Τα νέα της αγοράς

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή την εβδομάδα θα ασχοληθώ με ένα από τα αγαπημένα θέματα αυτής της στήλης, τα νέα της αγοράς. Τις τελευταίες 15 μέρες λοιπόν, έλαβαν χώρα 5 δημοπρασίες whisky, οι 4 από αυτές στο Ηνωμένο Βασίλειο και η πέμπτη στη Γερμανία. Πάμε λοιπόν να τις δούμε αναλυτικά, μια προς μια, για να δούμε πως κινήθηκε η αγορά. Στο μεταξύ, κάποιος καλός μου φίλος και αναγνώστης αυτής της στήλης με ρώτησε, γιατί τα γράφω όλα αυτά, αφού σχεδόν κανείς δεν μπορεί να αγοράσει αυτά τα μπουκάλια, σε αυτές τις τιμές. Ούτε και εγώ δεν μπορώ να παρακολουθήσω αυτές τις τιμές, όμως όταν πηγαίνω σε μια έκθεση αυτοκινήτου, επίσης δεν μπορώ να αγοράσω τις Ferrari και τις Aston Martin, που βλέπω εκεί, όμως μου αρέσει να τις χαζεύω, ενώ υπάρχουν και πολύ φθηνότερα αυτοκίνητα που κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να αγοράσω. Πάμε λοιπόν.

Ξεκινάω με την πρώτη χρονολογικά δημοπρασία, που έγινε στη Γκλασκώβη. Εδώ ήταν ξεκάθαρο το φαβορί από την αρχή και τελικά επικράτησε εύκολα. Νικητής το Glenfiddich 50 ετών, στην πρώτη του έκδοση, με το δυσθεώρητο 13500 λίρες. Σταματάω και ανοίγω παρένθεση. Την ώρα που ξεκινάω να γράψω χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο φίλος μου ο Νίκος στην τηλεφωνική γραμμή. Με ενημερώνει για μια μινιατούρα που βρέθηκε προς πώληση από το συγκεκριμένο whisky και, κουβέντα στην κουβέντα, φτάνουμε να συζητάμε για παλιό Macallan 52 ετών από τη δεκαετία του 50. Με ρωτάει ποιο θεωρώ καλύτερο, υπενθυμίζοντάς μου, οτι μιλάμε για παλιό Macallan. Ο πρώτος που έχω πει για τη διαφορά των παλιών με των νέων Macallan είμαι εγώ, όμως αυτό το Glenfiddich είναι μια άλλη ιστορία. Φτιαγμένο εξ ολοκλήρου στα floor maltings που διαθέτει το μικρό του αδελφάκι, δηλαδή το τεράστιο Balvenie, περιέχει αποστάγματα από το 1939, ενώ ο ενορχηστρωτής αυτής της προσπάθειας ήταν ο μάγος του malt, David Stewart - ρίξτε μια ματιά στο σχετικό με τον καλλιτέχνη άρθρο. Επομένως, ψηφίζω Glenfiddich, έστω και με διαφορά στήθους.

Αμέσως μετά ακολούθησε η πιο φρέσκια έκδοση του Black Bowmore των 42 ετών, με 9000 λίρες. Τα Karuizawa πάλι εκτός των δυο πρώτων θέσεων, αφού το πανάκριβο Cask 2725 των 45 ετών, έπιασε τις 7800 λίρες, με αρχική εκτίμηση τουλάχιστον για 11000. Αμέσως παρακάτω Macallan 52 ετών, του 1946, με 6800 λίρες και μετά το απίθανο σαραντάχρονο Balvenie Cask 9915, με 3400 λίρες. Πιο κάτω ακόμη, Dalmore Astrum 40 ετών, πολύ μακριά το απίστευτο Springbank Local Barley 1966, με 1550 λίρες, αυτό αν μπορούσα να διαθέσω τόσα χρήματα, θα το αγόραζα, μιας και το έχω δοκιμάσει, δεν περιγράφω πως είναι γιατί θα πρέπει να γράφω μέχρι αύριο. Αξιοσημείωτη η περίπτωση το Glendronach από τη δεκαετία του 30, του οποίου η πινακίδα έγραφε οτι προορίζεται για φαραμακευτική χρήση. Αυτό είναι φάρμακο, με 2400 λίρες γιατρεύει τα πάντα.

Πάω παρακάτω στην επόμενη δημοπρασία, που έγινε στο Perth της Σκωτίας. Νικητής ήταν και πάλι η Σκωτία, με το Mortlach 75 ετών παρακαλώ, με 17500 λίρες και αμέσως μετά δυο Karuizawa Samurai, με 13500 και 7500 αντιστοίχως. Πιο πίσω ένα whisky για να πίνει ο Θεός. Highland Park Orcadian Vintage 1964, το δοκιμάσαμε πέρσι, επίσης υπεράνω περιγραφής, τιμή 5120 λίρες. Τζάμπα πράγμα δηλαδή.

Παραμένω στο Ηνωμένο Βασίλειο και πάω στο Λονδίνο, όπου είχαμε εκπλήξεις. Υπάρχουν δημοπρασίες whisky που δέχονται μόνο whisky προς δημοπράτηση, υπάρχουν όμως και κάποιες που δέχονται και άλλα ποτά. Εδώ λοιπόν, όχι μόνο είχαμε δυο cognac στην πρώτη τετράδα, αλλά είχανε και το νικητή και μάλιστα εύκολα. 12600 λίρες έδωσε κάποιος για να αποκτήσει το Remy Martin Louis XIII Rare Cask, ενώ στην δεύτερη θέση ένα μπουκάλι μύθος. Bowmore 35 ετών, παραγωγής 1964. Προέρχεται από τα ίδια βαρέλια με το Black Bowmore, το οποίο όμως αριθμεί 5812 φιάλες συνολικά και στις 3 πρώτες εκδόσεις του, ενώ αυτό που αρχικά αναφερθήκαμε μόλις 89 φιάλες και πουλήθηκε για 9200 λίρες. Ένα Macallan του 1938 στην τρίτη θέση με 7700, ενώ στην επόμενη θέση πάλι ένα cognac και συγκεκριμένα το Hennessey Timeless για 5700 λίρες. Τα Karuizawa πολύ μακριά, το ακριβότερο 4200 λίρες.

Στη Γερμανία όμως ,άλλαξε η κατάσταση και τα Karuizawa κέρδισαν εύκολα, με τις δυο πρώτες θέσεις για 7800 και 7600 - εδώ μιλάμε σε ευρώ. Αξιοσημείωτη η εκπληκτική παράσταση που έδωσαν τα Laphroaig, με 5 παρουσίες στις 15 πρώτες θέσεις, από 1304 ευρώ μέχρι 6301. Απίθανα τα πήγαν και τα Balvenie, με το σπανιότατο TUN 1401, το οποίο από λάθος δεν αναφέρει ποιό batch είναι, τιμή 3017 και επίσης Balvenie Rose για 1715, πολύ ακριβό για τριαντάφυλλο. Δυο Macallan για 4405 και 3506 αντίστοιχα, ενώ την τιμή για τα Ardbeg έσωσε η ανεξάρτητη εμφιάλωση από την Sygnatory, με μπουκάλι παραγωγής του 1967, για 3250, αν ήταν εμφιάλωση του αποστακτηρίου θα περνούσε τα 15 χιλιάρικα, με τα “αν” όμως δεν γίνεται δουλειά.

Πάω τέλος στο Λονδίνο, όπου είχαμε εγκεφαλικά με τις τιμές. Στην πρώτη θέση, Glenfiddich 64 ετών, παραγωγής 1937, πωλήθηκε για το απίστευτο ποσό των 68500 λιρών. Αμέσως μετά, μακριά όμως, αλλά με επίσης εκπληκτικό νούμερο, η πρώτη έκδοση του Macallan Lalique, με 21250 λίρες. Στην τρίτη θέση επίσης ακριβό Macallan, πάλι του 1946 με 52 χρόνια παλαίωση, για 10625. Black Bowmore με 8494 και Balvenie TUN 1401 με 3041 λίρες συμπληρώνουν την εικόνα, ενώ τα Karuizawa πάλι ανύπαρκτα. Εξυπακούεται οτι όσοι έχουν βάλει λεφτά σε ακριβά Karuizawa, τώρα μάλλον τα κλαίνε, ενώ δεν ισχύει το ίδιο για Yamazaki και Yoichi που παραμένουν σταθερά, όχι όμως σε τεράστια ποσά. Πάντως για να ευλογήσω λίγο και τα γένια μου, είχα προβλέψει εδώ και ενάμισι χρόνο, οτι όποιος ρίξει χρήμα σε ακριβά γιαπωνέζικα, θα το μετανιώσει, ρίξτε μια ματιά αν θέλετε στα τρια άρθρα Big in Japan και θα δείτε.

Συμπερασματικά, Ardbeg και Springbank παρουσιάστηκαν σαφώς εκτός φόρμας, ενώ είχαμε πολλά μυθικά μπουκάλια από Glenfiddich, Macallan, Bowmore, Balvenie και Laphroaig, γιαυτό και είχαμε αυτές τις τιμές. Και επειδή όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση, παντού υπάρχει ένας μύθος, θα πω, ή μάλλον θα πιω κι εγω τον δικό μου. Σας αποχαιρετώ με μια γουλιά από το απίθανο και διαχρονικό Springbank 10 ετών.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: