Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Ελληνικό κρασί: Ζήτημα Εθνικής... Απόλαυσης

Ελληνικό κρασί: Ζήτημα Εθνικής... Απόλαυσης
Από τον Θ. Λέλεκα 


Εμείς οι Έλληνες έχουμε μεγάλη αγάπη στο κρασί μας. Και βέβαια αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο,αν σκεφτεί κανείς ότι το αμπέλι,το σταφύλι και, βέβαια, το κρασί είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την παράδοση, την ιστορία, αλλά και την καθημερινότητά μας από αρχαιοτάτων χρόνων.

Ας μην κρυβόμαστε όμως. Το σύγχρονο Ελληνικό κρασί, στη μορφή δηλαδή που το ζούμε και το απολαμβάνουμε σήμερα, μετράει μόλις κάποιες δεκαετίες. Κι αν αναλογιστούμε την πολυτάραχη ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας (πόλεμοι, φτώχεια, εξάρτηση από ξένες δυνάμεις, πολιτική αστάθεια, κλπ), συνειδητοποιούμε ότι η παραγωγή και κατανάλωση ποιοτικού Ελληνικού κρασιού είναι όντως μία «πολυτέλεια» που εδώ και λίγο σχετικά καιρό έχουμε την δυνατότητα να προσφέρουμε στους εαυτούς μας.

Τα πράγματα βέβαια τα τελευταία χρόνια πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο – κι ας φωνάζουν κι ας παραπονιούνται κάποιοι. Η ποιότητα του Ελληνικού κρασιού ανεβαίνει καθημερινά, κι έτσι έχουμε τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε πραγματικά εκλεκτά κρασιά από διάφορες γωνιές του αμπελώνα της χώρας μας. Όπου υπάρχει Ελληνικό κρασί – στο εμπόριο, στο εστιατόριο, κλπ – η ποικιλία είναι μεγάλη και καλύπτει όλα τα γούστα,όλες τις γεωγραφικές, χρωματικές και γευστικές προτιμήσεις, αλλά και όλα τα βαλάντια.

Και στο εξωτερικό, βέβαια, η εικόνα του κρασιού μας αναβαθμίζεται συνεχώς, μέσα από προσπάθειες τόσο συλλογικές όσο και ιδιωτικές. Η διεθνής αγορά βρίσκεται σε μία φάση αναζήτησης τυπικών, διαφορετικών, χαρακτηριστικών γεύσεων και αρωμάτων, και το Ελληνικό κρασί βρίσκεται ακριβώς στην ιδανική θέση για να αξιοποιήσει αυτό το ρεύμα.

Εν τω μεταξύ, έχουμε και μία μεγάλη βοήθεια στο πλευρό μας: αναφέρομαι στη διεθνή τάση προς τη Μεσογειακή διατροφή, η οποία προέκυψε από τότε που κάποιοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα βασικά συστατικά της διατροφής των λαών της Μεσογείου – το κρασί, το ελαιόλαδο, τα όσπρια, τα βότανα, κλπ – επηρεάζουν την μακροζωία και την ευζωία τους. Ξέρω τι θα μου πείτε: ότι η διατροφή του σύγχρονου Έλληνα περιλαμβάνει περισσότερο σουβλάκια, τυρόπιττες, πίτσες και σνίτσελ παρά παρθένο ελαιόλαδο, κρασί και φακές. Κι αν όμως εμείς δεν είμαστε τυπικό δείγμα, ας αναλογιστούμε τι χάνουμε, κι ας δώσουμε τουλάχιστον στο κρασί μας την ευκαιρία να μπει στις διεθνείς λίστες και σάλες με την αξία που πραγματικά διαθέτει.

Παρεμπιπτόντως ξέρετε πόσες οινοποιήσιμες γηγενείς ποικιλίες σταφυλιού διαθέτει ο Ελληνικός αμπελώνας; Σύμφωνα με έγκυρους ερευνητές, πάνω από 300! Φυσικά δεν είναι εύκολο να αξιοποιηθούν όλες εμπορικά (σε πολλές περιπτώσεις ούτε καν πειραματικά) - αυτό το νούμερο, ωστόσο, καταδεικνύει από μόνο του έναν πλούτο που δίνει στη χώρα μας και το κρασί της ένα αχτύπητο συγκριτικό πλεονέκτημα που πρέπει πάσει θυσία να αξιοποιηθεί.

Πολλές φορές ακούω να λέγεται ότι «δεν υπάρχει κανένα σχέδιο» για την σωστή προώθηση του Ελληνικού κρασιού στο εξωτερικό. Ε λοιπόν, με κίνδυνο να σοκάρω κάποιους, θα το πω: Κι όμως υπάρχει! Ολοκληρώνεται αυτό τον καιρό που γράφονται αυτές οι γραμμές, και έχει σαφείς, φιλόδοξους αλλά άκρως σημαντικούς στόχους, με απώτερο αυτών την κατάκτηση του χαμένου εδάφους ώστε το Ελληνικό κρασί να διεκδικήσει τη θέση που του αξίζει σε διεθνές επίπεδο. Πώς θα γίνει αυτό; Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, θα σας πω ότι η στρατηγική βασίζεται στην στόχευση συγκεκριμένων αγορών με πολύ συγκροτημένο πλάνο δράσης, και με μία προσέγγιση που θα έχει ως αιχμή του δόρατος τις τέσσερις βασικές Ελληνικές ποικιλίες: Αγιωργίτικο, το Ξινόμαυρο, το Ασύρτικο και το Μοσχοφίλερο. Χρησιμοποιώντας αυτές τις ποικιλίες ως «πρεσβευτές», ακριβώς επειδή όλες «κουβαλούν» τη δύναμη και τη διαφορετικότητα του terroir από το οποίο προκύπτουν, θα ανοίξουμε τις πόρτες που για χρόνια έμεναν κλειστές (για να μην πω ότι κλείδωναν όταν ακούγονταν οι λέξεις «Ελληνικό κρασί»).

Και βέβαια, η παρουσίαση του οινικού μας πλούτου δεν θα περιοριστεί εκεί. Σε επόμενα επίπεδα, πολύ βασικές τοπικές ποικιλίες, όπως η ΡομπόλαΒηλάνα, το Σαββατιανό ή η Μαντηλαριά, θα διαδραματίσουν κι εκείνες τον δικό τους κρίσιμο ρόλο, και με τον τρόπο τους θα λάμψουν. Επιπλέον, απο εκεί και ύστερα, οι καλές Ελληνικές ετικέτες για τις οποίες είμαστε όλοι υπερήφανοι – άσχετα από τον αν προκύπτουν από γηγενείς ή διεθνείς ποικιλίες – θα πάρουν κι αυτές τη θέση τους στην πρώτη γραμμή. Και γιατί όχι, άλλωστε; Για παράδειγμα, τόσοι και τόσοι διεθνείς κριτικοί έχουν ξετρελλαθεί με το Ελληνικό Syrah. Κάτι θα ξέρουν, δεν μπορεί...

Το στρατηγικό αυτό σχέδιο στο οποίο αναφέρομαι είναι πολύ «σοφιστικέ» (ξέρω, κινδυνεύω να σοκάρω πολύ κόσμο, πιστέψτε με όμως, το γνωρίζω καλά, επειδή συμμετέχω σε αυτό). Κι αυτό γιατί δεν θα περιοριστεί μόνο σε συμβατικούς τρόπους εφαρμογής (εκθέσεις, διαγωνισμούς, δημοσιότητα, κλπ), αλλά θα επεκταθεί και σε όλα τα σύγχρονα μέσα (Internet, social media, κλπ) που θα φέρουν πιο κοντά στο κρασί μας τη νέα γενιά οινόφιλων που ήδη έχει αρχίσει να δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον, και η οποία αποτελεί το μεγάλο στοίχημα όλων.

Προσπαθώ να σας δείξω ότι έχουμε πολλά ακόμα να περιμένουμε από το Ελληνικό κρασί. Έχω δηλαδή την πεποίθηση ότι όταν το θηρίο ξυπνήσει (και δεν αργεί, στο τελευταίο «χουζούρεμα» βρίσκεται) θα μας δείξει και θα μας δώσει πράγματα που δεν είχαμε ιδέα ότι υπήρχαν...

Πέρα όμως από σχέδια και στρατηγικές, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κι εμείς, ως καταναλωτές και οινόφιλοι, έχουμε πολλούς και σοβαρούς λόγους για να αγκαλιάζουμε (και να απολαμβάνουμε, βεβαίως) το Ελληνικό κρασί. Κάποιοι (αλλά προς Θεού όχι όλοι) είναι οι εξής:

- Ταιριάζει με την καθημερινή μας κουζίνα γιατί φτιάχτηκε για να την συνοδεύει

- Αποτυπώνει τις γεύσεις, τα αρώματα, την ομορφιά της Ελληνικής γης που βρίσκεται στο DNA μας

- Είναι φιλικό και οικείο. Ταιριάζει με φαγητό, με παρέα, και γενικά με κάθε όμορφη στιγμή

- Μας ταξιδεύει (με τη φαντασία ή και στην πραγματικότητα) σε μέρη που αγαπάμε, αλλά και σε άλλα που ενδεχομένως να μην ξέραμε ή να είχαμε ξεχάσει

- Έχει τη δυνατότητα να μας γνωρίσει - και θα το κάνει, είναι ζήτημα χρόνου - νέες γωνιές της πατρίδας μας με τεράστιες δυνατότητες στο κρασί και όχι μόνο (θυμηθείτε το αυτό όταν κάποια στιγμή στο όχι πολύ μακρινό μέλλον απολαμβάνετε όμορφα κρασιά από την Κω, τη Μύκονο, τη Θράκη, το Δομοκό, κ.α.)

Θέλω όμως να σας απευθύνω και μία παράκληση: Σας θερμοπαρακαλώ να αγαπήσετε το Ελληνικό κρασί για την ομορφιά και την ποιότητά του, και όχι για λόγους καθαρά εθνικού προστατευτισμού. Το Ελληνικό κρασί μπορεί και πρέπει να μας κερδίσει με την αξία του, όχι να μας γίνει υποχρέωση. Και επιπλέον, αν θέλουμε να ενδυναμώσουμε την οινική μας κουλτούρα (την οποία χρειάζεται τόσο πολύ η Ελλάδα και το Ελληνικό κρασί), θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι έχουμε ανοιχτά μυαλά και μακρινούς ορίζοντες, και κάθε επιλογή μας είναι ψαγμένη και συνειδητή.

Η δική μας συμβολή (δεν τη λέω υποχρέωση, αν και είναι) σε αυτή την πορεία είναι πολύ συγκεκριμένη: Πρέπει να μάθουμε και να αγαπήσουμε το κρασί γενικά, ώστε μέσα από αυτή τη διαδικασία να αναδείξουμε τις χάρες και τις δυνατότητες του γνωστού αλλά και του άγνωστου (ακόμα) Ελληνικού κρασιού. Αν αναλογιστεί κανείς τις πάμπολλες υποχρεώσεις που έχει ο καθένας μας καθημερινά, αυτή πρέπει να είναι η πιο εύκολη και η πιο απολαυστική.

Τι λέτε, θα τα καταφέρουμε;...


Θόδωρος Λέλεκας

Μοιραστείτε το άρθρο: