Και τώρα, τι θα κάνουμε χωρίς εκθέσεις κρασιού;
- Γράφει η/ο Τάσος Πικούνης
- 8 Σεπ 2020
Από τον Τ. Πικούνη
Το κρασί έχει δεχτεί πολλά χτυπήματα: τόσο από την κρίση των «μνημονίων» όσο και από την κρίση του κορωναϊού. Ένα από αυτά είναι και η αναβολή, αναστολή, κατάργηση-πείτε το όπως θέλετε- των εκθέσεων, τόσο των διεθνών, όσο και των Ελληνικών.
Οι εκθέσεις είναι προφανώς μια σημαντική «μέθοδος» προώθησης των κρασιών: αγοραστές και πωλητές συναντιούνται σε ένα κοινό χώρο, όπου οι μεν μπορούν να δοκιμάσουν τα νέα κρασιά, να ενημερωθούν για τις νέες εκδόσεις, να γίνουν συμφωνίες, και τόσες ακόμα δραστηριότητες marketing, γνωστές σε όλους και προφανείς, που θα ήταν πλεονασμός να αναφέρουμε εδώ.
Πέρυσι υπήρχε ελπίδα... οι εκθέσεις είχαν αναβληθεί, νέες ημερομηνίες είχαν ανακοινωθεί, αλλά... ο Covid-19 είχε άλλη... άποψη: είχε έρθει όχι σαν επισκέπτης, όπως νομίζαμε στην αρχή, αλλά για να μείνει και -δυστυχώς!- Covid και εκθέσεις είναι απολύτως ασύμβατοι!
Έτσι, καμμία από τις γνωστές εκθέσεις δεν έγινε από τον Ιανουάριο και μετά:
-ΟιΝοτικά
-Τα Κρασιά των Βουνών
-Mεγάλα Κόκκινα Κρασιά
-Αφρός & Φυσαλλίδες
-ΒορΟινά
-Peloponnese Wine Festival
-Οινοτέλεια
-Οινόραμα
-Foodex
-Expotrof
-Drink Pink
-Εκθέσεις των Αίολος, Cellier, Deals
...και πιθανόν να έχω ξεχάσει κάποιες... όλες ακυρώθηκαν.
Ορίστε; Τι είπατε; Ναι, τόσες και μερικές ακόμα ήσαν οι εκθέσεις στην Αθήνα μόνο! Και μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος δεν γευόταν το κρασί μόνο στις εκθέσεις! Υπήρχαν οι εκατοντάδες γευσιγνωσίες που διοργανώνονται (είχαμε τα περισσότερα "masterclasses" οίνου στον κόσμο οι αθεόφοβοι!), οι παρουσιάσεις οινοποιών μετά δείπνου σε πάρα πολλά εστιατόρια που είχαν την ευκαιρία να προσελκύσουν πελάτες αφού το κρασί δεν τους κόστιζε τίποτα...
Όλα αυτά τελείωσαν... τουλάχιστον για το προβλέψιμο μέλλον. Πολλοί πιστεύουν οτι οι εκθέσεις θα επανέλθουν -ελπίζω όχι δριμύτερες!- μόλις ο ιός εξουδετερωθεί. Προσωπικά αμφιβάλλω αν η ζωή μας από εδώ και πέρα θα είναι τόσο αμέριμνη και ανενόχλητη- οι πανδημίες θα γίνουν πιθανόν μια ημιμόνιμη κατάσταση.
Και λοιπόν; Τι θα κάνουμε χωρίς εκθέσεις;
Παραφράζοντας τον ποιητή των «Βαρβάρων» θα πω ότι «ήσαν και αυτές μια κάποιο λύσις»! Λύση που έδινε στους οινοποιούς την ψευδαίσθηση του marketing των κρασιών τους, και τους απάλλασε από την «υποχρέωση» να συντηρούν τμήμα marketing- αχρείαστο νά ‘ναι!
Όχι... δεν είμαι κατά των εκθέσεων γενικά! Είμαι όμως δηλωμένος εχθρός των πολλών εκθέσεων. Που δεν πρόσθεταν απολύτως τίποτα, αφού πάντα οι ίδιοι βλέπαμε ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια: Είχα γράψει σε παλιό μου άρθρο «... Όλοι σχεδόν οι επισκέπτες γνωστοί, εδώ και χρόνια... έχουμε πια γίνει κάτι σαν φίλοι! Ίδιοι αυτοί, ίδιοι οι "ειδικοί" με τη μύτη μέσα στο ποτήρι και το σημειωματάριο στο χέρι... εκεί η Μερόπη- συνήθως νωρίς-, ο Σίμος από το άνοιγμα μέχρι το τέλος συνεπής πάντα με το βιβλίο σημειώσεων στο χέρι, η Νανά, ο Ανδρέας, η Κική, ο Πίτας με τη φωτογραφική, η Μαρία, η Χρύσα, ο στριμμένος, αρκετοί που τους ξεχνάω και κάποιοι άλλοι που ούτε θέλω να τους αναφέρω... εκεί τα στελέχη των επιχειρήσεων του κρασιού, οι υπάλληλοι και ιδιοκτήτες των wine bars, εκεί η ευτραφής κυρία με το (ίδιο;) μίνι, ο καραγκιόζης με τα αποκριάτικα καπέλα... όλοι οι από χρόνια γνωστοί δίνουν το παρόν.».
Οκ, για αυτούς όλα καλά. Αλλά για τους οινοποιούς; Για αυτούς δηλαδή που έδιναν κάθε φορά τα χιλιάρικα, ποιο το κέρδος; Η μάλλον, ποιοι οι νέοι πελάτες, αφού οι ίδιοι έρχονταν σε κάθε έκθεση! Και βέβαια, δεν είναι αυτοί (ή μόνο αυτοί) που αγόραζαν! Σας το βεβαιώνω, αφού ανάμεσά τους δεν έβλεπα και πολλούς πελάτες μας...
Ας ξαναρωτήσω λοιπόν συγκεκριμμένα πιά: Τι θα κάνουμε χωρίς «Οινόραμα», χωρίς «Αφρό και Φυσαλλίδες», χωρίς «Αποστάγματα»; Γιατί αυτές οι εκθεσεις έφταναν και περίσσευαν, είχαν ουσιαστική συνεισφορά στο marketing των κρασιών, άξιζαν τα λεφτά των οινοποιών.
Νομίζω οτι θα... επιζήσουμε, ακόμα και χωρίς αυτές. Θα πρέπει να προσαρμοστούμε σε μια νέα «πραγματικότητα» στην οποία οι συναθροίσεις είναι απαγορευμένες, οι κοινωνικότητα όπως την γνωρίζαμε προβληματική, οι διαχύσεις επικίνδυνες. Θλιβερό; Ίσως, αλλά... θα επιζήσουμε αναγκαστικά. Και θα προσαρμοστούμε, αν χρειαστεί.
Νέες μέθοδοι προώθησης θα αντικαταστήσουν τις εκθέσεις. Είμαι βέβαιος ότι - όπως και στην παρούσα κρίση το Internet έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξυπηρέτηση της ζήτησης- έτσι και θα παίξει το ρόλο του στην υποκατάσταση των εκθέσεων: Διαδικτυακές εκθέσεις με τους παραγωγούς και οινοποιούς online να μιλούν και να εξηγούν στους διαδικτυακούς επισκέπτες, podcasts, νέοι τρόποι δοκιμής των κρασιών με δείγματα σε αποστολή «κατ’ οίκον»... είμαι βέβαιος ότι η ανθρώπινη ευρηματικότητα και το εμπορικό δαιμόνιο θα κάνουν και αυτή τη φορά σωστά τη δουλειά τους!
Μπορεί εδώ να περιγράφω μια κατάσταση στα όρια της «επιστημονικής φαντασίας» για τους πολλούς, και «οργουελλιανή» για κάποιους άλλους. Να υπενθυμίσω όμως οτι καταστάσεις πανδημίας βλέπαμε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και... γελάγαμε, θεωρώντας τις απίθανες!
Ναι, και εγώ θα ήθελα να συνεχίσουν τα πράγματα όπως ήσαν. Όχι βέβαια στις εκθέσεις... Αλλα... ας είμαστε προετοιμασμένοι. Όχι απαραίτητα για το χειρότερο. Αλλά σίγουρα για το «διαφορετικό»...
Στην υγειά σας!
Τάσος Πικούνης
Το κρασί έχει δεχτεί πολλά χτυπήματα: τόσο από την κρίση των «μνημονίων» όσο και από την κρίση του κορωναϊού. Ένα από αυτά είναι και η αναβολή, αναστολή, κατάργηση-πείτε το όπως θέλετε- των εκθέσεων, τόσο των διεθνών, όσο και των Ελληνικών.
Οι εκθέσεις είναι προφανώς μια σημαντική «μέθοδος» προώθησης των κρασιών: αγοραστές και πωλητές συναντιούνται σε ένα κοινό χώρο, όπου οι μεν μπορούν να δοκιμάσουν τα νέα κρασιά, να ενημερωθούν για τις νέες εκδόσεις, να γίνουν συμφωνίες, και τόσες ακόμα δραστηριότητες marketing, γνωστές σε όλους και προφανείς, που θα ήταν πλεονασμός να αναφέρουμε εδώ.
Πέρυσι υπήρχε ελπίδα... οι εκθέσεις είχαν αναβληθεί, νέες ημερομηνίες είχαν ανακοινωθεί, αλλά... ο Covid-19 είχε άλλη... άποψη: είχε έρθει όχι σαν επισκέπτης, όπως νομίζαμε στην αρχή, αλλά για να μείνει και -δυστυχώς!- Covid και εκθέσεις είναι απολύτως ασύμβατοι!
Έτσι, καμμία από τις γνωστές εκθέσεις δεν έγινε από τον Ιανουάριο και μετά:
-ΟιΝοτικά
-Τα Κρασιά των Βουνών
-Mεγάλα Κόκκινα Κρασιά
-Αφρός & Φυσαλλίδες
-ΒορΟινά
-Peloponnese Wine Festival
-Οινοτέλεια
-Οινόραμα
-Foodex
-Expotrof
-Drink Pink
-Εκθέσεις των Αίολος, Cellier, Deals
...
Ορίστε; Τι είπατε; Ναι, τόσες και μερικές ακόμα ήσαν οι εκθέσεις στην Αθήνα μόνο! Και μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος δεν γευόταν το κρασί μόνο στις εκθέσεις! Υπήρχαν οι εκατοντάδες γευσιγνωσίες που διοργανώνονται (είχαμε τα περισσότερα "masterclasses" οίνου στον κόσμο οι αθεόφοβοι!), οι παρουσιάσεις οινοποιών μετά δείπνου σε πάρα πολλά εστιατόρια που είχαν την ευκαιρία να προσελκύσουν πελάτες αφού το κρασί δεν τους κόστιζε τίποτα...
Όλα αυτά τελείωσαν... τουλάχιστον για το προβλέψιμο μέλλον. Πολλοί πιστεύουν οτι οι εκθέσεις θα επανέλθουν -ελπίζω όχι δριμύτερες!- μόλις ο ιός εξουδετερωθεί. Προσωπικά αμφιβάλλω αν η ζωή μας από εδώ και πέρα θα είναι τόσο αμέριμνη και ανενόχλητη- οι πανδημίες θα γίνουν πιθανόν μια ημιμόνιμη κατάσταση.
Και λοιπόν; Τι θα κάνουμε χωρίς εκθέσεις;
Παραφράζοντας τον ποιητή των «Βαρβάρων» θα πω ότι «ήσαν και αυτές μια κάποιο λύσις»! Λύση που έδινε στους οινοποιούς την ψευδαίσθηση του marketing των κρασιών τους, και τους απάλλασε από την «υποχρέωση» να συντηρούν τμήμα marketing- αχρείαστο νά ‘ναι!
Όχι... δεν είμαι κατά των εκθέσεων γενικά! Είμαι όμως δηλωμένος εχθρός των πολλών εκθέσεων. Που δεν πρόσθεταν απολύτως τίποτα, αφού πάντα οι ίδιοι βλέπαμε ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια: Είχα γράψει σε παλιό μου άρθρο «... Όλοι σχεδόν οι επισκέπτες γνωστοί, εδώ και χρόνια... έχουμε πια γίνει κάτι σαν φίλοι! Ίδιοι αυτοί, ίδιοι οι "ειδικοί" με τη μύτη μέσα στο ποτήρι και το σημειωματάριο στο χέρι... εκεί η Μερόπη- συνήθως νωρίς-, ο Σίμος από το άνοιγμα μέχρι το τέλος συνεπής πάντα με το βιβλίο σημειώσεων στο χέρι, η Νανά, ο Ανδρέας, η Κική, ο Πίτας με τη φωτογραφική, η Μαρία, η Χρύσα, ο στριμμένος, αρκετοί που τους ξεχνάω και κάποιοι άλλοι που ούτε θέλω να τους αναφέρω... εκεί τα στελέχη των επιχειρήσεων του κρασιού, οι υπάλληλοι και ιδιοκτήτες των wine bars, εκεί η ευτραφής κυρία με το (ίδιο;) μίνι, ο καραγκιόζης με τα αποκριάτικα καπέλα... όλοι οι από χρόνια γνωστοί δίνουν το παρόν.».
Οκ, για αυτούς όλα καλά. Αλλά για τους οινοποιούς; Για αυτούς δηλαδή που έδιναν κάθε φορά τα χιλιάρικα, ποιο το κέρδος; Η μάλλον, ποιοι οι νέοι πελάτες, αφού οι ίδιοι έρχονταν σε κάθε έκθεση! Και βέβαια, δεν είναι αυτοί (ή μόνο αυτοί) που αγόραζαν! Σας το βεβαιώνω, αφού ανάμεσά τους δεν έβλεπα και πολλούς πελάτες μας...
Ας ξαναρωτήσω λοιπόν συγκεκριμμένα πιά: Τι θα κάνουμε χωρίς «Οινόραμα», χωρίς «Αφρό και Φυσαλλίδες», χωρίς «Αποστάγματα»; Γιατί αυτές οι εκθεσεις έφταναν και περίσσευαν, είχαν ουσιαστική συνεισφορά στο marketing των κρασιών, άξιζαν τα λεφτά των οινοποιών.
Νομίζω οτι θα... επιζήσουμε, ακόμα και χωρίς αυτές. Θα πρέπει να προσαρμοστούμε σε μια νέα «πραγματικότητα» στην οποία οι συναθροίσεις είναι απαγορευμένες, οι κοινωνικότητα όπως την γνωρίζαμε προβληματική, οι διαχύσεις επικίνδυνες. Θλιβερό; Ίσως, αλλά... θα επιζήσουμε αναγκαστικά. Και θα προσαρμοστούμε, αν χρειαστεί.
Νέες μέθοδοι προώθησης θα αντικαταστήσουν τις εκθέσεις. Είμαι βέβαιος ότι - όπως και στην παρούσα κρίση το Internet έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξυπηρέτηση της ζήτησης- έτσι και θα παίξει το ρόλο του στην υποκατάσταση των εκθέσεων: Διαδικτυακές εκθέσεις με τους παραγωγούς και οινοποιούς online να μιλούν και να εξηγούν στους διαδικτυακούς επισκέπτες, podcasts, νέοι τρόποι δοκιμής των κρασιών με δείγματα σε αποστολή «κατ’ οίκον»... είμαι βέβαιος ότι η ανθρώπινη ευρηματικότητα και το εμπορικό δαιμόνιο θα κάνουν και αυτή τη φορά σωστά τη δουλειά τους!
Μπορεί εδώ να περιγράφω μια κατάσταση στα όρια της «επιστημονικής φαντασίας» για τους πολλούς, και «οργουελλιανή» για κάποιους άλλους. Να υπενθυμίσω όμως οτι καταστάσεις πανδημίας βλέπαμε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και... γελάγαμε, θεωρώντας τις απίθανες!
Ναι, και εγώ θα ήθελα να συνεχίσουν τα πράγματα όπως ήσαν. Όχι βέβαια στις εκθέσεις... Αλλα... ας είμαστε προετοιμασμένοι. Όχι απαραίτητα για το χειρότερο. Αλλά σίγουρα για το «διαφορετικό»...
Στην υγειά σας!
Τάσος Πικούνης