You have chosen to translate our site. Please note that House of Wine has an international section with a vast collection of Greek wines and spirits specially designed for our international cutomers. You can visit our international section or your can proceed with translating our main site:
Ο Γρηγόρης Μιχαήλος γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1978 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χαλάνδρι μέσα σε ένα περιβάλλον όπου το φαγητό και το κρασί πάντα κατείχαν ξεχωριστή θέση. Προέρχεται από οικογένεια με μεγάλη παράδοση στον χώρο της εστίασης, η οποία του ενέπνευσε αγάπη για αρώματα και γεύσεις. Οι σπουδές του στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και στη μουσική, δεν ανέκοψαν μια μάλλον προδιαγεγραμμένη πορεία, ωστόσο διεύρυναν τα πεδία σκέψης του και τις ικανότητες του.
Τελικά ο Σεπτέμβριος του 2004 τον βρίσκει στο WSPC Ltd να κάνει αυτό που αγαπάει περισσότερο. Ένα ταξίδι γνώσεων που διήρκεσε 5 χρόνια και σίγουρα αποτέλεσε μια από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής του. Τον Αύγουστο του 2009 βρίσκεται ανάμεσα στους 3 πρώτους απόφοιτους του WSET Diploma, του κορυφαίου εκπαιδευτικού τίτλου στον χώρο του κρασιού και των αποσταγμάτων, ένα σκαλί κάτω από τον εξωτικό τίτλο του Master of Wine. Ως αριστούχος σπουδαστής σε όλα τα επίπεδα του WSET έλαβε 4 υποτροφίες, ενώ το Diploma του απονεμήθηκε με έπαινο.
Από το 2010 είναι εισηγητής στο WSPC Ltd, ενώ αρθρογραφεί σε διάφορα Ελληνικά και Διεθνή περιοδικά του χώρου. Απο το 2011 εως το 2015 διετελεσε συμβουλος οινου στο House of Wine.
Αν θα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στον κινηματογράφο, μάλλον θα ήταν αντίστοιχος του Bruce Willis, στην ταινία ‘Πολύ σκληρός για να πεθάνει’. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να περιγράψει κανείς τον ‘μαχητικό’ χαρακτήρα του Chardonnay, η δημοτικότητα του οποίου καταφέρνει και παραμένει εδώ και πολλά χρόνια στα ύψη, παρά τα κατά καιρούς ‘πισώπλατα μαχαιρώματα’. Είναι βέβαια σχεδόν φυσική εξέλιξη η ανεβασμένη δημοτικότητα να δημιουργεί ‘έχθρες’. Μην απορήσετε λοιπόν αν ακούσετε από τους λιγότερο φανατικούς φίλους της ποικιλίας, την έκφραση ότι το Chardonnay αποτελεί την ‘πόρνη’ των οινοποιών.
Δεν θέλω να είμαι ο ‘ξενέρωτος’ της υπόθεσης, ειδικά αυτή την περίοδο που οι περισσότεροι ήδη προσπαθείτε να χαλαρώσετε στις διακοπές σας ή ετοιμάζεστε να το κάνετε εντός των ημερών. Θεωρώ ωστόσο ότι πέρα από το να σας προτείνω κρασιά, να συζητάω τα αρώματα τους ή να προτείνω επιτυχημένους συνδυασμούς τους με το φαγητό, μέσα στις αδιαμφισβήτητες ‘υποχρεώσεις’ μου είναι να σας παροτρύνω και προς την κατεύθυνση της υπεύθυνης κατανάλωσης αλκοόλ. Η αλήθεια μάλιστα είναι πως ακριβώς αυτή τη χαλαρή σας διάθεση θέλω να προλάβω και το γεγονός ότι στις διακοπές οι τόνοι ανεβαίνουν, οι αντιστάσεις πέφτουν και το αλκοόλ ‘ρέει’ άφθονο…
Είναι γεγονός ότι ζούμε σε ένα κόσμο προκαταλήψεων και θα έλεγα με αρκετή σιγουριά πως σε ένα τέτοιο κόσμο το ροζέ κρασί δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι ένα σοβαρό κρασί. Πάντα θα υπάρχει η πεποίθηση ότι είναι μόνο για κυρίες που δεν μπορούν να αντέξουν την στιβαρή δομή ενός κόκκινου, ή ότι πρέπει να πίνεται αποκλειστικά το καλοκαίρι και φυσικά αποτελεί μία ιστορία που κανένας σοβαρός wine-lover δεν θα ασχοληθεί ποτέ μαζί της ή αν το κάνει πάντα θα είναι χαμηλόφωνα.
Ένα δωμάτιο με τέσσερεις wine experts και 4 διαφορετικά κρασιά είναι επαρκέστατος χώρος για σοβαρές διαφωνίες ως προς την ποιότητα αυτών των οποίων δοκιμάζουν. Μνημειώδεις έχουν υπάρξει εξάλλου στο παρελθόν οι αντιπαραθέσεις μεγάλων ονομάτων του χώρου, όπως ο “his Bobiness” Robert Parker και η γκουρού του κρασιού Jancis Robinson MW, πάνω σε συγκεκριμένα κρασιά. Το Pavie του 2003 για παράδειγμα αποτέλεσε ένα κρασί το οποίο άνοιξε τους ασκούς τους Αιόλου, με τη «κόντρα» των δύο κορυφαίων κριτικών να φτάνει στα άκρα και τη Jancis να χαρακτηρίζει το κρασί ως “ridiculous” ενώ ο Bobby από την άλλη να το αποθεώνει, κατηγορώντας την κυρία Robinson για μεροληπτική αντιμετώπιση.
...Έχεις την ketchup, τη μαγιονέζα, το κρεμμύδι, το μαρούλι (αν θέλεις και τη βιταμίνη σου), μπέικον, τυριά, ροκφόρ, μανιτάρια ή οτιδήποτε μπορείς να ονειρευτείς. Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι να πιεις κρασί; Μάλλον όχι στις περισσότερες περιπτώσεις αφού η μπύρα είναι σχεδόν καθεστώς στην προκειμένη περίπτωση. Εμένα όμως ο συνδυασμός κρασί και burger με ξετρελαίνει
αφού και τα δύο βρίσκονται στο top των γευστικών μου προτιμήσεων και έχω κάνει
πολλές δοκιμές και διαφορετικούς γευστικούς συνδυασμούς.
Αν
αναζητήσετε την περσινή τους χρονιά δε πρόκειται να τη βρείτε, αφού
λανσαρίστηκαν για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν. Πρόκειται για καινούριες
προσπάθειες Ελλήνων οινοπαραγωγών που από ότι φαίνεται δε πτοούνται από την
παρατεταμένη κρίση και επιμένουν να κυκλοφορούν αξιόλογα κρασιά που μπορούν να
τραβήξουν το ενδιαφέρον όχι μόνο της τοπικής αγοράς αλλά και της παγκόσμιας
κοινότητας. Η ελληνική οινική σκηνή εξακολουθεί να είναι vibrant με τους Έλληνες
παραγωγούς να μη σταματούν να πειραματίζονται, εξελίσσοντας με τον τρόπο αυτό το
Ελληνικό κρασί και σχεδιάζοντας ήδη το επόμενο βήμα. Άγνωστες ελληνικές
ποικιλίες στο προσκήνιο που διαθέτουν αυθεντικότητα και μοναδικότητα...
Παγωμένα... Και πριν πέσετε να με φάτε λάχανο θα εξηγηθώ. Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα καλοκαιρινά μου θέματα και είπα φέτος να το πιάσω από νωρίς... Λέγε λέγε και πιπιλίζοντας σιγά σιγά το μυαλό σας, ποιος ξέρει μπορεί στο τέλος να πετύχω το στόχο μου. Να σας βοηθήσω δηλαδή όσο μπορώ να απολαμβάνετε και κόκκινα κρασιά μες στο κατακαλόκαιρο. Θεωρώ πως μια από τις πιο σημαντικές παραμέτρους στο κρασί ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι ο δροσιστικός τους χαρακτήρας.
Από τη Σάμο, τη Λέσβο και την Λήμνο ποιο νησί να διαλέξω; Αν σας έδωσα την εντύπωση ότι αναφέρομαι στο πλάνο μου για τις φετινές διακοπές μάλλον σας παραπλάνησα, αφού τα τρία μεγαλύτερα νησιά του συμπλέγματος νησιών του Βορείου Αιγαίου αποτελούν και εξαιρετικούς παραγωγούς κρασιών ήδη από την αρχαιότητα. Μη ξεχνάτε ότι το περίφημο Λημνιό που συναντάμε στην περιοχή της Θράκης και της Μακεδονίας που αποτελεί μία από τις αρχαιότερες ποικιλίες της Ευρώπης κατάγεται από τη Λήμνο, όπου είναι ευρύτερα γνωστό ως Καλαμπάκι.
Έχοντας
μόλις επιστρέψει από ένα τετραήμερο ταξίδι σε κοσμικό νησί του Αιγαίου Πελάγους,
για την ακρίβεια γράφοντας αυτές τις κουβέντες βρίσκομαι στο πλοίο της
επιστροφής, συνάντησα για μια ακόμα φορά αυτό το οποίο στο μυαλό μου ονομάζω
Ελλάδα των δύο ταχυτήτων. Από τη μια πλευρά αραγμένα τα πολυτελέστατα σκάφη-γιωτ
που η θέα τους και μόνο σου κόβει την ανάσα και από την άλλη στην απέναντι
ταβέρνα που κάθεσαι και βλέπεις αυτή τη χλιδή, το χύμα κανατάκι πηγαίνει
σύννεφο.
Η Δράμα είναι μια από τις πλέον συναρπαστικές οινοπαραγωγούς περιοχές της Ελλάδας. Ή τουλάχιστον μια από εκείνες τις περιοχές στις οποίες τα τελευταία 20-30 χρόνια η ανάπτυξη της αμπελοκαλλιέργειας υπήρξε πολύ μεγάλη. Αυτή τη στιγμή κάποια από τα μεγαλύτερα και γνωστότερα ονόματα της Ελληνικής οινικής σκηνής, όπως το κτήμα Κώστα Λαζαρίδη, Νίκου Λαζαρίδη το κτήμα Παυλίδη και το κτήμα Τέχνη Οίνου, προμοτάρουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το όνομα της Δράμας στην Ελληνική και παγκόσμια αγορά οίνου...
Γράφει η/ο
Γρηγόρης Μιχαήλος
