Του γηπέδου οι μπύρες είναι… του κουτιού

Του γηπέδου οι μπύρες είναι… του κουτιούΑπό τον Ν. Ραδίση

Η φιλοσοφία που προσεγγίζουμε την μπύρα αλλάζει! Στα εστιατόρια και τα ψαγμένα bar έχει αρχίσει η πορεία ανάδειξης της μπύρας σε προϊόν ίδιου επιπέδου με το κρασί. Ω, μα τι ευτυχία! Ακόμα όμως και σήμερα σε μπυραρίες και πολλές άλλες επιχειρήσεις η μπύρα δεν χαίρει τον ανάλογο σεβασμό. Κακώς διότι η απαίτηση των επιχειρηματιών για συχνότερη επίσκεψη στα καταστήματα τους συνοδεύεται από την αντίστοιχη απαίτηση προσφοράς τιμής, ποιότητας, ποικιλίας και σερβιρίσματος από τον πελάτη. Εκεί που δεν υπάρχει αυτή η απαίτηση είναι, που αλλού; Στο γήπεδο.

Οι μπύρες τις Κυριακής (αλλά και της Τρίτης, της Τετάρτης, της Πέμπτης και του Σαββάτου) όποτε έχει αγώνες είναι διαφορετικές. Μπορεί να είναι οι ίδιες με αυτές που πίνουμε στα αγαπημένα μας μαγαζιά τις νύχτες, αλλά δεν έχουμε τις ίδιες «παράλογες» απαιτήσεις.

Κάθε φορά που θα πάω γήπεδο (κυρίως να παρακολουθήσω ποδόσφαιρο) ζω μια ιεροτελεστία. Οι ώρες πριν το γήπεδο ξεκινάνε με την αναζήτηση για θέση στάθμευσης στους γύρω δρόμους και συνεχίζουν με την αναζήτηση της παρέας η οποία μπορεί να πίνει ήδη τις πρώτες της μπύρες. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα έπινα κάποια μπύρα σε κουτάκι, η οποία πολύ πιθανόν να έχει εκτεθεί στον ήλιο για αρκετές ώρες (ειδικά το καλοκαίρι) και όχι με κύρια ευθύνη του τελικού πωλητή (επιχειρηματία) αλλά του μεσάζοντα (κοινώς καβατζή). Δεν θα έπινα μια μπύρα σε κουτάκι ή οποία δεν είναι στην σωστή θερμοκρασία και είναι είτε αρκετά ζεστή, από το άνοιξε-κλείσε των ψυγείων είτε παγωμένη, διότι ήταν σε καταψύκτη για να διατηρηθεί στην «κατάλληλη» θερμοκρασία.

Εννοείται πως δεν θα έπινα μια μπύρα δίχως ποτήρι. Όπως δεν θα δεχόμουν ένα πλαστικό ποτηράκι, από μια επιχείρηση. Δεν θα σταθώ στο παγωμένο ποτήρι της, διότι η φιλοσοφία του ιδιοκτήτη της επιχείρησης είναι να προσφέρει την καλύτερη υπηρεσία και η γνώση του εκεί σταματά. Η μπύρα του γηπέδου δεν υπάρχει περίπτωση να είναι «ψαγμένη»

Στο γήπεδο θα πιω όλες τις μπύρες που μπορεί να θεωρώ κλασσικές. Δεν θα πιω μια μοναστηριακή Trappist, όπως μια La Trappe Dubbel, δεν θα πιω όμως και μια ελαφριά ή χωρίς αλκοόλ όπως είναι η Veltins Lemon (αν και αρκετά δροσιστική) ή η Clausthaler. Θα προτιμήσω μια Lager, την κλασσική μας ξανθιά, είτε ελληνική είτε εισαγωγής (βρίσκουμε πολλές: Fix, Mythos, Amstel, Kaiser, Heineken), συνήθως ότι είναι σε μεγαλύτερη ποσότητα και πιο οικονομική και μετά μια μπύρα σκούρα όπως είναι η Stout (Guinness ή Murphy’s), για τι εδώ θα θελα οπωσδήποτε και το πλαστικό μας ποτηράκι των 500ml.

Η «Κυριακάτική» ή «γηπεδική» είναι απλή, λιτή, χωρίς πολλά φρου φρου και αρώματα. Είναι εκείνη που μου κάνει παρέα σε κάθε πικρή και χαρούμενη στιγμή. Είναι η μπύρα που θα την ταιριάξω με την απόλυτη αντιαισθητική και αντι-υγειονομική τροφή που θα καταναλώσω, το λεγόμενο βρώμικο. Διότι αν το βρώμικο δεν είναι βρώμικο, τότε δεν έχει ουσία. Και πως θα το συνοδεύσω; Με μια παγωμένη, από το βαρέλι με παγωμένο νερό, μπύρα.

Χάσει κερδίσει η ομάδα, η μπύρα θα ναι εκεί. Δεν την χρησιμοποιούμε πετώντας την σε αντιπάλους! Την καταναλώνουμε διότι δεν παύει να ναι το αγαπημένο μας υλικό!

Αυτό ήταν! Εδώ έχει τελειώσει ο αγώνας, έχουμε πιει 3-4 μπύρες ο καθένας και πάμε στο αυτοκίνητο. Χαρούμενοι ή λυπημένοι, θα πάμε να πιούμε την αγαπημένη μας μπύρα, σε ένα μαγαζί που την σέβεται. Θα επισκεφτούμε το αγαπημένο μας στέκι να συζητήσουμε τα του αγώνα, με ένα δροσερό ποτήρι γερμανικής Weiss (χτες ήπια Erdinger σήμερα θα πιω Weihenstephan, τα χω μελετήσει ήδη), brezel και γιατί όχι και λουκάνικα. Το βρώμικο ήταν απλά το ορεκτικό.

Αφού ξέφυγα απ’ την καθημερινότητα και την ρουτίνα. Αφού ξέδωσα στο γήπεδο και αφού «παραστράτησα» και δεν τήρησα τους κανόνες που ο ίδιος επιβάλλω στον εαυτό μου όσο αφορά την κατανάλωση μπύρας ήρθε η ώρα να ακολουθήσω τον ίσιο δρόμο. Θα αρχίσω τις δοκιμές σε συνδυασμούς φαγητών και μπύρας. Αλλά από αύριο, τώρα θα πιώ απλά την μπύρα μου, όπως πρέπει. Στην σωστή θερμοκρασία, το κατάλληλο ποτήρι με το ιδανικό συνοδευτικό και την αγαπημένη μου παρέα, στο μέρος όπου θα σεβαστούν την παρουσία μου και το προϊόν που προσφέρουν!


Νικολά Ραδίσης

Μοιραστείτε το άρθρο: