Ροζέ και Γεμιστά: Case study με τον Οδίτη της Στροφιλιάς

Από τον Τ. Πικούνη

Υπάρχουν κάποια πιάτα που τα κατατάσσω σε μια δική μου κατηγορία: Είναι τα «ιδανικά» πιάτα ή φαγητά... τα πιάτα που ταιριάζουν απόλυτα με κάποιο τύπο κρασιού, με κάποια κρασιά από μια συγκεκριμένη ποικιλία, με κάποιο αγαπημένο κρασί... Είναι τα πιάτα που θα διαλέξω αν ξεκινήσω ανάποδα, απ το κρασί δηλαδή. Μπορώ λοιπόν να σας... αποκαλύψω ότι για τα ροζέ το «ιδανικό» μου φαγητό είναι οι ντομάτες γεμιστές. Θα πάω και λίγο παρακάτω: Τα μοντέρνα ροζέ από Αγιωργίτικο είναι αυτά που αναζητούν με... αγωνία τις ορφανές ντομάτες γεμιστές για να πετύχουν το τέλειο ταίριασμα. Οχι όλα όμως... γιατί εκείνα με οξύτητα, γλύκα και... αισθητές τανίνες, τα λεγόμενα «Ελληνικά» ή κλασσικά ροζέ, με "γιαγιά" όχι την Προβηγκία αλλά το... κοκκινέλι, αναζητούν και αυτά ντομάτες γεμιστές, αλλά με κιμά.

Θα περιμένατε ίσως να είχα επιλέξει τα ροζέ από Ξινόμαυρο, λόγω της ντομάτας. Εν τούτοις δεν είναι η πρώτη μου επιλογή για δύο λόγους: τα λεγόμενα μοντέρνα ροζέ από Ξινόμαυρο έχουν «ξεχάσει» την ντομάτα, και ο δεύτερος λόγος είναι αυτή η πολύ χαρακτηριστική γλύκα του πιάτου που σε συνδυασμό με την οξύτητα της ντομάτας «δένει» ιδανικά με την γλύκα των ροζέ Αγιωργίτικων που σας περιέγραψα.

Μια νέα άφιξη στα «ράφια» του House of Wine είναι ο «Οδίτης» της Στροφιλιάς, ενα blend Αγιωργίτικου και Gewurtztraminer. Με τις ενθουσιώδεις «συστάσεις» που είχε το κρασί από τη Γιοβάννα Λύκου, έπρεπε οπωσδήποτε να το δοκιμάσω (διαβάστε: απολαύσω!). Και όπως ξέρετε ίσως, σχεδόν πάντα δοκιμάζω κρασιά με φαγητό.

Κλασική λοιπόν περίπτωση να φτιάξουμε φαγητό για συγκεκριμένο κρασί. Οι ντομάτες γεμιστές είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά, και εδώ, με βάση τις περιγραφές της Γιοβάννας αλλά και της Μαριάννας Μακρύγιαννη, οι ορφανές θα ταίριαζαν «γάντι».

Αλλά... γιατί να μην τις... βελτιώσουμε ώστε να τις κάνουμε καλύτερες για το συγκεκριμένο κρασί; Με τη σκέψη και μόνο ενθουσιάστηκα! Αισθάνθηκα σαν εκείνους τους σκηνοθέτες ή σεναριογράφους που ταιριάζουν το ρόλο πάνω σε συγκεκριμένο ηθοποιό, και όχι το ανάποδο!

Το μπουκάλι άνοιξε και δοκιμάστηκε για αυτό το σκοπό: πραγματικά το κρασί ήταν εξαιρετικό, αρωματικό, φρουτώδες, όπου κεράσι και φράουλα κυριαρχούν και με ανθικές νύξεις, εξαιρετικά κομψό... με οξύτητα τέλεια. Τι... βελτίωση θα χρειάζονταν τα ορφανά γεμιστά; Ήταν για εμένα προφανές, ενίσχυση της αρωματικότητας του πιάτου ώστε να ταιριάξει με τα φρούτα και την ανθικότητα του κρασιού! Μαϊντανός και δυόσμος στην διπλή ποσότητα, προσθήκη άνηθου (που συνήθως δεν μπαίνει στην παραδοσιακή συνταγή), φύλλων δάφνης και 2-3 κλαδιών θυμάρι στο ταψί, και επιπλέον σχετικά μικρή ενίσχυση της σταφίδας στη γέμιση θα έκαναν τη διαφορά!.

Και την έκαναν! Η κουζίνα πλημμύρισε με αρώματα μόλις βγήκε το ταψί από το φούρνο! Το κρασί αποδείχτηκε perfect match με το φαγητό που φτιάχτηκα εντελώς «επάνω» του! Μαγικός συνδυασμός, σας συνιστώ να τον δοκιμάσετε!

Είναι από τις φορές που θα αναγνωρίσω τα καλά του... lockdown, γιατί μας δίνει το χρόνο να κάνουμε τις δοκιμές και τα πειράματά μας!

Το κρασί θα το βρείτε - που αλλού!- στο House of Wine εδώ, και την συνταγή για τα γεμιστά στο διαδίκτυο, με προτίμηση αυτής της Αργυρώς ή του Δημήτρη Παπαζυμούρη, με τις ... ενισχύσεις που σας υπέδειξα.

Στην υγειά σας!

Υστερόγραφο: Μπράβο στη Στροφιλιά και για την επιλογή του ονόματος. Γνήσια ελληνικό, σημαίνει ταξιδιώτης, οδοιπόρος και συναντάται στον Όμηρο και στο Σοφοκλή. Μονολεκτικό, εύκολο στην προφορά στις άλλες γλώσσες (oditis) με το ισχυρότατο προσόν να ανευρίσκεται κατ’ ευθείαν σε αναζήτηση στο Google.


Τάσος Πικούνης