Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Μια στιγμή να το δώ

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Θα χρειαστώ οπωσδήποτε κάτι να πιώ, ας ξεκινήσω με ένα dram από το υπέροχο Talisker Port Ruighe, και αργότερα βλέπουμε. Πάλι με πιάσανε τα νεύρα μου. Που σημαίνει δυο πράγματα. Ή νευριάζω εύκολα, που σημαίνει οτι θα ζήσω λίγο, ή όντως στραβά αρμενίζουμε και δεν είναι στραβός ο γιαλός. Δεν ξέρω τι μυαλά κουμαντάρω, νομίζω πάντως οτι τουλάχιστον δεν είμαι για δέσιμο. Ανέκαθεν με εντυπωσιάζουν οι άνθρωποι που είναι πολύ καλοί στη δουλειά τους. Αν μάλιστα αυτό συνοδεύεται και με αγάπη για αυτό που κάνουν, ακόμη καλύτερα. Αν όχι, τουλάχιστον κάθε ένας πρέπει να έχει μια ιδέα από το αντικείμενο της δουλειάς που κάνει.

Πάω λοιπόν πριν από λίγο να κάνω μια έρευνα αγοράς για ακτοπλοϊκή μετακίνηση από Πειραιά προς Νάξο. Αφού κάνω μια σχετική περιήγηση στο διαδίκτυο, φτάνει η ώρα να χρησιμοποιήσω και έναν πιο παραδοσιακό τρόπο, το τηλεφώνημα. Στην κυρία που σηκώνει το τηλέφωνο, κάνω μια πολύ απλή ερώτηση. Πριν συνεχίσω, να σας πω οτι το πρακτορείο στο οποίο τηλεφώνησα, αντιπροσώπευε μια και μοναδική εταιρία και δεν ήταν από αυτά που συνεργάζονται με όλες τις εταιρίες. Πάω παρακάτω στην ερώτηση. Ρωτάω λοιπόν το εξής απλό. Να μου επιβεβαιώσουν αν η εταιρία εξακολουθεί και ταξιδεύει προς Νάξο. Και η απάντηση που παίρνω, είναι η εξής: Μια στιγμή να το δω. Επανέρχομαι και διευκρινίζω οτι δε ρωτάω ούτε δρομολόγια, ούτε διαθεσιμότητα. Ρωτάω απλώς αν ταξιδεύουν για Νάξο. Και μετά πάλι τα ίδια. Μια στιγμή να το δω. Άρα, για εταιρία που πάει σε επτά νησιά όλα κι όλα, μεγαλύτερο εκ των οποίων είναι η Νάξος, η κυρία χρειάζεται να το δει στο κομπιούτερ για να μου απαντήσει αν πάνε ή δεν πάνε. Έχω γράψει και παλαιότερα οτι έχω πρόβλημα όπου βλέπω οτι εργάζονται ανόητοι. Διότι τρώνε τη θέση κάποιου άξιου, προφανώς μέσω κάποιας γνωριμίας που έχουν. Και βέβαια έγραψα οτι κανένα πρόβλημα δεν έχω με τη γνωριμία, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση, να συνοδεύεται και με κάποιο ταλέντο. Την εν λόγω κυρία, αν τη ρωτήσουμε πως τη λένε, φαντάζομαι οτι θα απαντήσει, μια στιγμή να το δω. Ή ας πούμε αν ρωτήσω, τι μέρα είναι θα πάρω πάλι την ίδια απάντηση. Μια στιγμή να το δω.

Μερικές φορές μου φαίνεται οτι μερικοί είναι βαλτοί. Δεν φτάνει που έχω φορτώσει μια χαρά, αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση που απλώς είναι ανοιχτή, βλέπω κάτι και μου ανάβουν τα λαμπάκια. Μιλάω για εντελώς live, αυτή τη στιγμή που γράφω. Τι έγινε πάλι, θα μου πείτε?

Θα σας πω αμέσως τι έγινε, περνώντας κατευθείαν και σε άλλο θέμα. Σε εκπομπή ιδιωτικού καναλιού, βλέπουμε να έχει δοθεί βήμα σε γνωστή bartender(shic?), η οποία αφού τελειώσει την παράστασή της, δεν παραλείπει να πιεί και μια γουλιά από γνωστή πορτοκαλάδα. Φαίνεται πως δίψασε. 'Η μήπως και όχι? Και ρωτάω εγώ τώρα. Τον ανιψιό μου, ο οποίος πέρασε τέταρτος σε όλη την Ελλάδα στο τμήμα φυσικής του Πανεπιστημίου και τέλειωσε σπουδές, μεταπτυχιακά και όλα τα σχετικά κόλπα, με σούπερ άριστα, τον φώναξε κανείς στην τηλεόραση? Να παρουσιάσει τις βραβευμένες ευρεσιτεχνίες του και γενικώς τη δουλειά του? Και ας αφήσουμε τον ανιψιό μου, για να μην μπαίνει και το υποκειμενικό στοιχείο στην κουβέντα, αν και όσοι διαβάζουν αυτή τη στήλη ξέρουν, οτι το τελευταίο που κάνω είναι να λειτουργώ μεροληπτικά. Ας πάμε σε άλλον σπουδαστή, ας πάμε σε οποιονδήποτε νέο, η όχι και τόσο νέο. Αυτός γιατί δεν εκλήθη να παρουσιάσει τη δική του δουλειά? Διότι ο Ελληνάρας ψοφάει για γκλάμουρ. Και το πιο γκλαμουράτο επάγγελμα στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, είναι το επάγγελμα της κυρίας στην τηλεόραση. Είπαμε οτι ο άνθρωπος πρέπει να είναι και λίγο ταπεινός. Για συνέλθετε λιγάκι.

Και αφού ανακατεύτηκα πάλι με αυτή τη φάρα, έχω και μια απορία. Γιατί κύριοι γράφετε στα αγγλικά στο διαδίκτυο? Θα μου πείτε και ποιό είναι το πρόβλημα. Κανένα, αν όμως όταν αναγκαστείς να γράψεις στα ελληνικά, δεν βλέπουμε αυτά τα τέρατα. Μαθαίνω για παράδειγμα τον τελευταίο καιρό, οτι η καρέκλα γράφεται με αι και όχι με ε. Δεν ξέρω επίσης, από πότε είναι της μόδας η λέξη ποιός, να μην γράφεται με οι, αλλά με σκέτο ι.

Αν ρωτήσουμε την κυρία που ανέφερα στην αρχή του άρθρου, ξέρετε τι θα απαντήσει.

Μια στιγμή να το δω.

Δε θα μου σπάσετε τα νεύρα εσείς. Ένα δεκαράκι Ardbeg επειγόντως, που το έχω και πρόχειρο.


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: