Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Wine is the answer… What was the question?

Wine is the answer… What was the question?Από τον Γ. Μιχαήλο


Δεν είμαι σίγουρος αν οι οινοποιοί της Βορείου Ελλάδας υπονοούσαν μέσα από το ευφυές, τυπωμένο σε μπλουζάκια και ποδιές σλόγκαν, ότι το κρασί μπορεί να είναι η απάντηση σε όλα μας τα προβλήματα. Μία τέτοια διαπίστωση θα είχε ως προϋπόθεση να γνωρίζει κάποιος την αρχική ερώτηση, κάτι το οποίο αποδείχτηκε ελάσσονος σημασίας. Ποιος εξάλλου ασχολείται με τέτοιου είδους ανησυχίες όταν βρίσκεται μέσα σε μία αίθουσα ξενοδοχείου που σφύζει από κόσμο; Το μόνο που θα μπορούσε να διαταράξει την αισιοδοξία μου, φαντάζομαι και την ευχαρίστηση των διοργανωτών, είναι μήπως του χρόνου "στα ΒορΟινά" δεν καταφέρουμε να χωρέσουμε όλοι στην αίθουσα της Μεγάλης Βρετάνιας.

Η προσέλευση του κόσμου ήταν πράγματι πολύ μεγάλη, έχω την αίσθηση πολύ μεγαλύτερη από πέρσι, αν και δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος να μιλήσω με αριθμούς πάνω σε αυτό το θέμα. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις ωστόσο που αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι αρχίζει και κινείται γύρω από το κομμάτι του κρασιού. Πιο εκπαιδευμένο οινικά το κοινό, φάνηκε να διαθέτει άποψη γύρω από το τι δοκιμάζει, ενώ αρκετοί τόλμησαν ακόμα και να λάβουν μέρος στην τυφλή γευστική δοκιμή που είχαν οργανώσει οι διοργανωτές. Αναρωτιέμαι πόσο πιο διαδραστικός μπορείς να γίνεις με τον καταναλωτή-υποψήφιο πελάτη σου; Υπάρχει περίπτωση μετά από αυτή την εμπειρία οι συμμετέχοντες στο διαγωνισμό να βάλουν ποτέ σε δεύτερη μοίρα τα κρασιά του Βορειοελλαδικού αμπελώνα;
Ο Άκης Παπαδόπουλος από το πολύ ανεβασμένο κτήμα Τέχνη Οίνου στη Δράμα επιβεβαίωσε το γεγονός ότι φέτος οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι καταναλωτές και επαγγελματίες διέθεταν άποψη και δεν ζητούσαν απλά να τους γεμίσουν το ποτήρι με ένα λευκό ή κόκκινο κρασί. Βρες μπας και όλη αυτή η έξαρση γύρω από wine bars, οινικά εστιατόρια, προγράμματα σπουδών αλλάζει λίγο το τοπίο του εμφιαλωμένου κρασιού στην Ελλάδα;

Σίγουρα πάντως το House of Wine στάθηκε δίπλα στην έκθεση όσο κανείς άλλος, εκμεταλλευόμενο το δυνατό του χαρτί, που δεν είναι άλλο από την δυναμική επικοινωνία και το υψηλού επιπέδου marketing. Δεν είναι λίγο να μπορείς να αγοράσεις μερικά από τα καλύτερα ελληνικά κρασιά με έκπτωση της τάξης του 15%.

Οι Βορειοελλαδίτες απόδειξαν λοιπόν για άλλη μία φορά την ικανότητα τους να οργανώνουν εκδηλώσεις που μπορούν να φέρουν τον πολύ κόσμο κοντά στο ποιοτικό εμφιαλωμένο κρασί. Και αυτό γιατί δεν αρκεί απλά κάποιος να παράγει καλά κρασιά, θα πρέπει πολύ περισσότερο να είναι σε θέση να τα πουλήσει.

Η Μαλαγουζιά ‘έπαιζε’ πολύ δυνατά στην έκθεση. Δεν βρίσκω κανένα πρόβλημα σε αυτό, τουλάχιστον όσο αυτά τα οποία δοκιμάζω μπορεί να με ικανοποιούν. Ας μη ξεχνάμε ότι η Νέα Ζηλανδία έγινε παγκόσμιο εμπορικό hit και εξακολουθεί να κυριαρχεί μόνο με μία ποικιλία, το Sauvignon Blanc…

Ξεχώρισα την πολύ αρωματική-καθαρή σε έκφραση- Μαλαγουζιά της Claudia Papagianni, ενώ επιβεβαίωσα την πολύ καλή πρώτη εικόνα που είχα αποκτήσει για την Μαλαγουζιά από το κτήμα Κουτσιούκη. Αρωματική, ισορροπημένη με δροσιστική οξύτητα χωρίς να διαθέτει την υπερβολή που ορισμένες φορές συναντώ σε κρασιά από την ποικιλία. Γεροβασιλείου και Πόρτο Καρράς αποτελούν κλασικές αξίες, ενώ ‘ψήνω’ τα αφεντικά να συμπεριλάβουμε στην λίστα και τη Μαλαγουζιά από την Τέχνη Οίνου. Η αρωματική έκφραση των λευκών της Δράμας σε όλο της το μεγαλείο και σίγουρα εμπορικά ένα πολύ δυνατό κρασί.

Από Ασύρτικα ξεχώρισα το περασμένο από βαρέλι μονοποικιλιακό Ασύρτικο του Παυλίδη, όπως επίσης και το βαρελάτο Ασύρτικο από το διπλανό stand του κτήματος Τέχνη Οίνου. Από τα χαρμάνια του Ασύρτικου με άλλες ποικιλίες οι Φεγγίτες του Τσάλκου που δεν έχουν αλλάξει ακόμα χρονιά είναι σε εξαιρετική φάση, με το λευκόσαρκο ροδάνικο να σου σπάει τη μύτη και την φυτικότητα του Sauvignon να ‘αγριεύει’ λίγο το αποτέλεσμα. Πέρα από την εξαιρετική του μύτη, η δουλειά που έχει κάνει ο Τσάλκος φαίνεται και στο στόμα. Το κρασί διαθέτει πάχος και σώμα, κάτι που συνήθως μου λείπει από τα πολύ αρωματικά λευκά της περιοχής.

Μου άρεσε πολύ και το αρωματικό Traminer από το Κατώγι Στροφιλιά φέτος, ενώ Chardonnay και Viognier του Γεροβασιλείου βρίσκονταν στα πολύ υψηλά standard ποιοτικά επίπεδα του κτήματος.

Από ερυθρά βέβαια όταν μιλάμε για Βόρεια Ελλάδα το Ξινόμαυρο κυριαρχεί από τις ερυθρές Ελληνικές ποικιλίες… Ένα πειραματικό Ξινόμαυρο του Μπουτάρη από τη χρονιά του 2007, μου πήρε τα μυαλά με την τυπικότητα και την εξαιρετική ποικιλιακή του έκφραση, ενώ από κοντά το κτήμα του Κυρ-Γιάννη το οποίο άνοιγε αρκετές χρονιές πίσω με τη Ράμνιστα του 99 που πέτυχα κάποια στιγμή να δείχνει τις δυνατότητες παλαίωσης του Ξινόμαυρου.

Η Δράμα και οι διεθνείς της ποικιλίες είχαν πολλά να μου πουν. Το ερυθρό Thema του Παυλίδη αποτελεί κατά τη γνώμη μου ένα απολαυστικό κρασί σε αυτή την κατηγορία τιμής, με πλήθος κόκκινων και μαύρων φρούτων στη μύτη, σε εξαιρετική ισορροπία με το βαρέλι του, ενώ και οι ερυθροί Φεγγίτες της Οινογένεσις δεν υστερούσαν καθόλου.

Από εκεί και μετά δοκίμασα μία καταπληκτική μονοποικιλιακή Νεγκόσκα, από το κτήμα Τάτση, ένα κρασί που προκαλεί όμως αρκετά τον ουρανίσκο, με τα υψηλά επίπεδα τανινών που διαθέτει. Η Γουμένισσα του Χατζηβαρύτη κλασικά μέσα στα αγαπημένα μου, ενώ αν βρείτε διαθέσιμη την Φιλυριά του Μπουτάρη από το 2006 φορτώστε μερικές φιάλες και θα με θυμηθείτε. Αμύνταιο και κτήμα Άλφα δεν μπορούσα να τα προσεγγίσω και πολύ λόγω κόσμου, αλλά το ερυθρό κτήμα που κατάφερα μετά από αρκετή αναμονή να δοκιμάσω είναι στα όρια του εντυπωσιακού, τουλάχιστον σε επίπεδο δομής και όγκου.

Κτήμα Λίγα δεν πρόλαβα να δοκιμάσω στην έκθεση αλλά νομίζω πως ο Τάσος έμεινε και πάλι πολύ ευχαριστημένος με τα κρασιά του, ενώ ο Αρβανιτίδης στα λευκά (ερυθρά δεν δοκίμασα), ειδικά στη Μαλαγουζιά είχε μία πολύ καλή χρονιά.

Προσπάθησα ειλικρινά να παραμείνω focused στο κομμάτι της γευστικής δοκιμής αλλά μου ήταν σχεδόν αδύνατο… Κάθε βήμα και μία χειραψία, κάθε περίπτερο και καμία δεκαριά γνωστοί και φίλοι… Αρκετά από αυτά τα οποία μου ξέφυγαν, τα έχω βάλει στο μάτι και θα επιστρέψω με περισσότερες και αναλυτικές πληροφορίες… Και σας πληροφορώ ότι δεν είναι και λίγα… Σκέφτομαι την άλλη φορά θα σκάσω μύτη incognito, μπας και μπορέσω να δοκιμάσω ακόμα περισσότερα και με ησυχία μεγαλύτερη.



Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

Μοιραστείτε το άρθρο: