Διεθνή βραβεία Οίνου σε Ελληνικά κρασιά: Ένα καλά κρυμμένο μυστικό...

Διεθνή βραβεία Οίνου σε Ελληνικά κρασιά: Ένα καλά κρυμμένο μυστικό... Γράφει ο Sommelier 



Ώρα οκτώ παρά πέντε το βράδυ, Παρασκευή, έχοντας καταρρεύσει στον καναπέ μετά το καθημερινό ξεθέωμα, μπροστά στην τηλεόραση. Zapping στο Mega για τις ειδήσεις. Προφταίνω τους (τρομακτικούς, ως συνήθως) τίτλους, και νά σου η Όλγα. Παραδόξως... χαμογελαστή. Πρώτη είδηση: "Μια μεγάλη επιτυχία για τους έλληνες οινοπαραγωγούς και για την Ελλάδα: Στον διεθνή διαγωνισμό.... κλπ κλπ." Δεν πίστευα στα αυτιά μου! Zapping αμέσως στην ΝΕΤ. Η Έλλη Στάη έχει στο παράθυρο τον Βαγγέλη Γεροβασιλείου... "Πως είδατε την βράβευσή σας στον Διεθνή διαγωνισμό Οίνου..." τον ρωτάει... τσιμπιέμαι, δεν είναι δυνατόν! Γρήγορα, zapping στον Ant1... και ξαφνικά η τηλεόραση σκάει σε χίλια κομμάτια, με ένα εκκωφαντικό θόρυβο! Μάλλον πολλά τα καλά νέα... η καημένη η τηλεόραση άμαθη, δεν τα άντεξε.

Όχι, μην ανησυχείτε, δεν έπαθα τίποτα... απλά ξύπνησα.

Δεν πιστεύω να νομίσατε ότι αυτά που είπα παραπάνω ήταν πραγματικά... Όνειρο ήταν ενός κουρασμένου από την καθημερινή δουλειά οινόφιλου. Αυτά θα συνέβαιναν μόνο σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, όπου η Ελλάδα θα είχε νοικοκυρεμένα οικονομικά, όπου η τηλεόραση του τρόμου δεν θα υπήρχε, όπου η κομψή κυρία στο τιμόνι θα έβγαζε το χέρι από το παράθυρο για να ζητήσει συγγνώμη από τον πεζό που μόλις κόντεψε να πατήσει και όχι για να τον μουντζώσει...

Δυστυχώς όμως, τα παράλληλα σύμπαντα είναι μόνο θεωρητικές συλλήψεις... στο δικό μας σύμπαν τα καλά νέα είναι τα κακά νέα... τα καλά νέα δεν ερεθίζουν, δεν φοβίζουν, ηρεμούν τον κόσμο, του δίνουν αυτοπεποίθηση, ελπίδα, του δείχνουν κάποιο φως στο τούνελ. Αυτά όμως δεν πουλάνε!

"Good news is BAD news" μας δίδαξαν εδώ και πολύ καιρό οι αγγλοσάξονες... και εμείς πήραμε το ρητό και το κάναμε αξίωμα. Ιδιαίτερα σε μια εποχή που περιμένουμε την κατάρρευση από ώρα σε ώρα, εμείς θα προβάλλαμε τα επιτεύγματα των ελλήνων οινοποιών; Όχι βέβαια! Εδώ ο κόσμος χάνεται...

Ας αφήσουμε όμως τα αστεία. Αναρωτιέμαι αν σ' αυτή την δύσκολη περίοδο που περνάμε, η ελληνική παραγωγή έχει να δείξει καλύτερα, πιο αισιόδοξα επιτεύγματα από τις απανωτές διεθνείς βραβεύσεις των ελλήνων παραγωγών Οίνου.

Όπως διαβάσατε όσοι παρακολουθείτε τα νέα του House of Wine, τον τελευταίο καιρό με αποκορύφωση την εβδομάδα που μας πέρασε, είχαμε καθημερινή σχεδόν ανακοίνωση βραβεύσεων ελληνικών κρασιών σε διεθνείς διαγωνισμούς. Δεν χρειάζεται νομίζω να ανακεφαλαιώσουμε... Πάνω από 95 βραβεία στον διαγωνισμό του έγκυρου Αγγλικού περιοδικού Decanter, 166 μετάλλια στον Διαγωνισμό Concours Mondial de Bruxelles 2011, 36 μετάλλια στον Διαγωνισμό Challenge International du Vin, 13 μετάλλια στον Διαγωνισμό Vinalies Internationales 2011, 8 ελληνικά κρασιά βρίσκονται στον κατάλογο των 50 κορυφαίων εστιατορίων του κόσμου... χρειάζονται και άλλα; Αν ψάξετε, ασφαλώς θα βρείτε και πολλές άλλες διεθνείς διακρίσεις για τα ελληνικά κρασιά.

Αλλά θα πρέπει να ψάξετε πάρα πολύ -και μάταια- για να ανακαλύψετε κάποια αναφορά σε αυτά τα βραβεία πέρα από κάποιες -σχεδόν αυτόματες και ασχολίαστες- αναδημοσιεύσεις ή αναφορές στο Internet, στα Blogs των οινοφίλων μόνο, ή στον στενό χώρο της ελληνικής βιομηχανίας οίνου: Τηλεόραση, εφημερίδες, ραδιόφωνο και γενικά ΜΜΕ -πλην λίγων εξειδικευμένων εκδόσεων-αγνοούν ή δεν προβάλλουν αυτά τα πολύ σημαντικά ελληνικά επιτεύγματα, την στιγμή μάλιστα που τα έχουμε περισσότερο ανάγκη!

Δύο πράγματα μπορεί να είναι η αιτία για αυτή την συστηματική "απόκρυψη" των επιτευγμάτων των Ελλήνων παραγωγών Οίνου: Το πρώτο, αδυναμία ουσιαστικής επικοινωνίας των επιτευγμάτων στον τομέα του Οίνου από όλους εμάς που ασχολούμαστε με το κρασί.Το δεύτερο, απλά η πλήρης αδιαφορία των ΜΜΕ για κάτι που δεν «πουλάει», και ασφαλώς αντίστοιχα η πλήρης ανικανότητα ή αδιαφορία του κράτους.

Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση... και προσπαθώ (καλοπροαίρετα) να καταλάβω ποιός φταίει. Αλλά όποιος και αν φταίει, χάνεται σήμερα μια πολύτιμη ευκαιρία να επισημάνουμε κάτι απόλυτα θετικό ανάμεσα στα τόσα αρνητικά που συμβαίνουν στη χώρα μας... Κάτι που θα δώσει ένα τόνο αισιοδοξίας, που θα μας βγάλει για λίγο από την μαυρίλα, την μιζέρια που έχει πέσει βαριά επάνω σε όλους μας, κάτι που αποδεικνύει ότι όταν θέλουμε, όταν προσπαθούμε, μπορούμε! Γιατί αυτή η αισιοδοξία, αυτή η πιθανότητα ότι, ναι, μπορούμε να τα καταφέρουμε, λείπει σήμερα από την ελληνική κοινωνία. Και αντί οι πολιτικοί μας να ισχυρίζονται πράγματα που προβάλλουν πια την νοημοσύνη και του πιο "αγαθού" συμπατριώτη μας, δεν είναι καλύτερα να δείξουν κάποια απτά, και κυρίως πραγματικά επιτεύγματα της ελληνικής παραγωγής; Κάποια επιτεύγματα αδιαμφισβήτητα, που τα βεβαιώνουν διεθνείς οργανισμοί, διεθνείς κριτές με κύρος, από κράτη των οποίων οι κυβερνήσεις τους αμφισβητούν πια ότι εμείς οι Έλληνες μπορούμε να καταφέρουμε οτιδήποτε;

Απορώ ιδιαίτερα με τους κρατικούς φορείς που ασχολούνται ή ρυθμίζουν τα του Οίνου και που ασφαλώς ξέρουν. Αυτοί δεν έχουν την δυνατότητα να επικοινωνήσουν τα τόσα βραβεία, τις τόσες επιτυχίες στα ΜΜΕ; Τουλάχιστον στην κρατική τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Και καταλαβαίνω βέβαια ότι για τα ΜΜΕ ισχύει το παλαιό "Good news is BAD news!" - Τα καλά νέα, τα νέα δηλαδή που έχουν "αξία", ακροαματικότητα, είναι τα ΚΑΚΑ νέα... αλλά σήμερα που στερούμαστε τραγικά τα καλά νέα, σήμερα που τα ΜΜΕ έχουν -ίσως- χορτάσει από κακά νέα (και εμείς το ίδιο), τα λίγα καλά και θετικά που υπάρχουν δεν θα άξιζε να προβληθούν;

Ας με συγχωρήσουν τα ΜΜΕ, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτοί που ανακαλύπτουν πότε φταρνίστηκε ο Πάγκαλος ή τι είπε ο Όλι Ρεν στη γυναίκα του στο breakfast, δεν έχουν ανακαλύψει τις επιτυχίες του ελληνικού κρασιού.

Αναρωτιέμαι ποιά άλλη δραστηριότητα στην Ελλάδα έχει αντίστοιχες επιτυχίες... πότε διαβάσαμε, ακούσαμε, είδαμε βραβεύσεις ελληνικών προσπαθειών. Κάποιες "επιτυχίες" ελλήνων επιστημόνων προβάλλονται στην χάση και στη φέξη, κάποιες "καλλιτεχνικές" επιτυχίες επίσης, οι αθλητικές επιτυχίες αποθεώνονται, αλλά αρνούμαι να δεχτώ ότι η επιχειρηματικότητα σε ένα χώρο στενά συνδεδεμένο τόσο με την αγροτική παραγωγή όσο και με την βιομηχανία "σνομπάρεται" από τα ΜΜΕ... Γιατί κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι παραγωγοί -στην τεράστια πλειοψηφία τους τουλάχιστον- "πίνουν το αίμα της εργατιάς" και επομένως κατατάσσονται ανάμεσα σε αυτούς που ο κατεστημένος αριστερόστροφος λαϊκισμός επιβάλλει να αγνοούνται, και οι επιτυχίες τους να  αποκρύπτονται...

Τι συμβαίνει λοιπόν;

Εμείς θέτουμε το ερώτημα και αν κάποιος έχει μια τεκμηριωμένη απάντηση, ασφαλώς θα θέλαμε να την ακούσουμε... Και την θέτουμε γιατί εμείς στο House of Wine προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που πρέπει. Δημοσιεύουμε συστηματικά τις επιτυχίες των ελληνικών κρασιών στο εξωτερικό από όποια δραστηριότητα, γεγονός κλπ. από όπου και αν προέρχονται. Αλλά εμείς είμαστε σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με την προβολή που θα χάριζε η τηλεόραση κυρίως.

Και ένας, δύο ή τρείς κούκοι δεν φέρνουν την άνοιξη... ούτε το αεράκι μιάς κάποιας αισιοδοξίας, ούτε καν ανοίγουν το ερμητικά κλειστό παραθυράκι που θα μας επιτρέψει να δούμε ότι ναι, υπάρχει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ φως στο βάθος του τούνελ...

Μοιραστείτε το άρθρο: