Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Ναι, cocktail με μπύρα και...

Ναι, cocktail με μπύρα και...Από τον Ν. Ραδίση

Θυμάμαι τον εαυτό μου πριν μερικά χρόνια. Τότε που μόλις είχαμε ξεμυτίσει με την παρέα μου, στα νυχτερινά μαγαζιά και ξεκινούσαμε τις νυχτερινές περιπέτειες είτε ως πελάτες είτε ως στελέχη επιχειρήσεων, κοινώς σερβιτόροι και μπάρμεν. Τότε νομίζαμε ότι το ουίσκι ήταν ένα και η μπύρα μια και μόνο πράσινη (ποτέ δεν είχα δει βέβαια, ούτε ακόμα και σήμερα, πράσινο υγρό).

Με την πάροδο των ετών, το διάβασμα, την τριβή στην δουλειά και την ωριμότητα να χτυπάει όχι πλέον την πόρτα, αλλά να κουνάει ολόκληρο το «οικοδόμημα», αρχίσαμε και μείς να γινόμαστε «ψαγμένοι». Ήπιαμε δυο τρία ουίσκι παραπάνω, περιφρονούσαμε τα «γνωστά», αυτά δηλαδή που όλοι ξεκινήσαμε. Είχαμε ανέβει επίπεδο. Μάθαμε την Weiss και την μοναστηριακή. Εννοείται πως δεν πίναμε πράσινη, εκτός αν δεν υπήρχε άλλη επιλογή.

Φτάσαμε και στο σημείο, στις επιχειρήσεις που εργαζόμαστε να θεωρούμε ότι δεν πρέπει να εξυπηρετούμε τον κόσμο, που είναι πελάτης και συνήθως (δεν λέω πάντα, κρατάω ακόμα επιφυλάξεις) έχει δίκιο, δίνοντας του ένα ουίσκι 15 ετών με αναψυκτικό (πχ ουίσκι κόλα). Νομίζαμε ότι το bartending και cocktail ήταν κάτι πολύ εύκολο, αλλά έπρεπε να' ναι και κουλτουριάρικο. Δεν έπρεπε να αναμιγνύουμε υλικά που θα λυπόμασταν να τα μπερδέψουμε με φτηνότερα αναλώσιμα στο μπαρ. (εδώ μπορούμε να ανοίξουμε θέμα του οποίου η συζήτηση μπορεί να μη τελειώσει και ποτέ)

Κι όμως ήρθε η στιγμή που όλα άλλαξαν. Κάποιος, κάπου, κάποτε (ονόματα και καταστάσεις σήμερα δεν θέλω να θίξω) μου είπε πως αν δεν θες να χάσεις το πελάτη και να κλείσει το μαγαζί, δωσ’ του ότι ζητάει. Εξήγησε του απλά γιατί έχεις διαφορετική άποψη. Και ναι, το εφάρμοσα. Έφτασα μάλιστα να αρχίσω να αναμιγνύω ποτά που δεν θα το έκανα ποτέ. Δεν υπήρχε περίπτωση να αναμίξω ένα καπνιστό ουίσκι με μια καπνιστή μπύρα. Ε ναι, το έκανα και μάλιστα μου άρεσε. Άρεσε και στους πελάτες μου. Ξέρετε τι ανακάλυψα; Ότι όλα αν τα αναμίξεις στην σωστή αναλογία, δίνουν ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα. Δεν έχει σημασία αν είναι η μπύρα του λαού και το ποτό του παλατιού. Η γεύση μετρά και η τόλμη νικά! Όταν λοιπόν εργάστηκα πάνω σ’ αυτό ανακάλυψα (κακώς με μεγάλη έκπληξη) ότι δεν ήμουν και τόσο πρωτοπόρος. Κάποιοι άλλοι σίγουρα άσημοι bartenders (δεν κυριολεκτώ), είχαν φροντίσει να αναμίξουν μπύρα και απόσταγμα μαζί με άλλα υλικά.

Αρχικά στο μυαλό μου ήρθε το γνωστό υποβρύχιο. Μπύρα και ουίσκι. Α! και οι παραλλαγές του: Μπύρα+τεκίλα, Μπύρα+Jägermeister. Μετά κάτι πιο light: Μπύρα+λεμονάδα, μπύρα+Sprite, ναι αλλά αυτά τα λένε Shandy και Radler οι Βρετανοί και Γερμανοί αντίστοιχα. Λέω λοιπόν, αφού οι «πατέρες» της μπύρας, οι Γερμανοί της Lager (δηλαδή της βυθοζύμωτης μπύρας) και οι Βρετανοί της Ale (της αφροζύμωτης μπύρας), αναμιγνύουν μπύρα με απόσταγμα και αναψυκτικά, άρα δεν είναι ούτε taboo ούτε απαγορευτικό. (σχόλιο: τα βασικά είδη μπύρας είναι δυο και χωρίζονται στις παραπάνω κατηγορίες)

Έτσι έγινα ένθερμος οπαδός των cocktail με μπύρα, τα οποία δούλευα μαζί με την ομάδα μου ακούραστα πίσω απ’ την μπάρα. Χάρηκα πολύ όταν την εποχή που στην χώρα μας ξεκινούσα δειλά την παραγωγή των εν λόγω cocktails, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, οι mixologists/bartenders είχαν την μπύρα στα βασικά υλικά για την παραγωγή νέων συνταγών. Χάρηκα τόσο που έφτασα στο σημείο και τόλμησα μάλιστα να παρουσιάσω cocktail μπύρας στην περασμένη HoReCa. Φέτος λοιπόν, (θρασύς όπως είμαι) αποφάσισα να παρουσιάσω και πάλι cocktail με μπύρα, μόνο που φέτος δεν θα παρουσιάσω δυο δικές μου συνταγές, αλλά πολλές, πολλών. Κυριακή 11πμ 2ο HoReCa Beer Festival, στο Metropolitan Expo..

Ηθικά διδάγματα:. Δεν είναι ντροπή να πειραματιστείς και να αποτύχεις, το έχουν κάνει και άλλοι πριν από σένα. «Γηράσκω αεί διδασκόμενος» δηλαδή.. και «Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι», όχι μια και έξω βρεθήκαμε και τα ξέρουμε όλα και το παίζουμε και ώριμοι (αυτό ισχύει ακόμα για μερικούς εκεί έξω, ανεξαρτήτως ηλικίας που πλέον βρίσκονται)


Στην υγειά μας..!



Νικολά Ραδίσης
Νικολά Ραδίσης

Μοιραστείτε το άρθρο: