Τα κρασιά της παγωνιάς

Τα κρασιά της παγωνιάς Από τον Θ. Λέλεκα 



Ας μην το λέμε πολύ δυνατά – γιατί ποτέ δεν ξέρεις – αλλά μάλλον μπήκε ο χειμώνας. Άργησε βέβαια, δεν χωράει αμφιβολία, αλλά… κάλλιο αργά παρά ποτέ. Κάποιοι βέβαια λένε ότι αργά ήρθε και αργά θα φύγει – και όντως, έτσι όπως είναι πλέον τα πράγματα κανείς δεν μπορεί να μιλήσει μετά βεβαιότητος. Ωστόσο, εμείς οι οινόφιλοι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Πρέπει λοιπόν να διερευνήσουμε σε βάθος το θέμα πριν αποφανθούμε ποια κρασιά ταιριάζουν… με το χειμώνα!

Όπως κάθε φορά που καλούμαστε να ταιριάξουμε ένα πιάτο με ένα κρασί, έτσι και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να «σπάσουμε» τον χειμώνα (κι ας πρόκειται για μια ολόκληρη εποχή του χρόνου) στα βασικά του συστατικά που θα επηρεάσουν τα οινικά μας ταιριάσματα.

Συγκεκριμένα:
  • Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να το πούμε: ο χειμώνας ανήκει στο κόκκινο κρασί. Βεβαίως υπάρχουν πολλοί φίλοι που θα σχολιάσουν ότι όλες οι εποχές ανήκουν στο κόκκινο κρασί – και αρκετοί που θα διαφωνήσουν. Όπως και να το κάνουμε, ωστόσο, η θερμοκρασία, η διάθεση, η κουζίνα, τα εποχιακά προϊόντα και πολλά άλλα στοιχεία «ζητούν» κόκκινο κρασί το χειμώνα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή του χρόνου.

  • Συνεχίζοντας, χειμώνας σημαίνει πλούσιο, δυνατό φαγητό. Τα χειμωνιάτικα πιάτα περιέχουν κρέας, βαριές σάλτσες, νόστιμα λαχανικά και άλλα συστατικά της εποχής. Όπως είναι φυσικό, όταν το φαγητό είναι βαρύ και πολύπλοκο, το κρασί μας δεν μπορεί να υπολείπεται, καθώς αυτό θα δημιουργήσει ανισορροπία. Έτσι λοιπόν, είτε μαγειρεύετε είτε πηγαίνετε σε κάποιο φιλικό σπίτι, έχετε κάθε λόγο να διαλέξετε έ να πληθωρικό, γεμάτο κόκκινο κρασί που θα σταθεί τέλεια δίπλα στα αντίστοιχα πιάτα. Επιλέξτε ένα πολυποικιλιακό από τη Βόρεια Ελλάδα, ένα Syrah από το Ροδανό, ή ένα Shiraz από τη Νότια Αφρική και θα βγείτε (το λιγότερο) ασπροπρόσωποι!

  • Ένα από τα πιο όμορφα στοιχεία του χειμώνα είναι οι φίλοι. Δε λέω, οι καλοί φίλοι είναι παντός καιρού και δεν πάνε με τις εποχές, το χειμώνα ωστόσο τους αισθανόμαστε πιο κοντά μας. Μαζευόμαστε πιο πολύ στα σπίτια, μαγειρεύουμε, τρώμε γύρω από το τζάκι και γενικά νιώθουμε τη γλύκα της παρέας πιο έντονη. Από την άλλη, βέβαια, πρέπει να θυμόμαστε ότι όσο πιο μεγάλη είναι η παρέα μας, τόσο πιο πολλά και διαφορετικά θα είναι και τα οινικά «γούστα» γύρω από το τραπέζι. Η συμβουλή μου είναι να μην «σπάτε το κεφάλι σας» προσπαθώντας να επιλέξετε ένα κρασί που θα τους ικανοποιήσει όλους – αυτό συχνά είναι σχεδόν αδύνατο. Αντιθέτως, μη διστάσετε να ανοίξετε παραπάνω από ένα κρασιά στο τραπέζι, έτσι ώστε να «πιάσετε» ακόμα και τον πιο δύσκολο. Για μια μεγάλη «παρεΐστικη» βραδιά εγώ θα σας πρότεινα την εξής επιλογή: ένα δυνατό ερυθρό, π.χ. ένα Ξινόμαυρο, για εκείνους που έχουν «ζόρικες» διαθέσεις, αλλά και ένα Αγιωργίτικο, η φιλικότητα του οποίου το κάνει τόσο αγαπητό και οικείο στους περισσότερους. Για όσους έχουν πιο λεπτά γούστα – ενδεχομένως και για κάποιες κυρίες – θα σας συνιστούσα ένα Pinot Noir από τη Βουργουνδία, που κερδίζει με την ανεπιτήδευτη φινέτσα του. Και τέλος, αν το τραπέζι σας περιλαμβάνει διάφορους μεζέδες και γεύσεις που «μπερδεύουν» στεριά, θάλασσα, χειμώνα, καλοκαίρι, κλπ, θα σας έλεγα να εμπιστευθείτε άφοβα ένα καλό ροζέ. Θα δείτε ότι, ακόμα και το χειμώνα, σε κάποιες περιπτώσεις θα αποδειχθεί «πασπαρτού»

  • Ξέρω ότι δεν σας λέω κάτι καινούριο όταν επισημαίνω ότι χειμώνας ίσον κρύο! Το κρύο όμως είναι κάτι που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με το σωστό κρασί στο τραπέζι μας. Τι εννοώ; Ότι μπορούμε να «κάνουμε το χειμώνα καλοκαίρι» (κατά το ομώνυμο τραγούδι της εποχής) αξιοποιώντας την θέρμη των ερυθρών κρασιών που παράγονται σε περιοχές με θερμό κλίμα. Θα την βρούμε στα κρασιά της Νότιας Γαλλίας, της Σικελίας, της Μεσογειακής Ισπανίας, και βέβαια της Κρήτης, της Κύπρου και του Λιβάνου.

  • Επιπλέον, για όσους κρυώνουν πραγματικά, ακόμα και μισός βαθμός παραπάνω στην αλκοολική περιεκτικότητα ενός κρασιού θα τους βοηθήσει να ζεσταθούν (αλλά και να ευθυμήσουν) γρηγορότερα. Γι αυτήν την περίπτωση επιλέξτε ένα καλό Châteauneuf-du-Pape από την ομώνυμη περιοχή στο Νότιο Ροδανό της Γαλλίας ή ένα Zinfandel από την Καλιφόρνια, καθώς τα τυπικά δείγματα και των δύο συνήθως «φλερτάρουν» με αλκοολικούς τίτλους που πλησιάζουν το 15%! Προσοχή όμως: Όταν μιλάμε για «τσιμπημένο αλκοόλ» πρέπει να θυμόμαστε δύο πολύ σημαντικά πράγματα: πρώτον ότι πρέπει να είμαστε ακόμα περισσότερο μετρημένοι στην κατανάλωση, ειδικά αν οδηγούμε, και δεύτερον ότι το υψηλό αλκοόλ στο κρασί ενδέχεται να δημιουργήσει γευστικές παραφωνίες όταν συνδυάζεται με φαγητά πολύ αλμυρά ή ιδιαίτερα πικάντικα. !

  • Και τέλος, ο χειμώνας φέρνει χαράς ευαγγέλια για όσους αγαπούν τα πλούσια, σκουρόχρωμα κρέατα και κυρίως το κυνήγι. Το χειμώνα τα πιάτα με κυνήγι – είτε φτερωτό είτε τετράποδο – δίνουν και παίρνουν, και συνήθως είναι μαγειρεμένα με πλούσιες σάλτσες και διάφορα συστατικά που θα τα μαλακώσουν και θα τα «τιθασεύσουν». Εννοείται λοιπόν ότι προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κατευθυνθούν και οι οινικές μας επιλογές. Βλέπετε η μόνη περίπτωση για να βρει το δυνατό κρέας του κυνηγιού «το δάσκαλό του» στο τραπέζι είναι να επιλέξουμε ένα γεμάτο, τανικό και σχετικά νεαρό ακόμα ερυθρό κρασί που θα αναλάβει αυτό το ρόλο. Αναζητήστε λοιπόν αυτές τις αρετές σε μία δυνατή Νάουσα ή σε μία premium Νεμέα, αν θέλετε να κινηθείτε εντός συνόρων, αλλιώς κατευθυνθείτε προς μία περιοχή όπου το κυνήγι λατρεύεται (και μαγειρεύεται) όσο πουθενά αλλού: στη Βόρεια Ιταλία. Από εκεί, επιλέξτε ένα ποιοτικό Barbaresco ή ένα δυνατό Brunello di Montalcino και θαυμάστε τα επί το έργον στο τραπέζι σας...

  • Σε αυτό το σημείο ξέρω τι θα μου πείτε: «Δηλαδή οι εραστές του λευκού κρασιού είναι καταδικασμένοι να περάσουν έναν ‘στεγνό’ χειμώνα;» Κάθε άλλο! Όσοι αγαπούν το λευκό κρασί και δεν το απαρνιούνται ό,τι καιρό και να κάνει έξω, το χειμώνα είναι πολύ τυχεροί. Κι αυτό γιατί έχουν την ευκαιρία να διαλέγουν ανάμεσα α) στα λευκά της προηγούμενης εσοδείας, τα οποία (δεδομένου ότι έχουν συντηρηθεί σωστά) τώρα εκφράζουν μία ώριμη αρωματική και γευστική πολυπλοκότητα, β) στα λευκά της νέας εσοδείας, τα οποία μας κερνούν όλη τη φρουτώδη φρεσκάδα τους και από εδώ και πέρα θα εξελίσσονται πανέμορφα, αλλά και γ) τα βαρελάτα ή/και τα παλαιωμένα λευκά που έχουν ανά πάσα στιγμή τόσο το σώμα, όσο και το αρωματικό και γευστικό βάθος για να σταθούν δίπλα στα περισσότερα χειμωνιάτικα πιάτα.

    Γι αυτό σας λέω, αφήστε το χειμώνα να «λυσσομανάει» έξω από τα παράθυρά μας. Ελάτε να προμηθευτούμε τα κατάλληλα οινικά «εφόδια» και θα περάσουμε αξέχαστα και αυτή τη σεζόν...


Θόδωρος Λέλεκας

 

--------------------------------------

ΥΓ: Τα κρασιά του άρθρου θα τα βρείτε στους αντίστοιχους συνδέσμους

Μοιραστείτε το άρθρο: