Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Kiki de Grece και Γιάννης Βογιατζής: Μια απολαυστική γευσιγνωσία!

Ανοίγοντας τη Νάουσσα Μπουτάρη του '90!
Από τον Τ. Πικούνη

Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα σε μια γευσιγνωσία- έκπληξη... Πολλαπλή έκπληξη θα πρέπει να σας ομολογήσω.

Πρώτα απ' όλα, το Kiki de Grece. Ναι, αν και το γνώριζα, το επισκεπτόμουν ουσιαστικά για πρώτη φορά. Η "πραγματική" πρώτη φορά ήταν ένα ποτήρι κρασί "στα γρήγορα" -δεν κάθισα ούτε 10 λεπτά- πριν περίπου ένα χρόνο, άρα ήταν σαν να πήγαινα για πρώτη φορά.

Η δεύτερη έκπληξη αφορούσε στον οινοποιό που παρουσίαζε εκείνο το βράδυ το Κiki de Grece: Τον Γιάννη Βογιατζή, τον πολύ αγαπητό και φίλο οινοποιό Γιάννη, που όμως πρώτη φορά παρακολουθούσα σε μια παρουσίαση των κρασιών του σε Wine Bar...

Με το Γιάννη έχουμε περάσει πολλές ώρες σε... απρογραμμάτιστες συζητήσεις για το κρασί. Και όταν λέω απρογραμμάτιστες, εννοώ 2ωρες συζητήσεις μέσα σε εκθέσεις, σε wine bars... όπου βρεθούμε με το Γιάννη ξεκινάμε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πάντα συζήτηση για το κρασί. Και όχι μόνο, αλλά και για αισθητική, για ετικέτες, για το τι τελικά επηρεάζει την απόλαυση του κρασιού. Βλέπετε, ο Γιάννης, δεν είναι μόνο μια ζωντανή ιστορία του κρασιού, ή ένας κορυφαίος οινοποιός. Είναι και ένας βαθειά σκεπτόμενος άνθρωπος, που έχει εμβαθύνει στο θέμα του κρασιού αγγίζοντάς το από πάρα πολλές πλευρές. Το να μιλάς με το Γιάννη Βογιατζή είναι μια απόλαυση. Και όποτε έχω ευκαιρία, δεν την χάνω, την επιδιώκω.

Έτσι έγινε και χθες. Μια καλή φίλη, η Φλώρα, δική μου αλλά και του κρασιού, μου είπε στο Fb ότι θα πήγαινε στη γευσιγνωσία... που δεν γνώριζα! Ήταν ευκαιρία, γιατί με ένα σμπάρο θα "έπιανα" τρία τρυγόνια: Και θα έβλεπα το Γιάννη, και θα δοκίμαζα τα θαυμάσια κρασιά του, και θα γνώριζα το Kiki de Grece...

Ας αρχίσουμε από το Wine Bar: Στο καρακέντρο, στον πεζόδρομο της Ηπίτη, ένας συμπαθέστατος χώρος, με δυναμικότητα γύρω στους 30 φίλους του κρασιού στον κλειστό χώρο και άλλους τόσους περίπου έξω, με απλή διακόσμηση, ευχάριστους συνεργάτες (ναι, χαμογελαστούς!) και τη Ρόζα Καρδαρά, (την ιδιοκτήτρια) να γυρνά από τραπέζι σε τραπέζι, φιλική, συμπαθέστατη, απλή... Ευχάριστη ατμόσφαιρα, γεμάτο νέους ανθρώπους. Δεν θα πω περισσότερα, γιατί ήδη έχει ζωή περίπου 2 χρόνων, και έχουν γραφτεί πολλά (και -ως συνήθως- παρόμοια-) για τo Kiki de Grece. Θα πω μόνο ότι η "έμπνευση" του ονόματος μάλλον προέρχεται από το περίφημο Kiki de Montparnesse (ψευδώνυμο της Alice Ernestine Prin, μοντέλου, ζωγράφου και γυναίκας της τέχνης, που έφυγε το 1953, μια μορφή του Montparnasse, μοντέλο για πολλούς καλλιτέχνες της εποχής όπως των Francis Picabia, Jean Cocteau, Arno Breker, Alexander Calder και πολλών άλλων... Ναι, βαρύ όνομα διάλεξες, Ρόζα!

Ένα άλλο εντυπωσιακό (ιδιαίτερα για την περίοδο που ζούμε) γεγονός ήταν το κόστος της συμμετοχής στη γευσιγνωσία: Μόλις 10 Ευρώ το άτομο, για 7 κρασιά, 4 γευστικότατους- και χορταστικούς- μεζέδες! Και από ότι πληροφορήθηκα, η ίδια αντιμετώπιση υπάρχει και στον κατάλογο! Εκείνο πάντως που διαπίστωσα είναι ότι ή Ρόζα θα σου σερβίρει όσο κρασί θέλεις, θα σου δώσει επιπλέον μεζέδες χωρίς κανένα πρόβλημα, δημιουργώντας την ιδανική ατμόσφαιρα για να νοιώσεις άνετα... Ας το λάβουν υπ' όψη τα γειτονικά Wine Bars με τα 35άρια και 40άρια κατά κεφαλή! Γιατί γευσιγνωσία, παιδιά, δεν είναι ούτε τσιμπούσι, ούτε απαραίτητα show…

Έχοντας λοιπόν πει όλα αυτά, δεν είναι να απορεί κανείς που στην γευσιγνωσία δεν έπεφτε καρφίτσα! Δεν υπήρχε άδεια θέση ούτε για δείγμα! Θες ο Γιάννης και τα θαυμάσια κρασιά του, θες η Ελληνίδα Kiki και οι τιμές της, θες και τα δύο, γέμισαν ασφυκτικά τη μικρή αίθουσα.

Πάμε τώρα στον Οινοποιό και τα κρασιά του... Θα έχετε καταλάβει ήδη ότι είμαι fan του Γιάννη Βογιατζή. Και θα σας ομολογήσω, πρώτα του ίδιου και μετά των κρασιών του! Από όσους οινοποιούς έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα (και έχω γνωρίσει... αρκετούς- πολλά τα χρόνια, Άρη!-) μάλλον ο Γιάννης είναι ο πιό απολαυστικός στη συζήτηση. Θες τα 31 συναπτά χρόνια σαν επικεφαλής οινοποιός της πιο σημαντικής ίσως οινοποιίας της Ελλάδας -της Μπουτάρη ΑΕ- θες οι εμπειρίες του από τη δημιουργία εμβληματικών κρασιών, θες η βαθειά του γνώση του κρασιού αλλά και τα ενδιαφέροντά του πέρα από το κρασί, κάνουν το Γιάννη τον ιδανικό συνομιλητή, απολαυστικό στις διηγήσεις, πηγή γνώσης, κάτι σαν "βάση δεδομένων" της ιστορίας του ελληνικού κρασιού. Και όλα αυτά σε ένα ευγενικό, μειλίχιο και συμπαθέστατο άνθρωπο...

Τα κρασιά του είναι η υλοποίηση των όσων ο Γιάννης πρεσβεύει για το κρασί, χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς εμπορικές "αναστολές" σε βάρος της ποιότητας. Είναι μάλλον πρωτόγωρο να ακούς ένα οινοποιό να σου λέει ότι θα βγάλει ένα λευκλο το Σεπτέμβρη -γιατί τότε πρέπει- και όχι τον Ιούνιο, χάνοντας την καλοκαιρινή σαιζόν!

Ξεκινήσαμε τη δοκιμή με δύο λευκά κρασιά: Το Κτήμα Λευκός 2014 (Ασύρτικο, Chardonnay και Μalvasia Aromatica) και το Λευκοτσικνιά 2014 (Ασύρτικο και Μalvasia Aromatica). Σερβιρίστηκαν μαζί, όπως και όλα τα υπόλοιπα κρασιά σερβιρίζονταν ανά δύο, με τον αντίστοιχο ταιριαστό μεζέ. Και τα δύο κρασιά απολαυστικά, με το Λευκοτσικνιά πολλά υποσχόμενο, αλλά λίγο κλειστό ακόμα. Ο Γιάννης Βογιατζής μίλησε για τα κρασιά, αλλά και για τις ετικέτες τους, σημειώνοντας τη σημασία που έχει η αισθητική της φιάλης στην απόλαυση του κρασιού. Εξαιρετικός στην αφήγηση, απέσπασε τα χειροκροτήματα του κόσμου, διανθίζοντας τα λεγόμενά του με ιστορίες από την εμπειρία του... ιστορίες που δεν ήθελες να σταμτήσει!

Το Κτήμα Ροζέ 2013 από Ξινόμαυρο και Μοσχόμαυρο είναι ένα γνήσια "Ελληνικό" ροζέ, σε αντίθεση με τις απομιμήσεις των Προβηγκιανών ροζέ που έχουν σήμερα γεμίσει την αγορά! Κόκκινο, ζωντανό, χωρίς ίχνος γλυκύτητας, απόλυτα ξηρό, απολαυστικό!

Ακολούθησε η αδυναμία μου, ο νεαρός Τσαπουρνάκος 2012, που δεν είναι τίποτα άλλο από τον Τσαπουρνάκο εμφιαλωμένο στα "νιάτα" του. "Το δοκιμάζαμε για να δούμε την εξέλιξή του, και μας άρεσε τόσο που αποφασίσαμε να το εμφιαλώσουμε σε αυτή τη φάση της εξέλιξής του" μας είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Γιάννης. Και καλά έκανε, θα πω εγώ, γιατί βγήκε ένα κρασί ελαφρύ, με έντονη τη απολαυστική φρεσκάδα και με τονισμένα τα αρώματα της ποικιλίας...

Ακολούθησε το "Βαρύ πυροβολικό" του κτήματος: Ο Τσαπουρνάκος 2012 και το Ξινόμαυρο 2011.

Το πρώτο από την ντόπια ποικιλία που "ανέστησε" ο Γιάννης Βογιατζής, και που απέδειξε με τεστ DNA ότι είναι κλώνος του "πατέρα" των Cabernet, του Cabernet Franc, προσαρμοσμένου όμως στο terroir της περιοχής. Ένα απολαυστικό κρασί, με την απόλυτη έννοια της κομψότητας σε ένα ισορροπημένο σύνολο στο οποίο το ‘φρούτο’, συναντάει ιδανικά το βαρέλι, με το αλκοόλ ισορροπεί με την οξύτητα που φρεσκάρει και οι υψηλής ποιότητας τανίνες να ‘χαϊδεύουν’ το στόμα.

Στη συνέχεια, το Ξινόμαυρο 2011. Εδώ έχουμε την επιτομή του Ξινόμαυρου, θα τολμούσα να πω κάτι σαν… διατριβή για ντοκτορά: Πολύπλοκο, πολυεπίπεδο, καθόλου "άγριο", χωρίς υπερβολές ή εντυπωσιασμούς, και παράλληλα χωρίς "νεοκοσμίτικες" νύξεις, είναι ένα Ξινόμαυρο πραγματικό εγχειρίδιο τυπικότητας για τους λάτρεις της ποικιλίας. Εγώ θα πω αφετηρία εκκίνησης, σημείο αναφοράς για να κριθούν τα άλλα Ξινόμαυρα.

Είχαμε τη χαρά να έρχεται στο τραπέζι μας -στα διαλλείματα των αναλύσεών του για τα κρασιά που παρουσιάστηκαν,- το Γιάννη Βογιατζή. και βέβαια, χαρήκαμε για άλλη μια φορά την ιδιαίτερη συζήτησή μας, και ανανεώσαμε το ραντεβού για να συνεχίσουμε, πάντα πάνω από ένα (ή και περισσότερα!) ποτήρια κρασί...

Έχω παρακολουθήσει πολλές γευσιγνωσίες μέχρι σήμερα... Από χαρισματικούς οινοποιούς, από μέτριους, από οινοποιούς που δυσκολεύονται να αρθρώσουν λέξη, από παρουσιάσεις-show, από "ειδικούς" που λένε ότι θέλουν και ότι τους "βολεύει". Θα σας πω ότι η παρουσίαση του Γιάννη Βογιατζή στο Kiki de Grece ήταν από τις καλύτερες που έχω παρακολουθήσει.

Ευχαριστώ Γιάννη, ευχαριστώ Ρόζα (που δεν σε γνωρίζω προσωπικά) ευχαριστώ Φλώρα που με κάλεσες και μου άνοιξες τα μάτια για τη γευσιγνωσία... ευχαριστώ τους νέους ανθρώπους που γέμισαν το Kiki de Grece και που επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο την θετική επίδραση των Wine Bars στην προώθηση του Ελληνικού κρασιού και στην καθιέρωσή του.

Μέσα στη μαυρίλα της εποχής, μέσα στη απογοήτευση για το που μας οδηγούν οι υποτιθέμενοι "ταγοί", ευχαριστώ όλους τους παραπάνω που μας δίνουν την πραγματική εικόνα μιας Ελλάδας που και θέλει, και μπορεί, και πράττει!


Στην υγειά σας!



Τάσος Πικούνης

Μοιραστείτε το άρθρο: