Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Προσωπικές προτιμήσεις ενός ατέλειωτου καλοκαιριού...

Προσωπικές προτιμήσεις ενός ατέλειωτου καλοκαιριού... Από τον Τ. Πικούνη



Αυτό το καλοκαίρι ήταν κάπως μακρύ για εμάς! Ή μάλλον, είναι, γιατί συνεχίζεται …επιτυχώς ακόμα!

Στην Τσαγκαράδα από τέλος Ιουνίου και αυτές οι γραμμές γράφονται ακόμα στο laptop με θέα τις Σποράδες που αχνοφαίνονται στο βάθος του Αιγαίου από τη μια, και τις καταπράσινες πλαγιές του Ανατολικού Πηλίου από την άλλη... !

Λέω καλοκαίρι και όχι διακοπές, γιατί τα δύο δεν συμπίπτουν αναγκαστικά. Όσο και αν ακούγεται περίεργο, δουλεύω κανονικά από εδώ, σχεδόν σαν να είμαι στο House of Wine: Μιλάω με όλα τα εσωτερικά τηλέφωνα του House of Wine από το laptop μου, μπορώ να σας τηλεφωνήσω από το εσωτερικό μου τηλέφωνο του γραφείου, μπορώ να δω και να μιλήσω με τους συνεργάτες μας μέσα από τον υπολογιστή... Ναι, η "διαβολεμένη" τεχνολογία σήμερα επιτρέπει σχεδόν σε όλους με μηδενικό ουσιαστικά κόστος να εργάζονται "εκ του μακρόθεν" ή remotely όπως θα λέγαμε σε απλά... ελληνικά. Πρέπει βέβαια και ο χώρος εργασίας τους να είναι αντίστοιχα οργανωμένος, αλλά εμείς στο House of Wine έχουμε την τέλεια οργάνωση λόγω αντικειμένου και ...προτέρας εμπειρίας! !

Σας βλέπω να χαμογελάτε... και όμως, δουλεύω "σκυλίσια", χωρίς "κοπάνες", εμφανείς τουλάχιστον! Απλά βρίσκομαι σε ένα μαγευτικό περιβάλλον, και μια ημίωρη ή ωριαία βόλτα στα μονοπάτια της Τσαγκαράδας αξίζει πολλαπλάσια από την ίδια στην Αθήνα... !

Το μόνο δυστυχώς που δεν γίνεται (ακόμα;) μέσα από τον υπολογιστή είναι να δοκιμάζω κρασιά! Έτσι λοιπόν, σαν όλους τους πελάτες του House of Wine, εκμεταλλεύομαι την δυνατότητα να στέλνουμε κρασιά οπουδήποτε, και "ανατροφοδοτούμαι" με "καύσιμα" τακτικά: Δοκιμάζω νέα κρασιά, όπως έχω ήδη γράψει στο "Το τερπνόν μετά του ωφελίμου...", αλλά και πέρα από αυτή την πολύ ευχάριστη δουλειά, απολαμβάνω και τα υπόλοιπα κρασιά του House of Wine, αλλά γνωρίζω και νέα που μπορεί να μην τα έχω δοκιμάσει ποτέ - 1000+ ετικέτες δεν είναι και λίγες! !

Σήμερα λοιπόν θα σας πω αυτά που ξεχώρισα, αυτά που ήπια απολαμβάνοντάς τα σε μεσημεριανά "μεζεδάκια" (τα υπέροχα τηγανητά κολοκυθολούλουδα της κας Χριστίνας με τυρί είναι διάσημα και θα υπάρχουν και σε video), σε βραδιές με φίλους, χαλαρά απογεύματα, στα υπέροχα δειλινά του Πηλίου, αλλά και σε αρκετά "τσιμπούσια" (εκ του "συμποσίου"...) με ψητά στα κάρβουνα (εννοώ -πάλι σε απλά ελληνικά- τα μπάρμπεκιου). Είναι, όπως πολλές φορές έχω πει, τα κρασιά που ξεχώρισα σαν "μη ειδικός" αλλά φίλος του κρασιού για 40 σχεδόν χρόνια... ένας από εσάς! !

Είναι τα κρασιά του προσωπικού μου γούστου, όχι αναγκαστικά οι επιλογές του House of Wine ή των ειδικών γευσιγνωστών συνεργατών μας... αυτά που υπακούουν στο ρητό που πολλές φορές επαναλαμβάνουμε, ότι δηλασδή "το καλύτερο κρασί είναι αυτό που σας αρέσει": Κρασιά λοιπόν που μου αρέσουν, διαφόρων κατηγοριών, χρωμάτων, γεύσεων, εύρους τιμής. Και βέβαια δεν σημαίνει ότι όσα από τα 1000+ δεν αναφέρω δεν μου αρέσουν, κάθε άλλο! Μπορεί να μην τα έχω δοκιμάσει ποτέ, αλλά και τα γούστα αλλάζουν... εδώ θα μιλήσω για τις κορυφαίες επιλογές μου αυτού του καλοκαιριού. Φίλοι παραγωγοί λοιπόν, μην με παρεξηγήσετε, σας παρακαλώ! !

Κάτι ακόμα: Μην ψάξετε να βρείτε παλαιωμένα κόκκινα, πολύπλοκα βαρελάτα Λευκά κλπ. κλπ. Μιλάμε για καλοκαιρινά κρασιά (ως επί το πλείστον). !

Στη λίστα μου έχω δύο πρώτα, δύο "χρυσά", που δυστυχώς δεν μπορώ να τα κατατάξω μεταξύ τους: Όταν πίνω τις λευκές "Πλαγιές Γερακιών", αυτό το υπέροχο κρασί του κτήματος Αβαντίς που ταιριάζει σχεδόν με τα πάντα, λέω "σίγουρα, αυτό είναι στην κορυφή!". Όταν πάλι απολαμβάνω το ...διαβολικά πολύπλοκο και ιδιαίτερο "Ασύρτικο της Γαίας Wild Ferment", (-που δυστυχώς έχει εξαντληθεί προ πολλού)- η άποψή μου αναστρέφεται. Έχω και την κα Χριστίνα που είναι σχεδόν απόλυτα μονομανής -ένα κρασί της αρέσει, αυτό πίνει!- και με ...πιέζει προς τις πλαγιές Γερακιών... δεν αποφασίζω λοιπόν τίποτα και σαν νέος Σολομών ή μάλλον Χότζας, δίνω το Χρυσό και στα δύο! Και να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Οι 72 φελλοί της εικόνας σε αυτή και την προτίμησή της οφείλονται! Και περίπου 350+ φιάλες το χρόνο κατανάλωση δεν είναι και λίγες-μεγάλος σου πελάτης η κα Χριστίνα, εφέτος, Απόστολε Μούντριχα (του Αβαντίς)- ας πρόσεχες αγαπητέ Στέλλιο Μπουτάρη τις προτιμήσεις των -περίεργων είναι η αλήθεια- πελατών σου και ας μη ...βελτίωνες τη Σαμαρόπετρα του 2011, ή ας μας έβρισκες τις 300 φιάλες Σαμαρόπετρα του 2010 (!) που ήταν η περυσινή προτίμησή της!

Ερχόμαστε στα αργυρά... Στα λίγα κόκκινα που ήπιαμε, -είπαμε ότι μιλάμε για καλοκαιρινά κόκκινα (καλοκαίρι με πολύ ζέστη μάλιστα!)- θα αναφέρω πρώτa την "Καλή Ρίζα" του Κυρ-Γιάννη. Ένα ξινόμαυρο από το Αμύνταιο, ελαφρύ, με αρκετό φρούτο, χωρίς να έχει περάσει από βαρέλι, ιδανικό καλοκαιρινό κόκκινο γιατί είναι απολαυστικό αν το πιείτε και δροσερό έως κρύο! Το αναφέρω πρώτο στα αργυρά, πριν από τους Φεγγίτες της Οινογένεσης του Μπάκη Τσάλκου, με την τόση φρεσκάδα και θαυμαστή οξύτητα - γιατί αποδεικνύει τη δεινότητα του Κυρ-Γιάννη στο να μας δίνει πάντα κρασιά που ταιριάζουν "γάντι" σε ειδικές περιπτώσεις, με άψογο timing στην κυκλοφορία τους. !

Ο Βυσσινόκηπος του Παλυβού -ομολογημένη διαχρονική μου αγάπη-, για ένα σταθερό λάτρη των ροζέ σαν και εμένα, είναι το αντιπροσωπευτικό "ελληνικό" ροζέ: Ροζέ δηλαδή που θα ήθελε να είναι κόκκινο! Δίπλα του θα βάλω τη Θεόπετρα Ροζέ του Κτήματος Θεόπετρα του Τσιλιλή, βραβευμένο (και σωστά!) σαν το καλύτερο ροζέ του διεθνούς διαγωνισμού Concours Mondial de Bruxelles.

Στα ροζέ θα προσθέσω τρία ακόμα: Πρώτα, το εξαιρετικό Πέλλα ροζέ του Κτήματος Λίγα, και το επίσης εντυπωσιακό και «δωρικό» ροζέ του Βογιατζή (σύντομα στα ράφια μας), και τα δύο από Ξινόμαυρο. Κρασιά δύο παραγωγών με τους οποίους ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας εφέτος, και που αν βράβευα εδώ νέες συνεργασίες μας, ασφαλώς θα έδινα χρυσό και στους δύο! Στη συνέχεια, τις Ακακίες sparkling, την υλοποίηση της θαυμάσιας ιδέας του Στέλλιου Μπουτάρη (Κυρ-Γιάννη) να φτιάξει ένα αφρώδες από Ξινόμαυρο: Οι Ακακίες sparkling ταίριαξαν με πάρα πολλά εφέτος το καλοκαίρι, φαγητά, μεζεδάκια, καταστάσεις κλπ. παρά τις αρχικές μου επιφυλάξεις για το πόσο η ντομάτα που υπάρχει στη γεύση και τα αρώματα του Ξινόμαυρου ταιριάζει με τις φυσαλίδες! ! Το διαπίστωσα …πολλές φορές αυτό το καλοκαίρι! !

Στα λευκά αργυρά κατάταξα εφέτος το Sauvignon Blanc του Καριπίδη -τόση δροσιά, φρεσκάδα και αρώματα δεν βρήκα πουθενά αλλού- την επίσης διαχρονική μου αγάπη στα Ασύρτικα, τη Σαντορίνη του Σιγάλα- ιδανική για ψάρια στα κάρβουνα, αλλά και την Κυδωνίτσα του Θεοδωρακάκου από τη Σπάρτη, ένα θαυμάσιο κρασί από την ομώνυμη λακωνική ποικιλία που περιμένει καιρό να "ανακαλυφθεί" από τους Οινόφιλους... Τέλος, στα αργυρά θα προσθέσω τα "κλασσικά": Το λευκό του Γεροβασιλείου, αλλά και την υπέροχη Μαλαγουζιά του, και τα δύο φτιαγμένα με την απαράμιλλη μαεστρία ενός μεγάλου μας οινοποιού... !

Ερχόμαστε τώρα στα χάλκινα μετάλλια... !

Ε, λοιπόν, …δεν έχουμε χάλκινα !!

Γιατί; Μα ...πολύ απλά, θα βάζαμε εκεί όλα όσα κρασιά ήρθαν από το House of Wine στην Τσαγκαράδα εφέτος! Και αν δεν βάζαμε κάποιο, θα το αδικούσαμε, γιατί η επιλογή κρασιών στο House of Wine είναι αυστηρή, και μόνο κρασιά που αξίζουν τουλάχιστο χάλκινο βρίσκονται στα ηλεκτρονικά μας ράφια!

Τελευταία άφησα μια ...παρασπονδία που κάναμε, μια μικρή αμαρτία. Αλλά "αμαρτία ομολογουμένη, ουκ έστιν αμαρτία" λένε οι γραφές! Λοιπόν... ναι, ήπιαμε και κάποια "βαριά", χειμωνιάτικα κόκκινα! Δεν αντισταθήκαμε στον πειρασμό να ανοίξουμε κάποια κρασιά που φυλάμε για τη χειμωνιάτικη Τσαγκαράδα, με τις βροχές, το κρύο και τα χιόνια, για να τα απολαύσουμε δίπλα στο αναμμένο τζάκι με καλή περέα... Όταν έχεις κάποια καταπληκτικά κρέατα, από μοσχαρίσιες μπριζόλες, φιλέτα, παιδάκια- όλα στα κάρβουνα!- ή αγριογούρουνο (αφθονεί στο Πήλιο, φτάνει και στις αυλές μας!) στιφάδο... έ, τότε δεν συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο από τις ερυθρές Πλαγιές Γερακιών, τη Μπλέ Αλεπού ή το πραγματικά εκπληκτικό Syrah του Γεροβασιλειου του 2005 που βρίσκεται ακόμα στο κελάρι μας εδώ στη Τσαγκαράδα και κάθε χρόνο γίνεται και καλύτερο... !

Σήμερα το βράδι είναι η τελευταία πανσέληνος του καλοκαιριού, η δεύτερη Αυγουστιάτικη πανσέληνος εφέτος, και προβλέπεται μαγευτική, όπως όλες άλλωστε οι πανσέληνοι εδώ. Με μια βραδιά ολόφωτη, λες και βγήκε νυχτερινός ήλιος, και με το περίφημο "ποτάμι του έρωτα", την αντανάκλαση της Σελήνης στη θλαλασσα να ξεκινάει από τις Σποράδες και να φτάνει στο Μυλοπόταμο! Σήμερα λοιπόν θα γιορτάσουμε την Πανσέληνο με μιά ακόμα παρασπονδία: Με τις ερυθρές Πλαγιές Γερακιών, και τα αντίστοιχα ...ψητά για να το συνοδεύσουν!

Η καλοκαιρινή μου ανταπόκριση για τα κρασιά που έβαλα στην κορυφή εφέτος -τονίζω το εφέτος, άλλα ήσαν τα περυσινά κορυφαία μου, αλλά πιθανόν θα είναι του χρόνου- έφθασε στο τέλος της... !

Ελπίζω να μην βρεθεί κάποιος φίλος και ρωτήσει ...γιατί; Γιατί μου άρεσαν περισσότερο αυτά και όχι κάποια άλλα. Θα του πω ότι την απάντηση την έχει δώσει το ...διαφημιστικό σποτ της Amstel εδώ και πολλά χρόνια... !



ΥΓ: Οι απόψεις και οι προτιμήσεις εδώ είναι απόλυτα προσωπικές, αφορούν το συγγραφέα του άρθρου και δεν αποτελούν απόψεις ή προτιμήσεις του House of Wine.

Μοιραστείτε το άρθρο: