Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Πάσχα στη Νεμέα. Πίνοντας Νεμέα!...

Πάσχα στη Νεμέα. Πίνοντας Νεμέα!... Από τον Θ. Λέλεκα 


Θα έχετε ακούσε σίγουρα τη λαϊκή σοφία που μιλάει για τον «δάσκαλο που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει», έτσι; Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι εγώ είμαι αυτός! Θυμάστε που λίγο πριν το Πάσχα σας εκθείαζα τις αρετές του Ξινόμαυρου και του Syrah σε συνδυασμό με τον Πασχαλινό οβελία; Ε, λοιπόν, αφού τα έγραψα όλα αυτά, κανόνισα και σούβλισα στη Νεμέα, πίνοντας – προφανώς – Αγιωργίτικο!...

Βέβαια, είχα λόγο, και μάλιστα σοβαρό. Βλέπετε, ήμουν προσκεκλημένος του Χρήστου Αϊβαλή, ο οποίος, εκτός από αγαπητός φίλος και πολύ καλός οινοποιός, είναι και άφταστος στη σούβλα! Πώς λοιπόν θα μπορούσα να αρνηθώ μία τέτοια πρόσκληση;

Αν έχετε αγωνία να μάθετε πώς τα κατάφερε το Αγιωργίτικο συνοδεύοντας το αρνάκι και τα παρελκόμενά του, σας πληροφορώ ότι τα πήγε περίφημα! Η αλήθεια είναι, βεβαίως, ότι δεν ήπιαμε «ό,τι κι ότι». Βασική ετικέτα στο τραπέζι ήταν το εξαιρετικό Μονοπάτι του 09, πλαισιωμένο από τη Νεμέα Αϊβαλή της ίδιας εσοδείας, ενώ κάποια στιγμή περάσαμε και στο [ολόφρεσκο ακόμα] Μονοπάτι του 2010, το οποίο ο Χρήστος «έκλεβε» απευθείας από το βαρέλι, καθώς το κρασί δεν έχει καν εμφιαλωθεί ακόμα.

Τα κρασιά του Αϊβαλή έχουν το στυλ που μου αρέσει. Ήταν από τα αγαπημένα μου της Νεμέας, πολύ πριν καν ασχοληθώ με το κρασί επαγγελματικά. Κι αν τότε μου ταίριαζαν απλά στη γεύση και στο γούστο, αργότερα είδα από κοντά την προσέγγιση του Χρήστου και κατάλαβα γιατί ξεχωρίζουν. Πρόκειται για κρασιά από πολύ επιλεγμένο καρπό, στα οποία γίνεται μακρά και σοβαρή εκχύλιση, και προσεκτική παλαίωση στο βαρέλι. Έτσι, είναι κρασιά που είναι φιλικά για να καταναλωθούν νέα, ενώ είναι κατάλληλα – ή, μάλλον, ιδανικά – για μακρά παλαίωση. Το Μονοπάτι, από τις πλέον αγαπημένες μου ετικέτες Νεμέα ΟΠΑΠ, είναι ένα κρασί που προέρχεται από ένα από τα καλύτερα αμπελοτόπια της ζώνης, και το οποίο οινοποιείται με προοπτική να γίνει μεγάλο. Αυτό δεν σας το λέω τυχαία, καθώς σε διάφορες στιγμές και εσοδείες, έχω δοκιμάσει και παρακολουθήσει το συγκεκριμένο κρασί σε όλα τα στάδια της ζωής του – από το αμπέλι στο οινοποιείο, και από το βαρέλι στο μπουκάλι και – εννοείται – στο ποτήρι.

Το δε «4», η πρώτη και ακόμα κορυφαία premium ετικέτα Νεμέα ΟΠΑΠ, είναι ένα κρασί που αποτελεί τρανή απόδειξη των δυνατοτήτων που έχει το Αγιωργίτικο όταν προέρχεται από σωστή πρώτη ύλη και οινοποιείται σωστά. Προέρχεται από σταφύλι από ένα μικροσκοπικό (μόλις 4 στρέμματα) αμπέλι, το οποίο είναι από τα ελάχιστα σημεία της ζώνης που γλίτωσαν από την επιδημία της Φυλλοξήρας. Τα υπεραιωνόβια αμπέλια του έχουν πλέον πολύ χαμηλή απόδοση, όμως ότι δεν δίνουν σε ποσότητα το χαρίζουν (με το παραπάνω) σε ποιότητα! Πρέπει δε να σας πω ότι έχω τη χαρά να είμαι ένας από τους λίγους ανθρώπους που έχουν επισκεφτεί και περπατήσει το συγκεκριμένο αμπέλι, έχω περιεργαστεί το χώμα και τα κλήματά του, κι έτσι ίσως εκτιμώ το κρασί που δίνει ακόμα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.

Αξίζει να σας πω ότι ένα από τα δώρα που πήγα στον Χρήστο και την οικογένειά του για το Πασχαλινό τραπέζι ήταν... ένα μπουκάλι Μονοπάτι. Σωστά διαβάσατε, του πήγα ένα μπουκάλι από το δικό του κρασί – με την διαφορά ότι επρόκειτο για κρασί εσοδείας 2004... Το συγκεκριμένο μπουκάλι ήταν το τελευταίο από μία μικρή παρτίδα στην κάβα μου, την οποία είχα από τότε που γνώρισα τον Χρήστο για πρώτη φορά, όταν πρωτο-επισκέφτηκα το κτήμα του στη Νεμέα. Καθότι τελευταίο της συγκεκριμένης εσοδείας (έχω ποσότητες από μεταγενέστερες εσοδείες στους συντηρητές μου) το φύλαγα «ως κόρην οφθαλμού», θεώρησα όμως ότι η φετινή Κυριακή του Πάσχα ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να το απολαύσουμε μαζί με τον Χρήστο, τους δικούς του και τους άλλους καλεσμένους του, και να διαπιστώσουμε παράλληλα και την εξέλιξή του στην 7ετία που πέρασε από την «γεννησή» του. Επειδή είμαι σίγουρος ότι αναρωτιέστε, σας ενημερώνω ότι είχε παλαιώσει τέλεια, το απολαύσαμε πραγματικά στα ποτήρια μας, αν και είχε ακόμα αρκετά χρόνια περαιτέρω παλαίωσης μπροστά του.

Τι μας λέει αυτή η φετινή Πασχαλινή μου εμπειρία, λοιπόν; Κατ’ εμέ, μας (επαν)επιβεβαιώνει κάποια πολύ βασικά διδάγματα: αφ’ ενός ότι στο κρασί δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, και ότι ορισμένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία που κάνουν έναν συνδυασμό κρασιού-φαγητού επιτυχημένο είναι η διάθεση, η στιγμή, η παρέα. Αφ’ ετέρου ότι ένα σωστά οινοποιημένο κόκκινο κρασί μπορεί να σταθεί δίπλα ακόμα και στα πιο απαιτητικά κρέατα, όπως – εν προκειμένω – ένα αρνί ελευθέρας βοσκής από τα οροπέδια της Ορεινής Κορινθίας, στη σούβλα. Και, τέλος, ότι όσοι θεωρούν το Αγιωργίτικο ποικιλία που δίνει μόνο απλά, καθημερινά, εύκολα κόκκινα κρασιά, «πλανώνται πλάνην οικτράν»!

Το φετινό Πάσχα τα είχε όλα: απόδραση από την πόλη, ανθισμένη, καταπράσινη και πανέμορφη φύση, νόστιμο οβελία, εξαιρετικό κόκκινο κρασί και τέλεια παρέα. Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι του χρόνου να περάσουμε όλοι μας ακόμα καλύτερα!

Χριστός Ανέστη!

Θόδωρος Λέλεκας

Μοιραστείτε το άρθρο: