Τα νέα της αγοράς

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Θα το πω με δυο λέξεις. Της κακομοίρας. Διότι μόνο έτσι μπορεί να περιγραφεί αυτό που γίνεται στις αγορές whisky του εξωτερικού. Και καθόλου τυχαίο δεν είναι οτι οι οίκοι δημοπρασιών ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Και εκεί που μέχρι πριν δυο χρόνια είχαμε τρεις βασικούς, τώρα είναι πάνω από δεκαπέντε, δυστυχώς όχι όλοι το ίδιο αξιόπιστοι. Αυτό που θέλει προσοχή για εσάς εκεί έξω που θέλετε να πουλήσετε, είναι το εξής: Δεν πάει οτιδήποτε, οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Κάθε φιάλη έχει το σωστό τόπο και το σωστό χρόνο. Επίσης οι εγχώριοι επίδοξοι μεγαλέμπορες θα πρέπει να ζητούν τέτοιες τιμές, ώστε να αφήνουν κι εμάς που ξέρουμε το αντικείμενο να δουλέψουμε. Δεν είναι δυνατόν ο άλλος να μου ζητάει 350 ευρώ για δεκαεξάρι Lagavulin, επειδή είναι παλιότερη έκδοση White Horse Distillers και όχι η φρέσκια. Μα αν ήταν η φρέσκια θα σήκωνα το τηλέφωνο να φάω το χρόνο μου; Όχι βέβαια. Επειδή είναι η παλιά θα πουληθεί 200 με 220 λίρες. Το 350 από που προκύπτει; Αν νομίζουν οτι τα μάθανε, εκεί είναι η Γκλασκώβη, το Αμβούργο, και ούτω καθεξής. Αλλά όλοι θέλουν τζάμπα λεφτά. Με εκνευρίζει αφάνταστα να ζητάει καθένας οτι γουστάρει χωρίς να το αιτιολογεί, μόνο και μόνο επειδή είναι ο πωλητής, διότι αυτομάτως με περνάει για ηλίθιο. Είναι σαν να είπα κι εγώ οτι δίνω 10 ευρώ για το μπουκάλι. Μα τότε αυτό θα ήταν προσβολή, αλλά είναι κάτι που δεν κάνω ποτέ. Ωστόσο νομίζω οτι δικαιούμαι να ακούσω κάτι λογικό. Πάμε να δούμε τι έγινε.

Γκλασκώβη είπα κι από εκεί ξεκινάω. Βάζω κι ένα Cragganmore Distillers Edition, με κεκτημένη ταχύτητα από την εκδήλωση της περασμένης Τετάρτης, και ξεκινάω. Ασυναγώνιστα εδώ τα Macallan, με 25 παρουσίες στις πρώτες 40 θέσεις. Και φυσικά κατέλαβαν και τις δυο πρώτες θέσεις με τις κανάτες Lalique των 72 και 50 ετών αντιστοίχως. Τιμές 62000 και 56000 λίρες. Αμέσως μετά, αλλά πολύ μακριά είχαμε έναν από τους συνήθεις υπόπτους. Bowmore παλαίωσης 52 ετών και έκδοσης 1965, το οποίο άλλαξε χέρια για 24000 λίρες. Μετά είχαμε ολόκληρες συλλογές από Port Ellen, οπότε δεν μπορώ να μιλήσω για ποσό συγκεκριμένης φιάλης και μετά ξανά Macallan, αυτή τη φορά από τη διάσημη σειρά Fine and Rare. Μιλάμε για φιάλη του 1979 η οποία πωλήθηκε για 17000 λίρες. Και στη συνέχεια Gold Bowmore από τα ίδια βαρέλια που βγήκε και το celebrity αδελφάκι του, με 13000 λίρες. Από Karuizawa λίγα πράγματα, όπως και από όλους τους υπόλοιπους μεγάλους παίκτες, δηλαδή Ardbeg, Laphroaig, Springbank, Balvenie, Hanyu. Στο μεταξύ είπα Hanyu και μόλις τώρα ρίχνω μια ματιά σε άλλη δημοπρασία που βρίσκεται σε εξέλιξη και βλέπω ένα βαλέ από τα τραπουλόχαρτα στις 60000 λίρες και το κοντέρ γράφει. Πάμε παρακάτω.

Σε άλλη δημοπρασία έγιναν σημεία και τέρατα. Επρόκειτο για ιδιωτική συλλογή ενός συλλέκτη από την Αμερική, η οποία ήταν τόσο μεγάλη και ακριβή, που ο οίκος δημοπρασιών αναγκάστηκε να την βάλει σε μια ξεχωριστή δημοπρασία από μόνη της. Αναμενόμενος νικητής, χωρίς όμως το πιθανολογούμενο από πριν νέο παγκόσμιο ρεκόρ, ήταν το Macallan 60 ετών 1926, με την ζωγραφιά στο χέρι από τον Valerio Adami. Ποσό 825.000 λίρες, πολύ κάτω από το ενάμισι σχεδόν εκατομμύριο που πωλήθηκε το αδελφάκι του πριν μήνες. Αυτό που μας άρεσε όμως εμάς ήταν το μπουκάλι της δεύτερης θέσης. Springbank 50 ετών, έκδοσης 1919 παρακαλώ, το οποίο αριθμεί μόλις 12 φιάλες και άλλαξε ιδιοκτήτη για 180,000 λίρες.

Θα συνέλθω από όλη αυτή τη ζαλάδα με το λουσάτο Batch 155 που απολαύσαμε και προχτές στην εκδήλωση και το έχω πρόχειρο στο σπίτι.

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: