Η οινική Κρήτη συνεχίζει ακάθεκτη!
- Γράφει η/ο Μαριάννα Μακρύγιαννη
- 16 Νοε 2019
Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS
Την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν για 4η συνεχόμενη χρονιά τα ‘Οινοτικά’, η εκδήλωση που ταξιδεύει τα Κρητικά κρασιά στην Αθήνα. 26 οινοποιοί από όλες τις οινοπαραγωγικές περιοχές του νησιού έδωσαν το παρόν και κέρδισαν την εκτίμηση μας!
Σε μία πολύ όμορφη διοργάνωση διαπιστώσαμε την συνεχώς ανοδική πορεία του Κρητικού αμπελώνα, που κάθε χρονιά γίνεται όλο και πιο αισθητή. Oι αυτόχθονες ποικιλίες, που ποντάρουν και επενδύουν οι οινοποιοί, ξεχώρισαν και απέδειξαν ότι ο Κρητικός αμπελώνας θα έχει λαμπρό και συναρπαστικό μέλλον. Ακόμα περισσότερο όσο οι παραγωγοί συνεχίζουν την συλλογική δουλειά για την ισχυροποίηση του brand των Wines of Crete!
Όλοι σχεδόν οι παραγωγοί είχαν να μας προτείνουν κάποιο Βιδιανό είτε μονοποικιλιακό είτε σε χαρμάνι! Τα μονοποικιλιακά Βιδιανά πιο πολλά από ποτέ και τα περισσότερα πολύ καλά! Με ωραία αρώματα πυρηνόκαρπων φρούτων, νοστιμάδα και λιπαρότητα αλλά και ζωηρές οξύτητες (που αποδεικνύουν ότι το σταφύλι αν δουλευτεί σωστά στον αμπελώνα δεν στερείται ‘ξινών’) μιλάμε σίγουρα για μία σπουδαία ποικιλία. Το Βιδιανό Μανουσάκη, ο Μελισσόκηπος Πατεριανάκη, το Βιδιανό Διαμαντάκη, το Βιδιανο Αλεξάκη και φυσικά τα Βιδιανά του Νίκου Δουλουφάκη, Δάφνιος Λευκός και Άσπρος Λαγός ήταν κάποια από τα κρασιά που ξεχώρισα.
Πολλά ήταν και τα κρασιά από Ασύρτικο, με τα μονοποικιλιακά να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Πολύ σύντομα θα αρχίσουμε να μιλάμε για την τυπικότητα του Κρητικού Ασύρτικου, αφού υπήρχαν αρκετά κοινά στοιχεία στα κρασιά. Η υψηλή αλλά αρκετά φιλική οξύτητα, τα έντονα εσπεριδοειδή, η φρεσκάδα αλλά και ο λιγότερο έντονος ορυκτός χαρακτήρας σε σχέση με την Σαντορίνη είναι κάποια από αυτά που εντόπισα εγώ. Στο πολυποικιλιακά κρασιά το Ασύρτικο χάριζε δομή αλλά και οξύτητα. Το Nostos Ασύρτικο και το Ασύρτικο από το Κτήμα Τοπλού μου άρεσαν πολύ!
Τα περισσότερα Μοσχάτα Σπίνας (και ήταν πολλά) ήταν ξεμυαλιστικά, με έντονα και εξωστρεφή αρώματα αλλά και σώμα πιο πλούσιο από των κρασιών που παράγονται από άλλα σταφύλια της οικογένειας των Μοσχάτων. Ισχυρή η παρουσία και αυτής της ποικιλίας στα stand των οινοποιών. Το Μοσχάτο Σπίνας Πατεριανάκη, το Ψίθηρος Δασκαλάκη, το Nostos Μοσχάτο Σπίνας και το Μοσχάτο Σπίνας Στραταριδάκη ήταν κάποια που ξεχώρισα. Ο έντονος φρουτώδης και λουλουδένιος χαρακτήρας ήταν αισθητός και στα χαρμάνια! Ελκυστικά και ευχάριστα ήταν και τα κρασιά από Malvasia με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Κύδος - Malvasia Aromatica από το Κτήμα Ντουράκη.
Δεν είδαμε πολλές Βηλάνες και αυτές που συναντήσαμε ήταν κυρίως σε χαρμάνια με άλλες ποικιλίες κάτι που σημαίνει ότι η ποικιλία δίνει χώρο στις άλλες αυτόχθονες ποικιλίες του νησιού. Έκπληξη, και ένα από τα κρασιά που κέρδισαν τις εντυπώσεις μου, ήταν το Νόστος Ρωμέικο (το Ρωμέικο είναι ερυθρή ποικιλία), ένα πολύ ωραίο λευκό κρασί με ορυκτά στοιχεία, φρούτο και αρκετά πλούσιο σώμα. Ακόμα μία έκπληξη μας περίμενε στο stand του Αλεξάκη και ήταν ένα σπάνιο πειραματικό κρασί από μία ποικιλία που όχι μόνο δεν είχα δοκιμάσει αλλά ούτε την είχα ξανακούσει. Την λευκή ποικιλία Ταχτά! Το κρασί είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, με ωραίο πυκνό φρούτο, αισθητή οξύτητα και ορυκτό χαρακτήρα.
Για το Βιδιανό το είχαμε ξαναγράψει ότι είναι το ισχυρό όπλο για τον Κρητικό αμπελώνα. Δεν ήταν έκπληξη ούτε η ποιότητα ούτε η πληθώρα των κρασιών από αυτή την ποικιλία. Πρέπει όμως να σταθούμε και στις ερυθρές αυτόχθονες ποικιλίες, των οποίων η παρουσία τους αυξάνεται συνεχώς τόσο σε επίπεδο μονοποικιλακών κρασιών όσο πολυποικιλιακών. Και από ότι φάνηκε αξίζει τον κόπο. Το Λιάτικο κατά την γνώμη μου θα αποτελέσει το ‘ερυθρό’ όπλο της Κρήτης και σίγουρα θα μας απασχολήσει πολύ τα επόμενα χρόνια. Το αγαπημένο μου Δάφνιος ερυθρός ήταν για άλλη μια φορά εκπληκτικό. Στα αγαπημένα μου προστέθηκαν και το Αγγελής Λιάτικο από το Κτήμα Λυραράκη αλλά και το ‘Grifos’ ένα Λιάτικο χωρίς θειώδες από την Silva Δασκαλάκη. Τα Κοτσιφάλια φαίνεται να δίνουν ωραία ευκολόπιοτα κρασιά που ταιριάζουν στο κλίμα της χώρας μας. Από αυτά ξεχώρισα το Κοτσιφάλι Λυραράκη αλλά και το Κοτσιφάλι Διγενάκη. Από Κοτσιφάλι ήταν και ένα ιδιαίτερο κρασί από το Κτήμα Λυραράκη, το Καρνάρι, που είχε οξειδωτικό στυλ, υψηλό αλκοόλ και ήταν εμπνευσμένο από το παραδοσιακό κρητικό στυλ του Μαρουβά.
Τα χαρμάνια του Syrah με το Κοτσιφάλι έχουν καθιερωθεί πια. Δίνοντας όμως έμφαση στα κρασιά από γηγενείς ποικιλίες δεν δοκίμασα αρκετά από αυτά. Δοκίμασα όμως την Διαμαντοπετρα του Διαμαντάκη, ένα χαρμάνι Syrah-Μανδηλαριάς που μου άρεσε πολύ.
Πολλά ήταν και τα γλυκά κρασιά που είχαν να προτείνουν οι παραγωγοί, όμως τα ξηρά κρασιά είχαν τόσο ενδιαφέρον που δεν πρόλαβα να γυρίσω να δοκιμάσω κανένα γλυκό.
Στην υγειά σας!
Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS
Την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν για 4η συνεχόμενη χρονιά τα ‘Οινοτικά’, η εκδήλωση που ταξιδεύει τα Κρητικά κρασιά στην Αθήνα. 26 οινοποιοί από όλες τις οινοπαραγωγικές περιοχές του νησιού έδωσαν το παρόν και κέρδισαν την εκτίμηση μας!
Σε μία πολύ όμορφη διοργάνωση διαπιστώσαμε την συνεχώς ανοδική πορεία του Κρητικού αμπελώνα, που κάθε χρονιά γίνεται όλο και πιο αισθητή. Oι αυτόχθονες ποικιλίες, που ποντάρουν και επενδύουν οι οινοποιοί, ξεχώρισαν και απέδειξαν ότι ο Κρητικός αμπελώνας θα έχει λαμπρό και συναρπαστικό μέλλον. Ακόμα περισσότερο όσο οι παραγωγοί συνεχίζουν την συλλογική δουλειά για την ισχυροποίηση του brand των Wines of Crete!
Όλοι σχεδόν οι παραγωγοί είχαν να μας προτείνουν κάποιο Βιδιανό είτε μονοποικιλιακό είτε σε χαρμάνι! Τα μονοποικιλιακά Βιδιανά πιο πολλά από ποτέ και τα περισσότερα πολύ καλά! Με ωραία αρώματα πυρηνόκαρπων φρούτων, νοστιμάδα και λιπαρότητα αλλά και ζωηρές οξύτητες (που αποδεικνύουν ότι το σταφύλι αν δουλευτεί σωστά στον αμπελώνα δεν στερείται ‘ξινών’) μιλάμε σίγουρα για μία σπουδαία ποικιλία. Το Βιδιανό Μανουσάκη, ο Μελισσόκηπος Πατεριανάκη, το Βιδιανό Διαμαντάκη, το Βιδιανο Αλεξάκη και φυσικά τα Βιδιανά του Νίκου Δουλουφάκη, Δάφνιος Λευκός και Άσπρος Λαγός ήταν κάποια από τα κρασιά που ξεχώρισα.
Πολλά ήταν και τα κρασιά από Ασύρτικο, με τα μονοποικιλιακά να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Πολύ σύντομα θα αρχίσουμε να μιλάμε για την τυπικότητα του Κρητικού Ασύρτικου, αφού υπήρχαν αρκετά κοινά στοιχεία στα κρασιά. Η υψηλή αλλά αρκετά φιλική οξύτητα, τα έντονα εσπεριδοειδή, η φρεσκάδα αλλά και ο λιγότερο έντονος ορυκτός χαρακτήρας σε σχέση με την Σαντορίνη είναι κάποια από αυτά που εντόπισα εγώ. Στο πολυποικιλιακά κρασιά το Ασύρτικο χάριζε δομή αλλά και οξύτητα. Το Nostos Ασύρτικο και το Ασύρτικο από το Κτήμα Τοπλού μου άρεσαν πολύ!
Τα περισσότερα Μοσχάτα Σπίνας (και ήταν πολλά) ήταν ξεμυαλιστικά, με έντονα και εξωστρεφή αρώματα αλλά και σώμα πιο πλούσιο από των κρασιών που παράγονται από άλλα σταφύλια της οικογένειας των Μοσχάτων. Ισχυρή η παρουσία και αυτής της ποικιλίας στα stand των οινοποιών. Το Μοσχάτο Σπίνας Πατεριανάκη, το Ψίθηρος Δασκαλάκη, το Nostos Μοσχάτο Σπίνας και το Μοσχάτο Σπίνας Στραταριδάκη ήταν κάποια που ξεχώρισα. Ο έντονος φρουτώδης και λουλουδένιος χαρακτήρας ήταν αισθητός και στα χαρμάνια! Ελκυστικά και ευχάριστα ήταν και τα κρασιά από Malvasia με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Κύδος - Malvasia Aromatica από το Κτήμα Ντουράκη.
Δεν είδαμε πολλές Βηλάνες και αυτές που συναντήσαμε ήταν κυρίως σε χαρμάνια με άλλες ποικιλίες κάτι που σημαίνει ότι η ποικιλία δίνει χώρο στις άλλες αυτόχθονες ποικιλίες του νησιού. Έκπληξη, και ένα από τα κρασιά που κέρδισαν τις εντυπώσεις μου, ήταν το Νόστος Ρωμέικο (το Ρωμέικο είναι ερυθρή ποικιλία), ένα πολύ ωραίο λευκό κρασί με ορυκτά στοιχεία, φρούτο και αρκετά πλούσιο σώμα. Ακόμα μία έκπληξη μας περίμενε στο stand του Αλεξάκη και ήταν ένα σπάνιο πειραματικό κρασί από μία ποικιλία που όχι μόνο δεν είχα δοκιμάσει αλλά ούτε την είχα ξανακούσει. Την λευκή ποικιλία Ταχτά! Το κρασί είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, με ωραίο πυκνό φρούτο, αισθητή οξύτητα και ορυκτό χαρακτήρα.
Για το Βιδιανό το είχαμε ξαναγράψει ότι είναι το ισχυρό όπλο για τον Κρητικό αμπελώνα. Δεν ήταν έκπληξη ούτε η ποιότητα ούτε η πληθώρα των κρασιών από αυτή την ποικιλία. Πρέπει όμως να σταθούμε και στις ερυθρές αυτόχθονες ποικιλίες, των οποίων η παρουσία τους αυξάνεται συνεχώς τόσο σε επίπεδο μονοποικιλακών κρασιών όσο πολυποικιλιακών. Και από ότι φάνηκε αξίζει τον κόπο. Το Λιάτικο κατά την γνώμη μου θα αποτελέσει το ‘ερυθρό’ όπλο της Κρήτης και σίγουρα θα μας απασχολήσει πολύ τα επόμενα χρόνια. Το αγαπημένο μου Δάφνιος ερυθρός ήταν για άλλη μια φορά εκπληκτικό. Στα αγαπημένα μου προστέθηκαν και το Αγγελής Λιάτικο από το Κτήμα Λυραράκη αλλά και το ‘Grifos’ ένα Λιάτικο χωρίς θειώδες από την Silva Δασκαλάκη. Τα Κοτσιφάλια φαίνεται να δίνουν ωραία ευκολόπιοτα κρασιά που ταιριάζουν στο κλίμα της χώρας μας. Από αυτά ξεχώρισα το Κοτσιφάλι Λυραράκη αλλά και το Κοτσιφάλι Διγενάκη. Από Κοτσιφάλι ήταν και ένα ιδιαίτερο κρασί από το Κτήμα Λυραράκη, το Καρνάρι, που είχε οξειδωτικό στυλ, υψηλό αλκοόλ και ήταν εμπνευσμένο από το παραδοσιακό κρητικό στυλ του Μαρουβά.
Τα χαρμάνια του Syrah με το Κοτσιφάλι έχουν καθιερωθεί πια. Δίνοντας όμως έμφαση στα κρασιά από γηγενείς ποικιλίες δεν δοκίμασα αρκετά από αυτά. Δοκίμασα όμως την Διαμαντοπετρα του Διαμαντάκη, ένα χαρμάνι Syrah-Μανδηλαριάς που μου άρεσε πολύ.
Πολλά ήταν και τα γλυκά κρασιά που είχαν να προτείνουν οι παραγωγοί, όμως τα ξηρά κρασιά είχαν τόσο ενδιαφέρον που δεν πρόλαβα να γυρίσω να δοκιμάσω κανένα γλυκό.
Στην υγειά σας!
Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS