Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Περι ανέμων και υδάτων

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Χτες το βράδυ ξενύχτησα. Πολύ καιρό είχα να κοιμηθώ τόσο αργά, στις 4 το πρωί για την ακρίβεια. Αυτά συμβαίνουν όμως όταν έχεις τόσο καλή παρέα. Κι όταν λέω καλή παρέα, δεν εννοώ ούτε κανένα φίλο, ούτε κάποιο συγγενικό πρόσωπο, αλλά ένα τόσο ωραίο whisky όπως το χτεσινοβραδινό. Σήμερα δεν θα μιλήσουμε για κάτι συγκεκριμένο, αλλά θα καταπιαστούμε με λίγο από όλα. Θα μεταφέρω νέα, θα μεταφέρω σκέψεις μου και γενικώς θα πληκτρολογώ αναλόγως της διάθεσης που θα έχω τη συγκεκριμένη στιγμή που θα πρέπει να πληκτρολογήσω.

Όπως πάντα, κάτι πρέπει να πίνουμε, αλλά μετά το χτεσινό, που δυστυχώς τελείωσε, θα δυσκολευτώ πολύ να βρω κάτι εφάμιλλο. Από αυτά που έχω στο σπίτι αυτή τη στιγμή, μόνο ένα Northland δεν θα με απογοητεύσει. Γεμίζω ποτήρι και πάμε.

Και τι ήταν το περί ου ο λόγος? Το αποστακτήριο που το έφτιαξε, μαζί με ηλικία και το όνομά του, έβαλε στην ετικέτα και κάτι ακόμη. Το ονομάζει Distillers Pride. Και πολύ σωστά θα έλεγα εγώ. Πραγματικά κι εγώ αν ήμουν ο ποτοποιός αυτού του υπέροχου dram, μόνο περηφάνια θα ένιωθα. Μιλάω για το εκπληκτικό Mortlach 16 ετών, το οποίο έχω πιεί ξανά πριν 16 με 17 μήνες, αλλά μετά από πολλά άλλα dram και δε μπόρεσα να το εκτιμήσω όπως έπρεπε. Πριν από μια εβδομάδα δοκίμασα μια έκδοση του αποστακτηρίου ειδικά για duty free, αυτή των 14 ετών, η οποία κυριολεκτικά με απογοήτευσε, μιας και ήπια ένα τελείως αναιμικό whisky. Ως εκ τούτου ήμουν πολύ επιφυλακτικός. Ωστόσο με την πρώτη γουλιά, οι επιφυλάξεις πήγαν περίπατο. Κλασικό Speysider, με το ωραίο το φρουτάκι του το εσπεριδοειδές, με τη γλύκα του την υπέροχη, με το απίθανο χρώμα του και κυρίως το πολύ δυνατό σώμα του.

Στο μεταξύ σκέφτομαι και το εξής. Γράφω πολλά, και θα βγει κανένας εξυπνάκιας να πει το μακρύ του και το κοντό του. Ανοίγω παρένθεση και θα επανέλθω αργότερα. Θα ήθελα να απαντήσω σε σχόλιο φίλου, το οποίο τώρα ανακάλυψα, παρότι ο φίλος (?) της στήλης το έχει κάνει από το περασμένο καλοκαίρι. Θα μπορούσα φυσικά να απαντήσω πάνω στο άρθρο το συγκεκριμένο, όταν και έγινε το σχόλιο. Απαντώ όμως από εδώ, για να το δουν όλοι. Ο φίλος γράφει οτι η πέννα μου θέλει φρεσκάρισμα. Θα ξεκινήσω με το ότι δεν είμαι ούτε συγγραφέας, ούτε ποιητής. Είμαι ένας φίλος του καλού ποτού, ο οποίος είχε την τύχη να του δοθεί βήμα στο μεγαλύτερο διαδικτυακό κατάστημα του συγκεκριμένου χώρου στην Ελλάδα, και από τότε γράφω μερικές αράδες, μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων που κάνω για να ζήσω. Επίσης, παρατηρώ και το εξής. Ο εν λόγω αναγνώστης πρέπει να είναι πολύ τακτικός. Κι αυτό διότι για να λέει πως θέλει φρεσκάρισμα η πέννα μου, σημαίνει οτι διαβάζει τακτικά και έχει μέτρο σύγκρισης με προηγούμενα άρθρα, οπότε και κατέληξε στο συγκεκριμένο συμπέρασμα. Και βέβαια, μπορεί να πει κανείς πως ενοχλήθηκα, και για αυτό το λόγο στη λέξη φίλος της στήλης, με την οποία περιγράφω τον συγκεκριμένο αναγνώστη, έβαλα κι ένα ερωτηματικό. Αυτή είναι μια πρώτη, πρόχειρη κατά τη γνώμη μου ανάγνωση. Διότι δεν είμαι συγγραφέας όπως προείπα, ΄ώστε να ενοχληθώ με το σχόλιο οτι η πέννα μου είναι ντεφορμέ. Και βέβαια, αν με οποιοδήποτε τρόπο αδίκησα τον αναγνώστη, ζητώ συγνώμη. Ωσόσο, αυτό το φρεσκάρισμα νομίζω οτι είναι πολύ αδιευκρίνιστο και δε βοηθάει να καταλάβω τι εννοεί ο αναγνώστης. Καθώς επίσης πρέπει να πω οτι πολύ ευχαρίστως ακούω την οποιαδήποτε κριτική, αρκεί να είναι τεκμηριωμένη, κάτι που δεν είδα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Επίσης, περιμένω να μου επισημάνει οποιοσδήποτε τα λάθη που έχω κάνει και οτιδήποτε λανθασμένο έχω γράψει που δεν ισχύει, αλλά μου φαίνεται θα περιμένω πάρα πολύ. Ή, αν υπάρχει κάποια τέτοια περίπτωση, θα είναι ποσοστιαία τόσο μικρή, που μόνο κάποιος που θέλει για κάποιο λόγο συγκεκριμένο θα επισημάνει. Και εν κατακλείδι, για το φρεσκάρισμα της πέννας, καλύτερα να είμαι λίγο ντεφορμέ, παρά να τα παίρνω, για να το πω λίγο χοντροκομμένα να καταλαβαινόμαστε.

Οπότε εδώ ερχόμαστε πάλι στην αρχή της προηγούμενης παραγράφου, που είπα οτι αν συνεχίσω να γράφω για το τρομερό Mortlach, πιθανόν να δημιουργήσω συνειρμούς. Οι οποίοι, όχι μόνο θα ήταν ανυπόστατοι, μιας και δεν έχω πάρει από κανέναν ούτε μινιατούρα, αλλά θα ήταν κι εξοργιστικοί, κάτω από αυτό το πρίσμα. Αν βλέπω κάποια ουισκάρα, θα την προτείνω, ακόμη κι αν είναι από κάποια εταιρία που δεν έχω καμία σχέση, και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν πολυσυμπαθώ κιόλας. Και τι θα πεί αυτό? Πως δεν πρέπει να μιλήσω και για το whisky? Αυτά θα τα βρείτε αλλού, εδώ δε θα γίνει ποτέ. Και για να μη λέω ψέματα, μόλις θυμήθηκα οτι μια μινιατούρα όλη κι όλη έχω όντως πάρει από εταιρία που είχε την ευγένεια να μου δώσει να δοκιμάσω 50 ml από κάτι πολύ ωραίο και σπάνιο. Αλλά μέχρι εκεί και τίποτα άλλο. Την ίδια στιγμή που σχεδόν οι πάντες έχουν κάνει επιστήμη το πως θα τα παίρνουν από τις εταιρίες, με τελείως αδιάφορη την παράμετρο της ποιότητας. Φτάνοντας σε σημείο, κάποιοι από αυτούς να ζητάνε από εισαγωγείς μπουκάλια για να τα κάνουν δήθεν γευστική δοκιμή, και τελικά αυτό να μη γίνεται ποτέ, ενώ φυσικά άγνωστη να παραμένει κι η τύχη της φιάλης. Ή μήπως γνωστή? Η μήπως ο εισαγωγέας του Morven, περίμενε από τον καθένα να του πει για τι whisky μιλάμε? Ή, αφού τέλος πάντων καταλάβατε οτι εγώ είμαι ο εν λόγω εισαγωγέας, περιμένω από τον οποιονδήποτε να μου πει σε ποιόν θα δώσω μπουκάλια και σε ποιόν όχι , σαν δωρεάν παροχή? Ότι δίνω, το δίνω γιατί κάνω κέφι, ή γιατί μου το ζήτησαν, και όχι γιατί περιμένω βοήθεια από πουθενά.

Όπως καταλαβαίνετε, είμαι λιγάκι βιδωμένος. Διότι καταλαβαίνω οτι κανείς δεν παίζει πενήντα πενήντα, κι έχω μείνει εγώ ο βλάκας να αναλάβω αυτό τον ρόλο. Κι όπως μου είπε κάποιος συνεργάτης τις προάλλες σε σχετική κουβέντα, ότι κι αν κάνω εγώ, δεν πρόκειται να έχω την ίδια αντιμετώπιση. Και φτάνουμε στο σημείο να γουστάρουμε να γράψουμε πέντε καλά λόγια για ένα ποτό και να σκεφτόμαστε μήπως μας κατηγορήσουν για αυτό που δε θέλουμε να μας κατηγορήσουν. Δηλαδή, τώρα περίμενα εγώ να γράψω οτι το δωδεκάρι Glendronach είναι υπέροχο dram, τώρα που έχω πιο στενή σχέση με τον εισαγωγέα? Τόσα χρόνια πριν το ίδιο δεν έλεγα? Εκτός αν ήμουν μάγος και ήξερα τι θα γίνει στο μέλλον. Δεν πρόκειται να αλλάξω μυαλά κι ας είναι εις βάρος μου κατά πάσα πιθανότητα. Όταν όμως κάποιος έχει αυτή τη λογική, τότε ο αναγνώστης μπορεί με ασφάλεια να ακολουθήσει τις προτάσεις του, διότι είναι αμερόληπτες.

Κι άλλα ήθελα να γράψω, ή μάλλον όχι κι άλλα, αλλά άλλα, αλλά πέρασε η ώρα και νομίζω οτι είναι αρκετά για σήμερα. Τώρα που διαβάζω αυτό που μόλις έγραψα, βλέπω οτι πέτυχα κάτι σπουδαίο. Έχω τέσσερις φορές συνεχόμενα την ίδια λέξη, δηλαδή το αλλά, ή το άλλα, με διαφορά στον τονισμό, και παρόλα αυτά η πρόταση βγάζει μια χαρά νόημα.

Μήπως είμαι τελικά συγγραφέας και δεν το ξέρω?

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: