Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Οι "μετανάστες" του κρασιού...

Οι "μετανάστες" του κρασιού...
Από τον Τ. Πικούνη

Πριν λίγες μέρες, είχαμε τη θαυμάσια γευσιγνωσία των Syrah του Κτήματος Αβαντίς και του Απόστολου Μούντριχα. Ο Απόστολος είναι ο Έλληνας οινοποιός που έχει ασχοληθεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο με το Syrah, έχει αφιερώσει τη ζωή του σε αυτό, όλα τα κόκκινα κρασιά του Κτήματος Αβαντίς είτε είναι μονοποικιλιακά Syrah είτε κάποιο blend με αυτό, και δίκαια επονομάζεται Syrah Master.

Σε αυτή τη γευσιγνωσία φίλος του κρασιού ρώτησε τον Απόστολο: "Γιατί ασχοληθήκατε με το Syrah και όχι με κάποια ποικιλία Ελληνική, της πατρίδας μας;". Και ο Απόστολος προσπάθησε να... δικαιολογηθεί κάπως για αυτό του το... ατόπημα (και τα κατάφερε πολύ καλά!).

Για σκεφτείτε λίγο: Πολλά χρόνια πριν, ο Cab έρχεται μετανάστης στη χώρα μας. Και μάλιστα όχι από ίδια πρωτοβουλία, αλλά επειδή τον έφεραν κάποιοι Έλληνες που προσδοκούν να κερδίσουν από αυτόν. Ο Cab είναι φιλότιμος, και πραγματικά ριζώνει στην Ελλάδα. Δουλεύει σκληρά, παράγει για τους εργοδότες του, και αυτοί κερδίζουν από αυτόν. Είναι τεχνίτης, μάστορας, και το προϊόν που φτιάχνει είναι εξαιρετικό! Και πουλάει, αφήνοντας χρήμα σε αυτούς που τον έχουν στη δούλεψή τους. Δημιουργεί οικογένεια, κάνει παιδιά που τα ανατρέφει με τις ίδιες αρχές που μεγάλωσε και αυτός: Δουλευταράδες όλοι, μεγαλώνουν, παντρεύονται Ελληνίδες οι περισσότεροι και σκορπίζονται σε όλη την Ελλάδα, και εκεί αποδίδουν τα μέγιστα για τους εργοδότες τους. Δεύτερη γενιά, θα περίμενε κανείς να θεωρούνται Έλληνες πιά...

Δυστυχώς όμως, αυτό δεν συμβαίνει...

Οι "γηγενείς" 'Ελληνες εξακολουθούν να τους βλέπουν σαν μετανάστες! Σαν ξένους! Ίσως να φταίει ότι δεν άλλαξαν τα ονομάτά τους, όπως οι κάνουν οι περισσότεροι Αλβανοί. Κράτησαν με υπερηφάνεια το ξένο τους όνομα. Αλλά οι "δικοί" μας, σε κάθε τι, σε κάθε εκδήλωση, υποστηρίζουν εμφανώς τους Έλληνες. Προτιμούν τα προϊόντα των Ελλήνων και όχι των μεταναστών. Και ας είναι τις περισσότερες φορές καλύτερα. Παραμένουν ξένοι στη χώρα που μεγάλωσαν... και όπως φαίνεται, θα παραμείνουν εσαεί. Ο σωβινισμός των Ελλήνων, ο "κρυφός" (υφέρπων είναι η σωστή λέξη) ρατσισμός που πιστεύει ότι κάθε τι Ελληνικό είναι καλύτερο, βασιλεύει.

Θα σας πω τα ονόματά τους, γιατί τους γνωρίζετε: Cab Sauvignion, Cab Franc, Merlot, Syrah, Sauv Blanc. Είναι οι "ξένες" (Ο επίσημος όρος είναι "ξενικές") ποικιλίες, που στέριωσαν στην Ελλάδα, πρόκοψαν, αναμείχθηκαν με ελληνικές για να φτιαχτούν εξαιρετικά blends, που ήρθαν εδώ πριν πάρα πολλά χρόνια και... εξακολουθούν να είναι "ξένες" . Και ας φυτεύονται σε Ελληνικά χώματα, και ας καλλιεργούνται από Ελληνικά χέρια...

Είναι ένας ιδιότυπος σωβινισμός -μερικές φορές και ρατσισμός- που τον βλέπουμε να εκδηλώνεται όλο και περισσότερο. Υποπροϊόν της κρίσης, υπερβολή που πηγάζει -λανθασμένα!- από τις εκκλήσεις υποστήριξης ελληνικών προϊόντων. Είναι η πολλοστή φορά που άκουσα οινόφιλο να ρωτά επιτιμητικά παραγωγό "Γιατί ασχοληθήκατε με το Syrah και όχι με κάποια ποικιλία Ελληνική, της πατρίδας μας;" Το περίεργο είναι ότι συμβαίνει μόνο στο κρασί, και όχι π.χ στα λουλούδια, ή στο σιτάρι ή σε κάποιο από τα τόσα γεωργικά προϊόντα όπου οι "ξένες" ποικιλίες χρησιμοποιούνται κατά κόρον! Με αυτό το σκεπτικό δεν θα έπρεπε να τρώμε πατάτες, καλαμπόκια, εσπεριδοειδή, αλλά ούτε να έχουμε στους κήπους μας βουκαμβίλιες, καμέλιες, γαρδένιες, ευκάλυπτους, φραγκοσυκιές ή να φοράμε μεταξωτά, αφού όλα (325 ξενικά είδη φυτών συναντάμε στην Ελλάδα) έχουν έρθει από το εξωτερικό!

Και ο ιδιότυπος αυτός σωβινισμός του κρασιού επεκτείνεται και στην εξαγωγική μας πολιτική. Έχουμε πιστέψει βαθιά και το έχουμε εφαρμόσει με μεγάλη συνέπεια, ότι τα κρασιά μας θα βρουν το δρόμο τους στο εξωτερικό μόνο μέσα από τις Ελληνικές ποικιλίες, γιατί αυτές είναι... άγνωστες (!), έχουν παράξενα... ονόματα(!!) και δεν ανταγωνίζονται τα θηρία, τις "ξένες" δηλαδή ποικιλίες(!!!). Έχουμε κάνει τα αρνητικά των κρασιών μας ιδανικά! Πως λέγεται αυτό; Εγώ θα το πω Marketing απ' την ανάποδη!.

Έχω αναφέρει τη Χιλή σαν παράδειγμα χώρας που χωρίς κόμπλεξ κατωτερότητας ενστερνίστηκε τις ξενικές ποικιλίες και πέτυχε θαύματα! (στο άρθρο μου "Αξιώματα, πικρές αλήθειες και το παράδειγμα της Χιλής"). Ενδεικτικά εδώ θα επαναλάβω ότι το 1996 οι εξαγωγές κρασιού της Ελλάδας υπερέβαιναν αυτές της Χιλής. Μετά από 18 χρόνια, οι εξαγωγές κρασιών της Χιλής (2014) ανήλθαν σε 1,84 δις δολάρια ($1,840,898,000) και την φέρνουν στην 4η θέση των εξαγωγικών χωρών οίνου στον κόσμο (5.8% των παγκόσμιων εξαγωγών)... Εμείς, το ίδιο αυτό διάστημα καταφέραμε να εξάγουμε 289.000 εκατόλιτρα (με αξία 83 εκ δολαρίων), δηλαδή 26 φορές λιγότερα κρασιά με τζίρο 22 φορές μικρότερο από αυτόν της Χιλής... και έχουμε μείνει με το Ασύρτικο μόνο να αποτελεί το μοναδικό Ελληνικό κρασί που βρίσκεται πραγματικά στις διεθνείς αγορές! Αντί για τα επιτεύγματα της Χιλής, εμείς ασχολούμαστε με το να βρίσκουμε απίθανες "γηγενείς" ποικιλίες και να προσπαθούμε να φτιάξουμε κρασί από οτιδήποτε ξινό, πικρό, ανάποδο φυτρώνει και έχει ρώγες, και να καμαρώνουμε για αυτό! Βλέπετε, το τρόπαιον του Γεροβασιλείου (ή όποιου τελοσπάντων "ανακάλυψε" τη Μαλαγουζιά) ταράζει τον ύπνο των Ελλήνων οινοποιών...

Ποτέ δεν είναι αργά πάντως να καταλάβουμε το προφανές: Οτιδήποτε φυτρώνει στην Ελληνική γη και καλλιεργείται, εξελίσσεται, μεταποιείται από χέρια ανθρώπων που ζουν σε αυτό τον τόπο, είναι Ελληνικό προϊόν. Χωρίς σωβινισμούς, ρατσισμούς, ελληνολατρείες...


Στην υγειά σας!


Τάσος Πικούνης

Μοιραστείτε το άρθρο: