Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Τα νέα της αγοράς

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή την εβδομάδα γράφω ξανά για ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. Θα ρίξουμε λοιπόν μια ματιά πως κινήθηκε η αγορά αυτό το μήνα που μας πέρασε. Πίνοντας λοιπόν ότι απέμεινε από το Balvenie Carribean Cask, ξεκινάω. Μου φαίνεται βέβαια ότι δεν θα μου φτάσει μέχρι να τελειώσω το άρθρο, το υπολογίζω γύρω στη μιάμιση μεζούρα, όπως το βλέπω με το μάτι. Καθώς θα γράφω, πρέπει και να σκέφτομαι τι θα είναι το επόμενο. Πάμε λοιπόν.

Νομίζω ότι έχω πολύ καιρό να δω τόσα πολλά τεράστια whisky μαζεμένα, στις τρεις βασικές δημοπρασίες. Έγινε πραγματικά της κακομοίρας, ενώ για ακόμη μια φορά έπεσε πολύ κλάμα με τα γιαπωνέζικα, τα οποία πήγαν πολύ κάτω από το αναμενόμενο. Ας τα πάρω όμως από την αρχή και συγκεκριμένα από τη Γερμανία, που πάντα προηγείται χρονολογικά. Εδώ ο νικητής δεν ήταν ούτε από Σκωτία, ούτε από Ιαπωνία, αλλά από Αμερική, η οποία φαίνεται να έχει τρελό σουξέ στη Γερμανία τώρα τελευταία. Νικητής λοιπόν, με διαφορά στήθους κυριολεκτικά, ήταν το Rathskeller Rye 1983, με 8555 ευρώ, ενώ 50 μόλις ευρώ πιο πίσω είχαμε ένα μύθο. Δεν ήταν άλλο από το Black Bowmore, έχουμε μιλήσει πολλές φορές για αυτό το whisky celebrity. Και λίγο πιο κάτω ακόμα ένας θρύλος. Laphroaig Sherry Cask 31 ετών, έκδοσης 1974. Αυτό όταν είχε κυκλοφορήσει το 2005 κόστιζε γύρω στα 200 ευρώ, έτσι για να πάρετε μια ιδέα τι γίνεται. Ξέχασα την τιμή, ήταν 7505. Αμέσως πιο κάτω, αλλά πολύ πίσω είχαμε και ένα Karuizawa του 1968, ηλικίας 42 ετών, το οποίο πωλήθηκε για 4560. Περαστικά στον ιδιοκτήτη, πέρσι η τιμή ήταν από 7500 μέχρι 8500. Νομίζω ότι τα γράφω πολύ καιρό, όταν ακόμη τα γιαπωνέζικα πέταγαν και τίποτα δεν μαρτυρούσε αυτό που θα επακολουθούσε. Ας ευλογήσω κι εγώ καμιά φορά τα γένια μου. Όπως πάντα, πολλά Macallan, τίποτα εντυπωσιακό θα έλεγα, ποσά από 1000 μέχρι 4200, μάλλον λίγα για ακριβά Macallan. Τελειώνω με ακόμα ένα μύθο, που θα έπρεπε να πωλείται περισσότερο. Είχαμε λοιπόν δυο φιάλες από το απίστευτο Springbank 100 Proof 12 ετών, για 2705 και 2905 αντιστοίχως. Όποιος πιει αυτό το whisky θα λιποθυμήσει. Κατά τα άλλα, Balvenie και Ardbeg σε χαμηλές πτήσεις.

Πάμε στη Γκλασκώβη, όπου έγινε χαμός. Εδώ δεν υπήρχε κανένα περιθώριο για σκέψεις γύρω από το νικητή, έστω κι αν ο δεύτερος ήταν ένα whisky των 16 χιλιάδων λιρών. Όμως το ποσό που δαπανήθηκε για το νικητή ήταν 21 χιλιάδες, μάλλον αναμενόμενο, αφού μιλάμε για την κυριολεκτικά τελευταία έκδοση του μυθικού Black Bowmore, το οποίο εμφιαλώθηκε σε ηλικία 50 ετών, το 2014. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να νικήσει το Glenfiddich 50 ετών 1939, κάτι τέτοιο δεν γινόταν, 16 χιλιάρικα λοιπόν και ευχαριστημένος πρέπει να είναι ο ιδιοκτήτης του, αφού είχε για κύριο αντίπαλο ένα τέτοιο άγριο θηρίο. Αμέσως μετά ένα ρούμι που ανέλαβε να πουλήσει η αφεντιά μου. Angostura Legacy για 9200 λίρες και φυσικά δεν μπορώ να είμαι ευχαριστημένος. Για να τα λέμε όλα δηλαδή, δεν πήγαμε καλά. Τα γιαπωνέζικα κι εδώ χαμηλά, διασώθηκε μόνο το Ηanyu Ghost με 6400 λίρες. Κι άλλο ακριβό Glenfiddich με 6800 λίρες ενώ τα Macallan κι εδώ λίγα πράγματα. Αμέσως μετά, εμφανίστηκε ο Sean Connery. Όχι, δεν τον έκαναν whisky, έτσι ονομάζεται χαιδευτικά το Dalmore 40 ετών του 1966, το οποίο πωλήθηκε για 3900 λίρες. Και δυο ωραίες παρουσίες από το τεράστιο Balvenie. Είχαμε τα Compedium 25 και 26 ετών, για 2500 και 2700 λίρες αντιστοίχως. Τέλος, ακόμα ένα σπουδαίο Laphroaig, αυτό του 1980, με 2600 λίρες.

Τελειώνω με τη δημοπρασία του Εδιμβούργου. Εδώ θα μπορούσε να είχε νικήσει το Dalmore των 50 ετών, αλλά τα 17000 που έπιασε δεν έφταναν στον ιδιοκτήτη του και έτσι έμεινε απούλητο, αφού υπήρχε συγκεκριμένη τιμή εκκίνησης. Νίκησε ένα ακόμη Black Bowmore, των 42 ετών παλαίωσης αυτή τη φορά, με 14200 λίρες. Αμέσως μετά ακριβό Macallan 30 ετών από το 1971, με 13200 λίρες και μετά μια στρατιά από Karuizawa 50 ετών του 1965. Τιμές, 12150, 12100, 12000, 11100, με εκτιμώμενες πριν τη δημοπρασία τιμές γύρω στις 16 χιλιάδες. Μετά είχαμε πάλι Dalmore, 45 ετών αυτή τη φορά, με 11000 λίρες και τέλος την τιμη των Ardbeg, που γενικώς δεν τα πήγαν καλά, έσωσε το Ardbeg του 1965, το οποίο πωλήθηκε για 8350 λίρες.

Ζαλίστηκα και με το Ardbeg, με δεκάρι Ardbeg θα ξεζαλιστώ.

Στην υγειά σας.


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: