Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Εσείς υποκύψατε στο χύμα αυτό το καλοκαίρι;

Εσείς υποκύψατε στο χύμα αυτό το καλοκαίρι;Από τον Γ. Μιχαήλο


Το ξέρω πως με περιμένει δύσκολος χειμώνας... Καλά καλά δεν έχω γυρίσει από τις διακοπές μου και τα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά... Εδώ κάτω στη λεβεντογέννα Κρήτη νομίζω ότι οι Χανιώτες παραγωγοί, βλέπε Μανουσάκης, Ντουράκης, Καραβιτάκης, Ανώσκελη και λοιποί, παλεύουν με τα φαντάσματα. Παντού πλανάται η τρομοκρατία του χύμα.

Μπήκα στο πειρασμό να το δοκιμάσω. Ουσιαστικά αναγκάστηκα... Δεν ήθελα μπύρα ρε αδερφέ. Όλη μέρα μπύρες έπινα στη παραλία. Ήθελα απλά ένα κρασί να συνοδέψω το φαγητό μου... Το σκηνικό εξάλλου ήταν ιδανικό για κρασί... Η ταβέρνα μπροστά στη θάλασσα, το μενού παραδοσιακό Κρητικό, η παρέα ότι καλύτερο θα ζητούσα, το φεγγάρι τεράστιο... Έπαιζαν και τρία κοπέλια live Κρητική μουσική. Πόσο δηλαδή να απέχει ο παράδεισος;

Δεν απέχει και πολύ ρε σύντεκτοι σας λέω... Ένα μπουκάλι Νόστος Roussanne του Μανουσάκη, ή εκείνο το σπάνιο Tempranillo του Καραβιτάκη ή μια φιάλη Malvasia di Candia Aromatica του Ντουράκη, με τα δύο τελευταία να ελπίζω ότι σύντομα θα τα έχουμε στο "ράφι" μας. Μιλάμε για τόσο μικρή απόσταση...

Δυο βήματα από το ασύγκριτης ομορφιάς παλιό λιμάνι των Χανίων υπάρχουν εξαιρετικά οινοποιεία. Επέλεξα όμως να μη κάνω επισκέψεις... Αποφάσισα τελευταία στιγμή φέτος στις διακοπές να κάνω μια σύντομη αποτοξίνωση... Σχεδόν τίποτα δεν ήθελα να μου θυμίζει κρασί. Ούτε γευστικές δοκιμές, ούτε άρθρα, ούτε συζητήσεις, ούτε wine bars. Το πρόγραμμα περιλάμβανε ταβλάκι, παραλία, μαύρισμα, μουσικούλα και απόλυτη χαλάρωση. Ένα στάδιο δηλαδή πριν την ολοκληρωτική αποχαύνωση.

Ήρθε όμως εκείνη η στιγμή που το λαχτάρησα. Σκάσανε στο τραπέζι οι ντάκοι, οι σφακιανές οι πίτες, το οφτό το αρνάκι και σκίρτησε η καρδιά μου για κρασί... Την φάγαμε την πόρτα μας όμως... Η επιλογή που προσέφερε το κατά άλλα συμπαθέστατο μεζεδοπωλείο περιλάμβανε αυστηρά και μόνο χύμα αγνώστου προελεύσεως (σιγά μη πέρναγε στην Ελλαδίτσα ο περιβόητος νόμος περί αναγραφής προέλευσης και παραγωγού). Αν είχα εναλλακτικές; Είχα σε χύμα τσικουδιά και χύμα ρακόμελο σε καραφάκι.

Αυτόματα ήρθαν στο μυαλό μου όλες εκείνες οι εικόνες που είδα τις προηγούμενες μέρες στο νησί και στις οποίες λόγω διάθεσης δεν έδινα σημασία. Σε κάθε γωνιά, σε κάθε τουριστικό μαγαζί, ταμπέλες που διαφήμιζαν κρασί, τσίπουρο ή ρακόμελο δικής τους παραγωγής. Στα parking της εθνικής οδού Κρητικοί που πωλούσαν τη δική τους πραμάτεια. Χωρίς όνομα, χωρίς χρονιά, χωρίς ποικιλία, σε "ωραιότατα" πλαστικά μπουκάλια του ενάμιση λίτρου να λιάζονται κάτω από το καυτό ήλιο. Για απόδειξη ή ταμειακή μηχανή βέβαια ούτε λόγος.

Το δοκίμασα λοιπόν το κρασί δικής τους παραγωγής... Μου τα χε πει βέβαια παλιότερα ο Κώστας Γαλάνης, ο σπουδαίος οινολόγος του οινοποιείου Μανουσάκη σε μια κατ' ιδίαν κουβέντα. Αν η κοινή λογική επιτάσσει χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις για επίτευξη υψηλής ποιότητας σταφυλιού, οι Κρητίκαροι υπερηφανεύονται όταν η χρονιά κάνει το αμπελάκι τους να "σκάσει" από τα σταφύλια..,. "Γρηγόρη η χρονιά φέτος είναι καταπληκτική" μου λένε. Το καταπληκτική ισοδυναμεί σε κάποιες περιπτώσεις με 10 τόνους το στρέμμα. Και μετά αναρωτιούνται γιατί το σταφύλι τους δεν ωριμάζει με τίποτα.

Κάπως έτσι ήταν η γεύση του δικού τους κρασιού που δοκίμασα. Σαν από 10 τόνους το στρέμμα... Καμία γεύση, καθόλου άρωμα, άγουρο, υδαρές σχεδόν μη πόσιμο. Βέβαια αισθάνθηκα ότι έκανα παρέα στο Γιώργο, πελάτη του Ηouse of Wine που μου παραπονέθηκε ότι στο πιο in εστιατόριο της Ιθάκης δίπλα στις αστακομακαρονάδες βασίλευε, -με προτροπή του ιδιοκτήτη- ένα χείριστης ποιότητας χύμα. Εκεί βέβαια υπήρχε η εναλλακτική του εμφιαλωμένου αλλά σε τιμές που έκαναν τον αστακό να μοιάζει σε προσφορά.

Παρόλα αυτά την επόμενη μέρα φύσηξε ένα Θαλασσινό Αγέρι και πήρε από πάνω μου όλες τις αρνητικές σκέψεις... Στην ομώνυμη ταβέρνα, κυριολεκτικά δίπλα στο κύμα και πλάι στο νοστιμότερο γόνο καλαμαριού που έφαγα ποτέ, πέτυχα μια λίστα με Μανουσάκη, Ντουράκη, Μπουτάρη, Λυραράκη, Διαμαντάκη και πολλούς ακόμα τοπικούς και μη παραγωγούς.

Αναθάρρησα λιγάκι είναι η αλήθεια. Αυτές τις προσπάθειες θα βλέπουν οι Χανιώτες και θα παλεύουν ακόμα περισσότερο να αλλάξουν τις πάγιες τοπικές αντιλήψεις γύρω από το κρασί. Αυτές τις εικόνες θα πάρω και εγώ μαζί μου όταν το χειμώνα θα προσπαθώ να επαναφέρω στον ίσιο δρόμο όσους υπέκυψαν με ή χωρίς τη θέληση τους στις σειρήνες του χύμα...

Αχ αυτό το καλοκαίρι... Όλο το χειμώνα προσπαθούμε να χτίσουμε συνειδήσεις και έρχεται εκείνο να τις γκρεμίσει. Ούτε το γιοφύρι της Άρτας να ήτανε. Είναι όμως από την άλλη το άτιμο... Από μόνο του ένας λόγος να προσπεράσεις τις όποιες δυσκολίες αναδύονται το χειμώνα, προσμένοντας απλά και μόνο την έλευση του.

Καλό αποκαλόκαιρο,

Ο υπέρ-φορτισμένος σε μπαταρίες


Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant


Μοιραστείτε το άρθρο: