Περι ανέμων και υδάτων
-
Γράφει η/ο
Κυριάκος Κοντογιώργης
- 4 Νοε 2018
Από τον Κ. Κοντογιώργη
Η εβδομάδα που πέρασε, ήταν από τις πιο κουραστικές στη ζωή μου, σε τέτοιο σημείο, που θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω εξαντλητική. Το να κάθομαι να γράψω μερικές αράδες στο κομπιούτερ, για θέματα που μου αρέσουν, με ξεκουράζει, οπότε ας περάσω στα θέματα της σημερινής μας επικοινωνίας, πίνοντας και μια γουλιά από την τελευταία μινιατούρα που απέμεινε από το έξοχο, όπως πάντα, Glendronach 12 ετών. Και μιας και είμαστε σε αναμονή για το Athens Bar Show που θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα, θα ασχοληθούμε με λίγο από όλα, κοινώς με διάφορα θέματα της επικαιρότητας.
Ξεκινάω λίγο ανορθόδοξα, αναφέροντας για ένα κρασί που δοκίμασα και με ενθουσίασε πραγματικά. Προχτές είχαμε επίσκεψη στο σπίτι από φίλους, οι οποίοι είναι πιο πολύ του κρασιού, παρά του ποτού, οπότε είχαν μαζί τους και δυο μπουκάλια από μια κρασάρα, που δοκίμασα για πρώτη φορά. Αφού τους είπα πως κανείς δεν είναι τέλειος, ανοίξαμε το πρώτο μπουκάλι από αυτό το εξαίσιο κρασί. Πρόκειται για το Freedom του Απόστολου Μούντριχα, από το Κτήμα Αβαντίς φυσικά. Αυτό που με εντυπωσίασε, ήταν τα υπέροχα φρουτώδη αρώματα και η μεγάλη επίγευση που είχε, ωστόσο δεν περιγράφω επιπλέον, γιατί θα μπω σε ξένα χωράφια πάλι. Πάντως παρατηρώ, οτι η ποικιλία Syrah ταιριάζει πολύ στην Εύβοια και από αυτήν φτιάχνονται υπέροχα κρασιά, όπως το προηγούμενο, ή όπως το Syrah Wild Fermentation του Κώστα Βρυνιώτη, για το οποίο τα έχουμε πει αρκετές φορές.
Πάω τώρα στα παράξενα που βλέπω και ακούω, που δεν τα πολυκαταλαβαίνω, άσε που τις περισσότερες φορές με εκνευρίζουν κιόλας. Μάστιγα της εποχής, μεταξύ άλλων πολλών, είναι και οι παντός είδους διαγωνισμοί, που λαμβάνουν μέρος κάθε λογής mixologists (shic?), που είτε είναι ήδη celebrities του συναφιού αυτού, είτε θέλουν να γίνουν. Ειδικά μια εταιρία θα έλεγα οτι, όχι απλώς το έχει παρακάνει, αλλά έχει περάσει και σε άλλη διάσταση. Και παρεμπιπτόντως, σταματήστε να μου στέλνετε mail για να μου πουλήσετε πουρέδες για μπαρ. Εγώ πουρέ ξέρω αυτόν της πατάτας με το κοκκινιστό μοσχαράκι. Ακου πουρέδες, αν είναι δυνατόν. Σας φαίνεται οτι ασχολούμαι με πουρέδες?
Το άλλο πάλι που πρέπει να κόψουμε τον πάγο σε συγκεκριμένο σχήμα, τι είναι αυτό πάλι? Θα μου πείτε οτι είναι μέρος του ιαπωνικού bartending. Ψοφάει για κάτι τέτοια ο Ελληνάρας. Και άντε λοιπόν και φτιάξαμε τον πάγο σε σχήμα μπάλας, για να μην έχει λέει γωνίες, οπότε να λιώνει πάρα πολύ αργά. Και ποιός σας είπε οτι πρέπει να βάζουμε ντε και καλά πάγο σε ένα τόσο ωραίο whisky όπως το Nikka From The Barrel ας πούμε. Λίγο παγωμένο νερό είναι αρκετό, αν θέλει κάποιος ντε και καλά να το αραιώσει, ή αν τέλος πάντων πρέπει να μπει πάγος οπωσδήποτε, ας είναι πάγος, δεν χρειάζεται να είναι υπερπαραγωγή για λόγους promotion. Μου θυμίζει την παγωμένη μπάλα που είχε λανσάρει το Macallan για να πουλάει και το καλοκαίρι. Και θα πει κάποιος. Θα μας πεις εσύ πως θα πιούμε το whisky μας; Γουστάρουμε να το πιούμε με μπόλικο πάγο, δεν θα πεις εσύ τι θα κάνουμε. Φυσικά και δεν θα πω εγώ. Θα πω ωστόσο, οτι όλοι οι σπουδαίοι καλλιτέχνες του είδους, όπως ο Richard Paterson, η ο David Stewart, βεβαίως και δεν υποδεικνύουν στους άλλους πως θα απολαύσουν το whisky τους, οι ίδιοι όμως το πίνουν σκέτο, σεβόμενοι το προιόν.
Στο μεταξύ από ότι ακούω, βλέπω και μαθαίνω, κυκλοφορεί και ένα καινούριο επάγγελμα, που λέγεται λέει, ινφλουένσερς, λέει. Τι ακριβώς είναι αυτό δηλαδή? Έχει κάποιο κωδικό επιτηδεύματος στην εφορία? Είναι κανονική δουλειά? Εγώ ξέρω τον ηλεκτρολόγο, τον υδραυλικό, τον υπάλληλο γραφείου, τον λογιστή, ξέρω αρκετά επαγγέλματα. Αυτό πάλι το καινούριο τι είναι? Αν έχω καταλάβει καλά, είναι κάτι σαν την περίπτωση που είχα αναφέρει παλιότερα, όταν μια κυρία είχε πάρει αγκαλιά ένα μπουκάλι ρούμι, μετρίως μέτριο, κόβοντας βόλτες και διατυμπανίζοντας πόσο καλό είναι. Και είπαμε, αν είναι καλό το προιόν, άντε και να το δω ως φυσιολογικό. Αλλά άν είναι χάλια, τι γίνεται? Τέλος πάντων, υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις από τις δικές μου επί του θέματος, οπότε μπορεί να κάνω και λάθος. Μήπως έχει δίκιο η γυναίκα μου που λέει πως θα μου αγοράσει ένα γάιδαρο για να κυκλοφορώ?
Νευρίασα τώρα και το δωδεκάρι Glendronach τελείωσε. Θα ανοίξω ένα Talisker Port Ruighe για να συνέλθω. Μέχρι την επόμενη εβδομάδα
Στην υγειά σας
Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.
Η εβδομάδα που πέρασε, ήταν από τις πιο κουραστικές στη ζωή μου, σε τέτοιο σημείο, που θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω εξαντλητική. Το να κάθομαι να γράψω μερικές αράδες στο κομπιούτερ, για θέματα που μου αρέσουν, με ξεκουράζει, οπότε ας περάσω στα θέματα της σημερινής μας επικοινωνίας, πίνοντας και μια γουλιά από την τελευταία μινιατούρα που απέμεινε από το έξοχο, όπως πάντα, Glendronach 12 ετών. Και μιας και είμαστε σε αναμονή για το Athens Bar Show που θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα, θα ασχοληθούμε με λίγο από όλα, κοινώς με διάφορα θέματα της επικαιρότητας.
Ξεκινάω λίγο ανορθόδοξα, αναφέροντας για ένα κρασί που δοκίμασα και με ενθουσίασε πραγματικά. Προχτές είχαμε επίσκεψη στο σπίτι από φίλους, οι οποίοι είναι πιο πολύ του κρασιού, παρά του ποτού, οπότε είχαν μαζί τους και δυο μπουκάλια από μια κρασάρα, που δοκίμασα για πρώτη φορά. Αφού τους είπα πως κανείς δεν είναι τέλειος, ανοίξαμε το πρώτο μπουκάλι από αυτό το εξαίσιο κρασί. Πρόκειται για το Freedom του Απόστολου Μούντριχα, από το Κτήμα Αβαντίς φυσικά. Αυτό που με εντυπωσίασε, ήταν τα υπέροχα φρουτώδη αρώματα και η μεγάλη επίγευση που είχε, ωστόσο δεν περιγράφω επιπλέον, γιατί θα μπω σε ξένα χωράφια πάλι. Πάντως παρατηρώ, οτι η ποικιλία Syrah ταιριάζει πολύ στην Εύβοια και από αυτήν φτιάχνονται υπέροχα κρασιά, όπως το προηγούμενο, ή όπως το Syrah Wild Fermentation του Κώστα Βρυνιώτη, για το οποίο τα έχουμε πει αρκετές φορές.
Πάω τώρα στα παράξενα που βλέπω και ακούω, που δεν τα πολυκαταλαβαίνω, άσε που τις περισσότερες φορές με εκνευρίζουν κιόλας. Μάστιγα της εποχής, μεταξύ άλλων πολλών, είναι και οι παντός είδους διαγωνισμοί, που λαμβάνουν μέρος κάθε λογής mixologists (shic?), που είτε είναι ήδη celebrities του συναφιού αυτού, είτε θέλουν να γίνουν. Ειδικά μια εταιρία θα έλεγα οτι, όχι απλώς το έχει παρακάνει, αλλά έχει περάσει και σε άλλη διάσταση. Και παρεμπιπτόντως, σταματήστε να μου στέλνετε mail για να μου πουλήσετε πουρέδες για μπαρ. Εγώ πουρέ ξέρω αυτόν της πατάτας με το κοκκινιστό μοσχαράκι. Ακου πουρέδες, αν είναι δυνατόν. Σας φαίνεται οτι ασχολούμαι με πουρέδες?
Το άλλο πάλι που πρέπει να κόψουμε τον πάγο σε συγκεκριμένο σχήμα, τι είναι αυτό πάλι? Θα μου πείτε οτι είναι μέρος του ιαπωνικού bartending. Ψοφάει για κάτι τέτοια ο Ελληνάρας. Και άντε λοιπόν και φτιάξαμε τον πάγο σε σχήμα μπάλας, για να μην έχει λέει γωνίες, οπότε να λιώνει πάρα πολύ αργά. Και ποιός σας είπε οτι πρέπει να βάζουμε ντε και καλά πάγο σε ένα τόσο ωραίο whisky όπως το Nikka From The Barrel ας πούμε. Λίγο παγωμένο νερό είναι αρκετό, αν θέλει κάποιος ντε και καλά να το αραιώσει, ή αν τέλος πάντων πρέπει να μπει πάγος οπωσδήποτε, ας είναι πάγος, δεν χρειάζεται να είναι υπερπαραγωγή για λόγους promotion. Μου θυμίζει την παγωμένη μπάλα που είχε λανσάρει το Macallan για να πουλάει και το καλοκαίρι. Και θα πει κάποιος. Θα μας πεις εσύ πως θα πιούμε το whisky μας; Γουστάρουμε να το πιούμε με μπόλικο πάγο, δεν θα πεις εσύ τι θα κάνουμε. Φυσικά και δεν θα πω εγώ. Θα πω ωστόσο, οτι όλοι οι σπουδαίοι καλλιτέχνες του είδους, όπως ο Richard Paterson, η ο David Stewart, βεβαίως και δεν υποδεικνύουν στους άλλους πως θα απολαύσουν το whisky τους, οι ίδιοι όμως το πίνουν σκέτο, σεβόμενοι το προιόν.
Στο μεταξύ από ότι ακούω, βλέπω και μαθαίνω, κυκλοφορεί και ένα καινούριο επάγγελμα, που λέγεται λέει, ινφλουένσερς, λέει. Τι ακριβώς είναι αυτό δηλαδή? Έχει κάποιο κωδικό επιτηδεύματος στην εφορία? Είναι κανονική δουλειά? Εγώ ξέρω τον ηλεκτρολόγο, τον υδραυλικό, τον υπάλληλο γραφείου, τον λογιστή, ξέρω αρκετά επαγγέλματα. Αυτό πάλι το καινούριο τι είναι? Αν έχω καταλάβει καλά, είναι κάτι σαν την περίπτωση που είχα αναφέρει παλιότερα, όταν μια κυρία είχε πάρει αγκαλιά ένα μπουκάλι ρούμι, μετρίως μέτριο, κόβοντας βόλτες και διατυμπανίζοντας πόσο καλό είναι. Και είπαμε, αν είναι καλό το προιόν, άντε και να το δω ως φυσιολογικό. Αλλά άν είναι χάλια, τι γίνεται? Τέλος πάντων, υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις από τις δικές μου επί του θέματος, οπότε μπορεί να κάνω και λάθος. Μήπως έχει δίκιο η γυναίκα μου που λέει πως θα μου αγοράσει ένα γάιδαρο για να κυκλοφορώ?
Νευρίασα τώρα και το δωδεκάρι Glendronach τελείωσε. Θα ανοίξω ένα Talisker Port Ruighe για να συνέλθω. Μέχρι την επόμενη εβδομάδα
Στην υγειά σας
Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.
Σχετικά Άρθρα
-
24Mar -
01Apr -
15Apr
