Big (?) in Japan #2

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Μετά από απουσία δυο εβδομάδων και προκειμένου να μη πάθω στερητικό σύνδρομο, επανέρχομαι αυτή την εβδομάδα στο whisky. Και για όσους με ρώτησαν την προηγούμενη φορά, τι είναι αυτό το Big in Japan, απαντώ πως πρόκειται για τίτλο τραγουδιού των Alphaville απο τη δεκαετία του 1980 και που χρησιμοποίησα για το λογοπαίγνιο. Όπως καταλαβαίνετε φυσικά, πολύ περισσότερο αυτοί που είχαν διαβάσει το προηγούμενο Big in Japan, ο τίτλος είναι προπομπός για αυτό που θα ακολουθήσει.

Πάμε λοιπόν στο θέμα

Η αφορμή δόθηκε αυτή τη φορά, όχι από μια, αλλά από δυο δημοπρασίες whisky. Ή μια ήταν αμιγώς δημοπρασία whisky και έγινε στο Αμβούργο, ενώ η άλλη, εκτός από whisky, περιείχε και μεγάλα κρασιά από το Bordeaux, την Βουργουνδία και την Τοσκάνη και έλαβε χώρα στο Hong Kong, ενώ και οι δυο έγιναν στο δεκαήμερο που μας πέρασε.

Από τη δημοπρασία του Hong Kong δεν πρόκειται καθόλου να ασχοληθώ με τα κρασιά, αφού και φυσιολογικές τιμές είδα, αλλά και δεν θα ξεφύγω από το θέμα μου μπαίνοντας σε ξένα χωράφια. Ξεκινάω λοιπόν με την πρώτη δημοπρασία που έλαβε χώρα χρονολογικά και αυτή είναι αυτή του Αμβούργου.

Έχουμε και λέμε λοιπόν

Karuizawa 40 years old Single Cask 11105 ευρώ
Karuizawa 40 years old Single Cask 11080
Yamazaki Sherry Cask 2013 9 φιάλες από 1650 έως 1800

Σημειωτέον ότι το τελευταίο πριν από 5-6 μήνες κόστιζε το πολύ δυο κατοστάρικα.

Karuizawa 31 years old Single Cask Sakura 14005 ευρώ

Ναι, σωστά διαβάσατε, δεν μου έχει ξεφύγει κάποιο μηδενικό, μιλάμε για δεκατέσσερα χιλιάρικα και ένα ταπεινό τάλιρο. Υπόψην οτι το τελευταίο πριν από ένα μήνα πουλήθηκε 8105, ενώ πριν από δυο μήνες 6000 και κάτι ψιλά. Δηλαδή μέσα σε ένα δίμηνο είχε μια αύξηση της τάξης του 130% περίπου.

Πάμε παρακάτω

Hong Kong

Εδώ φυσικά, ίσως και λόγω σχετικής εντοπιότητας, πουλήθηκαν ελάχιστες φιάλες που δεν ήταν Ιαπωνικής προέλευσης και η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη.

Το ίδιο Karuizawa με τα δεκατέσσερα χιλιάρικα εδώ έπιασε 15690. Επίσης από εκατοντάδες Ιαπωνικά whisky, κανένα δεν πουλήθηκε σε τριψήφιο νούμερο, δηλαδή όλα τετραψήφια και πάνω, ενώ χαρακτηριστική της τρέλας που επικράτησε, είναι η περίπτωση του Kawasaki Single Cask, το οποίο πουλήθηκε 6500 και κάτι. Και αν πει κάποιος ότι το 6500 είναι φυσιολογικό νούμερο, σε σχέση με νούμερα που προείπα, τότε μάλλον δεν γνωρίζει ότι το Kawasaki παράγει grain whisky και όχι malt.

Τέλος, το απάνθισμα της δημοπρασίας.

Yamazaki 50 years old 35387 ευρώ.

Ας κάνω λοιπόν τον συνήγορο του διαβόλου, λέγοντας ότι το Karuizawa είναι πλέον κλειστό, γι αυτό πιάνει τέτοιες τιμές, καθώς επίσης ότι από το Karuizawa Sakura υπάρχουν μόνο 45 φιάλες.

Και απαντώ στον εαυτό μου ότι:

Πρώτον, καλά το Karuizawa είναι κλειστό, αλλά το Yamazaki είναι όμως ανοιχτό και πάλι πιάνει τέτοια νούμερα. Επίσης και άλλα αποστακτήρια είναι κλειστά και δεν θα πω για το Port Ellen, το Rosebank και το Brora, που και εκεί, λίγο ως πολύ ακολουθήθηκε η ίδια τακτική από την ιδιοκτήτρια εταιρία στις δημοπρασίες και που στο κάτω κάτω είναι ανώτερα whisky αλλά δεν πιάνουν τέτοια νούμερα.

Θα πω όμως για το Ballegreggan, το οποίο φαντάζομαι για πρώτη φορά το ακούτε σαν αποστακτήριο και που λειτούργησε μόνο από το 1790 έως το 1797, μια φιάλη του οποίου έπιασε μόλις τέσσερα χιλιάρικα πριν από τρία χρόνια στη Σκωτία. Αρα γιατί τόσα πολλά για Karuizawa ή Yamazaki;

Δεύτερον, για το ότι εμφιαλώθηκαν μόνο 45 Karuizawa Sakura, έχω να πω οτι και ένα Ardbeg Single Cask από το 1972 αριθμεί μόνο 35 φιάλες, ενώ και το θεϊκό Balvenie Christmas 2005 μόλις 60 φιάλες, αλλά ούτε καν πλησιάζουν αυτές τις τιμές και στο κάτω κάτω είναι Ardbeg και Balvenie βρε αδερφέ.

Για το Balvenie δε, έχω να πω οτι το δοκίμασα πριν από κάμποσα χρόνια στη Βιέννη και το πλήρωσα 95 ευρώ την μεζούρα, τα οποία λέω μετά βεβαιότητας, οτι ήταν λίγα σε σχέση με την ανεπανάληπτη εμπειρία που αποκόμισα, αφού τα όποια λόγια είναι φτωχά για να το περιγράψουν.

Γιατί λοιπόν όλος αυτός ο παροξυσμός με τα Ιαπωνικά whisky;

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός γνωστού που είχα να δω από πέρσι τον Ιούνιο και τον είδα μόλις χθες, ο οποίος όταν του είπα οτι φέτος ήπια πολλά και ωραία whisky, με ρώτησε: Γιαπωνέζικα;

Ε, όχι ρε παιδιά, εγώ είμαι εκτός μόδας, πίνω το χάλια Springbank 10 ετων, το απαίσιο Highland Park 12 ετών και το τρισάθλιο δεκαπεντάρι Glendronach.

Κατά τα άλλα και για να κλείνει αυτό το θέμα, θα επαναλάβω αυτό που έχω πει σε άλλο άρθρο:

Είναι άλλο πράγμα να είσαι συλλέκτης, αλλά άλλο πράγμα να είσαι ηλίθιος.

Αυτά για σήμερα

Καλό Σαββατοκυριακο

Κυριάκος Κοντογιώργης


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: