Περιοχές και Xαρακτηριστικά

Τρέχω αισίως την όγδοη χρονιά που συνεργάζομαι με τους καλούς μου φίλους και συνεργάτες στο HOW. Για την ακρίβεια, επτά χρόνια κλεισμένα και περίπου τέσσερις μήνες ακόμη. Αν κάνω ένα πρόχειρο απολογισμό, με δεδομένο οτι αρθρογραφώ κάθε εβδομάδα, ανεξαρτήτως αν υπάρχει κάποια αργία ή όχι, βγάζω περίπου 380 και βάλε άρθρα. Γιατί μας το λες αυτό θα μου πείτε.
 
Διότι σήμερα θέλω να γράψω ένα άρθρο, που θα μιλάει για την κατηγοριοποίηση των whisky στη Σκωτία ανά περιοχή, αλλά δεν θυμάμαι αν έχω ξαναμιλήσει για αυτό. Κι αν κάτσω να το ψάξω, η αναζήτηση νομίζω θα φάει περισσότερη ώρα από το να το στήσω από την αρχή. Έτσι αποφάσισα το εξής. Αν δεν έχω ξαναμιλήσει για αυτό το θέμα, είναι ευκαιρία να μιλήσω τώρα. Αν πάλι τα έχω πει και στο παρελθόν, δε χάλασε κι ο κόσμος, και κανείς δεν έπαθε τίποτα με την επανάληψη. Αφήνω λοιπόν τη σάλτσα, και μπαίνω στο ψητό.
 
 
Οι περιοχές λοιπόν στη Σκωτία, σαν περιοχές παραγωγής whisky, χωρίζονται στις εξής: Highlands, Islands, Speyside, Lowlands, Campeltown και Islay, το οποίο παρότι είναι νησί, δεν μπαίνει στην κατηγορία Islands, αλλά είναι μια κατηγορία ξεχωριστή. Πάμε τώρα να δούμε μια μια, ξεκινώντας με τα 
 
 
Highlands
 
Εδώ θα έλεγα, οτι αν επιχειρήσουμε να δούμε το γευστικό προφίλ, μπορούμε να βρούμε κάθε καρυδιάς καρύδι. Από το πιο απαλό και βουτυράτο δεκάρι Edradour στα κεντρικά, μέχρι το βαρύ και πολύπλοκο δωδεκάρι Oban Legends Untold, στα δυτικά, βλέπουμε μεγάλες διαφορές. Από το σπουδαίο γλυκόπιοτο δωδεκάρι Glendronach, περίπου στο σύνορο με το Speyside, μέχρι το βαρύ κι ελαφρώς τυρφώδες Wolfburn Morven στα πολύ βόρεια κι ανατολικά, υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Επίσης στα βόρεια κι ανατολικά, υπάρχει όμως και το γλυκόπιοτο και λουσάτο δωδεκάρι Dalmore, που θυμίζει περισσότερο Speysider, που αν το συγκρίνουμε για παράδειγμα με το σχετικά κοντινό του Clynelish 14 ετών , βλέπουμε ένα τελείως διαφορετικό προφίλ. Με αυτά όλα θέλω να πω, οτι μιλάμε για μια περιοχή, με πολλά διαφορετικά γευστικά προφίλ, που δεν είναι τόσο απλό να το προσδιορίσεις. Αν θα έπρεπε οπωσδήποτε να δώσω κάποια περιγραφή γενική, θα έλεγα οτι σε γενικές γραμμές μιλάμε για βαριά, σωματώδη whisky, και κατά τεκμήριο πολύπλοκα.
 
 
Speyside
 
Πολύ μεγάλα ονόματα εδώ, στην περιοχή που έχει τα περισσότερα αποστακτήρια παγκοσμίως, ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Θα λέγαμε σε αυτή την περίπτωση, πρωταγωνιστούν οι εστέρες, δηλαδή χημικές ενώσεις που προκύπτουν κατά τη διαδικασία παρασκευής του ποτού. Οι εστέρες δίνουν κυρίως γεύσεις και αρώματα φρούτων, φρέσκων και αποξηραμένων, οι οποίες στην περίπτωση του Speyside συνοδεύονται και από αντίστοιχα αρώματα και γεύσεις γλυκών μπαχαρικών, μελιού και ξηρών καρπών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ενός κλασικού Speysider, είναι τα υπέροχα Balvenie 12 ετών, Cragganmore 12 ετών, Mortlach 16 ετών και Mortlach 13 ετών της σειράς Legends Untold.Ωστόσο υπάρχουν και αποστακτήρια που κινούνται σε διαφορετικό στυλ, και συγκεκριμένα τυρφώδες. Αυτά είναι το Ardmore και το Benriach. Στον κατάλογο του HOW φιγουράρουν το Ardmore Legacy και το Benriach 10 ετών.
 
 
Lowlands
 
Η περιοχή με τα λιγότερα αποστακτήρια, τουλάχιστον προς το παρόν. Και με την ιδιαιτερότητα οτι εδώ μιλάμε για τριπλή απόσταξη, κι όχι για διπλή που γίνεται στην υπόλοιπη Σκωτία, πλην Springbank και Mortlach. Η τριπλή απόσταξη εξάλλου είναι η αιτία που εδώ έχουμε πιο ελαφριά whisky, και πιο εύκολα καταναλώσιμα θα λέγαμε από αρχάριους. Το γευστικό και αρωματικό προφίλ σε αυτή την περίπτωση, θα λέγαμε οτι θυμίζει κήπο, με ότι μπορεί κανείς να βρει εκεί, και κυρίως γρασίδι και λουλούδια. Παραδείγματα το δωδεκάρι Glenkinchie, και το Auchentoshan American Oak.
 
 
Islands
 
Πάμε τώρα σε διαφορετική κατηγορία κι επίπεδο. Τα νησιά που φτιάχνουν whisky προς το παρόν είναι τα εξής. Orkney Islands,  Skye,  Arran, Mull, Jura, Lewis, Raasay. Δεν νομίζω να ξέχασα κάποιο. Το στυλ εδώ είναι άλλο. Έχουμε κατά τεκμήριο σωματώδη whisky κι εμφανή στα περισσότερα την αλμύρα και την ελαφριά, ή λιγότερο ελαφριά κάπνα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα δυο πολύ κλασικά whisky. Το δεκάρι Talisker και το δωδεκάρι Highland Park, εκτός από all time classic, είναι κι από τα πλέον αντιπροσωπευτικά whiskies της περιοχής των Islands.
 
 
Campeltown
 
Στα νοτιοδυτικά Highlands, βρίσκεται η χερσόνησος του Kintyre, κι εκεί βρίσκεται επίσης η πόλη του Campeltown. Κατά πολλούς, συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος, η συγκεκριμένη περιοχή είναι το λίκνο του whisky. Εκεί στην δεκαετία του 1930 βρίσκονταν πάνω από 30 αποστακτήρια σε μια μικρή πόλη όπως το Campeltown, με την κατάσταση όμως από αυτό το χρονικό σημείο και μετά, να αρχίζει να φθίνει. Ώσπου στις μέρες μας λειτουργούν μόνο τρία αποστακτήρια, το Glen Scotia, το Springbank και το Glengyle, με τα δυο τελευταία να είναι κοινής ιδιοκτησίας, της οικογένειας Mitchell στην οποία ανήκει το σπουδαίο Springbank.
 
Το στυλ εδώ είναι τελείως διαφορετικό από όσα αναφέραμε πριν. Μέχρι πριν τρία τέσσερα χρόνια, η κυριαρχία του Springbank στην περιοχή, δεν έμπαινε καν σε συζήτηση. Ωστόσο, προβλήματα του αποστακτηρίου στην παραγωγή (όχι στις πωλήσεις), σε συνδυασμό με την τρομερή άνοδο του Glen Scotia, εφερε την κατάσταση στα ίσα, ή σχεδόν στα ίσα. Στο στυλ της περιοχής κυριαρχούν τα σωματώδη, βαριά whisky, με το αλάτι και τα τροπικά φρούτα να έχουν τον πρώτο λόγο.
 
 
 
Islay
 
Είπαμε και πριν. Μια κατηγορία μόνο του, και για αυτό διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα νησιά. Το στυλ εδώ είναι τυρφώδες, λιγότερο ή περισσότερο, με μια δυο εξαιρέσεις όμως. Μπορούμε να βρούμε από το πολύ τυρφώδες και γεμάτο ιώδιο, δεκάρι Laphroaig, μέχρι το καθόλου τυρφώδες δωδεκάρι Bunnahabhain. Το οποίο παρεμπιπτόντως, είναι μαζί με το Bruichladdich, είναι τα δυο αποστακτήρια στο νησί που βγάζουν κυρίως μη τυρφώδεις εκδόσεις, με εξαιρέσεις φυσικά, όπως το σπουδαίο Octomore 09.1. Στα πολύ τυρφώδη συγκαταλέγονται τα Lagavulin, Ardbeg, Laphroaig, και στα μεσαία τα Bowmore, Caol Ila, Kilchoman. Σε γενικές γραμμές, η λέξη κλειδί εδώ, είναι η τύρφη. Κι εδώ συνήθως έχουμε βαριά, σωματώδη ποτά, χωρίς σε πολλές περιπτώσεις να λείπει κι η γλύκα, όπως στο υπέροχο Ardbeg Corryvreckan για παράδειγμα.
 
 

Μοιραστείτε το άρθρο: