη, σχετικά “στεγνή” με το φρούτο δημιουργεί την αίσθηση πολύ διακριτικής φλογίτσας καντηλιού και τις τανίνες να εντυπωσιάζουν τον ουρανίσκο.

Αυτό το κρασί, όπως είναι τώρα, ίσως να μη χρειάζεται καθόλου μετάγγιση για να μη χάσει τα ντελικάτα του αρώματα. Θα εξημερωθεί και θα σας εντυπωσιάσει δίπλα σε φαγητά πλούσια και λιπαρά.

Μοιραστείτε το άρθρο: