It's the conditions, stupid... Ναι, στο κρασί

It's the conditions, stupid... Ναι, και στο κρασί
Από τον Τ. Πικούνη

Το κρασί που πίνω αυτή τη στιγμή είναι από τα καλύτερα που έχω πιει! Γιατί; Μα... γιατί βρίσκομαι στον ιδανικό τόπο, με μαγευτική, άγρια φυσική ομορφιά, κρυστάλλινη πεντακάθαρη ατμόσφαιρα, εκπληκτική θέα στο Αιγαίο και τις Μικρές Κυκλάδες, και σε λίγο το σούρουπο με τη δύση να βάφει με όλη σχεδόν τη γκάμα του κόκκινου τον ουρανό, και ένα ελαφρό βοριαδάκι μόλις να σε δροσίζει...


Φωτογραφία: Κική Τριανταφύλλη

Θαυμάζω το σκληρό, δωρικό τοπίο της Αμοργού, που λες και σχεδιάστηκε με το πιο σκληρό μολύβι, απέριττο... Και πραγματικά, αυτή τη στιγμή μου φαίνεται τόσο γελοία, τόσο αστεία η διαδικασία δοκιμής κάποιων κρασιών γύρω απο ένα τραπέζι σε κάποιο σκοτεινό κελάρι όπου 5-6 σοβαροί, κατηφείς γευσιγνώστες στριφογυρίζουν τα ποτήρια τους, μυρίζουν, ρουφούν πλαταγίζοντας τη γλώσσα τους με αηδιαστικούς θορύβους, σημειώνουν και φτύνουν... και αποφασίζουν πιο είναι καλύτερο, σε ένα ασηπτικό, τεχνητό περιβάλλον, όπου ΠΟΤΕ δεν θα βρεθεί ο καταναλωτής...

Το ποιο είναι καλύτερο κρασί εξαρτάται από τις συνθήκες... από εκείνες τις μοναδικές στιγμές, τις τόσο προσωπικές και διαφορετικές για τον κάθε ένα. Από τις στιγμές που σε κάνουν να χάνεσαι, να αποσπάς τον εαυτό σου από την όποια καθημερινότητά σου.... να φθάνεις σε κάτι σαν νιρβάνα. Για άλλους εξαρτάται από την παρέα, τους φίλους... για κάποιους από τη μουσική.

Τις στιγμές αυτές ένα απλό, καθημερινό κρασί μπορεί να "ανεβαίνει" στα επίπεδα ενός Γαλλικού Chateau... και ένα Γαλλικό Chateau μπορεί να είναι πολύ έντονο για τη στιγμή, να αποσπά το ενδιαφέρον από τα "σημαντικά"... Όταν όλοι εμείς που αγαπάμε το κρασί καταλάβουμε το ρόλο του, τι προσφέρει, πόσo επηρεάζεται από τη διάθεσή μας αλλά και την αλληλεπίδραση με αυτή, από τις συνθήκες, το περιβάλλον, ίσως θα μάθουμε να το εκτιμούμε κάτω από τις διαφορετικές συνθήκες που θα το πιούμε: πχ το ίδιο κρασί παίρνει 92% στην παρέα, 88% μαζί με μουσική, 85% για μοναχικές στιγμές... μπορεί να ανακαλύψουμε κρασιά συνοδείας άλλων γεγονότων, κρασιά για το δειλινό, το φεγγαρόφωτο, κρασιά που ταιριάζουν με την πανσέληνο, και κρασιά έντονα, σημαντικά από μόνα τους, που πάντα θα σε αποσπούν από αυτό που κάνεις, που δεν μπορούν παρά να είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος...

It's the conditions, stupid θα λέγαμε παραφράζοντας το γνωστό ρητό του James Carville, σύμβουλου του Bill Clinton...

Καταλαβαίνουμε αυτή την επίδραση, μόνο που την ειρηνεύουμε πολύ στενά, και όχι στην ευρεία της έννοια.

Συνιστούμε κρασιά για το χειμώνα, που θα μας "ζεστάνουν" στο κρύο αλλά και που ταιριάζουν με βαριά, χειμωνιάτικα πιάτα... δροσερά κρασιά για το καλοκαίρι, ελαφρά κόκκινα ή ροζέ για φθινόπωρο και άνοιξη. Και σε αυτά τελειώνει συνήθως η σχέση κρασιού και περιβάλλοντος.

Δεν θα έπρεπε...Υπάρχουν κρασιά για στιγμές, για μυρωδιές της φύσης, ακόμα για ανθρώπους με τους οποίους κάνουμε παρέα... κρασιά για ειδικά "περιβάλλοντα", κρασιά για την πόλη, την εξοχή, το βουνό ή τη θάλασσα, κρασιά για το τζάκι, για το δειλινό... Βρίσκομαι σε ένα κήπο ένα δροσερό απόγευμα με τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου γρασιδιού να κυριαρχεί, μαζί με αυτή του γιασεμιού που σκεπάζει την πέργκολα. Πώς να μην βάλω 95%, πως να μην απολαύσω ένα Sauvignon Blanc της Νέας Ζηλανδίας, με τη φρεσκάδα του χόρτου και τα τόσο συγγενή αρώματα με αυτά που ήδη μυρίζω σε αυτό το περιβάλλον; ή όταν περπατώ σε ένα πευκοδάσος, θα ήθελα να έχω την αφρώδη ρετσίνα, αφού αναδύει ακριβώς το ίδιο άρωμα που μυρίζω τώρα: ελάχιστο, διακριτικό ρετσίνι και έντονο το άρωμα της φρέσκιας πευκοβελόνας... Η αρμύρα κάποιων Ασύρτικων της Σαντορίνης σε κάνει να τα θέλεις δίπλα στη θάλασσα, και μάλιστα άσχετα με το αν τρως ψάρι, κρέας ή όστρακα. Είναι μερικές από τις πολλές φορές που το περιβάλλον κυριαρχεί και που θέλει αυτό, και όχι το φαγητό που τρώμε, να ταιριάξει με το κρασί. Που το επιβάλλει με πείσμα!

Αφήστε λοιπόν τον εαυτό σας ελεύθερο. Καθαρίστε το μυαλό σας από οδηγίες, κανόνες... ξεχάστε τα φαγητά, και νοιώστε το κάθε τι που σας φέρνει σε κατάσταση ευφορίας... κάθε προσωπική στιγμή, το περιβάλλον, τη θέα, τις μυρωδιές της φύσης, τους φίλους γύρω σας, τη μουσική που απολαμβάνετε, την τέχνη. Αν γνωρίζετε τα κρασιά, θα καταλάβετε ποιο κρασί θέλετε να πιείτε στην κάθε περίπτωση. Και με έκπληξη θα διαπιστώσετε ότι η "ποιότητα" και η απόλαυση που σας χαρίζει ένα κρασί δεν είναι κάποιες "σταθερές" που παίρνουν τις τιμές τους στις γευστικές δοκιμές των "ειδικών" όπως τις περιγράψαμε παραπάνω, αλλά κάποιες "μεταβλητές" που επιδέχονται διαφορετικές "τιμές" ανάλογα με τα προηγούμενα...

Μοιραστείτε το άρθρο: