Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Αφρός & Φυσαλίδες: Ελληνικά αφρώδη…

Ελληνικά αφρώδη…Από τον Γ. Μιχαήλο


Πολυτέλεια, φιλοδοξία και status… Τρεις λέξεις που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις σαμπάνιες. Το απόλυτο κρασί για κάθε γιορτινή περίσταση. Γάμοι, γενέθλια, σημαντικές επέτειοι, φόρμουλα 1, πρωταθλήματα, Χριστούγεννα και φυσικά πάνω στην αλλαγή του χρόνου, ένα ποτήρι σαμπάνια είναι πάντα μια εξαιρετική συντροφιά.

Η έκθεση Αφρός και Φυσαλίδες φιλοξένησε λίγους μεν αλλά εκλεκτούς οίκους σαμπάνιας, ανάμεσα τους τη πασίγνωστη Moët et Chandon, τη Laurent Perrier, τη Roederer και τη Gosset αλλά και την εξαιρετική και μάλλον όχι με την αναγνωρισιμότητα που της αξίζει Piper Heidsieck, όσο και τη Lanson και την Gimonnet.

Και όμως τα δικά μου φώτα της δημοσιότητας δεν ήταν στραμμένα πάνω τους αυτή τη χρονιά. Τη λίγη ώρα που κατάφερα να βρεθώ στην έκθεση για να δοκιμάσω όσο μπορούσα πιο γρήγορα, κινήθηκα προς τις πιο οικονομικές ελληνικές εναλλακτικές προτάσεις που υπήρχαν διαθέσιμες. Καλώς ή κακώς η σαμπάνια δύσκολα θα πέσει από την πρωτοκαθεδρία της αφού συνδυάζει αυτό που θα λέγαμε ολόκληρο το πακέτο. Ωστόσο το πακετάκι έρχεται πάντα με την ανάλογα υψηλή τιμή. Και εντάξει μπορεί με κάποιο τρόπο μια-δυο φιάλες να καταφέρουν να βρουν το δρόμο τους προς το χριστουγεννιάτικο ή πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μας, ωστόσο για εκείνο το παρτάκι με τους φίλους καλύτερα να παίζαμε σε πιο οικονομικούς ρυθμούς.

Ακακίες sparkling rose λοιπόν… Για άλλη μια φορά είδα τις αστείρευτες δυνατότητες του Ξινόμαυρου. Ένα εξαιρετικό αφρώδες με πολύ καλό value for money και σίγουρα ένα από τα κρασιά που η παρέα θα λατρέψει. Ροζέ, φρουτώδες, με ικανοποιητική οξύτητα και υπολειμματικά σάκχαρα τόσο όσο… Πολύ ζωηρό, πολύ ευχάριστο και γιατί να μη το πω ευκολόπιοτο.

Amalia Brut από τον Τσέλεπο… Εδώ ο Γιάννης Τσέλεπος επιλέγει δεύτερη ζύμωση στη φιάλη κατά τα πρότυπα των οίνων της Καμπανίας, μια μέθοδο παραγωγής αφρωδών οίνων που είναι γνωστή ανά τον κόσμο ως παραδοσιακή μέθοδος και δίνει πολύ υψηλή ποιότητα αφρισμού και πολυπλοκότητα αρωμάτων. Αν και σε μια πρώτη ανάγνωση τα ντελικάτα αρώματα του Μοσχοφίλερου δε το καθιστούν και ιδανικό υποψήφιο για δεύτερη ζύμωση στη φιάλη, στην Amalia Brut ο παραγωγός καταφέρνει μια θαυμάσια ισορροπία ανάμεσα στα φρουτώδη χαρακτηριστικά του κρασιού και στα αρώματα ζύμης και αυτόλυσης που χαρίζει η μέθοδος παραγωγής. Και από δίπλα μια εξαιρετικά υψηλή και δροσιστική οξύτητα να χαρίζει απλόχερα φρεσκάδα.

Ωδή Πάνος… Συνέχεια με τα Μοσχοφίλερα με τη μέθοδο δεξαμενής σε αυτή τη περίπτωση, που προτιμάται σε ποικιλίες με φρουτώδη χαρακτήρα στις οποίες δεν θέλουμε να χάσουμε τα ποικιλιακά αρώματα του κρασιού. Κομψά αρώματα στη μύτη, με ανθικότητα και φρεσκάδα, αρώματα πράσινων φρούτων και εσπεριδοειδών και ένα αφρισμό ο οποίος συντελεί στην αναζωογονητική αίσθηση που αφήνει το κρασί σε αυτόν που το καταναλώνει. Και η ροζέ εκδοχή μια χαρά και εξίσου απολαυστική ήτανε.

Ματάμης Brut από Ασύρτικο… Μη παραξενεύεστε αν σε λίγο καιρό από τώρα το Ασύρτικο θα παίζει πολύ δυνατά σε αφρώδεις εκδοχές. Πρώτη μου προσωπική δοκιμή για το αφρώδες Ασύρτικο του Ματάμη (Ασύρτικο παρμένο από τη Σαντορίνη) το οποίο επιθυμούσα διακαώς να δοκιμάσω. Πραγματικά ενδιαφέρον με κοφτερή οξύτητα, όγκο στο στόμα ωστόσο για να είμαι ειλικρινής αναρωτιέμαι πως θα ήταν, αν το κρασί βάσης δεν είχε μείνει καθόλου στο βαρέλι το οποίο για τα γούστα μου ακουγόταν λίγο παραπάνω. Παρόλα αυτά ανυπομονώ να το δω ξανά πολύ σύντομα αφού νομίζω πως μιλάμε για μια πραγματικά νεωτεριστική προσπάθεια που εκμεταλλεύεται στο έπακρο το χαρακτήρα της ποικιλίας και φυσικά τη φυσική του οξύτητα που τόσο ταιριάζει στα αφρώδη. Πέρα από το Ασύρτικο να πω ότι η εναλλακτική στα Moscato d’ Asti που προτείνει ο Ματάμης με το Bubbly ήταν εξαιρετική.

Και αν νομίζετε πως οι Ιταλοί έχουν πια την αποκλειστικότητα με τα γλυκά, σαγηνευτικά σε αρώματα, ημιαφρώδη από Μοσχάτο πλανάστε πλάνην οικτρά… Δεύτερο στη σειρά σε αυτό το στυλ με λίγο υψηλότερο αλκοόλ από τα ιταλικά Asti, το Moscato d’ Ifestia του Χατζηγεωργίου. Η πανέμορφη Λήμνος πήρε τα σκήπτρα από τους Σαμιώτες (ως γνήσιος Σαμιώτης περίμενα ότι τα αντανακλαστικά των Σαμιωτών θα ήταν πιο γρήγορα και θα έβγαιναν πρώτοι στην αγορά με ένα Μοσχάτο σε αυτό το στυλ) και με το περίφημο Μοσχάτο Αλεξανδρείας χτύπησαν φλέβα. Τώρα οι Έλληνες μη ψαρώνετε με τις λίγο πιο υψηλές τιμές των ελληνικών version αυτού του στυλ. Από τη μια μιλάμε για ένα βιομηχανικής παραγωγής προϊόν που σε αρκετές περιπτώσεις παράγεται σε εκατομμύρια φιάλες στην Ιταλία ενώ στην δεύτερη περίπτωση για μια μικρή artisanal παραγωγή, συνήθως με μεγάλη φροντίδα και προσοχή στην λεπτομέρεια.

Το δε BiancoNero του Τσιλιλή με το τρομερό packaging και τις μικρές φιάλες των 187ml από Μοσχάτο Αμβούργου εξακολουθεί να παίζει φοβερά μπάλα στο νεανικό κοινό και να τραβά τα βλέμματα.

Μου έλειψαν αρκετά πράγματα ανάμεσα τους το κτήμα Καρανίκα από αυτή την έκθεση… Του χρόνου ελπίζω ότι θα είναι εκεί και με αρκετές όπως έχω ήδη πληροφορηθεί εκπλήξεις.


Στην υγειά σας και καλή εβδομάδα



Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant


 

Μοιραστείτε το άρθρο: