Ανασκόπηση 2016

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Θα ξεκινήσω παραδοσιακά, με τις καθιερωμένες ευχές. Εύχομαι λοιπόν σε όλο τον κόσμο, σε όσους είναι αναγνώστες αυτής της στήλης και σε όσους δεν είναι, να έχουν κυρίως υγεία, δημιουργικότητα και επιτυχίες για αυτούς και τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Σήμερα θα κάνω μια ανασκόπηση της χρονιάς που έφυγε, σε ότι έχει να κάνει με το χώρο του ποτού. Θα ασχοληθώ με τα νέα της παγκόσμιας αγοράς whisky, με νέα χρηματιστηρίου ποτών και με νέα της ελληνικής αγοράς, από όπου και ξεκινάω.

Το 2016 λοιπόν, θα έλεγα ότι εξακολούθησε η τάση αυτή που ξεκίνησε το 2014 και συνεχίστηκε το 2015, με τα premium ποτά στην Ελλάδα, στην κυριολεξία να πετάνε και τα μπαρ να ανοίγουν το ένα μετά το άλλο. Και ενώ είναι πάρα πολλά αυτά που ανοίγουν, είναι πολύ λιγότερα, έως ελάχιστα αυτά που δεν τα πήγαν καλά και κλείνουν. Στο μεταξύ, τρομερή έκταση έχει πάρει το φαινόμενο των απανταχού mixologists, οι οποίοι είναι επίσης και celebrities, ας μην αρχίσω πάλι, χρονιάρα μέρα, με τους περισσότερους από αυτούς να έχουν από ανύπαρκτες έως στοιχειώδεις γνώσεις. Φυσικά και υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως των δυο κυρίων που ανέφερα στο άρθρο για το Athens Bar Show και σίγουρα και κάποιων άλλων, που χωρίς τη θέλησή μου αδικώ, όχι γιατί το θέλω, αλλά απλώς επειδή δεν τους γνωρίζω, οι δημόσιες σχέσεις εξάλλου δεν είναι το φόρτε μου. Και αφού δεν θέλω να αδικήσω κανέναν, πρέπει να προσθέσω στους δυο, για τους οποίους μίλησα, επίσης και τον Θοδωρή Πύριλλο, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά, αλλά πραγματικά μπορώ να πω ότι επιβεβαίωσε τη φήμη του, σε παρουσίαση της Sierra Milenario, όπου παρευρεθήκαμε και οι δυο, σε χωριστές βέβαια παρέες.

Με αυτά και με εκείνα λοιπόν, το μπαρ στην Ελλάδα έχει πάρει την ανηφόρα, είτε δικαίως για κάποια μαγαζιά, είτε αδίκως για κάποια άλλα, η ουσία όμως παραμένει η ίδια. Στην κατηγορία του premium ποτού, γίνεται κυριολεκτικά της κακομοίρας, όχι μόνο σε whisky, αλλά και σε τζιν και ρούμι, ακόμη και ακριβές βότκα και τεκίλα βλέπουμε. Πολλές οι ακριβές εισαγωγές, κυρίως από δυο τρεις εταιρίες και είδαμε πολλά σπουδαία κομμάτια να πατούν ελληνικό έδαφος, όπως για παράδειγμα, Highland Park 40 ετών, όμως σε τιμές που δεν μπορούν να συναγωνιστούν αυτές του εξωτερικού, χρειάζεται λίγη προσοχή σε αυτό, παρόλα αυτά χαιρόμαστε που τα βλέπουμε.

Στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στο χώρο του whisky, το νέο που κατά τη γνώμη μας ήταν το σημαντικότερο, ήταν η εξαγορά της Benriach Distillery Company από την εταιρία Brown Forman, ιδιοκτήτριας εταιρίας του Jack Daniels.

Το Jack Daniels λοιπόν, αγόρασε τρια αποστακτήρια του βεληνεκούς των θρυλικών Benriach, Glenglassaugh και GlenDronach, για το αστρονομικό ποσό των 285 εκατομμυρίων λιρών. Για εμένα φυσικά, αυτά δεν ακούγονται σαν καλά μαντάτα, αφού δυσκολεύομαι να αντιληφθώ το Jack Daniels να είναι ιδιοκτήτης σε ένα αποστακτήριο θρύλος, όπως το GlenDronach, παρόλα αυτά καταλαβαίνω ότι ένας μύθος της βιομηχανίας whisky, όπως ο Billy Walker, πρέπει κάποια στιγμή να εξαργυρώσει και σε χρήμα την τέχνη του και μάλιστα σε ηλικία 71 ετών. Ελπίζουμε τα τρια αποστακτήρια να συνεχίσουν να παράγουν whisky ποιότητας και να μην το γυρίσουν σε σαβούρα, χωρίς ηλικία παλαίωσης. Θα δούμε.

Τέλος, περνάω σε νέα της αγοράς, χρηματιστηριακού ενδιαφέροντος. Η χρονιά σημαδεύτηκε από το τέλος της κυριαρχίας των ιαπωνικών whisky, από πλευράς τιμών στις δημοπρασίες. Στις αρχές Απριλίου στη Σκωτία, τα Karuizawa τα οποία ήταν αήττητα για πάνω από δυο χρόνια οπουδήποτε, τελικά έχασαν από το απίστευτο Dalmore 50 ετών. Δεν σημαίνει ότι έπεσαν οι τιμές στα γιαπωνέζικα, σημαίνει πως ανέβηκαν στα σκωτσέζικα. Είδαμε διάφορα whiskies σε απίστευτες τιμές, Macallan Lalique 62 ετών, για 32686 ευρώ, Bowmore 46 ετών, του 1964, για 30457 ευρώ. Είδαμε Yamazaki 50 ετών, για 62600 λίρες και πολλά άλλα. Νικητής όμως της χρονιάς αναδείχτηκε το Glenfiddich του 1937, με 64 χρόνια παλαίωση, το οποίο πωλήθηκε για το αστρονομικό ποσό των 68500 λιρών στο Λονδίνο. Γενικώς τα γιαπωνέζικα συνεχίζουν να πιάνουν ψηλές τιμές, όμως πλέον δεν κυριαρχούν, αφού η Σκωτία επανήλθε δριμύτερη.

Και όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, για να ξεζαλιστώ από αυτά τα διαπλανητικά νούμερα, πρέπει να πιω κάτι πιο γήινο. Με μια ακόμη γουλιά από το απίθανο δεκάρι Ardbeg, νομίζω πως θα συνέλθω.

Χρόνια πολλά και πάλι


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: