Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Νευροοινολογία: Ασκήστε το μυαλό σας με δοκιμές κρασιών!

Νευροοινολογία: Ασκήστε το μυαλό σας με δοκιμές κρασιών!
Από τον Τ. Πικούνη

Οποιοσδήποτε γευσιγνώστης η/και wine snob που... σέβεται τον τίτλο του, πιστεύει ότι, παρά την θεωρούμενη αρνητική χροιά του όρου, η «ετικέτα» αυτή πρέπει να... φοριέται σαν σήμα τιμής!. Σίγουρα, ορισμένοι λάτρεις της μπύρας ή, ακόμη χειρότερα, οι περιστασιακοί πότες κρασιού μπορεί να βρίσκουν αυτό το σνομπισμό άξιο χλευασμού, αλλά σαφώς δεν καταλαβαίνουν τη δυσκολία, την επιδεξιότητα και την αφοσίωση που απαιτούνται για να γίνουν οι απανταχού γευσιγνώστες/wine snobs άξιοι αυτού του τίτλου!

Αλίμονο όμως σε όλους εμάς που τους ειρωνευτήκαμε! Ένας επιστήμονας -και μάλιστα νευροεπιστήμονας του Γέιλ- πέταξε στους απανταχού γευσιγνώστες ένα... σωσίβιο: Στο πρόσφατα δημοσιευμένο βιβλίο του, «Neuroenology: How the Brain Creates the Taste of Wine» (Νευροοινολογία: πως ο εγκέφαλος δημιουργεί την αίσθηση της γεύσης)1, ο Gordon Shepherd υποστηρίζει ότι η γευσιγνωσία κρασιού πραγματικά διεγείρει τον εγκέφαλό σας περισσότερο από δραστηριότητες όπως η ακρόαση μουσικής ή ακόμη και η αντιμετώπιση ενός περίπλοκου μαθηματικού προβλήματος! Θυμάστε ότι διαβάζατε τριγωνομετρία πίνοντας κρασί με μουσική υπόκρουση Μπετόβεν; Ε, λοιπόν, ήταν βασικά η στιγμή που είχατε φτάσει πλησιέστερα παρά ποτέ στο να είστε ο... Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Σύμφωνα με τον Shepherd, η γευσιγνωσία του κρασιού «δραστηριοποιεί περισσότερο τον εγκέφαλό μας από οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη συμπεριφορά». Το βιβλίο του - ουσιαστικά μια οινολογική επέκταση της προηγούμενης έκδοσής του, «Neurogastronomy: How the Brain Creates Flavour and Why It Matters» - εξετάζει αυτήν τη διαδικασία με απόλυτη λεπτομέρεια, από τη δυναμική του τρόπου χειρισμού του κρασιού στην στοματική κοιλότητα μέχρι την επίδραση του στη μύτη και στη γεύση, αλλά και στον τρόπο επεξεργασίας όλων αυτών των πληροφοριών από τον του εγκέφαλό μας. Υποστηρίζει ότι, σε αντίθεση με κάτι σαν τα μαθηματικά που χρησιμοποιούν μια συγκεκριμένη πηγή γνώσης, η γευσιγνωσία κρασιού μας εμπλέκει πιο ολοκληρωμένα.

Μιλώντας κατά την παρουσίαση του βιβλίου του εξήγησε πώς ακόμη και τα βασικά βήματα της γευσιγνωσίας κρασιού μπορεί να είναι πιο περίπλοκα από ό, τι φαίνεται. «Δεν βάζεις απλώς το κρασί στο στόμα σου και το αφήνεις εκεί», είπε ο Shepherd. «Το μετακινείς, το στριφογυρίζεις και μετά το καταπίνεις, που είναι μια πολύ περίπλοκη κινητική πράξη».

Ωστόσο, ίσως το πιο περίπλοκο μέρος της γευσιγνωσίας του κρασιού - ένα από τα κεντρικά σημεία που πραγματεύεται ο Shepherd και που αποτελεί τον υπότιτλο του βιβλίου του - είναι το επιχείρημά του ότι όταν πίνουμε κρασί, ο εγκέφαλός μας πρέπει στην πραγματικότητα να δημιουργήσει τις γεύσεις που θα απολαύσουμε. «Η αναλογία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εδώ είναι αυτό που συμβαίνει με την αντίληψη του χρώματος», μας εξηγεί. «Τα αντικείμενα που βλέπουμε δεν έχουν το ίδιο χρώμα, γιατί το φώς τα χτυπά και αναπηδά σε αυτά, επιστρέφοντας στα μάτια μας με διαφορετικά μήκη κύματος. Όταν λοιπόν το φως χτυπά τα μάτια μας ενεργοποιεί συστήματα στον εγκέφαλο που δημιουργούν την αίσθηση του χρώματος από αυτά τα διαφορετικά μήκη κύματος. Ομοίως, τα μόρια στο κρασί δεν έχουν γεύση ή άρωμα, αλλά όταν διεγείρουν τον εγκέφαλό μας, ο εγκέφαλος δημιουργεί την αίσθηση της γεύσης με τον ίδιο τρόπο που δημιουργεί χρώμα

Τελικό συμπέρασμα: Δοκιμάζετε κρασιά... όσα περισσότερα μπορείτε! Στριφογυρίστε τα στα ποτήρια, σηκώστε τα στο φως να δείτε το χρώμα, χώστε βαθιά τη μύτη σας στο ποτήρι, εισπνεύστε δυνατά και σκεφθείτε τι σας θυμίζουν τα αρώματα, ρουφήξτε (με πολύ θόρυβο!) μια γουλιά, στριφογυρίστε τη στο στόμα, πλαταγίστε τη γλώσσα σας, κάντε απαίσιους θορύβους, κατεβάστε τη γουλιά και περιμένετε την... επίγευση που -αργά ή γρήγορα, θα έρθει και αυτή, για να σας χαρίσει την τελευταία αρωματική και γευστική ψευδαίσθηση!

ΟΚ... κάποιοι μπορεί να γελούν με όλα αυτά τα... καμώματα, εσείς όμως θα έχετε ενεργοποιήσει και εξασκήσει τα -λίγα ή πολλά- εγκεφαλικά κύτταρα που διαθέτετε, και θα έχετε κάνει στον εγκέφαλό σας τη γυμναστική που του αξίζει! Και ακριβώς επειδή ο εγκέφαλος -και όχι οι αρωματικοί και γευστικοί σας κάλυκες-δημιουργούν αρώματα και γεύσεις, μπορεί σιγά σιγά να... τον πείσετε να αντιληφθεί αρώματα κοπριάς, φρεσκοαντλημένου πετρελαίου, πέτρας Σαντορίνης, cat’s pee κλπ κλπ.... που τόσο θαυμάζετε στις γευσιγνωστικές σημειώσεις των επαγγελματιών γευσιγνωστών!

Καλή προσπάθεια!


Στην υγειά σας!


Τάσος Πικούνης


1. Η επιστήμη της γεύσης ασχολείται με την αντίληψη της τροφής μέσω των αισθήσεων. Ωστόσο, η γεύση και τα αρώματα δεν υπάρχουν στο φαγητό ή στο κρασί. Δημιουργούνται από τον εγκέφαλο, μέσω πολλαπλών αισθητηριακών, κινητικών και άλλων συστημάτων συμπεριφοράς. Αυτό το νέο διεπιστημονικό πεδίο ονομάζεται «νευροοινολογία». Τα πρόσφατα ευρήματα σε πειραματόζωα και σε ανθρώπους δίνουν νέα στοιχεία σχετικά με τις προσαρμογές που έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια της εξέλιξης, που δίνουν στους ανθρώπους μια βελτιωμένη αντίληψη γεύσης. Αυτή η διαδικασία απεικονίζεται από μια ανάλυση του πώς ο εγκέφαλος δημιουργεί τη γεύση του κρασιού.

«Neuroenology: How the Brain Creates the Taste of Wine» (Amazon.com)
Εκδότης : Columbia University Press
Έκδοση  : 22 Νοεμβρίου, 2016
Γλώσσα : Αγγλική
Hardcover : 224 σελίδες
ISBN-10 : 0231177003 ISBN-13 : 978-0231177009


Μοιραστείτε το άρθρο: