Σαββατιανό εις τον κύβο…

Σαββατιανό εις τον κύβο…Από τον Γ. Μιχαήλο


Ήρθε η ώρα για ένα crash test με τρία εξαιρετικά Σαββατιανά που έχουμε συμπεριλάβει στη λίστα του House of Wine. Εδώ και αρκετό καιρό η κλασική ποικιλία του Αττικού αμπελώνα που συναντάται τακτικότατα σε χαρμάνια ή ποικιλιακά κρασιά, έχει αρχίσει και πετάει από πάνω της τη ρετσινιά της μετριότητας και το ‘ένοχο’ παρελθόν, δίνοντας καθαρούς, δροσιστικούς, φρουτώδεις οίνους με ιδιαίτερα καλή σχέση ποιότητας και τιμής.

Ο Τάσος Πικούνης μου ζήτησε λοιπόν να επιλέξω τρία από τα μονοποικιλιακά Σαββατιανά που διαθέτουμε στην ηλεκτρονική μας κάβα και να κάνω μια απευθείας σύγκριση μεταξύ τους. Ανάμεσα τους το κλασικά αγαπημένο Σαββατιανό της Αναστασίας Φράγκου που εδώ και χρόνια ‘πετάει’ σε πωλήσεις στο House of Wine, το σχετικά πρόσφατα ενταγμένο στη λίστα μας Σαββατιανό του Βασίλη Παπαγιαννάκου και τέλος η εκδοχή του Σταμάτη Μυλωνά που θεωρώ πως επίσης κάνει μια πολύ αξιόλογη δουλειά με την ποικιλία.

Για όσους λοιπόν έχουν συνδέσει στο μυαλό τους το συγκεκριμένο σταφύλι με φτωχής και μόνο ποιότητας κρασιά, ήρθε η ώρα να αλλάξουν αυτή την εικόνα. Σίγουρα οι μεγάλες στρεμματικές αποδόσεις που με ευκολία μπορούν να ξεπεράσουν τους αρκετούς τόνους το στρέμμα οδηγούν σε επίπεδα, πλαδαρά κρασιά, με ισχνό αρωματικό χαρακτήρα και χαμηλές οξύτητες. Ωστόσο το νέο σύγχρονο, πρόσωπο της ποικιλίας με προσεκτική δουλειά στο αμπέλι και μοντέρνα οινοποίηση από παραγωγούς που το πίστεψαν και επένδυσαν σε αυτό, είναι εντελώς διαφορετικό, easy-going, δροσιστικό και αρωματικό.

Μη ξεχνάμε εξάλλου ότι το Ιταλικό Pinot Grigio πριν κατακλύσει τον κόσμο ήταν ένα αδιάφορο σταφύλι που φυτευόταν από άκρη σε άκρη της γειτονικής χώρας χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές. Βρέθηκαν κάποιοι πρωτοπόροι παραγωγοί που το πίστεψαν, εφάρμοσαν προσεκτικές τεχνικές στο αμπέλι και στο οινοποιείο και σήμερα η ποικιλία χαίρει παγκόσμιας εκτίμησης κάνοντας πολύ μεγάλους όγκους πωλήσεων και έχοντας αποκτήσει ισχυρό brand name.

Και μπορεί οι παραλληλισμοί κάποιες φορές να εμπεριέχουν την έννοια της υπερβολής ωστόσο όταν αρχίζουμε και βλέπουμε πολύ χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις στα 400Kg/στρέμμα, προσεκτική επιλογή των τοποθεσιών στις οποίες θα φυτευτεί το αμπέλι, πειραματισμούς με άγριες ζύμες, παραμονή για ένα χρονικό διάστημα με τις φίνες οινολάσπες και αρκετές ακόμα μοντέρνες τεχνικές τότε πράγματι η ποιότητα μόνο την ανιούσα μπορεί να πάρει.

Τα κρασιά τα δοκίμασα τυφλά για να είμαι όσο το δυνατόν ανεπηρέαστος και παρακάτω παραθέτω τις γευσιγνωστικές μου σημειώσεις για το καθένα από αυτά.

Κρασί Νο 1

Καθαρό, ωχρό, λεμονοπράσινο με μέτρια αρωματική ένταση, ‘νεαρή’ μύτη, που φέρνει στο μυαλό γλυκά, τροπικά κυρίως φρούτα, όπως μπανάνα και πεπόνι, μαζί με ώριμο αχλάδι. Ξηρό στο στόμα, με ισορροπημένη οξύτητα, χαμηλό αλκοόλ, κρεμώδη υφή, ενώ το φρούτο είναι πιο τραγανό στο στόμα. Ευχάριστη επίγευση, φρουτώδης, μέτρια σε διάρκεια. Συνολικά όμορφο αποτέλεσμα, ισορροπημένο με τραγανό χαρακτήρα και αμεσότητα.

Κρασί Νο 2

Ελαφρύ λεμονί με πράσινες ανταύγειες. Διακριτική και κομψή μύτη με ανθικές νύξεις που θυμίζουν λευκά λουλούδια, πυρηνόκαρπα και τροπικά φρούτα σε συνδυασμό και μια ιδέα φυτικότητας. Ήπια οξύτητα, με μέτριο σώμα, μέτριο αλκοόλ και γλυκό φρούτο. Μέτρια σε διάρκεια φρουτώδης επίγευση. Συνολικά κομψό και αιθέριο στη μύτη, με στρογγυλό στόμα.

Κρασί Νο 3

Μέτριο λεμονί, φλερτάροντας στα όρια του χρυσού. Έντονη, πολύπλοκη, μύτη, πλήρως εξελιγμένη με το ώριμο φρούτο να συνυπάρχει με γήινα αρώματα, μέλι και κερήθρα. Ικανοποιητική φρεσκάδα στο στόμα, λεμονάτη-κοφτερή οξύτητα και λιπαρότητα σε όμορφη ισορροπία. Μέτρια επίγευση, ελαφρώς ξηροκαρπάτη τελείωμα. Εξελιγμένο αρωματικά, πολύπλοκο με αρκετά πιο αυστηρό στόμα σε σχέση με τα άλλα δυο.

Το Νο 1 κρασί ήταν το Σαββατιανό του Παπαγιαννάκου 2013, το κρασί Νο 2 ήταν το Σαββατιανό της Αναστασίας Φράγκου 2013, ενώ το κρασί Νο 3 ήταν το Σαββατιανό του Μυλωνά. Θεωρώ πως την αναλογία ποιότητας/τιμής που διαθέτουν και τα τρία κρασιά είναι πολύ δύσκολο να τη συναντήσεις και σίγουρα και τα τρία προσφέρουν πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Θα τολμούσα να πω πως για τους περισσότερο geeks θα πρότεινα την εκδοχή του Μυλωνά, για αυτούς που αγαπούν την κομψότητα και το διακριτικό χαρακτήρα στα κρασιά τους το Σαββατιανό της Αναστασίας Φράγκου, ενώ για αυτούς που αναζητούν ένα απόλυτα ολοκληρωμένο κρασί σε αυτή την κατηγορία τιμής ο Παπαγιαννάκος είναι ο άνθρωπος τους… Στη χειρότερη με ένα εικοσάρικο περίπου μπορείτε να έχετε και τα τρία κρασιά στο ψυγείο σας.

 Δεν είναι κακή ιδέα νομίζω!


Στην υγειά σας και καλή εβδομάδα



Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

 

Μοιραστείτε το άρθρο: