America

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Από την ώρα που μου ήρθε στο μυαλό το σημερινό θέμα, μια ήταν η δυσκολία που αντιμετώπισα. Δεν ήξερα ποιος θα είναι ο τίτλος. Στην αρχή σκέφτηκα για τίτλο έναν αντίστοιχο του Macallan Mania, η ίσως του Rum Mania ,που ήταν τίτλοι που χρησιμοποίησα και στο παρελθόν, για ανάλογες μανίες σαν αυτή με την οποία θα ασχοληθούμε σήμερα. Σκέφτηκα το Bourbon Mania, αλλά μετά κατάλαβα οτι θα ήμουν λίγο εκτός θέματος, αφού το άρθρο έχει μέσα και rye whisky. Οπότε έβαλα τον τίτλο America για να είμαι μέσα.

Παραδοσιακά πρέπει να πίνω και κάτι, για να μη βγάλω όλο το άρθρο ξεροσφύρι. Και μπορεί να γράψω για Αμερική, αλλά εγώ προς το παρόν θα πιω κάτι από τη Σκωτία. Βάζω λίγο Talisker Port Ruighe και ξεκινάω.

Αυτό που βλέπω λοιπόν εδώ κι ένα χρόνο, ίσως και λίγο παραπάνω, είναι μια μεγάλη έξαρση στις τιμές του εξωτερικού, σε ότι αφορά στα αμερικάνικα whisky. Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις, που θα αναφέρω αναλυτικά παρακάτω, θα έλεγα οτι επικρατεί παροξυσμός.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε αποστακτήρια όπως το Buffalo Trace, με διάφορους κωδικούς και ονόματα μπράντας, το Wild Turkey, το Bernheim, με διάφορες εκδοχές του Heaven Hill, καθώς επίσης και παλιές εκδόσεις Heaven Hill και συναφών ονομάτων, που παρήχθησαν στο παλιό αποστακτήριο στο Bardstown, πριν την καταστροφή του από τη φωτιά. Πριν αναφερθώ πιο αναλυτικά σε ονόματα που αξίζει τον κόπο να έχουμε υπόψη μας, θα υπενθυμίσω εν τάχει τι ακριβώς είναι το bourbon whisky και τι είναι το rye whisky.

Στην πρώτη περίπτωση έχουμε βάσει νόμου στην Αμερική, τις εξής προϋποθέσεις ώστε ένα ποτό να ονομάζεται straight bourbon whisky. Αν η ετικέτα γράφει σκέτο bourbon, πράγμα σπάνιο, τότε δεν απαιτείται συγκεκριμένη παλαίωση. Αν όμως συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, δηλαδή η ετικέτα να γράφει straight bourbon, τότε απαιτείται διετής παλαίωση. Αν γράφει straight bourbon και επιπλέον Bottled in Bond, τότε μιλάμε για ελάχιστη παλαίωση τέσσερα χρόνια. Επίσης έχουμε υποχρεωτικά τουλάχιστον 51 τοις εκατό καλαμπόκι και υποχρεωτικά αχρησιμοποίητα βαρέλια για την παλαίωση, που πρέπει να είναι καψαλισμένα. Όλα αυτά είναι υποχρεωτικά βάσει νομοθεσίας.

Από την άλλη μεριά, το rye whisky εχει τη διαφορά, οτι το 51 τοις εκατό πρέπει να είναι σίκαλη και το υπόλοιπο μπορεί να είναι οτιδήποτε.

Επανέρχομαι στην ψύχωση που επικρατεί στις αγορές του εξωτερικού, με κάποια από αυτά. Μίλησα πριν για παράδειγμα, για Buffalo Trace. Πολλά λεφτά πάνε κι έρχονται για τα Eagle Rare 17 ετών, μιλάμε για κατοστάρικα, και Double Eagle, μιλάμε για χιλιάρικα. Επίσης, τρελή κούρσα κάνουν στο χρηματιστήριο τα αλογάκια του Blantons. Όσο ακόμα μπορείτε στοκάρετε Blantons Gold Edition και Special Reserve, με το δεύτερο αν και πολύ φτηνότερο, απείρως πιο δυσεύρετο.

Αν φύγω από το Buffalo Trace και πάω στο Wild Turkey, οσο πιο παλιά τα μπουκάλια, τόσο πιο πολλά τα λεφτά. Πολύ χρήμα κινείται για τα δωδεκάρια και τα παλιά οκτάρια, που είναι πλέον εκτός παραγωγής εδώ και πολύ καιρό, ενώ δεν πάνε πίσω και τα Rare Breed, αρκεί να έχουν το ίδιο σχήμα με αυτά που έχουμε στον κατάλογο του HOW.

Για Heaven Hill μίλησα και πιο πριν. Μεγαλύτερη έμφαση και πιο πολύ χρήμα δίνεται για τις παλιότερες φιάλες που φτιάχτηκαν στο Bardstown, όπως για παράδειγμα, Parkers Heritage Anderson Club, Evan Williams με συγκεκριμένη ηλικία παλαίωσης, καθώς επίσης και παλιότερες φιάλες του Elijah Craig.

Για το αποστακτήριο Stitzel Weller δε χρειάζεται να πω πολλά, νομίζω τα είπα στο σχετικό άρθρο. Πολλά διαφορετικά brand names φτιάχνονταν εκεί, μέχρι να κλείσει το 1992, ενώ φυσικά ότι κυκλοφορεί στις δημοπρασίες από αυτά, πιάνει μεγάλα νούμερα. Από William Weller, μέχρι Rebel Yell και ακόμη πολύ παλιά Michters.

Michters είπα, και δε γίνεται να ξεχάσω κι αυτό το brand name. Φιάλες όπως το Michters 10 ετών, ή το Michters Toasted Barrel Finish, η Michters Rye Whisky, χαλάνε τον κόσμο σε Σκωτία και Γερμανία, ενώ το εικοσάρι σπάει όλα τα κοντέρ.

Υπάρχουν πολλά ακόμη, σαν τα παλιά Bookers του Jim Beam, τα παλιότερα Sazerac Rye, η τα Pappy Van Winkle, που έγιναν σε διάφορα αποστακτήρια, ανάλογα με την εποχή, αλλά όλα αυτά είναι αδύνατο να τα βρείτε.

Οπότε, δίνουμε βάση σε Michters και Blantons που μπορούμε ακόμη να βρούμε, και αγοράζουμε όσα μπορούμε.

Δεν ξεχνάμε βέβαια να πίνουμε και κανένα, οπότε μέχρι την επόμενη εβδομάδα

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: