Δοκιμάζοντας στο House of Wine με τον Γιώργο Σκούρα

Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Την Τετάρτη στις 18 Οκτωβρίου, είχαμε την χαρά στο House of Wine να φιλοξενούμε τον Γιώργο Σκούρα σε μία απολαυστική και άκρως ενδιαφέρουσα γευσιγνωσία. Ο Τάσος Πικούνης έγραψε ήδη για τα επικοινωνιακά χαρίσματα του Κου Σκούρα και ο Σπύρος Γεωργιάδης, πολύ καλός φίλος του House of Wine που παρευρέθηκε στην γευσιγνωσία έκανε ένα post που αναρτήθηκε και στην ιστοσελίδα μας. Το τρίτο κείμενο που ανεβαίνει στο House of Wine με αφορμή αυτή την εκδήλωση, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι υπερβολή! Αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ, έγραψα και εγώ! Έτσι κι αλλιώς ο Γιώργος Σκούρας είναι ανεξάντλητη πηγή, όσα και να γραφτούν, πάντα θα υπάρχουν και άλλα που δεν χωρούν σε ένα κείμενο μόνο!

Ίσως το έχω ξαναγράψει αλλά, η πρώτη φορά που τον γνώρισα ήταν το 2002, όταν τέλειωσα την πρακτική μου σαν οινολόγος και επισκεφθήκαμε το οινοποιείο του όπου έκανε την πρακτική της μία συμφοιτήτρια μας, η Δήμητρα Τραχανή που παραμένει μέχρι σήμερα στην ομάδα του οινοποιείου. Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια, θυμάμαι ακόμα αυτή την επίσκεψη στο παλιό οινοποιείο στο Γυμνό. Και αυτό γιατί μιλούσε με τόσο πάθος για το κρασί σε κάτι ‘ψαρωμένα’ παιδάκια (τότε) και μας έκανε να αγαπήσουμε το κρασί ακόμα περισσότερο και να βάλουμε υψηλούς στόχους. Φεύγοντας μας κέρασε από ένα κιβώτιο με κρασιά! To γιατί το γράφω αυτό θα το καταλάβετε στην συνέχεια. Από τότε μέχρι και σήμερα, κάθε φορά που συναντάω και ακούω τον Γιώργο Σκούρα, το πάθος για το κρασί παραμένει ίδιο και κάθε φορά είναι μία πολύτιμη εμπειρία!

Όταν μία γευσιγνωσία - παρουσίαση κρασιών ξεκινάει με τη φράση, ‘Είμαι εδώ για να μιλήσω, όχι μόνο για το δικό μου κρασί αλλά για όλο το Ελληνικό κρασί’ τότε καταλαβαίνεις ότι έχεις έναν σπουδαίο άνθρωπο απέναντι σου! Εκτός από καταξιωμένος παραγωγός, είναι άλλωστε και ο Πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Οίνου, όπου αγωνίζεται καθημερινά για την πρόοδο της Ελληνικής οινικής σκηνής.

Ας πάμε μερικά χρόνια πίσω, κάπου στο 1978 όταν ο Γιώργος Σκούρας πηγαίνει στην Γαλλία για σπουδές. Έκανε χημεία αλλά ήθελε να επιλέξει κάποια ‘εξειδικευμένη χημεία’. Κάποια στιγμή μαζί με έναν Έλληνα καθηγητή πάνε στο Μονπελιέ και επισκέπτονται ένα Chateau φίλων του. Μπαίνουν μέσα, αρχίζουν να τους δείχνουν τους χώρους οινοποίησης, τα κελάρια και τους αμπελώνες. Τότε ρωτάει τον Γιώργο Σκούρα ο ιδιοκτήτης ‘πότε γεννήθηκε ο πατέρας σου’; - το 39 ήταν απάντηση - ‘Ας βρούμε ένα κρασί από αυτή την χρονιά’. Ερώτηση ξανά ‘πότε γεννήθηκες εσύ; Ας βρούμε και ένα κρασί από την χρονιά του ’59’. Αυτή η επίσκεψη ήταν η αρχή όλων αυτών που ακούσαμε και γευτήκαμε στην εκδήλωση του HOW. Γυρνάει την άλλη μέρα στο πανεπιστήμιο και άρχιζει να ψάχνει πως θα στραφεί και πως θα εξειδικευτεί στην οινολογία και την αμπελουργία. Έτσι σπούδασε Οινολογία στο πανεπιστήμιο της Dijon. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του εργάστηκε στην Βουργουνδία, στην Αλσατία και στην Ιταλία.

Γυρίζει στην Ελλάδα το 1984 και βρίσκεται στην Κεφαλλονιά, όπου ξεκίνησε να κάνει κρασί με τον Σπύρο Κοσμετάτο. Εκεί διδάχθηκε πολλά και όπως μας ακριβώς μας είπε ‘Έμαθα να κάνω ότι θέλω χωρίς να έχω τίποτα’. Το 1986 επιστρέφει στο Άργος από όπου κατάγεται και με ένα enduro αρχίζει να καταγράφει τα αμπέλια και να δημιουργεί ένα μικρό οινοποιείο στην Πυργέλα. Στην συνέχεια δημιουργήθηκε ένα boutique οινοποιείο στο Γυμνό που βρίσκεται μέσα στην ζώνη ΠΟΠ της Νεμέας και το 2004 γίνεται η εγκατάσταση στο οινοποιείο στο Μαλανδρένι, ένα υπερσύγχρονο, πανέμορφο και φιλόξενο οινοποιείο. Ο σκοπός για όλα αυτά αρχικά ήταν να ζήσει την οικογένεια του αλλά με το κίνητρο του ‘ψώνιου’ για το κρασί εξελίχθηκε σε έναν κορυφαίο Έλληνα οινοποιό.

Και κάπου εδώ μας μιλάει για τους συνεργάτες του, λέγοντας ότι ’Όλα αυτά που θα δείτε αν έρθετε στο οινοποιείο δεν είναι ‘one man show’ είναι δουλειά συλλογική’, αλλά και για την οικογένεια του, την σύζυγο Ουρανία, που στέκεται πάντα δίπλα του αλλά και τα δύο του παιδιά, τον Δημήτρη και την Στέλλα που είναι έτοιμοι να δώσουν νέα πνοή στο Κτήμα Σκούρα.

Πριν πάμε στην γευστική δοκιμή για να δοκιμάσουμε τα ήδη καταξιωμένα κρασιά του αλλά και τα ακυκλοφόρητα του μας προετοιμάζει: ‘Μπορεί να φαινόμαστε κλασικοί στο οινοποιείο, αλλά πραγματικά είμαστε θεότρελοι’. Και η αλήθεια είναι αυτή! Πειραματίζονται συνεχώς, ψάχνουν, δημιουργούν αλλά έχουν και την υπομονή να περιμένουν να δουν την εξέλιξη των πειραμάτων τους.

Η γευστική δοκιμή ξεκίνησε με τα κόκκινα κρασιά και συγκεκριμένα με ένα κρασί που δεν κυκλοφορεί στην αγορά, το Νεμέα Χούνη 2015. Αυτό το κρασί ανήκει σε μία σειρά που θα ονομάζεται ‘Τα ειλικρινή κρασιά’ και πρόκειται για 5 κρασιά από 5 διαφορετικά αμπελοτόπια της Νεμέας (με απόδοση από 500 - 700 κιλά/στρέμμα), τα οποία ωριμάζουν σε πιθάρι με σκοπό να αναδειχθεί ο καθαρός χαρακτήρας των κρασιών και τα διάφορα terroir μέσα στην ζώνη της Νεμέας. Το κρασί αυτό ήταν γεμάτο φρεσκάδα, υψηλή οξύτητα πυκνό, με καθαρότητα αλλά και συγκρατημένο φρούτο, με έμφαση στο κόκκινο, που θέλει χρόνο ακόμα για να ξεδιπλωθεί. Στην ερώτηση πότε θα κυκλοφορήσει η απάντηση ήταν: ‘Δεν ξέρουμε πότε θα βγει, όταν θα είναι έτοιμο, μπορεί και σε δύο χρόνια. Δεν θα βιαστούμε και δεν θα κάνουμε πειράματα με τον καταναλωτή, πρέπει πρώτα να δούμε πως θα εξελιχθεί’.

Ακολούθησε μία ακόμα Νεμέα, η Grand Cuvee Nemea 2013 που παράγεται από ένα αμπελοτόπι στον Ασπρόκαμπο σε υψόμετρο κοντά στα 1000 μέτρα. Ένα κρασί που πίνεται ευχάριστα τώρα αλλά έχει άφθονο φρούτο, υψηλή οξύτητα και δομή που σίγουρα υπόσχεται πολλά για την επόμενη δεκαετία. Και αυτό να ξέρετε, κυκλοφορεί κανονικά στην αγορά!

Ακολούθησε ο Μέγας Οίνος Σκούρα 2006 από φιάλη 3lt. Η ιστορία αυτού του κρασιού, ξεκινάει μαζί με την ιστορία του οινοποιείου το 1986, αποτελώντας ένα πρωτοποριακό, για την εποχή, χαρμάνι Αγιωργίτικου με Cabernet Sauvignon. Δεν νομίζω να υπάρχει οινόφιλος στην Ελλάδα, που να μην γνωρίζει αυτό το κρασί και να μην το έχει συνθέσει με ‘μεγάλες’ στιγμές! Με πάνω από 10 χρόνια στην πλάτη του και σίγουρα άλλα τόσα μπροστά του, το ώριμο φρούτο εναλλάσσεται συνεχώς με τα φρέσκο, ενώ τα αρώματα γης, μανιταριού, καπνού και βοτάνων δημιουργούν ένα πολύπλοκο αρωματικό προφίλ. Στο στόμα το φρούτο είναι ακόμα πιο ζωηρό, η οξύτητα φρεσκάρει και η διάρκεια είναι μακρά. Σίγουρα αν ψάχνεται Ελληνικά κρασιά παλαίωσης, ο Μέγας Οίνος δεν πρέπει να λείπει από την κάβα σας. Σε αυτή την πρώτη επίσκεψη το 2002 που σας ανέφερα στην αρχή, ένα από τα κρασιά που μας χάρισε ο Κος Σκούρας ήταν ο Μέγας Οίνος του 1998. Λοιπόν αυτό το συγκεκριμένο κρασί, που είχα στα χέρια μου για 16 χρόνια, ανοίχτηκε πριν από 6 μήνες και ήταν τόσο απολαυστικό, τόσο ζωντανό και τόσο όμορφα εξελιγμένο, όσο και αυτή η ανάμνηση που έχω από την πρώτη επίσκεψη στο Κτήμα Σκούρα.

Σειρά μετά είχε το Σύνορο Σκούρα 2007. Πολύ αγαπημένο κρασί και αυτό. Εδώ το Αγιωργίτικο συναντά το Merlot και το Cabernet Franc. 10 χρονών ακριβώς αυτό και έχει αναπτύξει έναν πολύ σύνθετο χαρακτήρα με αρώματα που θυμίζουν γη, άνθη, μαύρα φρούτα, σοκολάτα και ψημένο ψωμί. Στο στόμα είναι χυμώδες και απίστευτα ευγενικό με κάποια ωραία βότανα να κάνουν την εμφάνιση τους. Σίγουρα ένα κρασί που θα ήθελα να το δω και σε μία πενταετία από τώρα αλλά και να το απολαύσω σε ένα εκλεπτυσμένο γεύμα τώρα!

Ε να μην ‘χτυπήσουμε’ και μία φλέβα αφού είμαστε στα κόκκινα; Fleva 2015 λοιπόν, ένα τυπικότατο Syrah, που είναι μάλλον το μόνο κρασί που δεν ακολουθεί πιστά την ‘αρχή’ του οινοποιείου για κομψότητα και φινέτσα αλλά στηρίζει την γοητεία του εξωστρέφεια! Πυκνό χρώμα, πυκνό φρούτο, μπέικον, μπαχάρια, αισθητή οξύτητα και ‘sexy’ τανίνες όπως ακριβώς τις χαρακτήρισε ο ίδιος ο παραγωγός!

Και φτάσαμε στο πέμπτο κρασί! ΣΚΙΑ!!Ένα ακυκλοφόρητο ακόμα, ερυθρό γλυκό, που παράγεται από την σπάνια ποικιλία Μαυρόστυφο και από σταφύλια που απλώνονται και ξηραίνονται στην σκιά. Αναρωτιόμουν, πόσοι παραγωγοί τολμούν να βγάλουν στην μέση μίας γευσιγνωσίας γλυκό κρασί και να μας αρέσει και τόσο πολύ; Αυτό το κρασί το περιμένω πολύ καιρό να κυκλοφορήσει. Είμαι από τους πολύ τυχερούς που δοκίμασα αυτό το κρασί για τρίτη φορά (είναι από τα καλά του επαγγέλματος!!!). Η πρώτη ήταν πριν από τρία χρόνια και είχα γοητευτεί γιατί ήταν κάτι πολύ διαφορετικό με πάρα πολύ ζωηρό φρούτο. Η δεύτερη φορά ήταν πριν από 8 μήνες, όπου και πάλι το φρούτο του ήταν πολύ ζωηρό αλλά είχε κομψύνει και σκεφτόμουν, ‘μα γιατί δεν το κυκλοφορούν’; Τώρα, με την τρίτη φορά που το δοκίμασα κατάλαβα το γιατί! Γιατί το κρασί ήταν ακόμα πιο ‘τέλειο’ . Με απίστευτο άρωμα και γεύση βύσσινου και τανίνες που μαζί με γλυκύτητα και την οξύτητα προκαλούν ευχάριστα τον ουρανίσκο! Τα καλά νέα εδώ είναι ότι το κρασί θα κυκλοφορήσει πολύ σύντομα και ίσως πριν από τις γιορτές!

Μετά τα κόκκινα, πήγαμε σε ένα Μοσχοφίλερο, το Salto 2016 ένα από τα καλύτερα Μοσχοφίλερα (Μαυροφίλερο για την ακρίβεια) που κυκλοφορούν, με μόλις 11,5% αλκοόλ και απίστευτη οξύτητα. Είναι ένα πολύ δροσερό κρασί, με άφθονα αρώματα φρούτων και λουλουδιών που αξίζει να το πιούμε αρκετά παγωμένο. Και αν έχετε την διάθεση να πειραματιστείτε κρατήστε το για 2-3 χρόνια.

Μετά την δροσιά του Μοσχοφίλερου, πήγαμε στο Chardonnay Dum Vinum Sperum, επίσης ένα από τα καλύτερα Chardonnay της χώρας. Εξωτικό φρούτο, πυρηνόκαρπα, εσπεριδοειδή και πολύ καλά ενσωματωμένο βαρέλι! Αποδεδειγμένα μπορεί να παλαιώσει για τουλάχιστον μία επταετία.

Λίγο πριν το τέλος δοκιμάσαμε το Viognier Eclectique 2016. Η πρώτη αυθόρμητη σκέψη όταν ήρθε στην μύτη το ποτήρι, ήταν ‘τύφλα να έχουν τα Condrieu’. Ακούγεται ίσως υπερβολικό αλλά αυτό το κρασί, που είναι φουλ στα ροδάκινα και τα βερίκοκα, δεν έχει πολλά να ζηλέψει από τα διάσημα αδερφάκια του! Προέρχεται από το αμπέλι σπιλίτσες και το 10% της ποσότητα ωριμάζει σε πιθάρι.

Και για το τέλος ένα Μιστέλι! Επίσης ένα κρασί που δεν κυκλοφορεί και ίσως δεν κυκλοφορήσει! Είναι για φίλους και για κεράσματα. Για την παραγωγή του χρησιμοποιείται χυμός σταφυλιών που δεν έχει ζυμώσει στο οποίο προστίθεται αλκοόλ (γκράπα, που παράχθηκε την προηγούμενη χρονιά του τρύγου και παλαίωσε για ένα χρόνο σε δρύινο βαρέλι). Μετά την προσθήκη της γκράπας, το ‘κρασί’ παλαίωσε για 5 χρόνια σε βαρέλι. Ήταν το ιδανικό κλείσιμο για μία πολύ όμορφη βραδιά!
 

Στην υγειά σας!

Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS