Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Τα νέα της αγοράς

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Το λοιπόν. Έτσι έλεγε η καημένη η γιαγιά μου, που είναι και νονά μου. Δεν έλεγε λοιπόν .Έλεγε το λοιπόν. Και θα μου πείτε, πως είναι δυνατόν γιαγιά και νονά να είναι το ίδιο πρόσωπο. Αυτό είναι μεγάλη ιστορία, που οπωσδήποτε θα σας διηγηθώ κάποια άλλη φορά. Διότι σήμερα θα πούμε ιστορίες για whisky, και συγκεκριμένα θα ασχοληθούμε με

Τα νέα της αγοράς

Εκ πρώτης όψεως, παρατηρώ μια ύφεση στις τιμές, και προκύπτει το εξής συμπέρασμα, αν βέβαια κάνω σωστή ανάγνωση.Το Brexit μάλλον έχει κάνει ζημιά στην αγορά. Διότι αυτός που θα αγοράσει ένα whisky στη δημοπρασία για 80 λίρες, μέχρι να φτάσει στα χέρια του, αν υπολογίσει κανείς τον ειδικό φόρο κατανάλωσης για το αλκοόλ, το φπα, την διατακτική που κόβει η εκάστοτε μεταφορική, και τα έξοδα εκτελωνισμού μαζί με την αμοιβή του εκτελωνιστή, θα έχει φτάσει την τιμή στα 200 ευρώ.Κι αμέσως εγώ βγάζω ένα συμπέρασμα, όχι αυθαίρετο. Οτι πλέον οι παράξενες εμφιαλώσεις θα γίνουν απαγορευτικές για τον μέσο Έλληνα καταναλωτή, εκτός αν έρχονται εδώ απευθείας από τους εισαγωγείς, οπότε οι τιμές θα είναι τελείως διαφορετικές, προς τα κάτω βέβαια. Φυσικά μιλάω, ναι μεν για ιδιαίτερες εμφιαλώσεις, πλην όμως τρέχουσες, διότι αν μιλάμε για παλαιότερες, δεν υπάρχει σωτηρία ούτε κι έτσι. Και βέβαια, που και που βρίσκουμε και κάποιες ελαφρώς παλαιότερες εμφιαλώσεις διαφόρων αποστακτηρίων και στην Ελλάδα, αλλά η εταιρεία που τις βρίσκει από καιρού εις καιρόν, σκοπεύει να πλουτίσει σε χρόνο ντε τε. Κάτι που εμένα προσωπικά δεν με εκφράζει καθόλου, και σίγουρα δουλειά έτσι δεν γίνεται.

Τέλος πάντων, πάμε να δούμε τι έγινε, ξεκινώντας από τη Γκλασκώβη. Επιβεβαιώνεται αυτό που είπα και πριν από λίγο. Ότι δηλαδή βλέπω ύφεση στις τιμές και σχετικά μειωμένο το αγοραστικό ενδιαφέρον. Στην ουσία το ενδιαφέρον μονοπώλησαν Macallan και Karuizawa, μιας και τα ακριβά Bowmore δεν εμφανίστηκαν. Νικητής, μάλλον αναμενόμενος, ένα πολύ κλασικό whisky, με τιμή όμως χαμηλότερη από την αναμενόμενη. Μιλάμε για το σπουδαίο Macallan Decanter 1949, επετειακό για την συμπλήρωση της δεύτερης χιλιετίας, με παλαίωση 50 χρόνια και τιμή 21000 λίρες. Πριν πάω στη δεύτερη θέση, να βάλω να πίνω και τίποτα. Συνεχίζω με δωδεκάρι Glendronach που έχω δίπλα μου, και βλέπουμε για αργότερα. Δεύτερη θέση λοιπόν για Karuizawa, καθώς και τρίτη επίσης, με 17000 και 14500 λίρες αντιστοίχως, για τις δυο γκέισες. Τέταρτη θέση, και η σχιζοφρένεια στο μέγιστο. Από που κι ως που, να πληρώνει κάποιος 10000 λίρες για Macallan Folio, εστω κι αν μιλάμε για την πρώτη έκδοση. Πάμε καλά? Αυτοί που τα δίνουν, βλέπω πάλι να τραβάνε τα μαλλιά τους σε κανένα χρόνο, όπως έγινε και με το Genesis, κάτι που υπενθυμίζω οτι το είχα προβλέψει. Εξάλλου, τη στιγμή που γράφω είμαι αξύριστος, και μάλιστα πολύ, που σημαίνει οτι μπορώ να ευλογήσω τα γένια μου. Οι υπόλοιποι δυνατοί παίκτες, σε πολύ χαμηλές πτήσεις.

Πάμε παρακάτω σε άλλη δημοπρασία. Σχεδόν απόλυτη επικράτηση για τα Macallan, με πολύ χαμηλότερες τιμές από τα συνηθισμένα. Νικητής η έκδοση των 71 ετών από τη σειρά Red, με 54500 λίρες. Και το μεγάλο φαβορί, δηλαδή η πρώτη έκδοση της σειράς Lalique, εμεινε στις 50000, ενώ συνήθως μιλάμε για 80000 για τέτοιο μπουκάλι. Φυσικά είχε ένα σοβαρό μειονέκτημα, δηλαδή οτι δεν υπήρχε το κουτί, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί απώλεια 30000 λιρών. Και στην τρίτη θέση ο μονόχρωμος τζόκερ από τα τραπουλόχαρτα του Hanyu. Τιμή 33000 ευρώ. Έλεγα να γράψω κι άλλα, όμως με έπιασε ζαλάδα από τα νούμερα. Πάντως μου άρεσε πολύ ένα παράξενο Bowmore, από τη μαγική χρονιά του 1964, όχι όμως κάποιο από τα πολλά Black Bowmore, αλλά κάποιο διαφορετικό, με 35 χρόνια παλαίωση, και μόλις 99 φιάλες όλες κι όλες. Μιλάμε για 25 χιλιάρικα, και μου φαίνεται οτι σε αυτή τη ζωή δεν θα το πιώ.

Θα κοπανήσω όμως ένα δωδεκαράκι Bowmore που είναι νόστιμο και μπορώ να το πληρώσω, και θα σας χαιρετήσω μέχρι την επόμενη εβδομάδα.


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: