Το Μουντιάλ μέσα απ’ τα μάτια του οινόφιλου

Από τον Θ. Λέλεκα 


Δεν γίνεται να το κρύψουμε, ακόμα κι αν το θέλουμε. Ζούμε όλοι – ο καθένας με τον τρόπο του – στο ρυθμό του Μουντιάλ και «ψηνόμαστε» στον πυρετό του. Μπορεί η Εθνική μας να έχασε και να αποχώρησε άδοξα, μπορεί η μία ανατροπή να διαδέχεται την άλλη, πάντως έχουμε βρει μία ευχάριστη ενασχόληση εν μέσω καλοκαιριού, αλλά και του γενικότερου όχι τόσο θετικού κλίματος.

Φαντάζομαι δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η ενασχόληση με το κρασί και η αγάπη για το ποδόσφαιρό δε συμβαδίζουν. Λάθος μεγάλο, κι όποιος σκέφτεται έτσι, έχει δυστυχώς μείνει στα παλιά, πέτρινα χρόνια του άκρατου ελιτισμού που περιέβαλε το χώρο του κρασιού, και απέτρεπε τον πολύ κόσμο να το αγκαλιάσει και να το απολαύσει.

Τα πράγματα όμως έχουν, ευτυχώς, αλλάξει. Και για του λόγου το αληθές, σας παρουσιάζω την δική μου εκτίμηση των εντυπώσεων – για να μην πω «μαθημάτων» που ο οινόφιλος έχει ήδη αποκομίσει από το Μουντιάλ ως τώρα.

Μάθημα 1ον – Το κρασί πήρε τη θέση του στο τραπέζι της παρέας που βλέπει ματς. Το άκουσα και το είδα πολύ αυτές τις μέρες, και δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά μου. «Μάλλιασε η γλώσσα μου» από καιρό να λέω ότι το κρασί δεν είναι μόνο για ειδικές περιστάσεις. Απεναντίας είναι – και πρέπει να είναι – μία καθημερινή απόλαυση. Για να ανοίξουμε ένα μπουκάλι κρασί δεν χρειάζεται ούτε να αγχωθούμε, ούτε να προβληματιστούμε, ούτε να ετοιμάσουμε λουκούλειο γεύμα 5 πιάτων, ούτε – πολύ μάλλον – να ξοδέψουμε μία περιουσία. Κέφι μόνο απαιτείται, και καλή παρέα. Με την πίτσα, με τα μεζεδάκια, με το ντελίβερι ακόμα, ένα μπουκάλι κρασί φέρνει ευθυμία, δίνει ατμόσφαιρα, δε φουσκώνει και τραβιέται εύκολα. Ειδικά αν διαλέξουμε ένα καθημερινό αλλά ποιοτικό λευκό ή ροζέ και το δροσίσουμε σωστά, θα μας ξεδιψάσει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Έλαβα πολλά μηνύματα που μου έδειξαν πραγματικά ότι πολλοί από εσάς το σκεφτήκατε και το κάνατε πραγματικότητα. Το βίωσα και σε δικές μου ποδοσφαιρικές μαζώξεις, και στο σπίτι μου και εκτός. Δεν λέω ότι ξαφνικά το κρασί έγινε το επίσημο συνοδευτικό της μπάλλας, αλλά βλέπω ότι έγινε μία σημαντική αρχή. Το Μουντιάλ έχει δρόμο ακόμα μπροστά του, ας συνεχίσουμε!

Μάθημα 2ον – Το Μουντιάλ έδωσε νέο νόημα (και νέα τροπή) στην αναμέτρηση ανάμεσα στους δύο οινικούς κόσμους. Για την ακρίβεια, αν προσπαθήσει κανείς να ερμηνεύσει το Μουντιάλ μέσα από οινικό πρίσμα θα... χάσει τη μπάλλα. Οι παραδοσιακές οινικές δυνάμεις (Γαλλία-Ιταλία) έφυγαν νωρίς και κάτω από όχι και τις καλύτερες προϋποθέσεις, ενώ και τα δυνατά χαρτιά του νέου κόσμου έδειξαν να χάνουν νωρίς το ρυθμό τους. Βασικός εκπρόσωπος του παλαιού κόσμου που παραμένει στο παιχνίδι με ελπίδες είναι πλέον η Γερμανία. Αν είστε φαν, ανοίξτε άφοβα ένα εκλεκτό Γερμανικό Riesling, απόλαύστε την έντονη οξύτητά του και τα χαρακτηριστικά μεταλλικά αρώματά του, και ευχηθείτε στα «Πάντσερ» ό,τι καλύτερο. Πολύ σύντομα, εν τω μεταξύ, θα ξεκαθαρίσει το τοπίο για τον δεύτερο (και ίσως και τελευταίο) εκπρόσωπο του παλαιού κόσμου σε αυτή τη φάση, καθώς Ισπανία και Πορτογαλία κονταροχτυπιούνται για το εισιτήριο για την επόμενη. Και οι δύο ομάδες είναι πολύ δυνατές, ως οινοπαραγωγικές χώρες μου είναι και οι δύο ιδιαίτερα αγαπητές, οπότε δεν μπορώ να επιλέξω ανάμεσα σε μία κομψή Rioja και σε ένα μυώδες ερυθρό από την Κοιλάδα του Douro για να πάρω θέση. Θα τα ανοίξω και τα δύο, και ας νικήσει ο καλύτερος! Στο στρατόπεδο του νέου κόσμου, βέβαια, τα πράγματα είναι λίγο πιο ξεκάθαρα. Μπορεί τα πικάντικα Αυστραλέζικα Shiraz, τα μυρωδάτα Sauvignon Blanc της Νέας Ζηλανδίας, τα δυνατά Zinfandel της Καλιφόρνιας και τα ιδιαίτερα Pinotage της οικοδέσποινας Νότιας Αφρικής να αποσύρθηκαν νωρίς, οι επιλογές μας όμως δεν έχουν ακόμα τελειώσει. Οι νεοκοσμίτες ανάμεσά μας έχουν (ακόμα τουλάχιστον) τη δυνατότητα να διαλέξουν ανάμεσα σε σταθερές αξίες, όπως ένα γεμάτο Malbec από την Αργεντινή, ένα φιλικό Carmenere από την Χιλή, ή ένα πιο σπάνιο Tannat από την Ουρουγουάη. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα – ως ορκισμένο κρεατοφάγο – και τα τρία με καλύπτουν απόλυτα. Γιατί όμως έχω ένα προαίσθημα ότι το βράδυ μετά τον τελικό, θα διασκεδάζουμε όλοι με... Caipirinha;...

Μάθημα 3ον – Επιστροφή στον σπίτι. Ωραία δεν είναι που ξανα-ανακαλύπτουμε το χώρο μας; Νομίζω ότι, κάτι η κρίση, κάτι το Μουντιάλ, τελικά θα μας μείνει ένα πολύ θετικό «κουσούρι»: να περνάμε περισσότερο χρόνο στο σπίτι με φίλους. Μακριά από πολυκοσμία, φασαρία, στριμωξίδια κλπ, επιτέλους ξαναβρισκόμαστε με αυτούς που αγαπάμε, μοιραζόμαστε όμορφες στιγμές και – είτε χάνει, είτε κερδίζει η ομάδα – ξεθυμαίνουμε και λιγάκι με την άνεσή μας, βρε αδερφέ. Το φαγητό μπορεί να είναι ό,τι η διάθεση, ο χρόνος ή η περίσταση ορίζει. Από μία απλή μακαρονάδα, σε παραγγελία από το ντελίβερυ της γειτονιάς, μέχρι και γεύμα μεγάλων γαστρονομικών διαστάσεων. Όσο για το κρασί, εγώ προτείνω να υπάρχει πάντα στο ψυγείο μία φιάλη λευκό και μία ροζέ (περισσότερες αν περιμένουμε πολύ «λαό») για να καλύψουν όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, ενώ δεν είναι κακό να υπάρχει κάπου και μία ερυθρή επιλογή, είτε αν σχεδιάζουμε μυθικές κρεατοφαγίες, είτε για τους ορκισμένους λάτρεις του κόκκινου κρασιού. Το βασικό είναι να χαιρόμαστε τις όμορφες αυτές στιγμές στον δικό μας χώρο. Τώρα μάλιστα που καλοκαίριασε και μπαίνουν στο παιχνίδι βεράντες, αυλές και κήποι, οι επιλογές πληθαίνουν και είναι η μία καλύτερη από την άλλη!

Τι λέτε λοιπόν; Δεν αξίζει τον κόπο να δώσουμε άλλη μία ευκαιρία σε αυτό το Μουντιάλ; Μην το φοβάστε, δείτε το οινικά, και σας υπόσχομαι ότι μέχρι να’ ρθει η ώρα του τελικού, θα ακούμε «γκολ» και θα σκεφτόμαστε... «τσιν-τσιν»!...




Θόδωρος Λέλεκας

Μοιραστείτε το άρθρο: