Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

..απ΄ την Κική και την Κοκό ποιά να διαλέξω;

...απ' την Κική και την κοκό ποιά να διαλέξω; Από τον Τ. Πικούνη

Οι νέοι μπορεί να μην το γνωρίζουν... ένα παλαιό -αλλά εξαιρετικά διαχρονικό στα νοήματά του!- τραγουδάκι μας έλεγε "μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω, απ' την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω. Την Κική την αγαπώ, μα μ' αρέσει κι η Κοκό"....

Μεγάλη αλήθεια... που έχει ισχύ όχι μόνο στην Κική και τη Κοκό, αλλά μεταφορικά σε κάθε "Κική και Κοκό". Πόσες φορές δεν είχαμε αυτό το δίλλημα, είτε στην καθημερινότητά μας είτε σε σοβαρές μας αποφάσεις: από το πολύ απλό "μου αρέσει αυτό το μπλουζάκι, αλλά μου αρέσει επίσης και το άλλο", στο "λατρεύω τις διακοπές στο βουνό, αλλά μου αρέσει και η θάλασσα" μέχρι αποφάσεις ζωής όπως το "θέλω να σπουδάσω φωτογραφία αλλά αγαπώ και την αρχιτεκτονική". Ο κάθε άνθρωπος καλείται να επιλέξει, ουσιαστικά να λάβει μονοσήμαντες αποφάσεις, λες και η ζωή είναι μαύρο-άσπρο ενώ στην πράξη είναι ένα απέραντο γκρίζο... άσε που -δυστυχώς- η μονοσήμαντη αντιμετώπιση της ζωής είναι σήμερα και "πολιτικά ορθή", ιδιαίτερα στην αυθεντική περίπτωση της Κικής και της Κοκός..

Οχι, μην φοβάστε... δεν πρόκειται να φιλοσοφήσω άλλο. Αν είπα όσα είπα, είναι απλά γιατί σαν οινόφιλος, είναι το δίλλημα που αντιμετωπίζω καθημερινά (ίσως και δύο φορές την ημέρα)... Ποιό κρασί να διαλέξω; Ποιό κρασί να πιώ με το συγκεκριμένο φαγητό, ποιο κρασί θα μου κάνει συντροφιά όταν ρεμβάζω στο ηλιοβασίλεμα, τι θα προτείνω σε μια φιλική συνάντηση, όταν υπάρχουν ΤΟΣΑ πολλά κρασιά που ταιριάζουν απόλυτα... Όσο περισσότερο φίλος του κρασιού είναι κανείς, τόσο πιο βασανιστικό μπορεί να είναι το δίλλημα, τόσο πολλαπλασιάζονται η Κική όσο και η Κοκό για την κάθε περίπτωση... Άλλες φορές όμορφες, κομψές, αριστοκρατικές, άλλες ζωηρές, τσαχπίνες, παιγνιδιάρες, άλλες ώριμες, μεστές, πάντοτε όμως περισσότερες από μία, πάντοτε ΚΑΙ Κική ΚΑΙ Κοκό... χάος!

Εδώ βρίσκεται και η ομορφιά του κρασιού... ψέματα, μια από τις εκατοντάδες ομορφιές του: Πολλά κρασιά μπορεί να ταιριάζουν σε κάθε περίπτωση, και μπορεί πάρα πολλά να ταιριάζουν απόλυτα!

Δεν συζητώ εδώ για το προσωπικό γούστο, τις προτιμήσεις του καθενός. Συζητώ για το γεγονός ότι η σχέση του φαγητού με το κρασί δεν είναι ποτέ μονοσήμαντη, ακόμα και για τους καλύτερους οινογνώστες. Πάντοτε πολλά κρασιά ταιριάζουν ΑΠΟΛΥΤΑ με ένα πιάτο, και πάντα ένα κρασί ταιριάζει ΑΠΟΛΥΤΑ με πολλά πιάτα. Και αν ποτέ πέσετε επάνω σε κάποιο "ειδικό" που θα σας πει με ύφος εκατό καρδιναλίων ότι "αυτό το πιάτο ταιριάζει μόνο με αυτό το κρασί", είτε είναι άσχετος είτε θέλει να σας ...ξεφορτωθεί.

Τότε... πως διαλέγουμε; Ποιά είναι τα κριτήρια που θα επιλέξουμε το τάδε κρασί από το δείνα, όταν "... την Κική την αγαπώ μα μ' αρέσει και η Κοκό";

Είναι απλό... δεν είναι θέμα γούστου, ούτε θέμα οινικών προτιμήσεων: Αυτά έχουν ήδη ξεκαθαρίσει με την αρχική -και απόλυτα προσωπική- επιλογή μας της συγκεκριμένης Κικής και Κοκός ανάμεσα στις εκατοντάδες. Η τελική μας απόφαση, η επιλογή μας μεταξύ τους, είναι θέμα προσωπικότητας. Αλλά ταυτόχρονα και θέμα εμπειριών.

Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο: Αν οι εμπειρίες σας με το κρασί βρίσκονται στην αρχή, αν ο έρωτάς σας με αυτό βρίσκεται ακόμα στα ...προκαταρκτικά, ασφαλώς και θα πρέπει κάθε φορά να δοκιμάζετε εναλλάξ την όποια Κική και Κοκό. Γιατί θα πρέπει απαραίτητα να αποκτήσετε οινικές και γευστικές εμπειρίες. Είστε ένας ...έφηβος στις πρώτες ερωτικές του ανησυχίες. Στην αρχή μπορεί πάρα πολλά κρασιά να σας φανεί ότι ταιριάζουν απόλυτα με κάποιο πιάτο... αλλά αυτό ισχύει μόνο στην αρχή. Όσο ο έρωτάς σας με το κρασί ...ολοκληρώνεται, τόσο ο αριθμός των επιλογών σας μειώνεται, τόσο θα γίνετε πιο επιλεκτικός στο τι ταιριάζει απόλυτα. Αλλά μην φοβάστε... Δεν πρόκειται ΠΟΤΕ ο έρωτάς σας να ολοκληρωθεί, δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να υπάρξει κάποια μοναδική Κική, και οι όσες Κοκό να ...εξαφανιστούν: Η σχέση με το κρασί υπακούει στην ...μουσουλμανική θρησκεία, η πολυγαμία θα είναι πάντα σε ισχύ, απλά ο αριθμός των παλλακίδων θα μειωθεί.

Ας πάμε τώρα στο πρώτο, το θέμα της προσωπικότητας. Υπάρχουν άτομα που διστάζουν να δοκιμάσουν κάτι νέο... που αν βρουν κάτι που τους ικανοποιεί παραμένουν σε αυτό, που οι επιλογές τους είναι σε όλα τα θέματα λίγες και συγκεκριμένες. Είναι αυτοί που πηγαίνουν μόνιμα διακοπές σε ένα μέρος, που κάθε Χριστούγεννα θα τα γιορτάσουν με την σύζυγο, την πεθερά, τον Γιάννη και τον Μήτσο, με συγκεκριμένη παρέα, αυτοί που αφού επιλέξουν κάτι, δύσκολα αλλάζουν την επιλογή τους. Αυτοί αποτελούν το ένα άκρο. Το άλλο άκρο είναι οι πάντοτε ανήσυχοι, αυτοί που λατρεύουν την αλλαγή, το νέο, το επαναστατικό, που δεν διστάζουν να παίρνουν ρίσκα, να δοκιμάζουν.

Το ίδιο συμβαίνει και με το κρασί. Οι επιλογές του πρώτου οινόφιλου θα είναι συγκεκριμένες, και είναι αυτός που με κάθε πιάτο θα βρει το κρασί που του ταιριάζει, και θα παραμείνει σε αυτό, δικαιολογούμενος με το ψέμα στον εαυτό του ότι τελικά βρήκε διαφορές ανάμεσα στην μία Κική και τις πολλές Κοκό και... παντρεύτηκε την Κική. Αλλά ξεχνάει ο δύστυχος ότι ...γάμος στο κρασί δεν υφίσταται: Το κρασί δεν είναι ποτέ σύζυγος ούτε  καν ερωμένη, είναι πάντοτε εταίρα, και κάποιες φορές εξαιρετικά ...ακριβή! Αν ο φίλος μας δεν είναι η απόλυτα ...ακραία περίπτωση, είναι βέβαιο ότι -στην περίπτωση του κρασιού πάντα!- θα την απατήσει κάποια στιγμή.

Ο δεύτερος οινόφιλος δεν έχει κανένα πρόβλημα επιλογής: Μια με την Κική, μια με την Κοκό, μια με κάποια ...άλλη, όλες απόλυτα ταιριαστές αλλά η αλλαγή επιβεβλημένη. Κάποιος μεγάλος οινογνώστης είχε πει κάποτε ότι "ποτέ στην ζωή μου δεν έχω πιεί το ίδιο κρασί δεύτερη φορά", θέλοντας να εκφράσει το ασίγαστο πάθος του για το κρασί γενικά, τον απόλυτο έρωτά του για έννοια "κρασί" και όχι για την ετικέτα... όπως αντίστοιχα ο Καζανόβα θα εξέφραζε τον απόλυτο έρωτά του στην "γυναίκα"...

Ξέρω ότι μπορεί να μην σας ...φώτισα. Ξέρω ότι πάλι, όταν θα αντικρίζετε ένα πιάτο, θα αναρωτιέστε ποιό από τα τόσα ταιριαστά κρασιά θα διαλέξετε. Εγώ εδώ επεσήμανα απλά το πρόβλημα. Αν εσείς το λύσετε με ...ζάρια  (συνήθως οι δυο επιλογές που δίνει το κορώνα-γράμματα δεν φτάνουν) ή με άλλους σχετικούς ή άσχετους συνειρμούς (τι προτιμά κάποιος στην παρέα, κρασί από τον τόπο καταγωγής του προσκεκλημένου σας, θέμα τιμής κλπ. κλπ) είναι δικό σας θέμα.

Εγώ εδώ θα σας υπενθυμίσω την παλιά εβραϊκή προτροπή, που πολλές φορές είναι ο ...γόρδιος δεσμός για τα διλλήματα: "Όταν έχεις να διαλέξεις μεταξύ δύο επιλογών, πάντα διάλεξε ...μια τρίτη!". Ευτυχώς στο κρασί, μπορείτε να διαλέξετε ...και τις δύο!

Και χωρίς καμία αντίρρηση ή ζήλειες, ούτε από την Κική ούτε από την Κοκό...

Μοιραστείτε το άρθρο: