Κόκκινο κοτόπουλο με αυγά και... ποιό κρασί;
-
Γράφει η/ο
Τάσος Πικούνης
- 21 Ιουλ 2019
Από τον Τ. Πικούνη
Είμαστε λοιπόν στην καρδιά του καλοκαιριού! Ζέστη αφόρητη, 40ρια, καύσωνας. Τις προάλλες είχαμε ένα ωραιότατο κοτόπουλο κοκκινιστό, με εξαιρετική κόκκινη σάλτσα. Το κοτόπουλο περίσσεψε, και επειδή είμαι φανατικός φίλος της cucina povera, της κουζίνας δηλαδή των -κάποτε- φτωχών Ιταλών της Νάπολης, που δεν πέταγαν τίποτα αλλά δημιουργούσαν υπέροχα νοστιμότατα πιάτα από τα υπολείμματα των φαγητών, το ψιλοκόψαμε και μαζί με τη σάλτσα μπήκε στο ψυγείο.
Σήμερα λοιπόν ανασύρθηκε, και μαζί με 2 αυγά μάτια που σπάνε μέσα του, έγινε το πιάτο της βραδιάς.
Τι πίνεις όμως το κατακαλόκαιρο με ένα τόσο έντονα κόκκινο πιάτο. Μην παρασυρθείτε από το «λευκό» κοτόπουλο: στις 90% των περιπτώσεων το μαγείρεμα καθορίζει το κρασί και το ταίριασμα, όχι το κεντρικό υλικό του πιάτου. Αναζητάς κόκκινο, σχετικά τανικό, όχι με σώμα που το καλοκαίρι θα... πήξει στο λαιμό σου, και που θα το πιείς σχετικά δροσερό. Τανίνη όμως και δροσιά σπάνια ταιριάζουν!.
Αδιέξοδο;;; Όχι δα!
Υπάρχουν αρκετά κρασιά σε αυτή την κατηγορία: αρκετές σύγχρονες Νεμέες, που δεν έχουν περάσει βαρέλι, φρουτώδεις, σχετικά ελαφρές, χωρίς ή με ελάχιστο βαρέλι. Και ο Ορεινός Ήλιος της Σεμέλης είναι ένα από αυτά τα κρασιά. Επιπλέον, λόγω του Syrah, διαθέτει τις απαραίτητες τανίνες για να αντιμετωπίσει την δυνατή κόκκινη σάλτσα!
Είναι ένα πολύ ευχάριστο καθημερινό κρασί, ελαφρύ χωρίς όμως να γίνεται ασήμαντο, προσιτό, που ταιριάζει στα κόκκινα καλοκαιρινά φαγητά, που και αυτά ζητούν ένα κόκκινο που πίνεται δροσερό. Και μια ιδιαιτερότητά του καθοριστική για το απλό πιάτο που συνοδεύει: οι τανίνες του δεν «πικραίνουν» όταν το κρασί κρυώσει! Και το απόλαυσα όχι απλά δροσερό, αλλά σχεδόν κρύο!
Πολύ έντονα αρώματα κόκκινων φρούτων, στη μύτη αλλά και στο στόμα, οξύτητα, μαλακές αλλά ουσιαστικές τανίνες. Ενδιαφέρουσα επίγευση, που την τονίζει το σύντομο πέρασμά του από το βαρέλι. Ταίριαξε «γάντι» με το απλό πιάτο μας.
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι οι οινοποιοί της Νεμέας έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά με τις φρέσκες Νεμέες, ιδιαίτερα οι νεότεροι (Μπαραφάκας, Τρουπής κλπ).
Πάντως, πιστεύω ότι θα ήταν επίσης ιδανικός συνδυασμός με το απόλυτο «Ελληνικό» ροζέ, το Βυσσινόκηπο, αλλά και με την κλασσική πια Θεόπετρα ροζέ.
Μη διστάζετε να δοκιμάζετε! Ναι, με τα απλά, καθημερινά σας πιάτα! Το κρασί το απολαμβάνουμε παντού και με τα πάντα!
Υ.Γ. Για να προλάβω κάποιους... φανατικούς ξινομαυρίτες: ναι, η ντομάτα των ελαφρών ξινόμαυρων θα αρέσει σε κάποιους μαζί με την κόκκινη σάλτσα. Στους φίλους των «όμοιων»... λυπάμαι, δεν είμαι ένας από αυτούς. Ταίριασμα δεν είναι κόκκινο στο κόκκινο, οξύτητα στην οξύτητα, αλλά πρωτότυποι συνδυασμοί αντιθέσεων πολλές φορές. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη, χωρίς ποτέ να ξεχνάμε ότι ο καλύτερος συνδυασμός είναι... αυτός που σας αρέσει!
Στην υγειά σας!
Τάσος Πικούνης
Είμαστε λοιπόν στην καρδιά του καλοκαιριού! Ζέστη αφόρητη, 40ρια, καύσωνας. Τις προάλλες είχαμε ένα ωραιότατο κοτόπουλο κοκκινιστό, με εξαιρετική κόκκινη σάλτσα. Το κοτόπουλο περίσσεψε, και επειδή είμαι φανατικός φίλος της cucina povera, της κουζίνας δηλαδή των -κάποτε- φτωχών Ιταλών της Νάπολης, που δεν πέταγαν τίποτα αλλά δημιουργούσαν υπέροχα νοστιμότατα πιάτα από τα υπολείμματα των φαγητών, το ψιλοκόψαμε και μαζί με τη σάλτσα μπήκε στο ψυγείο.
Σήμερα λοιπόν ανασύρθηκε, και μαζί με 2 αυγά μάτια που σπάνε μέσα του, έγινε το πιάτο της βραδιάς.
Τι πίνεις όμως το κατακαλόκαιρο με ένα τόσο έντονα κόκκινο πιάτο. Μην παρασυρθείτε από το «λευκό» κοτόπουλο: στις 90% των περιπτώσεων το μαγείρεμα καθορίζει το κρασί και το ταίριασμα, όχι το κεντρικό υλικό του πιάτου. Αναζητάς κόκκινο, σχετικά τανικό, όχι με σώμα που το καλοκαίρι θα... πήξει στο λαιμό σου, και που θα το πιείς σχετικά δροσερό. Τανίνη όμως και δροσιά σπάνια ταιριάζουν!.
Αδιέξοδο;;; Όχι δα!
Υπάρχουν αρκετά κρασιά σε αυτή την κατηγορία: αρκετές σύγχρονες Νεμέες, που δεν έχουν περάσει βαρέλι, φρουτώδεις, σχετικά ελαφρές, χωρίς ή με ελάχιστο βαρέλι. Και ο Ορεινός Ήλιος της Σεμέλης είναι ένα από αυτά τα κρασιά. Επιπλέον, λόγω του Syrah, διαθέτει τις απαραίτητες τανίνες για να αντιμετωπίσει την δυνατή κόκκινη σάλτσα!
Είναι ένα πολύ ευχάριστο καθημερινό κρασί, ελαφρύ χωρίς όμως να γίνεται ασήμαντο, προσιτό, που ταιριάζει στα κόκκινα καλοκαιρινά φαγητά, που και αυτά ζητούν ένα κόκκινο που πίνεται δροσερό. Και μια ιδιαιτερότητά του καθοριστική για το απλό πιάτο που συνοδεύει: οι τανίνες του δεν «πικραίνουν» όταν το κρασί κρυώσει! Και το απόλαυσα όχι απλά δροσερό, αλλά σχεδόν κρύο!
Πολύ έντονα αρώματα κόκκινων φρούτων, στη μύτη αλλά και στο στόμα, οξύτητα, μαλακές αλλά ουσιαστικές τανίνες. Ενδιαφέρουσα επίγευση, που την τονίζει το σύντομο πέρασμά του από το βαρέλι. Ταίριαξε «γάντι» με το απλό πιάτο μας.
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι οι οινοποιοί της Νεμέας έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά με τις φρέσκες Νεμέες, ιδιαίτερα οι νεότεροι (Μπαραφάκας, Τρουπής κλπ).
Πάντως, πιστεύω ότι θα ήταν επίσης ιδανικός συνδυασμός με το απόλυτο «Ελληνικό» ροζέ, το Βυσσινόκηπο, αλλά και με την κλασσική πια Θεόπετρα ροζέ.
Μη διστάζετε να δοκιμάζετε! Ναι, με τα απλά, καθημερινά σας πιάτα! Το κρασί το απολαμβάνουμε παντού και με τα πάντα!
Υ.Γ. Για να προλάβω κάποιους... φανατικούς ξινομαυρίτες: ναι, η ντομάτα των ελαφρών ξινόμαυρων θα αρέσει σε κάποιους μαζί με την κόκκινη σάλτσα. Στους φίλους των «όμοιων»... λυπάμαι, δεν είμαι ένας από αυτούς. Ταίριασμα δεν είναι κόκκινο στο κόκκινο, οξύτητα στην οξύτητα, αλλά πρωτότυποι συνδυασμοί αντιθέσεων πολλές φορές. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη, χωρίς ποτέ να ξεχνάμε ότι ο καλύτερος συνδυασμός είναι... αυτός που σας αρέσει!
Στην υγειά σας!
Τάσος Πικούνης
