Τα νέα της αγοράς

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Τα έχουμε πει πολλές φορές και να τα ξαναπούμε. Η καλύτερη επένδυση αυτή τη στιγμή είναι το whisky. Αν κάποιος έχει κάποια χρήματα και θέλει να τα επενδύσει κάπου και να αισθάνεται ασφαλής, δεν έχει παρά να αγοράσει whisky. Φυσικά δεν μιλάμε για ότι νά ναι, μιλάμε για επιλεγμένες αγορές και κυρίως για whisky με αναγραφόμενη ηλικία παλαίωσης, τα οποία σε λίγα χρόνια θα είναι είδος προς εξαφάνιση. Ο κατάλογος του HOW έχει ένα σωρό από αυτά, οπότε κάντε τις επιλογές σας και ξεκινήστε.

Στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στις μεγάλες δημοπρασίες του εξωτερικού, έγινε πάλι της κακομοίρας και οι τιμές όσο πάνε και ανεβαίνουν. Και σήμερα λοιπόν θα δούμε πως κινήθηκε η αγορά τον μήνα που μας πέρασε.

Ξεκινάω από τη Γκλασκώβη, όπου είχαμε εύκολη νίκη για τη Σκωτία, με μπουκάλι που ήταν άχαστο, αφού δεν υπήρχε γιαπωνέζικο που να μπορεί να το χτυπήσει. Νικητής λοιπόν αναδείχτηκε το Macallan του 1970, με δεκατέσσερα χρόνια παλαίωση, σε ανεξάρτητη εμφιάλωση από τον μαέστρο Silvano Samaroli, όσοι δεν ξέρετε ποιος ήταν, διαβάστε το σχετικό άρθρο. Μιλάμε για πολύ σπάνιο μπουκάλι, αφού ο μαέστρος σπάνια εμφιάλωνε εκδόσεις του συγκεκριμένου αποστακτηρίου και η τιμή που έπιασε ήταν 10400 λίρες. Πολύ πίσω στη δεύτερη θέση, μια γκέισα από το Karuizawa, η οποία ήταν 33 ετών παλαίωσης και πωλήθηκε για 5800 λίρες. Πάμε παρακάτω, όπου βρίσκουμε πάλι Macallan, σε επίσημη εμφιάλωση αυτή τη φορά και συγκεκριμένα έκδοση του 1938, που έπιασε 4300 λίρες και μετά ξανά μια γκέισα, 31 ετών όμως που πληρώθηκε 3800 λίρες. Πολύ μεγάλη επίδοση και για το σπουδαίο Glenfarclas, που εκπροσωπήθηκε από ένα μπουκάλι 58 ετών παλαίωσης του 1953 και πωλήθηκε για 3700 λίρες. Η παρουσία των Macallan συνεχίστηκε και παρακάτω, με το διάσημο Anniversary Malt από το 1958, το οποίο πληρώθηκε 3500, ενώ μετά εμφανίστηκε και το επίσης διάσημο Ardbeg Provenance, που έπιασε αισίως τις 2800 λίρες. Πολλά Macallan από 2500 μέχρι 2700 και μετά ένα Port Ellen, συγκεκριμένα η πρώτη έκδοση των επίσημων εμφιαλώσεων της Diageo για το αποστακτήριο, το οποίο πωλήθηκε 2300 λίρες. Όλα τα υπόλοιπα βαριά χαρτιά, δηλαδή Balvenie, Bowmore, Springbank, Laphroaig, Highland Park, κινήθηκαν σε ρηχά νερά

Πάμε τώρα στη Γερμανία, όπου εδώ δεν είχαμε ιδιαιτέρως μεγάλα ποσά. Νικητής πάλι ήταν το Macallan, που γενικώς τα πήγε πολύ καλά παντού και ανοίγω παρένθεση. Είπα εγώ ποτέ ότι το Macallan δεν είναι σπουδαίο αποστακτήριο? Διότι αυτό φαίνεται πως κατάλαβε φίλος που μου έστειλε mail. Όχι μόνο δεν είπα κάτι τέτοιο, αλλά αντιθέτως είπα ότι μάλλον μιλάμε για το κορυφαίο αποστακτήριο από καταβολής whisky. Αν όμως μιλάμε για συνολική προσφορά, όχι τωρινή. Σας θυμίζω τι έγραψα στο άρθρο για το περσινό Athens Bar Show και για το μετριότατο Macallan Rare Cask. Αυτή τη στιγμή το αποστακτήριο υπολείπεται σαφώς από κάμποσα άλλα και όποιος πιεί παλιά Μacallan θα καταλάβει τι εννοώ. Άλλο τα παλιά, άλλο τα καινούρια, πως να το κάνουμε. Επιστρέφω τώρα, λέγοντας ότι νικητής ήταν το Macallan 30 ετών, όχι φρέσκο βέβαια, αλλά παλιότερο. Αυτό ας πούμε, όποιος το πιεί θα λιποθυμήσει και δικαίως δόθηκαν 4405 ευρώ για την απόκτησή του. Στις πρώτες 15 θέσεις σχεδόν όλα ήταν παλιά Macallan, εκτός από δυο Karuizawa που πληρώθηκαν 3755 και 3005 ευρώ, ενώ πολύ μακριά από τις πρώτες θέσεις, η μοναδική εκπροσώπηση του Ardbeg, ένα single cask από το 1975, με παλαίωση 31 χρόνια, που πωλήθηκε για 2895 ευρώ. Γενικώς, σαν συμβουλή μπορώ να δώσω, σε όσους επιδίδονται στο σπορ, ότι τα Ardbeg προ του 1977 πιάνουν πολλά λεφτά, επειδή μέχρι τότε λειτουργούσαν στο αποστακτήριο floor maltings, πριν κάποιος φωστήρας από την τότε διοίκηση αποφασίσει να τα καταργήσει για λόγους κόστους. Κατά τα άλλα, ισχύουν όσα είπαμε και πριν για τους υπολοίπους, οι οποίοι και εδώ κολύμπησαν ρηχά.

Πάω πιο πάνω τώρα, στο Εδιμβούργο. Εδώ έγινε της κακομοίρας με ένα άσσο μπαστούνι από το Hanyu, έχω εξηγήσει παλιότερα περί τίνος πρόκειται. Αυτός όμως έπιασε το εξωφρενικό 23200 λίρες, επειδή ήταν η πρώτη έκδοση των 720 και όχι 700ml.Αμέσως μετά, μακριά όμως, ένα Dalmore Aurora, με μόλις, που λέει ο λόγος, 14111 λίρες και μετά ξανά Ιαπωνία, αυτή τη φορά με Karuizawa 50 ετών, το οποίο πωλήθηκε για 14000 λίρες. Ακόμη ένα τραπουλόχαρτο, ο Joker και κοιτάξτε πως μπορεί κάποιος να χάσει λεφτά και μάλιστα πολλά, άμα κάνει τον έξυπνο. Ο μονόχρωμος μπαλαντέρ πωλήθηκε για 9902 λίρες, τη στιγμή που ο πολύχρωμος πιάνει με το ζόρι ένα χιλιάρικο. Πιο κάτω ένα σπουδαίο Glenfiddich 30 ετών, όχι όμως η στάνταρ έκδοση, αλλά μια ιδιότροπη, για 4600 λίρες και τέλος Port Ellen 1981, με 27 χρόνια παλαίωση, για 4300 λίρες. Εντύπωση κι εδώ προκάλεσε η απουσία των υπολοίπων, οι οποίοι ήταν εκτός φόρμας.

Το δεκαοκτάρι Chivas να ήταν κι άλλο, άνοιξα δεκαράκι Ardbeg.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: