Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Μια Παρασκευή Βράδυ

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Είναι Παρασκευή βράδυ, πολύ μετά τα μεσάνυχτα και έχω έμπνευση. Έμπνευση για να γράψω ασυναρτησίες.

Βλέπω στο συνδρομητικό κανάλι ντοκιμαντέρ για κρασιά στη Νότια Αφρική, ενώ έχω καταναλώσει κάμποσες μινιατούρες από το εξαίσιο Jura Superstition .Καλό κι αυτό. Whisky πίνω, ντοκιμαντέρ για κρασί βλέπω.

Κρασί είπα και θυμήθηκα κάτι. Την εβδομάδα που πέρασε έκανα μια μίνι μετακόμιση και ταξινόμηση της συλλογής μου, από το γραφείο στην αποθήκη, ενώ ορισμένα μπουκάλια ακολούθησαν την αντίθετη διαδρομή, δηλαδή από αποθήκη σε γραφείο και κάποια ήρθαν στο σπίτι, γιατί χειμωνιάζει και οι ανάγκες σε αλκοόλ αυξάνονται. Και ενώ πλέον δεν μαζεύω κρασιά, ανακάλυψα ανάμεσα σε Highland Park, Courvoisier και Springbank και μια φιάλη από ένα απίστευτο κρασί που δεν θυμόμουν πως είχα, από αυτά που με βάζουν στη σκέψη μήπως πρέπει να αρχίσω να μαζεύω πάλι. Το κρασί που βρήκα σκονισμένο λοιπόν είναι το εκπληκτικό Syrah Wild Fermentation του Κώστα Βρυνιώτη. Ο Κώστας είναι ένας παραγωγός από τη Βόρεια Εύβοια και αντιπροσωπεύει το είδος των ανθρώπων που μου αρέσει. Ταλαντούχος, με πραγματικό μεράκι για αυτό που κάνει και ντροπαλός, με την καλή έννοια του όρου, χωρίς δημόσιες σχέσεις. Δεν ξέρω λοιπόν αν θα αρχίσω πάλι να μαζεύω κρασιά, αν και μου φαίνεται κομματάκι δύσκολο, γιατί θα βγω από τα παράθυρα, πάντως αυτή την κρασάρα θα την πιώ και μάλιστα με τον τρόπο που πίνω σπουδαία whisky και cognac, Σκέτο, χωρίς να τρώω ή να πίνω οτιδήποτε άλλο και πιθανότατα μόνος. Respect επομένως και στον Κώστα Βρυνιώτη και στο απίθανο κρασί του .

Μαύρα μεσάνυχτα λοιπόν, έξω βρέχει και είναι από αυτά τα μουντά ατμοσφαιρικά βράδια που αρέσουν σε ελάχιστους, μεταξύ των οποίων και εγώ. Ο Τάκης Χρυσικάκος στη ατμοσφαιρική σειρά μυστηρίου «Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα» είχε πεί: «Τί να την κάνω τη μέρα, τη νύχτα, εκεί γίνεται όλο το παιχνίδι». Αυτή τη νύχτα λοιπόν λέω να ασχοληθώ με κινηματογράφο, εννοείται φυσικά, συνοδεία ποτού.

Την περασμένη Κυριακή, πάλι μετά τα μεσάνυχτα, είδα ξανά μια ταινία που είχα χρόνια να δώ. Πρόκειται για την Ένατη Πύλη της Κολάσεως με τον Johnny Depp και την Emmanuelle Seigner, σύζυγο του σκηνοθέτη Roman Polanski. Ταινία βέβαια και μάλιστα νυχτιάτικα χωρίς ποτό δεν γίνεται. Παρέα λοιπόν μου έκανε το λουσάτο δωδεκάρι Dalmore και ταίριαξε απόλυτα, μιας και είναι ένα whisky με πολλές εναλλαγές και που η κάθε του γουλιά έχει και κάτι διαφορετικό να σου πει, όπως και η ταινία που με καθήλωσε μέχρι την τελευταία σκηνή.

Από πολύ μικρός μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχω μάθει ποτέ το λόγο, μου άρεσαν οι ταινίες που έχουν λυπηρό τέλος. Κάποιοι από τους φίλους αναγνώστες ίσως έχουν διαβάσει το άρθρο στο οποίο αναφέρθηκα στην ταινία Δυό ξένοι στην ίδια πόλη, την οποία είδα με γευστική παρέα το απίθανο Courvoisier Napoleon, αφού μιλάμε για Γαλλία και το cognac ταίριαξε γάντι, πόσο μάλλον όταν υπάρχει και σκηνή στην ταινία που ο Alain Delon πίνει ένα cognac πριν πεθάνει παρά τις προσπάθειες του Jean Gabin.

Και αφού μιλάμε για Γαλλία και μιλάμε για ταινίες με κακό τέλος, θυμήθηκα το Frantic, πάλι του Roman Polanski, πάλι με την Emmmanuelle Seigner, όπως ήταν αναμενόμενο για το λόγο που εξήγησα παραπάνω, αυτή τη φορά όμως με παρτενέρ τον Harisson Ford και με σκηνές γυρισμένες στο Παρίσι και όχι στο Μονπελιέ όπως η προηγούμενη ταινία που ανέφερα. Ποτό για συνοδεία ήταν τότε το super high class Martell VSOP Mentaillon.

Παρίσι είπα πάλι και κάτι έπαθα. Τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί ήταν το Γενάρη του 2004 και μου έχει λείψει. Με πρώτη ευκαιρία πρέπει να ξαναπάω για να το δουν και τα παιδιά μου, φυσικά μόλις περισσέψουν λεφτά, αν και αυτό το τελευταίο λίγο δύσκολο μου φαίνεται.

Στο Παρίσι όμως γυρίστηκε και ο Επαγγελματίας με τον Jean Paul Belmondo. Την ταινία αυτή είδα πολύ πρόσφατα και εκεί που περιμένω με αγωνία να μπεί στο ελικόπτερο, πίνοντας μια γουλιά από το βαρύ, αρρενωπό, σαν τον Belmondo δηλαδή, Glendronach 15 ετών, ο ελεύθερος σκοπευτής του αφαιρεί τη ζωή. Απίθανη ταινία, απίθανη μουσική, απίθανο whisky.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε δεί το Βράχο με τον Sean Connery.Εγώ πάντως πρέπει να την είδα για πέμπτη φορά και βάλε το περασμένο Σάββατο . Τραχύς και ασυμβίβαστος λοιπόν ο Sean Connery, αλλά με ευαισθησίες τελικά. Πιο ταιριαστό ποτό από αυτό που ήπια δεν γίνεται. Ardbeg 10 ετών.

Τελειώνω με πολυτέλεια. Λίγος James Bond λοιπόν και μάλιστα ο πιο φρέσκος, αφού δεν έχει βγεί ακόμη στις αίθουσες ο φετινός.Daniel Craig λοιπόν και Skyfall με την υπέροχη φωνή της Adele στο ομώνυμο τραγούδι. Εδώ αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής της ταινίας είναι η μοναδική Aston Martin του 1954. Για όσους είναι γνώστες του είδους και έχουν εκλεπτυσμένα και ακριβά γούστα. Το συγκεκριμένο αμάξι δεν μπορώ ποτέ να το αποκτήσω, ούτε να πιώ το Macallan του πενηντακάτι που ήπιε ο Bond στην ταινία. Το whisky όμως που ήπια βλέποντας την ταινία θα το ξαναπιώ. Πλούσιο και πολυτελές, χωρίς να κοστίζει μια περιουσία, όπως το Macallan, ή δυό περιουσίες όπως η Aston Martin Balvenie 21 ετών

Καλό Σαββατοκύριακο

Κυριάκος Κοντογιώργης


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: