Να επενδύσω ή να καταναλώσω;

Να επενδύσω ή να καταναλώσω;Από τον Γ. Μιχαήλο


Προτιμώ να αποκαλώ τον εαυτό μου πότη, παρά επενδυτή... Έτσι λοιπόν δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα με το σχόλιο του Στέλιου Μπουτάρη ότι τα κρασιά (ακόμα και τα πολύ σπουδαία) είναι για να πίνονται. Και ενώ γενικά δεν είμαι πάντα πολύ σταθερός στις απόψεις μου, πάνω στο συγκεκριμένο θέμα επιδεικνύω μια σπάνια προσήλωση. Πιθανολογώ λοιπόν ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν μπορώ μετά από αρκετά χρόνια ενασχόλησης με το αντικείμενο να στήσω ένα αξιοπρεπές προσωπικό κελάρι. Η κάβα μου είναι σε μόνιμη βάση άδεια, όσο και αν προσπαθώ με τις αγορές μου να την γλιτώσω από την ‘εξαθλίωση’…

Η κάβα μου άδεια λοιπόν, το μυαλό μου όμως γεμάτο γευστικές αναμνήσεις… Κρασιά που με γοήτευσαν, κρασιά που με απογοήτευσαν, κρασιά παντελώς αδιάφορα ή άλλα που μου κίνησαν την περιέργεια και θέλησα να μάθω τα πάντα για την ιστορία που κρύβουν πίσω τους. Όταν αγοράζω ένα κρασί πάντα το μυαλό μου ‘κολλάει’ στο πότε θα το πιω. Η αλήθεια είναι πως βαριέμαι λίγο να ακούω ανθρώπους να συζητούν για τις περίφημες συλλογές τους με κορυφαία Bordeaux, ή το πόσο χαρούμενοι είναι που αγόρασαν κάποιες φιάλες οι οποίες μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα διπλασίασαν την αξία τους. Για όσους δεν το ξέρετε υπάρχει και το LIv-Ex ή αλλιώς το χρηματιστήριο αξιών του κρασιού. Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν θέλουν να τα πιουν όλα αυτά τα κρασιά ή αν απλά τα αγοράζουν για show-off;

Τα κρασιά που αγοράζω για προσωπική ευχαρίστηση δεν αποτελούν στο μυαλό μου κάποιος είδος επένδυσης από την οποία θα βγάλω λεφτά, οπότε λίγο νόημα έχει αν η τιμή τους ανέβει μετά από τις βαθμολογίες που θα τους δώσει για παράδειγμα ο κύριος Parker. Αυτό είναι κάτι το οποίο μάλλον εξυπηρετεί περισσότερο τους ίδιους τους παραγωγούς, τους εμπόρους και όλους όσους βλέπουν το κρασί ως οικονομική επένδυση. Οι υπόλοιποι από εμάς καλύτερα να έχουμε το μυαλό μας στο πότε θα έρθει η στιγμή που θα το απολαύσουμε με καλή παρέα.

Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση της συναισθηματικής επένδυσης σε μία φιάλη. Μια φιάλη που θα αγοράσεις γιατί θέλεις να την συνδέσεις με κάποια ιδιαίτερη στιγμή της ζωής σου. Ήδη έχω αρχίσει να σκέφτομαι τι κρασιά θα αγοράσω στο νέο μέλος της οικογένειας μας, τον ανιψιό μου, για να απολαύσει αρκετά χρόνια μετά, ελπίζω κάποια από αυτά μαζί με τον θείο του. Κάποιοι από εσάς μπορεί επίσης να φυλάτε για λόγους επετειακούς μια φιάλη στο σπίτι σας, από κάποια ημερομηνία σημαντική για την ζωή σας. Αρκετοί με ρωτάτε τι να κάνετε με τα συγκεκριμένα κρασιά. Ανοίγω την Ράμνιστα Jeroboam του 1997 ή την κρατάω ακόμα ήταν ανάμεσα στις ερωτήσεις που μου τέθηκαν μετά το τελευταίο μου κείμενο.

Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να έχω ακριβή απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα. Πιθανολογώ ότι μια τέτοια φιάλη αν έχει συντηρηθεί σωστά θα είναι ακόμα σε καλή κατάσταση και ίσως να μπορεί να πάρει λίγα χρόνια παλαίωσης ακόμα. Από την άλλη πλευρά όμως μέσα στο δικό μου μυαλό η κατανάλωση της θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία στην επέτειο, η αφορμή της οποίας σας οδήγησε στην αγορά της. Και ένα τέτοιο κρασί είναι σίγουρο πως θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο την σημασία εκείνης της συγκεκριμένης στιγμής που θέλετε να θυμάστε. Είπαμε τα κρασιά είναι για να καταναλώνονται και οι άδειες φιάλες για να μας θυμίζουν το πόσο πολύ ευχαριστηθήκαμε κάθε στιγμή της ζωής μας.


Καλή εβδομάδα!


Γρηγόριος Μιχαήλος AIWS

Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant


Μοιραστείτε το άρθρο: