Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Big (?) in Japan

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή την εβδομάδα θα μιλήσουμε για Ιαπωνικό whisky. Όμως δεν θα πούμε αυτά που πολλοί φαντάζονται πως θα ακούσουν.

Αφορμή για το σημερινό άρθρο στάθηκε ή χθεσινή δημοπρασία whisky του οίκου Bonhams στο Hong Kong. Η δημοπρασία περιελάμβανε κατά 80% Ιαπωνικά whisky και το υπόλοιπο 20% αφορούσε ως επι το πλείστον αποστακτήρια της Σκωτίας, τα οποία δεν παράγουν πλέον απόσταγμα, είναι δηλαδή κλειστά.

Όσοι πήραν μέρος στη δημοπρασία, είτε ως πωλητές, είτε ως αγοραστές, καθώς και όσοι την παρακολούθησαν, είτε δια ζώσης, είτε μέσω Internet, μεταξύ των οποίων και εγώ, έγιναν μάρτυρες στο θέατρο του παραλόγου που διαδραματίστηκε εκεί.

Και λέγοντας θέατρο του παραλόγου, εννοώ ότι οι τιμές σφυριού ήταν απολύτως παράλογες, στις περισσότερες δε των περιπτώσεων, δεν είχαν καμία σχέση, έστω κατ ελάχιστον, με την ποιότητα του αποστάγματος. Ακόμη και εγώ που ασχολούμαι τουλάχιστον 15 χρόνια με το αντικείμενο των δημοπρασιών whisky έμεινα άφωνος με τον παραλογισμό που επικράτησε.

Φυσικά όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι συμφωνώ με τη λογική του, ότι είναι σπάνιο και δυσεύρετο πληρώνεται, όμως είναι άλλο αυτό και άλλο να τρελαθούμε εντελώς.

Για παράδειγμα, δεν μπορεί κάποιος να δίνει 150 και 200 ευρώ για ένα Loch Dhu, το λεγόμενο Black Whisky, μόνο και μόνο επειδή δυσκολεύεται να το βρει, την στιγμή που το συγκεκριμένο είναι το μοναδικό στην, εντός εισαγωγικών, καριέρα μου ως πότης, που δεν κατάφερα να πιω, ενώ έχω δοκιμάσει πάνω απο 2000 κωδικούς. Και πως άραγε να το πιει κανείς, όταν ή γεύση του είναι κάτι μεταξύ χώματος και χρώματος.

Για να επανέλθω στα χθεσινά, παρακάτω δίνω μια εικόνα για την τρέλα που επικράτησε:

Πάνω από 150 διαφορετικά Karuizawa, με πάνω από 3,000 ευρώ το ένα.
Yamazaki sherry cask 2013 3662 ευρώ
Hanyu Card series Ace of Spades 1985 9760 ευρώ
Hibiki 35 ετών 11973 ευρώ
Yamazaki 35 ετών 14112 ευρώ
Και τέλος, Karuizawa 1963 50 ετών 28270 ευρώ

Βεβαίως, για τους μη γνώστες, οι τιμές αυτές προκύπτουν απο την ακατάσχετη επιθυμία κάποιων να αγοράσουν, αλλά για τους ελάχιστους μυημένους προκύπτουν από την εμπλοκή στην δημοπρασία των ιδιοκτητριών εταιριών των αποστακτηρίων, ανεβάζοντας μονές τους τις τιμές και δημιουργώντας μύθο γύρω από το όνομά τους, με σκοπό που θα εξηγήσω παρακάτω.

Και ναι μεν το Hanyu και το Karuizawa είναι κλειστά πλέον αποστακτήρια, αλλά τι γίνεται με το κατά τα άλλα σπουδαίο Yamazaki; Γιατί τέτοιες τιμές; Από πότε το Yamazaki έγινε Macallan, Ardbeg, Laphroaig ή Balvenie, από πότε μεταλλάχθηκε σε Springbank, Bowmore ή Highland Park και εγώ δεν το πήρα χαμπάρι;

Το θέμα όμως είναι ότι αυτές οι εξωφρενικές τιμές στις ακριβές εκδόσεις, δυστυχώς παρασύρουν και τις τιμές στα standard μπουκάλια, με αποτέλεσμα να πρέπει να πληρώσει κάποιος απο 80 έως 95 ευρώ για να πιει ένα κατά τα άλλα εξαιρετικό Yamazaki 12 ετών, αφού τελικά αυτό ήταν και το ζητούμενο απο την ιδιοκτησία του ευθύς εξ αρχής.

Γιατί όμως κάποιος να δώσει τόσα λεφτά για Yamazaki 12 ετών, όταν μπορεί με 44 ευρώ να πιει Highland Park;

Ή απάντηση είναι απλή.

Διότι το Γιαπωνέζικο είναι της μόδας και πρέπει να τρέξουμε να αγοράσουμε. Φυσικά όλη αυτή ή κατάσταση είναι υποβοηθούμενη όπως πάντα, απο διάφορους μοδάτους bartenders (shic?), αλλά ας μην συνεχίσω γιατί θα ανοίξω κι άλλο μέτωπο και βαριέμαι.

Φυσικά, εγώ που δεν ανακάλυψα τώρα το Nippon whisky, αλλά πριν απο δέκα και βάλε χρόνια, θλίβομαι με όλη αυτήν την κατάσταση, αυτό όμως δεν σημαίνει πως ακυρώνω τις δημιουργίες των σπουδαίων Γιαπωνέζων Master Distillers, αλλά ακυρώνω τις τιμές. Ίσα ίσα λέω πως στην πλειοψηφία τους πρόκειται για εξαιρετικά whisky, όχι όμως για τόσο χρήμα.

Σεβόμενος την Ιαπωνία λοιπόν, την οποία θεωρώ μια χώρα με αδιαμφισβήτητη ιστορία, παιδεία και πολιτισμό, αναφέρω λίγα λογία για το Ιαπωνικό whisky.

Ή ιστορία του ξεκίνησε το 1923 και σημαντικότερα εν ενέργεια αποστακτήρια είναι το Hakushu, το οποίο κάποια στιγμή ήταν και το μεγαλύτερο στο κόσμο, το Yamazaki, που είναι το αρχαιότερο της Ιαπωνίας, το Miyagikyo, το Kawasaki (καμία σχέση με τις Μοτοσυκλέτες) και φυσικά το σημαντικότερο όλων το Yoichi, που είναι το τελευταίο αποστακτήριο στον κόσμο που λειτουργεί τους αποστακτήρες του με κάρβουνο και όχι με ατμό.

Εξαίρετα λοιπόν whisky από την Ιαπωνία, αλλά για λόγους τιμολογιακής πολιτικής των ιδιοκτητριών εταιριών Nikka και Suntory, υπερτιμημένα.

Συγχύστηκα με όλη αυτή την κατάσταση, ας πιω ακόμα μια γουλιά από το εκπληκτικό 15άρι Glendronach.

Κυριάκος Κοντογιώργης


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: