Ας μιλήσουμε για ‘orange’!
- Γράφει η/ο Μαριάννα Μακρύγιαννη
- 16 Ιαν 2021
Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS
Ο τίτλος ίσως έκανε πολλές να σκεφτούν ότι θα μιλήσουμε για πορτοκάλια. Όμως όχι, δεν θα ξεφύγουμε από το θέμα μας και θα μιλήσουμε για κρασιά! Τα ‘orange’ κρασιά, όπως συνηθίζεται να λέγονται λόγω του πιο σκούρου χρώματος που θυμίζει το πορτοκάλι είναι εδώ και χρόνια μία από τις πιο ‘ισχυρές’ τάσεις στον οινικό χώρο. Είναι ένα στυλ που έχει εμπνεύσει πολλούς παραγωγούς στο εξωτερικό αλλά και στην χώρα μας και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών οινόφιλων.
Είναι άραγε κάτι καινούριο που επιτάσσει η μόδα ή μήπως είναι τόσο παλιό που πάει πίσω στους αιώνες? Τα πρώτα εμφιαλωμένα κρασιά έκαναν την εμφάνιση τους την δεκαετία του 90 στην Γεωργία και στην Βόρεια Ιταλία, ωστόσο άρχισαν να έχουν δυναμική παρουσία προς το τέλος της δεκαετίας του 2000. Όμως αυτός ο τρόπος χρησιμοποιείται παραδοσιακά, σίγουρα εδώ και πολλές δεκαετίες σε πολλά σπίτια. Για παράδειγμα στην Εύβοια από όπου κατάγομαι και κυρίως στα βόρεια, τα περισσότερα ‘λευκά’ κρασιά της χωρικής οινοποίησης έχουν ένα αρκετά βαθύ χρυσό χρώμα γιατί αφήνουν τις λευκές ποικιλίες σε επαφή με τα στέμφυλα για τουλάχιστον 4-5 ημέρες. Έτσι φτιάχνουν τα κρασιά σε κάθε σπίτι! Αν το κρασί δεν πάρει αυτό το πορτοκαλί χρώμα δεν διαχωρίζονται οι φλοιοί με τον μούστο.
Το ‘Skin Contact’ λευκά κρασιά, είναι ένας ακόμα όρος που χρησιμοποιείται για αυτό το στυλ κρασιών, και σημαίνει ‘επαφή με την φλούδα’. Στην κλασική λευκή οινοποίηση τα κρασιά παράγονται με απευθείας διαχωρισμό του χυμού των σταφυλιών από τους φλοιούς και τα κοτσάνια. Στα ‘λευκά’ skin contact, τα κρασιά από λευκές και ερυθρωπές ποικιλίες μένουν σε επαφή με τους φλοιούς για αρκετές μέρες και συνήθως σε όλη την διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης. Έτσι εκχυλίζονται αρωματικά και γευστικά συστατικά αλλά και οι ενώσεις που δίνουν το ‘πορτοκαλί’ χρώμα. Με αυτό τον τρόπο παράγονται και τα ερυθρά κρασιά, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα orange κρασιά είναι λευκά κρασιά που παράγονται με τον τρόπο της ερυθρής οινοποίησης. Εκτός από τις ανοξείδωτες δεξαμενές συχνή είναι και η χρήση αμφορέων για την παραγωγής τέτοιων κρασιών, αλλά και η ωρίμαση σε μεγάλα δρύινα βαρέλια.
Να πω εδώ ότι δεν πρέπει κανείς ένα περιμένει να δει σε όλα τα ποτήρια έντονο πορτοκαλί χρώμα. Οι αποχρώσεις θα μπορούσαν να κυμαίνονται από απαλό χρυσό μέχρι πορτοκαλί. Το χρώμα βέβαια αυτών των κρασιών είναι πιο ‘σκούρο’ συγκρινόμενο με τα αυτά που παράγονται με την κλασική λευκή οινοποίηση.
Οι διαφορές δεν εντοπίζονται μόνο στο χρώμα αλλά και στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά των κρασιών. Αρωματικά τα κρασιά είναι συνήθως πιο έντονα αφού από την επαφή με τα στέμφυλα εκχυλίζονται αρωματικά συστατικά που βρίσκονται στην φλούδα. Τα αρώματα λουλουδιών, το ροδάκινο και το βερίκοκο είναι κάποια από αυτά τα αρώματα. Έντονες είναι και οι γεύσεις με τα ώριμα εσπεριδοειδή αλλά και τα λευκά φρούτα να κάνουν συνήθως πιο αισθητή την ύπαρξη τους ανάλογα με την ποικιλία. Μία σημαντική διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα λευκά κρασιά είναι η ύπαρξη μικρού ποσοστού τανινών που εκχυλίζονται από τα στέμφυλα και ενισχύουν την δομή του κρασιού. Και τα αρώματα και οι γεύσεις εμφανίζονται ποιο ‘γλυκά’ ή πιο ώριμα, ενώ συχνά θυμίζουν μέλι.
Όλα αυτά κάνουν τα orange κρασιά αρκετά γοητευτικά και αποκτούν συνεχώς καινούριους φίλους σε όλο τον κόσμο. Το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα κρασιά παράγονται χωρίς την προσθήκη θειώδους ή με ελάχιστες παρεμβάσεις (Χατζηβαρύτη - Ni) στην οινοποίηση τα κάνει ακόμα πιο ‘trendy’. Επίσης συχνά εμφιαλώνονται χωρίς φιλτράρισμα με αποτέλεσμα να εμφανίζουν ίζημα ή θολερότητα κάτι βέβαια που δεν είναι μειονέκτημα. Αρκετά από αυτά εμφανίζουν και οξειδωτικό χαρακτήρα λόγω της ‘φυσικής’ προσέγγισης, όμως στα καλά κρασιά αυτό είναι όμορφα ενσωματωμένο στο κρασί.
Ας ‘κάτσουμε’ στο τραπέζι τώρα! Πρόκειται για γαστρονομικά κρασιά που αναζητούν φαγητό για παρέα! Λόγω της έντασης τους αλλά και του γευστικού τους βάρους μπορούν να συνοδεύσουν αρκετά πλούσια φαγητά. Ακόμα και πιάτα με κόκκινα κρέατα αφού όπως είπα ήδη, περιέχουν και ένα πολύ μικρό ποσοστό τανινών.
Orange κρασιά παράγονται και στην Ελλάδα! Αρκετά από αυτά είναι πολύ αξιόλογα και αξίζουν την προσοχή μας. Οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται συχνά στα Ελληνικά κρασιά είναι το λευκό Ασύρτικο (Κτήμα Μπριντζίκη - Esperos ) και ο ερυθρωπός Ροδίτης (Icon R Orange), ενώ έχουμε δει όμορφες εκφράσεις και σε ποικιλίες όπως η Ντεμπίνα (Orange DR-Debina Respect ), το Βοστυλίδι και το Ζακυνθινό.
Στην υγειά σας!
Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS
Ο τίτλος ίσως έκανε πολλές να σκεφτούν ότι θα μιλήσουμε για πορτοκάλια. Όμως όχι, δεν θα ξεφύγουμε από το θέμα μας και θα μιλήσουμε για κρασιά! Τα ‘orange’ κρασιά, όπως συνηθίζεται να λέγονται λόγω του πιο σκούρου χρώματος που θυμίζει το πορτοκάλι είναι εδώ και χρόνια μία από τις πιο ‘ισχυρές’ τάσεις στον οινικό χώρο. Είναι ένα στυλ που έχει εμπνεύσει πολλούς παραγωγούς στο εξωτερικό αλλά και στην χώρα μας και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών οινόφιλων.
Είναι άραγε κάτι καινούριο που επιτάσσει η μόδα ή μήπως είναι τόσο παλιό που πάει πίσω στους αιώνες? Τα πρώτα εμφιαλωμένα κρασιά έκαναν την εμφάνιση τους την δεκαετία του 90 στην Γεωργία και στην Βόρεια Ιταλία, ωστόσο άρχισαν να έχουν δυναμική παρουσία προς το τέλος της δεκαετίας του 2000. Όμως αυτός ο τρόπος χρησιμοποιείται παραδοσιακά, σίγουρα εδώ και πολλές δεκαετίες σε πολλά σπίτια. Για παράδειγμα στην Εύβοια από όπου κατάγομαι και κυρίως στα βόρεια, τα περισσότερα ‘λευκά’ κρασιά της χωρικής οινοποίησης έχουν ένα αρκετά βαθύ χρυσό χρώμα γιατί αφήνουν τις λευκές ποικιλίες σε επαφή με τα στέμφυλα για τουλάχιστον 4-5 ημέρες. Έτσι φτιάχνουν τα κρασιά σε κάθε σπίτι! Αν το κρασί δεν πάρει αυτό το πορτοκαλί χρώμα δεν διαχωρίζονται οι φλοιοί με τον μούστο.
Το ‘Skin Contact’ λευκά κρασιά, είναι ένας ακόμα όρος που χρησιμοποιείται για αυτό το στυλ κρασιών, και σημαίνει ‘επαφή με την φλούδα’. Στην κλασική λευκή οινοποίηση τα κρασιά παράγονται με απευθείας διαχωρισμό του χυμού των σταφυλιών από τους φλοιούς και τα κοτσάνια. Στα ‘λευκά’ skin contact, τα κρασιά από λευκές και ερυθρωπές ποικιλίες μένουν σε επαφή με τους φλοιούς για αρκετές μέρες και συνήθως σε όλη την διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης. Έτσι εκχυλίζονται αρωματικά και γευστικά συστατικά αλλά και οι ενώσεις που δίνουν το ‘πορτοκαλί’ χρώμα. Με αυτό τον τρόπο παράγονται και τα ερυθρά κρασιά, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα orange κρασιά είναι λευκά κρασιά που παράγονται με τον τρόπο της ερυθρής οινοποίησης. Εκτός από τις ανοξείδωτες δεξαμενές συχνή είναι και η χρήση αμφορέων για την παραγωγής τέτοιων κρασιών, αλλά και η ωρίμαση σε μεγάλα δρύινα βαρέλια.
Να πω εδώ ότι δεν πρέπει κανείς ένα περιμένει να δει σε όλα τα ποτήρια έντονο πορτοκαλί χρώμα. Οι αποχρώσεις θα μπορούσαν να κυμαίνονται από απαλό χρυσό μέχρι πορτοκαλί. Το χρώμα βέβαια αυτών των κρασιών είναι πιο ‘σκούρο’ συγκρινόμενο με τα αυτά που παράγονται με την κλασική λευκή οινοποίηση.
Οι διαφορές δεν εντοπίζονται μόνο στο χρώμα αλλά και στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά των κρασιών. Αρωματικά τα κρασιά είναι συνήθως πιο έντονα αφού από την επαφή με τα στέμφυλα εκχυλίζονται αρωματικά συστατικά που βρίσκονται στην φλούδα. Τα αρώματα λουλουδιών, το ροδάκινο και το βερίκοκο είναι κάποια από αυτά τα αρώματα. Έντονες είναι και οι γεύσεις με τα ώριμα εσπεριδοειδή αλλά και τα λευκά φρούτα να κάνουν συνήθως πιο αισθητή την ύπαρξη τους ανάλογα με την ποικιλία. Μία σημαντική διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα λευκά κρασιά είναι η ύπαρξη μικρού ποσοστού τανινών που εκχυλίζονται από τα στέμφυλα και ενισχύουν την δομή του κρασιού. Και τα αρώματα και οι γεύσεις εμφανίζονται ποιο ‘γλυκά’ ή πιο ώριμα, ενώ συχνά θυμίζουν μέλι.
Όλα αυτά κάνουν τα orange κρασιά αρκετά γοητευτικά και αποκτούν συνεχώς καινούριους φίλους σε όλο τον κόσμο. Το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα κρασιά παράγονται χωρίς την προσθήκη θειώδους ή με ελάχιστες παρεμβάσεις (Χατζηβαρύτη - Ni) στην οινοποίηση τα κάνει ακόμα πιο ‘trendy’. Επίσης συχνά εμφιαλώνονται χωρίς φιλτράρισμα με αποτέλεσμα να εμφανίζουν ίζημα ή θολερότητα κάτι βέβαια που δεν είναι μειονέκτημα. Αρκετά από αυτά εμφανίζουν και οξειδωτικό χαρακτήρα λόγω της ‘φυσικής’ προσέγγισης, όμως στα καλά κρασιά αυτό είναι όμορφα ενσωματωμένο στο κρασί.
Ας ‘κάτσουμε’ στο τραπέζι τώρα! Πρόκειται για γαστρονομικά κρασιά που αναζητούν φαγητό για παρέα! Λόγω της έντασης τους αλλά και του γευστικού τους βάρους μπορούν να συνοδεύσουν αρκετά πλούσια φαγητά. Ακόμα και πιάτα με κόκκινα κρέατα αφού όπως είπα ήδη, περιέχουν και ένα πολύ μικρό ποσοστό τανινών.
Orange κρασιά παράγονται και στην Ελλάδα! Αρκετά από αυτά είναι πολύ αξιόλογα και αξίζουν την προσοχή μας. Οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται συχνά στα Ελληνικά κρασιά είναι το λευκό Ασύρτικο (Κτήμα Μπριντζίκη - Esperos ) και ο ερυθρωπός Ροδίτης (Icon R Orange), ενώ έχουμε δει όμορφες εκφράσεις και σε ποικιλίες όπως η Ντεμπίνα (Orange DR-Debina Respect ), το Βοστυλίδι και το Ζακυνθινό.
Στην υγειά σας!
Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS