Ανεξάρτητη Εμφιάλωση (Whisky)

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Καταρχάς να εξηγήσω την παρένθεση με το περιεχόμενό της. Αντί να γράψω μέρος πρώτο, το οποίο θα ασχοληθεί με το κομμάτι του θέματος που αφορά στο whisky, το λέω με άλλα λόγια. Διότι το δεύτερο μέρος, αυτό που θα γράψουμε την άλλη εβδομάδα, θα αναφέρεται στο σημερινό ναι μεν θέμα, πλην όμως σε συνάρτηση με ρούμι, κι όχι με whisky. Ποιό είναι όμως το θέμα? Σήμερα λοιπόν μιλάμε για

Ανεξάρτητη εμφιάλωση

Πριν λοιπόν αρχίσουμε να κάνουμε διαχωρισμό του θέματος, για whisky και ρούμι, πρέπει να κάνουμε το πιο βασικό. Να πούμε τι είναι τέλος πάντων αυτή η περίφημη ανεξάρτητη εμφιάλωση. Και πριν από αυτό, υπάρχει κάτι πιο επείγον. Να βάλω τίποτα να πίνω. Διότι εγώ ξεροσφύρι δεν γράφω. Δεν έχω έμπνευση βρε αδερφέ. Που λέει ο λόγος δηλαδή, διότι το σημερινό δε χρειάζεται έμπνευση, αλλά μια σταλιά γνώση. Τέλος πάντων, βάζω τώρα λίγο δωδεκάρι Dalmore να ξεκινήσω, και βλέπουμε για μετά.

Που είχαμε μείνει? Να πούμε τι είναι η ανεξάρτητη εμφιάλωση. Φανταστείτε λοιπόν τις αποθήκες ενός αποστακτηρίου whisky στη Σκωτία. Κάποιες από τις μεγαλύτερες μπορούν να φιλοξενήσουν κάμποσες χιλιάδες βαρέλια. Σε κάποιες λοιπόν περιπτώσεις, είτε για λόγους έλλειψης επαρκούς χώρου αποθήκευσης, είτε για οικονομικούς λόγους, κάποια αποστακτήρια αποφασίζουν να πουλήσουν βαρέλια σε ανεξάρτητους εμφιαλωτές. Δηλαδή, κάποιες από τις εταιρείες που θα δούμε παρακάτω, αγοράζουν ένα ή και περισσότερα βαρέλια, τα κάνουν κτήμα τους, κι αποφασίζουν από εκεί και μετά πως θα τα διαχειριστούν. Και υπάρχουν δυο τινά. Είτε τα βαρέλια παραμένουν στο φυσικό τους περιβάλλον για επιπλέον παλαίωση, μέσα δηλαδή στο αποστακτήριο, είτε μετακινούνται στις αποθήκες του ανεξάρτητου εμφιαλωτή, κάτι που είναι και το συνηθέστερο. Σε κάθε περίπτωση, η διαχείριση, η παλαίωση και κυρίως η εμφιάλωση, είναι ευθύνη του νέου κατόχου, για αυτό και υπάρχει και τουλάχιστον ένας master blender σε κάθε εταιρεία ανεξάρτητης εμφιάλωσης. Ο οποίος μόλις κρίνει οτι ο χρόνος είναι κατάλληλος, εμφιαλώνει με την ετικέτα της εταιρείας του, αναγράφοντας όμως υποχρεωτικά από το νόμο, και τα λοιπά στοιχεία του βαρελιού, και κυρίως το όνομα του αποστακτηρίου.

Ειδικά στη Σκωτία, η ανεξάρτητη εμφιάλωση αποτελεί θεσμό, που μετράει σχεδόν 180 χρόνια ιστορία. Πάμε λοιπόν να δούμε μερικούς από τους σπουδαιότερους ανεξάρτητους εμφιαλωτές.

Ξεκινάω από τον μακράν τον αρχαιότερο όλων. Ο οίκος Cadenheads ιδρύθηκε το 1842 και εδρεύει στο Campeltown.Από το 1972 και μετά είναι ιδιοκτησία της οικογένειας Mitchel στην οποία ανήκει και το Springbank.

Πάμε τώρα στον μακράν σπουδαιότερο όλων. Ο οίκος Gordon and Mac Phail ιδρύθηκε το 1895 και έχει έδρα το Elgin που θεωρείται η παγκόσμια πρωτεύουσα του whisky. Οι αδερφοί Uqhuart που είναι οι ιδιοκτήτες, έχουν επίσης στην κατοχή τους το αποστακτήριο Benromach καθώς επίσης και το ολοκαίνουριο state of the art αποστακτήριο Cairn.

Ακόμη ένας πολύ παλιός οίκος, είναι ο οίκος Dewar Rattray, που ιδρύθηκε το 1868 στη Γκλασκώβη από τον Andrew Dewar Rattray.

Πάμε τώρα στην SMWS. Και τι θα πει αυτό? Θα πει Scotch Malt Whisky Society και δε χρειάζεται ούτε να μεταφράσω, ούτε να πω τίποτα παραπάνω, εκτός του ότι ιδρύθηκε το 1983 στο Εδιμβούργο, αριθμεί χιλιάδες μέλη και αυτή τη στιγμή τρέχει πάνω από 160 δικές της εμφιαλώσεις.

Douglas Laing και Hunter Laing

Τους έβαλα μαζί γιατί ο ένας έχει συνάφεια με τον άλλο. Ο πρώτος οίκος ιδρύθηκε το 1949 στη Γκλασκώβη και η συνέχειά του είναι ο δεύτερος από το 2013 και μετά, χωρίς να καταργείται ο πρώτος. Ο οποίος βγάζει τις σπουδαίες σειρές Old Malt Cask, Old and Rare και Directors Cut. Ενώ ο δεύτερος έχτισε το 2016 στο Islay το αποστακτήριο Ardnahoe.

Είναι πάρα πολλοί για να τους πούμε όλους, οπότε λέω κάποιους ακόμη και πάω εκτός Σκωτίας. Ονόματα όπως Signatory Vintage, Murray Mc David, Duncan Taylor, συνεχίζουν την παράδοση για τους Σκωτσέζους, αλλά τώρα πάμε σε δυο σημαντικά ονόματα από την Ιταλία.

Silvano Samaroli

Για τον maestro τον οποίο είχα την τύχη και την τιμή να γνωρίσω, τα έχω πει στο σχετικό άρθρο. Θα προσθέσω μόνο οτι εκτός από whisky εμφιαλώνει και ρούμι. Επίσης οτι από τα τρια κατά τεκμήριο κορυφαία whisky όλων των εποχών, είναι δικά του και τα τρια. Bowmore, Laphroaig και Springbank.

Πάμε τώρα στον τελευταίο.

Silver Seal

Το 1979 ο Ernesto Mainnardi ιδρύει τη Sestante και το 2000 τη Silver Seal. Το 2010 και οι δυο εταιρείες αγοράζονται από τον επιχειρηματία και μανιώδη συλλέκτη από τη Μόντενα, Massimo Righi. Εδώ δεν παίζουμε. Δεν υπάρχει μπουκάλι κάτω από κατοστάρικο. Η συλλογή του Righi θεωρείται μια από τις τρεις κορυφαίες στον κόσμο, ενώ περιττό να σας πως, οτι αν πουλήσει καμιά δεκαριά από τα δυνατά του μπουκάλια, αγοράζει πετρελαιοπηγή από το Σείχη του Κατάρ, και παίρνει και ρέστα.

---

Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.