Ναι, μου αρέσει το Beaujolais Nouveau! Εσας;

Ναι, μου αρέσει το Beaujolais Nouveau! Εσας;
Από τον Τ. Πικούνη

Στις 19 Νοεμβρίου, την τρίτη Πέμπτη του μήνα, θα γιορτάζουμε τα Γαλλικά Nouveau, και μέσα από αυτά τα νέα φρέσκα κρασιά και το τέλος του τρύγου! ΟΚ, όχι με την ένταση των προηγούμενων χρόνων, με συγκεντρώσεις, γευσιγνωσίες σε εστιατόρια και wine bars, ούτε και με την κλασική γιορτή του House of Wine! Μαζί μας και εκατομμύρια Γάλλων και οινόφιλων όλων των εθνικοτήτων. Ενάντια στη μιζέρια που λέει "Εδώ ο κόσμος χάνεται και εμείς θα γιορτάζουμε τα Γαλλικά Nouveau;"

Πέρα όμως από τους μίζερους υπάρχουν και οι σοβαροί φίλοι του κρασιού που μας λένε ότι αρνούνται να γιορτάσουν ένα κρασί που δεν είναι και το κορυφαίο σε ποιότητα! Και για να λέμε την αλήθεια, αυτό το λένε οι μετριοπαθείς, γιατί κάποιοι "σκληροπυρηνικοί" μιλούν για τα καημένα τα Nouveau με πολύ χειρότερα λόγια!!

Αλλά υπάρχουν και οι σωβινιστές, που αρνούνται να γιορτάσουν την άφιξη ενός ξένου κρασιού... αλλά και οι πολιτικά «κολλημένοι» που και αυτοί αρνούνται να γεμίσουν τα ταμεία των πολυεθνικών με τα υπερκέρδη από την πώληση των Beaujolais.

Εγώ πάλι, ένας απλός φίλος του κρασιού, θα ομολογήσω την αμαρτία μου:

Ναι, μου αρέσει το Beaujolais Nouveau! Μου αρέσουν και οι γιορτές γύρω από αυτό!

Εντάξει, κοκκινίζω όταν το λέω μπροστά σε εξπέρ του οίνου που με κοιτάζουν συγκαταβατικά από το ύψος της γνώσης τους αλλά μαζεύω τα κουράγια μου και το λέω! Και εδώ δημοσίως! Μου αρέσει γιατί είναι ένα κρασί εύκολο, δροσερό, αρωματικό, ελαφρύ. Εντάξει, δε θα ήταν το κρασί στο καθημερινό μου τραπέζι αλλά από την άλλη δεν πίνουμε συχνά-πυκνά κρασιά με τα παραπάνω χαρακτηριστικά; Εκτός και αν πίνουμε από Petrus και πάνω!

Για να δούμε λοιπόν τι λέει το άρθρο του House of Wine για το Beaujolais, γραμμένο μάλιστα από έναν "ειδικό" του οίνου, που δεν έχει τέτοια "κολλήματα", το Θόδωρο Λέλεκα: "Σαν κρασί, το Beaujolais Νouveau είναι πολύ ιδιαίτερο. Χαρακτηρίζεται από εκρηκτικά φρουτώδη αρώματα που συχνά έχουν τόσο εξωτικό χαρακτήρα, ώστε να μοιάζουν… τεχνητά. Στο στόμα το κρασί είναι εύκολο και ιδιαίτερα ελαφρύ, ειδικά καθώς έχει οινοποιηθεί εξ ολοκλήρου σε ανοξείδωτη δεξαμενή και δεν έχει περάσει καθόλου από δρύινο βαρέλι. Πίνεται ευχάριστα, και μάλιστα ο ανάλαφρος χαρακτήρας του μας επιτρέπει να το πιούμε και ελαφρώς δροσερό, εφόσον ο καιρός ή η περίσταση το καλούν."

Ωραία λοιπόν, αλλά γιατί εμείς οι Έλληνες να γιορτάζουμε ένα «ξένο» κρασί με τέτοιο τρόπο;

Πριν απαντήσω ...σοβαρά, θα ρωτήσω κάτι απλό:

Γιατί γιορτάζουμε τον Αη-Βασίλη; Ήταν Έλληνας (κατά βάθος!) και αυτός; Λέτε οι Φινλανδοί και όλος ο κόσμος να γιορτάζει τον Santa Claus στο Rovaniemi επειδή στο ληξιαρχείο του υπάρχει το πιστοποιητικό γέννησής του; Ή, γιατί γιορτάζουμε τον Άγιο Βαλεντίνο; Έχουμε ανακαλύψει τον Έλληνα παππού του ή την γκάγκαρη Αθηναία προγιαγιά του; Ή μήπως οι διάσημες και αδιαμφισβήτητες επιδόσεις των Ελλήνων στον έρωτα νομιμοποιούν το εορτασμό, αν όχι του Αγίου, της ..Αγίας πράξης, έστω!

Θα σας πω λοιπόν γιατί γιορτάζουμε το Beaujolais! Μαζί του γιορτάζουμε τον τρύγο και το φρέσκο κρασί που βγαίνει πρώτο μετά από αυτόν. Γιατί η γιορτή αυτή έχει πια γίνει παγκόσμια. Γιορτάζεται από τη Γη του Πυρός μέχρι το Βόρειο Πόλο, από εκατομμύρια ανθρώπους και με κατανάλωση 50 εκ. φιαλών!! Και αν εμείς, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, διαφοροποιούμασταν και σε αυτό (!), απλά θα ενισχύαμε την άποψη ότι το "αντιδραστικός" είναι ταυτόσημη λέξη με το "Έλληνας".

Όμως το γιορτάζουμε και για ένα άλλο λόγο, εξαιρετικά σημαντικό αυτή την εποχή:

Γιατί το έχουμε ανάγκη.

Ναι, έχουμε ανάγκη να γιορτάσουμε κάτι αυτή την εποχή της απόλυτης απελπισίας και μιζέριας. Έχουμε ανάγκη να γιορτάσουμε με απλό, προσιτό, φθηνό τρόπο το κρασί, να πιούμε, να γελάσουμε. Έστω και μόνοι μας, έστω και στο σπίτι με τους συγκάτοικούς μας, έστω και διαδικτυακά. Η αγάπη για τη ζωή δεν πέθανε στην Ελλάδα ούτε καν την περίοδο της κατοχής, που εξακολουθούσαν να γίνονται συγκεντρώσεις και γλέντια σε σπίτια με ό,τι διαθέσιμο, την ίδια στιγμή που η πείνα και η δυστυχία αλλά και ο θάνατος θέριζαν τους πάντες.

Η γιορτή του ξενόφερτου Beaujolais έχει και κάποια θετικά που τα ξεχνάμε! Καταπολεμά τον νεοσωβινισμό που λέει ότι «κάθε ελληνικό και καλό, κάθε ξένο και κακό», με την ίδια τη γιορτή αλλά και με την επιβεβαίωση του αντιθέτου στην πράξη!

Σας έπεισα;

Αναρωτιέμαι αν τα παραπάνω επιχειρήματα ήταν αρκετά για να δικαιολογήσουν την έμφυτη αγάπη μου για το κρασί και τις όποιες γιορτές. Τώρα αν δε σας έπεισα, αρκεί που προσπάθησα! Αλλά μην ξεχνάτε ότι υπάρχει και το τελευταίο, ακαταμάχητο επιχείρημα όλων εμάς που γιορτάζουμε το Beaujolais Nouveau:

Γιατί έτσι μας αρέσει!

Βιαστείτε λοιπόν να παραγγείλτε τις φιάλες σας για να γιορτάσετε και εσείς μαζι με όλο τον κόσμο την έλευση των φρέσκων κρσσιών της νέας σοδειάς!



Στην υγειά σας!


Τάσος Πικούνης

Μοιραστείτε το άρθρο: