Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Athens Bar Show 2016

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή την εβδομάδα θα ασχοληθώ με το Athens Bar Show, το οποίο έλαβε χώρα, όπως και την περασμένη χρονιά, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, στο Γκάζι. Από τις δυο μέρες που ήταν η διάρκεια της έκθεσης, κατάφερα να πάω μόνο τη δεύτερη και σήμερα θα γράψω για αυτά που είδα, άκουσα και κυρίως ήπια.

Την Τετάρτη το απόγευμα λοιπόν, ανηφόρισα την οδό Πειραιώς και έφτασα στο Γκάζι. Αντίκρισα πολύ κόσμο στα εκδοτήρια από διάφορους μη προνοητικούς, που δεν είχαν φροντίσει να εκτυπώσουν τα εισιτήρια, ή τις προσκλήσεις που τους είχαν αποσταλεί ηλεκτρονικά και δημιούργησαν ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο για αυτό το λόγο, τουλάχιστον την ώρα που πήγα εγώ. Με την είσοδο, το πρώτο περίπτερο το οποίο επισκέφθηκα, ήταν αυτό της εταιρίας Concepts και από διάφορα μπουκάλια που είδα μπροστά μου, αυτό που τελικά δοκίμασα ήταν ένα whiskey από την Ιρλανδία, συγκεκριμένα το Irishman, ένα σχετικά νέο προϊόν για την Ελλάδα. Μπορώ να πω ότι ξέφυγε λίγο από το κλασικό ιρλανδέζικο, έχοντας μια δόση κάπνας, αλλά σε γενικές γραμμές, το βρήκα ευχάριστο και με προετοίμασε για τα παρακάτω, έστω κι αν δεν δοκιμάσαμε το Dalmore που ψάχναμε από το συγκεκριμένο περίπτερο. Θα μου πείτε, πρώτη φορά ήταν που θα έπινα Dalmore?Αν όμως έπρεπε να απαντήσω στη συγκεκριμένη ερώτηση, τότε σίγουρα δεν διαβάζετε τακτικά τη στήλη. Όσες ετικέτες από αυτό το σπουδαίο αποστακτήριο κι αν έχω πιεί - είναι πάνω από 20 - το καλό ποτέ δεν χορταίνεται, όπως έλεγε και ο παππούς μου. Ποτέ δεν βαριέσαι ένα δωδεκάρι Dalmore. Πάμε παρακάτω.

Επόμενη επίσκεψη το περίπτερο της εταιρίας Beverage, με πολύ μεγάλη ποικιλία προϊόντων, από τα οποία όμως δεν δοκιμάσαμε τίποτα λόγω του πολύ κόσμου και προχωρήσαμε παρακάτω.

Και το παρακάτω ήταν η εταιρία Sky Spirits. Έκανα ένα γρήγορο σκανάρισμα με το μάτι, μήπως και βρω κανένα Nikka from the barrel να πιω, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Είπαμε, γιαπωνέζικα πίνω, δεν είπα πως δεν είναι καλά, είπα ότι με εκνευρίζει η παράνοια με τις τιμές. Την άλλη εβδομάδα θα σας πω τι έγινε στο Λονδίνο προχθές με ένα Yamazaki. Αφού λοιπόν δεν βρήκα αυτό που ήθελα, πήγα σε ρούμι και μάλιστα καλό. Από την ίδια εταιρία λοιπόν, το υπέροχο Diplomatico Reserva Exclusiva, με την γλυκιά γεύση, που όμως δεν σε λιγώνει. Μου φαίνεται ότι αυτό θα αρέσει πολύ στην γυναίκα μου.

Συνεχίσαμε το δρόμο μας και πέσαμε πάνω στην 3Ε, μην τρομάζετε, δεν ήπια Coca Cola. Εδώ έχω να πω δυο αρνητικά και ένα θετικό. Καταρχάς και σε εμένα και στον συνεργάτη μου Γιώργο που πήγαμε μαζί, μας ενόχλησε η δυστοκία που αντιμετωπίσαμε στο να πιούμε ένα Macallan Rare Cask. Αν κάποια εταιρία δεν θέλει να δοκιμάζει ο κόσμος κάποια προϊόντα, λόγω κόστους, τότε δεν χρειάζεται να τα λανσάρει στην έκθεση. Τέλος πάντων το δοκιμάσαμε. Και για μένα, που όλα αυτά τα χρόνια που πίνω, είχα κακομάθει στα παλιά Μacallan, η δοκιμή ήταν κάτι σαν σοκ, αφού ο μόνος λόγος για να δικαιολογείται το όνομα Rare Cask, είναι ότι πραγματικά είναι σπάνιο να βρεις τόσο μέτριο Macallan. Όμως μετά το σοκ, έτρεξα πάλι σε ασφαλές λιμάνι. Από την ίδια εταιρία λοιπόν, ήπια τάχιστα ένα Highland Park 12 ετών, για να συνέλθω και να πάω παρακάτω.

Και το παρακάτω ήταν το περίπτερο της εταιρίας Penrod Ricard, όπου γνωρίσαμε τον Global Brand Ambassador του Chivas, Maximilian Warner και δοκιμάσαμε το καινούριο Chivas Extra, το οποίο βρήκα απλώς συμπαθητικό. Στα πολύ συν, η παρουσία του Αλέξανδρου Σουρμπάτη, ο οποίος εργάζεται στο εξαιρετικό super bar Spinte την Θεσσαλονίκη και είναι ένας από τους ελάχιστους από τους γνωστούς άγνωστους celebrities, ο οποίος έχει πραγματικά πολύ υψηλού επιπέδου γνώσεις. Χρωστάω επίσκεψη στην όμορφη Θεσσαλονίκη, να πιω ωραία whisky στο Spinte και να θυμηθώ τα παλιά.

Επόμενη στάση το ομορφότερο περίπτερο της έκθεσης, το περίπτερο της εταιρίας Καρούλιας, μεταμορφωμένο σε club, με πολύ ωραία ποτά και πολύ ωραίες παρουσίες επίσης. Πάρα πολύς κόσμος και δικαιολογημένα και επίτηδες δεν επιδιώξαμε να πιούμε κάτι, γιατί φιλάγαμε δυνάμεις για ποτά από τη συγκεκριμένη εταιρία, στο τέλος από το Whiskey Room, θα σας πω σχετικά, αργότερα.

Για το τέλος λοιπόν φύλαξα τα καλύτερα, τα δυο από αυτά σε γνώση μου και το ένα εν αγνοία μου και ξεκινάω με αυτό. Από την εταιρία Deals λοιπόν, ήπιαμε ωραία ποτά. Από το Chase Distillery ήταν τα ποτά και ξεκινήσαμε με μια πολύ ωραία βότκα, διακριτική και αρωματική, πολύ καλή για σκέτη, αλλά και για ανάμειξη. Μετά το εξίσου πολύ καλό gin της εταιρίας, ήρθε μεγάλη έκπληξη από το κυριολεκτικά απίθανο premium gin Williams Chase Elegant 48, με τα 48 βότανα και τον υψηλό αλκοολικό βαθμό του 48 τοις εκατό. Απίθανα αρώματα, γλυκιά και τραγανή γεύση, κυριολεκτικά υπέροχο.

Αμέσως μετά και δίπλα ακριβώς, ήπιαμε ουισκάρες, αφού όπως είπα μέχρι τότε έκανα συντήρηση δυνάμεων, για να μπορώ να αντεπεξέλθω στα δυο τρια τελευταία περίπτερα. Και αυτή τη φορά λοιπόν, το Sheep Dip στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών μας, ενώ για τα Feathery και Sheep Dip Islay τα έχουμε πει πολλές φορές, με το τελευταίο ειδικά να τα σπάει.

Αμέσως μετά, παραλίγο να μας χαλάσει η διάθεση, στο περίπτερο της ιστορικής εταιρίας Άμβυξ. Πήγα με μεγάλο κέφι για ένα Balvenie 17 ετών, έμεινα όμως με το κέφι, αφού ουδείς από την εταιρία ανέλαβε την βαριά ευθύνη να ανοίξει ένα μπουκάλι που κοστίζει στην εταιρία το πολύ ένα πενηντάρικο. Τη λατρεία μου για το Balvenie την ξέρετε, αλλά είναι άλλο αυτό και άλλο είναι να χαϊδεύουμε αυτιά. Μακριά από εμένα αυτά. Πενήντα πενήντα όλοι, καλοί και κακοί, φίλοι και εχθροί, οι πάντες .

Η διάθεση όμως δεν μας χάλασε και μαζέψαμε τα κομμάτια μας, από το πολύ ποτό εννοώ, επανερχόμενοι στο Whiskey Room της εταιρίας Καρούλιας. Και επειδή ο χώρος που είχε περισσέψει για ποτό ήταν λίγος, έπρεπε να διαλέξω. Και αφού τα εξαιρετικά όλα τους, Buffalo Trace, Laddie Classic και Port Charlotte τα είχα πιεί πολλάκις στο παρελθόν, πήγα στο ακριβό και λουσάτο Octomore, το οποίο μας προσέφερε ο επίσης σπουδαίος γνώστης και άκρως ευγενικός Ανδρέας Μπότσαρης. Όσο για το ποτό, καταλαβαίνετε ότι δεν το επέλεξα τυχαία για τελευταίο, αφού ο αλκοολικός του βαθμός και η γλυκιά εκρηκτική κάπνα του ήταν ο καλύτερος επίλογος για την επίσκεψή μου στην έκθεση.

Και του χρόνου


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: